Choroba występuje w całej Europie, w Polsce jest szczególnie pospolita i groźna na plantacjach nasiennych.

Objawy choroby mogą wystąpić już na liścieniach w postaci przeświecających, tłustych plam, powiększających się stopniowo. Na liściach pojawiają się ciemne, lekko wgłębione plamy, początkowo okrągłe, później nieregularne. Silnie porażone liście gniją lub zasychają. Najbardziej typowe objawy pojawiają się w fazie rozluźniania się róż kalafiorów i wyrastania pędów nasiennych. Na różach pojawiają się ciemnobrązowe plamy, które w sprzyjających warunkach – temperatura 17-20°C i wilgotność powietrza powyżej 90% – bardzo szybko się rozprzestrzeniają i w ciągu dwóch trzech dni mogą pokryć całą różę. Tkanki w obrębie plam gniją. Na pędach nasiennych i kwiatach plamy są podłużne i czarne. Kwiatostany czernieją i więdną.

Bakterie przenoszone są na następny rok przez nasiona i pozostawione na polu resztki porażonych roślin, a w okresie wegetacji przez deszcz.

W zwalczaniu choroby najważniejszy jest płodozmian. Należy stosować przynajmniej trzyletnią przerwę w uprawie roślin na zarażonym polu, odkażać ziemię do produkcji rozsady, nasiona przed siewem zdezynfekować zanurzając w wodzie o temperaturze 50°C na 25 minut. Dobrze jest wysadzać rozsadę na tyle wcześnie, aby pędy kwiatowe wytworzyły się przed nadejściem ciepłej i dżdżystej pogody. Po zbiorze nasion należy dokładnie zebrać i zniszczyć resztki roślin.

Źródło: A. Studziński, „Atlas Chorób i Szkodników Roślin Warzywnych”.