Powodujący chorobę grzyb jest polifagiem o bardzo dużej liczbie żywicieli. Z roślin warzywnych poraża przede wszystkim ogórek, cebulę, pomidor i fasolę. Występuje na ogórkach w uprawie polowej, pod szkłem oraz folią i niejednokrotnie niszczy całe uprawy.

Porażeniu ulegają już często siewki ogórków.

Więdnięcie wyrośniętych roślin może mieć przebieg nagły lub powolny. Przy nagłym więdnięciu rośliny więdną w ciągu kilku dni, przy czym liście nie tracą zielonej barwy aż do obumarcia.

Więdnięcie może objąć jednocześnie wszystkie części rośliny lub po kolei wszystkie liście na pędzie postępując ku wierzchołkowi. Na porażonych łodygach pojawia się biały luźny nalot, który z czasem staje się gęsty, watowaty, barwy łososiowej lub pomarańczowej.

Przy powolnym przebiegu choroby na porażonych roślinach początkowo nie widać żadnych zmian, gdyż grzyb powoli przerasta wiązki naczyniowe. Gdy rośliny są już bardzo wyrośnięte, stopniowo, kolejno zaczynają liście więdnąć od dołu ku wierzchołkowi roślin. Tego rodzaju więdnięcie może trwać 2-3 miesiące. Na porażonych częściach roślin pojawia się również opisany wyżej nalot.

Przy obu typach więdnięć wiązki przewodzące roślin ą zbrunatniałe.

Głównym źródłem zakażenia jest gleba, w której grzyb ma doskonałe warunki do przeżycia. W okresie wegetacji grzyb rozprzestrzenia się za pomocą makrokonidiów, tworzących się na grzybni powietrznej.

W inspektach i w szklarniach, gdzie ogórki uprawia się metodą tradycyjną w glebie, ziemię należy odkażać termicznie lub chemicznie. Zabieg ten nie chroni całkowicie uprawy przed porażeniem, gdyż zarodniki mogą dostać się do ziemi już po jej odkażeniu. Na polu, gdzie wystąpiła choroba, co najmniej przez trzy lata nie należy uprawiać ogórków, a chore rośliny natychmiast usuwać z plantacji i niszczyć. Wszystkie resztki roślin po zbiorze ogórków również trzeba zniszczyć.

Źródło: A. Studziński „Atlas chorób i szkodników roślin warzywnych”