Choroba wywoływana jest przez grzyb z klasy grzybów niedoskonałych. Występuje w całej Europie, poraża odmiany grochu i peluszki.

Objawy chorobowe mogą występować zarówno na roślinach młodych, jak i częściej na starszych, zwykle w końcu czerwca i w pierwszej połowie lipca. Najpierw żółkną i skręcają się liście dolne, a następnie liście coraz wyższych pięter. Część pędu w miejscu stykania się z glebą brązowieje i często gnije. Zgnilizna obejmuje zwykle część korzenia głównego, porażeniu ulegają wszystkie jego tkanki, a nie tylko wiązki naczyniowe jak przy chorobach fuzaryjnych. Rośliny wcześnie porażone żółkną i zamierają. Z roślin starszych opadają pąki kwiatowe oraz strąki. Nasiona są źle wykształcone. Pędy są zwykle cienkie i silnie wydłużone.

Grzyb zimuje w resztkach porażonych roślin w glebie. Może przenosić się na rok następny za pośrednictwem porażonych nasion. Rozwijająca się w glebie grzybnia poraża młode rośliny przez włośniki. Rozwojowi choroby sprzyja duża wilgotność gleby i ciepła pogoda w maju i czerwcu. Wzrost nasilenia choroby następuje najczęściej w temperaturze 20-27°C.

W rejonach, gdzie choroba występuje w większym nasileniu nie należy uprawiać grochu na tym samym polu, stosując przynajmniej czteroletnią przerwę. Dobrze jest siać groch możliwie wcześnie. Po zbiorze grochu resztki roślin należy niszczyć, a pole głęboko zaorać. Nasiona przed wysiewem zaprawiać zgodnie z zaleceniami Programu Ochrony Warzyw.

Źródło: A. Studziński „Atlas chorób i szkodników roślin warzywnych”.