Rynchosporioza zbóż – choroba zbóż i niektórych traw wywoływana przez grzyb Rhynchosporium secalis. Notowana jest głównie na jęczmieniu, rzadziej na życie i pszenżycie w strefach klimatu umiarkowanego. Rozwija się dobrze w warunkach chłodnej i wilgotnej pogody. Straty w plonie ziarna mogą dochodzić do 30%.

Objawy rynchosporiozy występują głównie na liściach i pochwach liściowych. Pierwsze symptomy występują już na jesieni, ale w większym nasileniu widoczne są wiosną na młodych liściach. Początkowo są to owalne lub soczewkowate, wodniste, niebieskozielone, szybko blednące plamy. Na jęczmieniu typowe symptomy tej choroby to wydłużone lub owalne, niekiedy romboidalne plamy, o długości 1-2 cm, białoszare, otoczone ciemnobrunatną, wyraźną obwódką. Środkowe części plam w późniejszej fazie żółkną i mają brunatną, ząbkowaną obwódkę. U żyta uszkodzona tkanka nie jest tak wyraźnie odgraniczona od zdrowej. Najgroźniejsze jest porażenie nasady liści, które prowadzi do przedwczesnego obumierania całych liści. Dolne liście są najczęściej i najsilniej infekowane przez Rynchosporium secalis, ale może dojść do porażenia liścia flagowego i kłosów.

Rynchsporium secalis występuje powszechnie w stadium konidialnym. Zimuje w porażonych resztkach pożniwnych, w nasionach i samosiewach zbóż w postaci grzybni. Może również przetrwać przez wiele lat na różnych dziko rosnących trawach. W sezonie wegetacyjnym infekcji dokonują zarodniki konidialne, przenoszone przez deszcz i wiatr. Rozwojowi choroby sprzyja temperatura 10-20 stopni Celsjusza, wilgotność na poziomie 80% oraz obfite i częste opady deszczu. Czas inkubacji w temperaturze 15 stopni Celsjusza wynosi 13 dni.

W warunkach sprzyjających dla rozwoju choroby zaleca się opryskiwanie roślin środkami zawierającymi substancje aktywne z grupy triazoli, imidazoli lub strobiluryn.

Źródło: Makhteshim-agan Poland, internet