W sobotę 18 lutego br. w  zabytkowej Sali Kolegium Rungego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu ogłoszono wyniki III edycji konkursu „Ferma Bydła 2011” i „Hodowca Bydła 2011”.Głównym organizatorem konkursu było ogólnopolskie czasopismo specjalistyczne "Bydło", a współorganizatorami Ośrodki Doradztwa Rolniczego, Polski Związek Hodowców i Producentów Bydła Mięsnego, Uniwersytety Przyrodnicze w Lublinie i Poznaniu. Patronat Honorowy nad konkursem sprawował Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Konkurs przeprowadzany jest w czterech kategoriach:

-  Ferma Bydła Mlecznego

-  Hodowca Bydła Mlecznego

-  Ferma Bydła Mięsnego

-  Hodowca Bydła Mięsnego

Konkurs ma na celu przede wszystkim promowanie gospodarstw utrzymujących bydło, wyróżniających się postępem hodowlanym i efektami produkcyjnymi, innowacyjnymi rozwiązaniami technicznymi i technologicznymi, wysokim poziomem dobrostanu zwierząt oraz ochroną środowiska. Spośród licznych zgłoszeń z całej Polski wybrano 13 najlepszych, po trzech laureatów w każdej z powyższych kategorii oraz wręczono nagrodę specjalną dla  hodowcy utrzymującego bydło białogrzbie­te.

Tytuł „Hodowca Bydła Mięsnego 2011” otrzymał Pan Marcin Krzewiński, mieszkaniec miejscowości Wełnica, gmina Gniezno.

W kontekście zdobytej nagrody, zadaliśmy laureatowi kilka pytań:

Jak się Pan czuje, jako najlepszy hodowca bydła mięsnego w kraju? Co dla Pana znaczy uzyskanie tego tytułu?

Otrzymanie tytułu „Hodowca Bydła Mięsnego 2011” bardzo mnie cieszy i jest dla mnie bardzo miłym zawodowym wyróżnieniem i osobistym sukcesem. Nagroda ta jest potwierdzeniem tego, że moja praca nie idzie na marne. Widać postępy pracy w ciągu lat i to motywuje do dalszej pracy.

Od czego zaczęła się Pańska przygoda z bydłem mięsnym?

Moja przygoda z bydłem mięsnym rozpoczęła się w 2003 roku, kiedy to wspólnie z ojcem, postanowiliśmy hodować bydło mięsne, gdyż chcieliśmy wykorzystać trudne do uprawy tereny należące do gospodarstwa. Posiadaliśmy wiele nieużytków, stromych zboczy oraz grunty o słabszych klasach bonitacyjnych, na których postanowiliśmy założyć pastwiska i wypasać tam bydło. Zdecydowałem się na bydło rasy charolaise. Na początku zakupiłem 30 jałowic i 1 buhaja. Z roku na rok stopniowo powiększałem stado zostawiając cały żeński materiał w swoim gospodarstwie. Obecnie stado liczy prawie 190 szt., z czego 70 to krowy mamki, a ok.40 szt. to jałówki.

Na jakim areale pan gospodaruje?

Na chwilę obecną posiadam 240,83 ha,  z czego prawie 64 ha zajmują pastwiska. Na pozostałych gruntach uprawiam głównie: rzepak ozimy (ok.65 ha), żyto ozime (ok.50 ha), pszenicę oraz kukurydzę na kiszonkę.

Czy hodowla bydła mięsnego jest opłacalna?

Przy tej liczbie zwierząt, którą obecnie posiadamy, to tak. Do tej pory cały czas zwiększaliśmy hodowlę i cały materiał żeński przeznaczany był na powiększenie stada. Dopiero od 2 lat sprzedajemy także jałówki i są widoczne zyski. Opłacalność produkcji uzależniona jest także od bazy paszowej, jaką dysponuje gospodarstwo.

Jakie inwestycja planuje Pan w najbliższym okresie?

