Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań

Aby ograniczyć straty powodowane przez choroby okresu przechowywania należy zwracać uwagę na szereg elementów prawidłowej technologii uprawy, właściwe przygotowanie plantacji do zbioru, zbiór w odpowiednich warunkach oraz zapewnienie optymalnej temperatury i wilgotności w czasie przechowywania.

  • Do sadzenia należy używać zdrowych sadzeniaków (najlepiej z plantacji kwalifikowanych) oraz o podwyższonej odporności na choroby.
  • Sadzenie przeprowadzić w terminie optymalnym i w prawidłowo uprawioną glebę.
  • Należy stosować jesienne nawożenie organiczne lub uprawę poplonów zielonych (np. gorczyca). Wiosenne nawożenie obornikiem sprzyja porażeniu ziemniaków przez różne choroby oraz utrudnia wykonanie prawidłowego sadzenia i zbioru.
  • Uprawę ziemniaków należy prowadzić na glebach lekko zwięzłych a poziom nawożenia azotowego dostosować do potrzeb danej odmiany.
  • Ziemniaki należy sadzić na głębokość około 8-10 cm. Zbyt płytkie sadzenie zwiększa ilość bulw zazielenionych i zwiększa możliwość porażenia bulw przez zarazę. Natomiast zbyt głębokie sadzenie powoduje wydłużenie wschodów ziemniaków oraz utrudnia przeprowadzenie zbioru, co może doprowadzić do wzrostu uszkodzeń mechanicznych, a co za tym idzie porażenia bulw przez różne patogeny.
  • Stosować rozstawę rzędów 75 cm i większą, co nie sprzyja rozwojowi chorób grzybowych, a zwłaszcza zarazy ziemniaka.
  • Do ostatniego obsypywania używać urządzeń z profilowaniem redlin. W tak uformowanych redlinach rośliny ziemniaka mają optymalne warunki wzrostu i rozwoju oraz zapobiega to porażeniu się bulw ziemniaka przez różne choroby.
  • Prowadzić na plantacji prawidłową i dostosowaną do danej odmiany chemiczną ochronę przed chwastami, szkodnikami i chorobami.
  • Przygotować plantację do zbioru stosując desykację lub mechaniczne niszczenie naci.
  • Zbiór przeprowadzać w czasie suchej pogody, przy temperaturze powyżej 100C.
  • Ziemniaki przeznaczone do długotrwałego przechowywania należy przebrać i usunąć wszystkie bulwy z widocznymi objawami chorobowymi lub uszkodzone.
  • Bulwy przed przechowywaniem pozostawić na kilka dni w suchym i przewiewnym miejscu, aby umożliwić zabliźnianie się skórki oraz odparowanie nadmiaru wody.
  • Zapewnić ziemniakom w czasie przechowywania temperaturę 3-40C i wilgotność około 85%.

Łepkowski Mieczysław

Główny specjalista ds. roślin okopowych

WODR Poznań

Bakterioza pierścieniowa ziemniaka jest chorobą powodowaną przez bakterię Clavibacter michiganensis subsp. sepedonicus (Cms). Według Europejskiej i Śródziemnomorskiej Organizacji Ochrony Roślin (EPPO) jest groźną chorobą wpisaną w Europie oraz Ameryce Północnej na listę chorób kwarantannowych. Przesłanką uznania tej choroby jako kwarantannowej, a więc takiej która podlega kontroli, czy nie jest przemieszczana wraz z eksportowanymi lub importowanymi bulwami ziemniaka jest niebezpieczeństwo masowego gnicia porażonych bulw (nazwa gatunkowa Cms oznacza „powodująca gnicie”) (Pastuszewska i Pawlak, 2006). Ponadto  w kilku krajach europejskich dotychczas nie stwierdzono występowania tej choroby, więc chodzi o zapobieżenie jej dalszego rozprzestrzeniania.

Zgodnie z obowiązującymi dyrektywami UE, badaniom na obecność bakterii Cms podlegają wszystkie kwalifikowane plantacje nasienne ziemniaka. Świadectwo zdrowotności ziemniaków w stosunku do bakterii Cms stanowi jeden z warunków otrzymania certyfikatu kwalifikacji (paszportu sadzeniaków). Sadzeniaki stanowią bowiem główne źródło rozprzestrzeniania się bakterii powodującej chorobę. Kontrola porażenia bakteriami Cms ziemniaków nie przeznaczonych do sadzenia np. jadalnych lub do przetwórstwa prowadzona przez służby ochrony roślin poszczególnych krajów członkowskich dotyczy tylko wylosowanych kilku procent plantacji. Polska w stosunku do pozostałych krajów UE (mimo obowiązywania zasad jednolitego rynku i uczciwej konkurencji na tym rynku) objęta została dodatkowymi wymogami.

