Sprawcą choroby jest grzyb należący do klasy podstawczaków. Choroba występuje w klimacie umiarkowanym, znana jest w wielu krajach europejskich, również w Polsce. Poraża przede wszystkim cebulę uprawianą z siewu, por i niektóre dziko rosnące gatunki roślin cebulowych. Nie poraża cebuli uprawianej z rozsady i dymki.

Choroba objawia się zaraz na początku wegetacji. Na liścieniach i pierwszych liściach porażonych siewek widać krótkie, ciemne i zgrubiałe smużki. W okresie 3 – 4 tygodni duża część chorych siewek zamiera. Na plantacji powstają charakterystyczne puste place. W miarę wzrostu roślin na liściach powstają długie sine smugi. W obrębie smug skóra liści pęka i wysypują się brunatno czarne zarodniki. W późniejszym okresie wegetacji podobne smugi powstają na liściach i cebulach roślin starszych. Porażone rośliny, które przeżyją tworzą cebule gorszej jakości, gnijące podczas przechowywania.

Zarodniki z porażonych roślin przedostają Siudo gleby, w której mogą przetrwać kilka lat w stanie spoczynku, nie tracąc zdolności do infekcji. W sprzyjających warunkach kiełkujące zarodniki tworzą grzybnię, która przenika do liścienia kiełkującej rośliny a później do młodych liści. Grzyb nie przenosi się na nasionach.

W zapobieganiu występowaniu choroby i jej zwalczaniu ważnym jest płodozmian. Na tym samym polu nie należy uprawiać cebuli częściej niż co 3 – 4 lata. Nasiona wysiewać do gleby należycie przygotowanej, nie za wilgotnej o pH nie niższym od 6,5. Nasiona przed siewem należy zaprawiać zgodnie z aktualnym programem ochrony warzyw..

 Jarosław Górski