W ostatnim czasie udoskonaliłem technologię zadawania pasz zwierzętom i zakupiłem wóz paszowy. Umożliwia on dobór odpowiednich proporcji poszczególnych składników paszy i dokładne ich wymieszanie, co wpływa korzystnie na wykorzystanie i pobranie paszy przez zwierzęta. Dzięki jego zastosowaniu znacznie łatwiejsze stało się przygotowanie i zadawanie pasz, głównie dla krów mamek w okresie zimowym oraz dla byczków w okresie od odsadzenia do sprzedaży.

W najbliższym okresie planuję także zakup ciągnika oraz myślę o powiększeniu gospodarstwa. Co do hodowli bydła mięsnego, w planach mam powiększenie stada do 100 matek, w związku z tym konieczna będzie modernizacja kolejnego budynku.

Z jakich programów unijnych już Pan skorzystał?

Skorzystałem z PROW-u 2007-2013. W ramach działania „ Modernizacja gospodarstw rolnych”  kupiłem ciągnik i ładowarkę teleskopową. Jak tylko będzie możliwość nadal będę się ubiegał o fundusze unijne.

Dziękuję za rozmowę.

Mirosława Suchorska

WODR ZD Gniezno

Kobiety, pracujące w Ośrodkach Doradztwa Rolniczego, od wielu lat chętnie wspierają różnego rodzaju pogadanki, konkursy, pokazy i wystawy organizowane przez kobiety wiejskie. Współpraca z Kołami Gospodyń Wiejskich, ze Stowarzyszeniami Kobiet Aktywnych to dziedzictwo wypracowane przez lata przede wszystkim przez „ Wrowianki” działające na gminach, ale i przez Panie doradczynie obecnie. Dzięki ich efektywnej pracy w dziedzinie Rozwoju Obszarów Wiejskich są za to zapraszane na wszelkie organizowane spotkania typu rocznice, święta lub uroczystości np.: Dzień kobiet, Śledzik, Tłusty Czwartek, Andrzejki, Opłatek itp. To nie tylko duże wyróżnienie, ale przede wszystkim szacunek dla włożonej pracy. A bywa i tak, że bez nich nie może się odbyć żadna gminna uroczystość.

   

Jeszcze kilkanaście lat temu, aż trudno mi napisać, że właściwie kilkadziesiąt :), w czasach, gdy program w telewizji był emitowany od 16 do 22 a o telefonach komórkowych nikomu się nawet nie śniło, kobiety częściej się spotykały i rozmawiały o problemach życia codziennego. Jak ktoś miał telefon stacjonarny „to był gość” a i media typu gazety, radio czy telewizja nie mąciły nam w głowach. Działalność w Kole Gospodyń Wiejskich to był prestiż i odskocznia od życia codziennego. Spotkanie w kole było niemal świętem, na które czekało się z radością. Możliwość pochwalenia się nowym przepisem, ważnym wydarzeniem w życiu to był sposób komunikowania się, wymiany doświadczeń. Często też kobiety znajdowały pocieszenie w trudnej sytuacji. Ile mniej było wtedy osób cierpiących na depresję! Sami przyznacie, że najlepiej poprawia nastrój i czyni ciężar na plecach o połowę lżejszym wygadanie się, wyrzucenie z siebie problemów. A dobry przepis na szarlotkę? Kiedyś tylko na takich spotkaniach teraz klikamy w Internecie i wyskakuje 10 000 przepisów.  Tylko, kiedy mamy to wszystko przeczytać?