Zgodnie z zamieszczonymi na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa (www.piorin.gov.pl) zasadami przemieszczania ziemniaków z Polski do innych państw członkowskich UE, wszystkie ziemniaki kierowane do innych krajów UE podlegają badaniom w miejscu produkcji i muszą być uznane za wolne od bakterii Cms. Przy czym badaniom muszą być poddane nie tylko partie bulw będące przedmiotem obrotu ale wszystkie partie – odmiany uprawiane w gospodarstwie, z którego mają być wysyłane ziemniaki do państw członkowskich UE. Z kolei polskie przepisy stanowią, że zaświadczenie o zdrowotności ziemniaków w odniesieniu do sprawcy choroby bakteriozy pierścieniowej ziemniaka muszą posiadać również ziemniaki kierowane na eksport do krajów nie należących do UE (tzw. trzecich), również tych których przepisy dotyczące importu nie wymagają takich badań np. Rosja czy Mołdawia. Dodatkowa trudność wynikająca z obowiązujących badań to fakt, że świadectwa zdrowotności są ważne tylko dwa tygodnie. Oznacza to, że gdy wysyłka ziemniaków z różnych względów opóźnia się ponad ten okres, wówczas ziemniaki muszą być badane ponownie. Kolejnym bardziej restrykcyjnym wymogiem w stosunku do polskich ziemniaków w porównaniu do pozostałych krajów UE, jest konieczność powtórnego badania sadzeniaków kierowanych na eksport, również na dwa tygodnie przed wysyłką.

 

Łepkowski Mieczysław

Główny specjalista ds. roślin okopowych

WODR Poznań

zawartość w załączniku

 

Ostatnio zmieniany 03 grudnia 2012
30 listopada 2012

"50-lecie Wspólnej Polityki Rolnej"

Przygotowane przez

KONFERENCJA „50-LECIE WSPÓLNEJ POLITYKI ROLNEJ”

Dnia 23 listopada 2012 roku w Zespole Szkół Nr 1 w Liskowie w powiecie kaliskim odbyła się konferencja „50-lecie Wspólnej Polityki Rolnej”. W konferencji uczestniczyli: Poseł- Pan Andrzej Grzyb, Członek Zarządu Województwa Wielkopolskiego- Pan Krzysztof Grabowski, Starosta Kaliski- Pan Krzysztof Nosal, Przewodniczący Rady Powiatu Kaliskiego- Pan Mieczysław Łuczak, Dyrektor Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego- Pan Ryszard Jaworski, Dyrektor Zespołu Szkół Nr 1 w Liskowie- Pan Piotr Pasik, Doradcy z Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa rolniczego oraz Uczniowie z Zespołu Szkół Numer 1 w Liskowie.

dsc_0040

 

Na początku spotkania powitano wszystkich przybyłych gości oraz nastąpiło wręczenie Odznak Honorowych za Zasługi dla Województwa Wielkopolskiego. Wyróżnienie to otrzymało czterech doradców z Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego między innymi odznaczona została koleżanka z naszego Zespołu Doradczego z Kalisza- Pani Halina Modławska.

 

dsc_0047

dsc_0058

 

Każdy z gości honorowych zabrał głos na konferencji i podkreślił w swoich wystąpieniu ogromne znaczenie i korzystny wpływ Wspólnej Polityki Rolnej na rozwój rolnictwa po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej.

Po wystąpieniach gości wysłuchaliśmy dwóch szkoleń na temat:

  1. Historia i założenia Wspólnej Polityki Rolnej na lata 2014-2020- Pan dr Sebastian Stępień z Uniwersytetu Przyrodniczego z Poznania.
  2. Wykorzystanie środków unijnych w województwie wielkopolskim- Pan Maciej Szłykowicz z Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu.

Po wykładach nastąpiła dyskusja, w której wzięli udział wszyscy uczestnicy konferencji.

 

Aleksandra Szymfel

WODR, ZD Kalisz

XVII finał Konkursu Wiedzy o Bezpieczeństwie Pracy w Rolnictwie Indywidualnym


  W piątek 23.11.2012 r. w Zespole Szkół Rolniczo-Budowlanych w Lesznie odbył się finał Konkursu Wiedzy o Bezpieczeństwie Pracy w Rolnictwie Indywidualnym. Była to XVII edycja konkursu, którego organizatorem jest Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział Regionalny w Poznaniu Placówka Terenowa w Rawiczu oraz Państwową Inspekcję Pracy Oddział w Lesznie. Konkurs organizowany jest przy współudziale szkół rolniczych z regionu leszczyńskiego.
Tegoroczną edycję wygrał uczeń Szkoły Rolniczej w Bojanowie Rafał Pazoła z Szurkowa wraz z ojcem Stanisławem. Drugie miejsce zajął uczeń ZSRB w Lesznie Krzysztof Lipka z ojcem Stanisławem z Górki Duchownej. Na trzecim miejscu uplasował się się uczeń szkoły w Grabonogu Dariusz Klupś z Pępowa wraz z ojcem Arturem.

