Najczęściej występującymi chorobami mieczyka są: parch bulw i zgnilizna podstawy łodyg mieczyka, zgnilizna twardzikowa mieczyka oraz szara pleśń.

Parch bulw i zgnilizna podstawy łodyg uwidacznia się u nasady liści w postaci czerwonobrunatnych plam i smug. Liście żółkną i zasychają. Przy wilgotnej pogodzie roślina gnije, łodyga załamuje się. Na powierzchni bulw widoczne są bladożółte, ciemniejące i lekko wgłębione miejsca, z których może wyciekać kleista substancja.

Objawy zgnilizny twardzikowej mieczyka uwidaczniają się na liściach. Liście zewnętrzne żółkną i obumierają. Rośliny załamują się u podstawy łodyg. W miejscach blizn po liściach pojawiają się okrągłe, wgłębione, żółtobrunatne plamy.

Choroby te zwalcza się opryskując zapobiegawczo środkami grzybobójczymi, dodając do cieczy roboczej środki poprawiające przyczepność preparatu. Przed wysadzeniem bulwy należy starannie przebrać, usunąć chore, a zdrowe zaprawić zgodnie z zaleceniami środkiem grzybobójczym.

Szara pleśń mieczyka objawia się przedwcześnie żółknącymi liśćmi i ich zasychaniem. Podstawa łodyg gnije. Choroba przenosi się także na kwiaty, które początkowo mają wodnisto przezroczyste plamy. Kwiaty później brunatnieją. W skrajnym przypadku roślina może nie kwitnąć.

Najskuteczniejsza metoda zwalczania choroby to oprysk zalecanym środkiem grzybobójczym. Ważne jest również prawidłowe przechowywanie bulw w temperaturze 10°C, w miejscu przewiewnym.

Źródło: „Działka moje hobby” – praca zbiorowa.