Czasy się zmieniły, kobiety się zmieniły, problemy są większe, czasu wolnego coraz mniej lub wcale a życie umyka jak w kalejdoskopie.
Współpraca doradczyń WODR z kobietami z terenów wiejskich trwa na szczęście do dzisiaj i ma się bardzo dobrze. Jak wszystko na tym świecie tak i ta współpraca ewoluuje. Kobiety z KGW wiedzą więcej i więcej wymagają a mimo to panie doradczynie proszone są o pomoc i radę. Moje koleżanki z ZD w Koninie, które właśnie cieszą się takim szacunkiem wśród kobiet w swoich gminach piszą:
Urszula Bachera - Ślesin
„Co roku jestem zapraszana na Dzień Kobiet organizowany bardzo uroczyście przez władze gminy. Zawsze jest koncert dla kobiet, na którym występuje jakaś gwiazda a następnie uroczysta wspólna kolacja. Są kwiaty, życzenia, występy miejscowych artystów. Kobiety spędzają miły wieczór. Na terenie mojej gminy to nie są już tylko Kola Gospodyń Wiejskich. Część z nich przekształciła się w dobrze prosperujące Stowarzyszenia. Kobiety w tych stowarzyszeniach są świadome swojej roli w środowisku wiejskim. Biorą czynny udział w życiu publicznym w swoich środowiskach, są animatorkami różnych szkoleń, spotkań, wyjazdów. Sięgają po fundusze unijne. Kobiety wiejskie to bardzo wdzięczna grupa, która jest otwarta na wszelkie działania, jakie niesie postęp. Kontakty i współpraca z kobietami to dzisiaj nie tylko wypicie kawy. Do rozmowy z nimi trzeba się przygotować. W moim przypadku muszę posiadać wszelką wiedzę na temat targów, szkoleń, konkursów i programów, z których mogą dofinansować inwestycje w swoich środowiskach. Uważam, że owocem tej współpracy jest również spontaniczna chęć tych kobiet do brania udziału w konkursach takich jak np.: Dziedzictwo Kulinarne. Poza tym na terenie mojej gminy mamy szereg konkursów organizowanych przez kobiety. Są to między innymi konkursy na ciasto domowego wypieku – konkurs zainicjowany przeze mnie 20 lat temu a obecnie pod patronatem Domu Kultury. Zawsze jestem zapraszana i biorę udział w komisji oceniającej ciasta. Inne konkursy to: konkurs potraw kuchni regionalnej Ochweśnickiej, konkurs na wieniec dożynkowy, konkurs na najlepszego „Pyrczoka”, konkurs na placek drożdżowy, konkurs na potrawy z gęsi, konkurs na pączki. W ubiegłym roku senator Ireneusz Niewiarowski organizował konkurs na konińskie „Ciacho” i też zostałam poproszona do komisji oceniającej. I etap odbył się na ruszeniu powiatu konińskiego w Wilczynie, II etap w Koninie, a III w Gnieźnie. Jest mi niezmiernie miło, że wciąż jestem zapraszana do komisji konkursowych a także na inne imprezy organizowane na terenie gminy przez Kobiety oraz władze samorządowe. To bardzo miłe, że moja praca jest dostrzegana i doceniana w mojej gminie.

    

Arleta Wieczorek – Stolarska  - Golina
„Od 2010 roku jestem nawet przewodniczącą KGW w Lubczu. W 2006 roku reaktywowałam to koło, które miało kilkudziesięcioletnią historię. W latach siedemdziesiątych i początku osiemdziesiątych przewodniczącą była moja babcia i stąd ten sentyment. Bierzemy udział w wielu inicjatywach np.: w Biesiadach Wielkanocnych, organizowanych obecnie przez DK w Golinie, a był to mój pomysł, bo namówiłam panią dyrektor Domu Kultury w Golinie do zorganizowania pierwszej Biesiady. Udało się rewelacyjnie i są to teraz imprezy cykliczne – zawsze w Niedzielę Palmową. Wraz z członkiniami Koła organizujemy Pikniki Rodzinne w Lubczu, na których odbywają się konkursy dla dzieci i dorosłych, spotkania z ciekawymi ludźmi, np. policjant z psem lub policjant na motorze, który omawia zasady bezpieczeństwa na drogach. W trakcie trwania pikników są konkursy np.: ciast pieczonych przez członkinie oraz degustacje np.: grochówki czy kiełbasek z ogniska, są też atrakcje dla najmłodszych np.: zjeżdżalnie i trampoliny, tańce pod chmurką, przejażdżki kucykiem. Często wyjeżdżamy we własnym gronie np.: do Gołuchowa, do kina, na operetkę „Zemsta Nietoperza”. Tradycyjnie przed Wielkanocą wspólnie ubieramy wiejski, przydrożny krzyż. Na zebrania zapraszamy młodsze pokolenia, by pokazać, że zapewnienie rodzinie dóbr materialnych to nie wszystko. Najważniejsze są wartości, których uczymy się tylko w kontaktach międzyludzkich: zachowanie, szacunek, powściągliwość, współpraca. Jako doradca, na co dzień współpracuję również z innymi Kołami w mojej gminie w Kraśnicy, w Przyjmie, w Węglewie. Spotykamy się na różnych uroczystościach i imprezach, ale żeby zdobyć jakiś ciekawy przepis to już nie jest takie proste, bo Koła ze sobą konkurują. Jednak zaznaczam, że jest to zdrowa konkurencja. Z KGW z Przyjmy zorganizowałyśmy wspólnie w 2011 roku dożynki wiejskie, które były bardzo udane. Stworzyłyśmy specjalnie na te dożynki zespół śpiewaczy i zaśpiewałyśmy specjalnie dla nas napisane przyśpiewki ludowe”.

