Sprawcą choroby są bakterie. Mokrą zgniliznę cebuli najczęściej powodują dwie bardzo podobne do siebie bakterie z rodzaju Erwinia.
Choroba może nasilać się w okresach gorącej i wilgotnej pogody. Porażeniu roślin przez bakterie sprzyjają nadmierne, nieodpowiednie nawożenie, mało przepuszczalne gleby oraz uszkodzenia roślin spowodowane przez szkodniki. W okresie wegetacji bakteria przenoszona jest przez owady (np. śmietka) i mechanicznie podczas prac pielęgnacyjnych.
W przechowalni choroba objawia się w początkowej fazie rozwoju ciemnymi plamami wewnątrz przechowywanych cebul. Później tkanki cebuli w porażonych miejscach miękną i ulegają rozpadowi. Cebule często pękają, następnie gniją. Tkanki zmieniają się w śluzowatą cuchnącą maź lub robią się jakby wodniste. Rozpadające się tkanki zawierają ogromne ilości bakterii.
Miejscem porażenia cebuli są otwarte ranki i pęknięcia, przez które bakterie przenikają do wnętrza. Optymalna temperatura dla rozwoju bakterii i jednocześnie choroby to 25 – 30oC. Bakterie giną w temperaturze 48 – 51oC.
Zwalczanie choroby nie jest łatwe. Wszystkie rośliny z objawami chorobowymi należy usunąć i zniszczyć. Bardzo ważne jest odpowiednie zmianowanie. Rośliny podatne, wrażliwe na chorobę nie mogą być uprawiane na tej samej glebie przez 3 lata. Należy prowadzić systematyczną ochronę roślin przed szkodnikami, ponieważ mogą one uszkadzać rośliny i roznosić bakterię.
Po wyrwaniu cebuli dojrzałej i pozostawieniu jej na polu przez 5 -10 dni celem dosuszenia lub dosuszeniu w suszarni w temperaturze 37-48oC, mokrą zgniliznę cebuli zwalczamy selekcjonując dojrzałą cebulę. Przed zmagazynowaniem należy odrzucić cebule zgniłe i nadgniłe. W przechowalni należy utrzymywać temperaturę 0 – 1oC i wilgotność powietrza 65%. Poszczególne partie cebuli należy często kontrolować i w razie stwierdzenia zgnilizny przebrać i chore cebule usunąć.