Zgnilizna twardzikowa na fasoli jest chorobą, której sprawcą jest grzyb należący do klasy workowców. Występuje w Polsce powszechnie. Poraża przeważnie starsze strąki i pędy fasoli. Jest szczególnie groźny podczas długotrwałego utrzymywania się wilgotnej i chłodnej pogody. Występuje wówczas wcześniej, porażając młodsze części roślin.

Miejsca opanowane przez grzyb są wodniste, brunatnieją i gniją, pędy nadłamują się. Podczas wilgotnej pogody na strąkach i pędach pojawia się biała pleśń. Podczas suchej pogody następuje tylko odbarwienie tkanki. W białej pleśni tworzą się niekształtne, często duże – o średnicy od 2 do 10 mm czarne grudki – są to tzw. sklerocja.

Grzyb zimuje w resztkach opanowanych roślin i w glebie w postaci sklerocjów. Infekcji wczesną wiosną dokonuje grzybnia rozwijająca się na sklerocjach i zarodniki workowe, które również rozwijają się w tym okresie. W okresie wegetacji grzyb rozprzestrzenia się zwykle za pomocą fragmentów grzybni. Rozwojowi grzyba sprzyjają częste opady deszczu połączone z niską temperaturą powietrza.

W celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się choroby należy stosować właściwe zmianowanie z wyłączeniem co najmniej na 3 lata roślin porażanych przez zgniliznę twardzikową i uprawiać w tym czasie zboża, kukurydzę i trawy. Dobrze jest wykonać głęboką orkę, nasiona wysiewać stosując właściwą rozstawę i zagęszczenie roślin. Silniej nawozić fosforem i potasem, a słabiej azotem. Po zbiorach fasoli należy niszczyć resztki porażonych roślin wraz ze sklerocjami.

Źródło: A. Studziński „Atlas Chorób i Szkodników Roślin Warzywnych”.