    

Zofia Stempin Rychwał
„Już po raz drugi burmistrz gminy Rychwał poprosił mnie, żebym upiekła torty na Dzień Kobiet, które odbyło się w Dąbroszynie. Chociaż praca ta zajmuje mi dużo czasu prywatnego to jednak cieszę się ze współpracy z samorządem gminnym. Kiedyś pracowałam właśnie, jako „Wrowianka” i z tego względu mam szerokie kontakty z KGW w mojej gminie, z samorządowcami, sołtysami i radnymi. Bardzo często proszą mnie o radę, bo pracuję ponad 30 lat w doradztwie. Z kobietami z KGW współpracuję od samego początku. Ile było spotkań, szkoleń, pokazów, warsztatów i uroczystości tego nie potrafię nawet zliczyć. Fakt, że jestem wciąż zapraszana na różne spotkania świadczy, że ciągle pamiętają i mnie i moją pracę włożoną w rozwój ich działalności. Gmina Rychwał nie należy do najbogatszych, stąd też Koła Gospodyń działają we współpracy z OSP i sołtysem. Często przewodniczące KGW są wybierane na sołtysa ze względu na swoje zaangażowanie. Kobiety są teraz inaczej aktywne. Wiedzą, że działając w kole mogą skorzystać z Funduszy Europejskich. Należą do LGD i walczą o środki finansowe np.: z programu „Odnowa Wsi” na remont swoich siedzib, domów kultury czy innych inwestycji służących społeczności wiejskiej. Jeżdżą na wystawy za granicę, prezentują kulturę i kuchnię regionalną. Kiedyś kobiety spotykały się tylko we wsi, od czasu do czasu były zapraszane do „powiatu”, wymieniały się doświadczeniem, wypiły razem herbatkę. Teraz to świętują, gdy zakończą jakąś inwestycję, zgodnie z przysłowiem „gdzie się z chęcią zejdzie praca, tam się hojnie trud opłaca”.

     
Ten artykuł miał być o świętowaniu Dnia Kobiet w powiecie konińskim – wyszło trochę inaczej, dlatego poniżej zdjęcia z różnych spotkań z Kobietami z okazji tego święta z tego roku. Pozdrawiamy przy okazji tego artykułu panią Teresę Szymczak.

Kawnice - nowo utworzony zespół "Płonące Sikawki" bawił Panie repertuarem znanych przebojów.

Ślesin - Ula najczęściej prowadzi różne uroczystości, degustuje i wręcza dyplomy.

Rychwał -  Przy okazji spotkań Panie korzystają z usług fryzjera i kosmetyczki.

Liliana Tatara ZD Konin - zdjecia od Uli, Arlety i mojego autorstwa.

WAPNOWANIE NIEZBĘDNE DLA GLEB I ROŚLIN

DLACZEGO NALEŻY WAPNOWAĆ?

