Choroba wywoływana jest przez grzyb z klasy glonowców. Występuje na grochu, peluszce, wyce i innych bobowatych.

Na górnej stronie liści pojawiają początkowo żółtawe, później brunatnożółte plamy, ograniczone nerwami – przybierają kształt kanciasty. Na dolnej stronie liścia w miejscu plam występuje szary lub fioletowy nalot. Porażone liście zwykle wcześniej zamierają i zasychają. w przypadku silnego porażenia roślin pędy ulegają skróceniu i zgrubieniu, a dolna strona liścia pokrywa się obfitym nalotem.

Źródłem infekcji pierwotnej są resztki porażonych roślin, w których grzyb zimuje w postaci kulistych, grubościennych zarodników zimowych. Ponadto uważa się, że grzyb może się przenosić za pośrednictwem porażonych nasion. w okresie wegetacji grzyb rozprzestrzenia się za pomocą zarodników konidialnych, tworzących się na dolnej stronie liści. Rozwojowi choroby sprzyjają lata obfitujące w opady i stosunkowo chłodne.

Plantacje zakładać należy możliwie daleko od pól, na których uprawiano groch w poprzednim roku. Należy wysiewać zdrowe nasiona na polu dobrze przygotowanym. Konieczna jest głęboka orka jesienna oraz odpowiednie nawożenie, zwłaszcza fosforem i potasem. Profilaktycznie należy po zbiorach grochu niszczyć resztki roślin i pole głęboko zaorać. Cenniejsze plantacje, np. nasienne, z chwilą wystąpienia pierwszych plam na liściach należy chronić preparatami chemicznymi zgodnie z zaleceniami programu ochrony warzyw.

Źródło: A. Studziński „Atlas Chorób i Szkodników Roślin Warzywnych”.