Warunki klimatyczno-glebowe i możliwości produkcyjne obecnych odmian ziemniaka pozwalają na otrzymanie plonów w granicach 30-40 ton bulw z hektara. Uzyskiwane w praktyce plony rzadko przekraczają 25 t/ha i świadczą o błędach popełnionych w uprawie.

Jednym ze sposobów podniesienia plonów ziemniaka jest zapewnienie im odpowiedniego odczynu gleby. Dla gleb lekkich wynosi on 5,5 pH, a dla średnich i ciężkich do 6,5 pH. Ponieważ około 70% naszych gleb ma odczyn kwaśny lub bardzo kwaśny, konieczne jest wapnowanie. Niechęć rolników do stosowania wapna pod ziemniaki wynika z obawy przed wystąpieniem parcha. Zastosowanie umiarkowanych dawek i dostosowanie formy nawozów do gleby podnosi plony i nie powoduje uszkodzeń naskórka. Na gleby lekkie stosujemy węglanowe formy wapna w dawce 1,5-2 t CaO na 1 ha, na pozostałe gleby – dostępne formy wapna w ilości 2,5-3 t CaO na 1 ha. Dobre wymieszanie nawozów wapniowych z glebą, unikanie wysiewu nawozów zbrylonych i nieprzekraczanie podanych dawek pozwoli na uniknięcie porażenia ziemniaków parchem.

Najlepszym terminem zastosowania wapna jest okres pożniwny, przed podorywką. Z powodzeniem można go stosować także pod orkę zimową. Należy unikać natomiast stosowania wapna na rozrzucony obornik. Innym terminem jest zimowy wysiew wapna na zamarzniętą glebę. Warunkiem jest równe pole i warstwa śniegu do 10 cm. Zastosowanie wapna pod ziemniaki polepsza stanowisko dla roślin uprawianych po nich.

IUNG Puławy podzielił rośliny ze względu na efektywność wapnowania na:

• bardzo silnie reagujące (pH optymalne 6,6-7,0) – do 25% zwyżki plonów – buraki, kukurydza, lucerna, koniczyna, groch, fasola;
• silnie reagujące (pH optymalne 6,0-6,6) – do 15% zwyżki plonów – pszenica, jęczmień, rzepak, bobik, łubin biały i wąskolistny;
• słabo reagujące – do 7% zwyżki plonów:
  • średnio wrażliwe (pH optymalne 5,6-6,0) – owies, ziemniaki, mieszanki zbożowo-pastewne,
  • mało wrażliwe (pH optymalne 5,1-5,5) – żyto, len, seradela, łubin żółty, trawy.