•Naturalne i związane z działalnością człowieka procesy powodują coroczne straty wapnia w glebie na poziomie co najmniej 140 kg Ca O z hektara , a w warunkach intensywnej uprawy i nawożenia (zwłaszcza azotem) oraz w rejonach bardziej zanieczyszczonych –znacznie więcej , powyżej 250 kg /Ha.

•Rośliny uprawne nie mają nadzwyczajnych wymagań względem odczynu –wymagają gleb o uregulowanym odczynie , optymalnym dla kategorii gleby.

•Mało wrażliwe na kwaśne gleby (optymalne p H 5,0-6,5 ) są: ziemniak, żyto , owies , groch ,marchew ,pomidor , truskawka

•Do roślin silnie reagujących na zakwaszenie gleby (optymalne p H powyżej 6,0 ) zalicza się :pszenicę ,jęczmień ,kukurydzę ,rzepak , koniczynę , wykę , kapusty , cebulę.

JAK PODJĄĆ PRAWIDŁOWĄ DECYZJĘ O WAPNOWANIU?

•Decyzję o wapnowaniu najlepiej poprzedzić wykonaniem analizy gleby . Analizy

takie wykonuje laboratorium w CEW Marszew lub SCHR w Poznaniu .Laboratoria te oznaczają

odczyn (p H w 1ml KCL) i na tej podstawie określają potrzeby wapnowania

oraz oznaczają zasobność gleby w przyswajalny dla roślin fosfor , potas i magnez.

Jedna mieszana próba powinna pochodzić z wyrównanego w miarę pola lub jego części o

powierzchni  do 4 Ha.

TERMINY WAPNOWANIA GLEB

Najbardziej optymalnym terminem jest okres pożniwny ,późne lato do późnej jesieni, bo można dobrze wymieszać wapno z glebą i dłuższy jest okres od jego stosowania do siewu lub sadzenia roślin. By wapno mogło dobrze i szybko zadziałać ,potrzebne jest dobre uwilgotnienie gleby ,czyli warto wykorzystać  jesienno –zimowe zapasy wody .Można stosować wapno granulowane (dolomit) nie wymagające wymieszania z glebą w okresie zimowym na płytką okrywę śnieżną lub wczesną wiosną, sposób szczególnie polecany pod zboża ozime ,trwałe użytki zielone , rzepak, plantacje wieloletnie –zwłaszcza interwencyjnie. Procesy przemian w glebie po wapnowaniu przebiegają z różną szybkością, zależną przede wszystkim od odczynu i klasy gleby , rodzaju nawozu i ilości opadów.

FORMA NAWOZU

Ważnym w skutecznym wapnowaniu jest prawidłowy wybór nawozu .W ofercie rynkowej znajdują się nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe w formie tlenkowej lub węglanowej.

1.Nawozy tlenkowe ( np. wapno palone) charakteryzują się szybkim lecz krótszym działaniem , dlatego zaleca się je stosować na cięższych glebach oraz w przypadku niskiego pH .Ze względu na właściwości parzące stosować pod zabiegi uprawowe

2 .Wapno węglanowe jest naturalnie w przyrodzie występującą formą wapnia i

charakteryzuje się wolnym ,ale skutecznym działaniem. Najszybciej działającym

nawozem węglanowym jest kreda nawozowa. Zalecane do stosowania na

mineralnych glebach lekkich i średnich oraz glebach organicznych i organiczno

mineralnych.

3.Wapno wapniowo –magnezowe (dolomit) należy stosować na gleby lekkie ubogie

w magnez ,bo jest to najtańsze źródło tego składnika.

DAWKA NAWOZU

•Dawkę nawozu najlepiej ustalić na podstawie wyniku analizy gleby. Podaną w zaleceniach dawkę w czystym składniku ( Ca O) należy przeliczyć na masę nawozu. Np. wapno węglanowe zawiera najczęściej około 45% CaO ,tak więc po przeliczeniu chcąc zastosować 1,5 t CaO :0,45=3,33 t /Ha masy tego nawozu.

Na podstawie materiałów Stowarzyszenia Przemysłu Wapienniczego  opracował:

Tomasz Szymański

ZD Ostrzeszów