Zdjcie0096

 

 

Zdjcie0095

 

 

Ostatnio zmieniany 30 listopada 2012

Dobrostan zwierząt zawiera się w obszarze C wymogów wzajemnej zgodności. Wymogi z tego obszaru mają stać się obowiązkowe od 1 stycznia 2013r. Ze względu na trwające prace legislacyjne nad wdrożeniem obszaru C, poniższy materiał ma charakter informacyjny. Są to przepisy, których stosowanie jest obecnie obowiązkowe dla wszystkich gospodarstw. Nowym elementem jest powiązanie wysokości przyznawanych płatności bezpośrednich i innych płatności, np. rolnośrodowiskowych z przestrzeganiem tych przepisów. Wprowadzenie dobrostanu zwierząt jako wymogu wzajemnej zgodności ma na celu zapewnienie zwierzętom zdrowia, stosownej opieki i komfortu.

Wymogi wzajemnej zgodności obejmujące dobrostan zwierząt podzielone są na trzy grupy:

  • Wymogi dotyczące ochrony zwierząt gospodarskich
  • Wymogi dotyczące minimalnych norm ochrony cieląt
  • Wymogi dotyczące minimalnych norm ochrony świń.

Nie sposób w tej krótkiej informacji zawrzeć wszystkie wymogi w zakresie dobrostanu zwierząt. Rolnicy z pewnością w stosownym momencie zostaną zaopatrzeni, przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w broszury informujące o wymogach obszaru C.

 

Wybrane wymogi ogólne:

  • Zwierzęta powinny być pod opieką wystarczającej liczby personelu posiadającego odpowiednie umiejętności, wiedzę i kompetencje zawodowe;
  • Rolnik jest obowiązany doglądać zwierzęta gospodarskie co najmniej raz dziennie;
  • Rolnik jest obowiązany wyposażyć pomieszczenia, w których utrzymywane są zwierzęta gospodarskie w stałe lub przenośne oświetlenie sztuczne, w celu umożliwienia kontroli tych pomieszczeń i doglądania umieszczonych w nich zwierząt o każdej porze;
  • Rolnik, który utrzymuje zwierzęta gospodarskie, jest obowiązany przechowywać przez okres 3 lat dokumentację weterynaryjną dotyczącą przebiegu leczenia, przeprowadzonych zabiegów weterynaryjnych oraz padłych zwierząt;
  • Zabiegi lekarsko-weterynaryjne i zootechniczne lub inne zabiegi wynikające z technologii produkcji mogą być wykonywane na zwierzętach wyłącznie przez osoby posiadające kwalifikacje określone odrębnymi przepisami, z zachowaniem koniecznej ostrożności, w sposób zapewniający ograniczenie cierpień i stresu zwierzęcia (lekarze i technicy weterynarii);
  • Rolnik, który wyposaża pomieszczenia, w których utrzymywane są zwierzęta gospodarskie, w mechaniczny lub automatyczny system wentylacji zapewnia, że system ten łączy się z:

ü  systemem alarmowym sygnalizującym awarię systemu wentylacyjnego,

ü  systemem wentylacji awaryjnej;

  • Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia, w których utrzymywane są zwierzęta gospodarskie, oświetlone były przystosowanym dla danego gatunku zwierząt światłem sztucznym lub zapewniony był dostęp światła naturalnego;
  • Rolnik jest obowiązany karmić zwierzęta gospodarskie paszą dostosowaną do ich gatunku, wieku, masy ciała i stanu fizjologicznego oraz w taki sposób i taką paszą, aby nie powodować urazów i uszkodzeń ciała lub innych cierpień;
  • Rolnik jest obowiązany zapewnić zwierzętom gospodarskim dostęp do odpowiedniej ilości wody lub w inny sposób zaspokoić ich zapotrzebowanie na płyny.

Cały artykuł do pobrania poniżej:

{phocadownload view=file|id=16|text="Dobrostan zwierząt – wymogi od 2013r."|target=s}

29 listopada 2012

Dlaczego mamy jeść ryby?

Przygotowane przez

BO SĄ ZDROWE.

Ryby mają bardzo dużą wartość odżywczą. O tej wartości decyduje przede wszystkim wysokiej jakości i łatwo przyswajalne białko – 97%. Zawartość białek w mięsie ryb wynosi od 12% u węgorza do 24% w tuńczyku. W mięsie ryb morskich jest około 1,5 razy więcej białka niż w mięsie ryb słodkowodnych.

Drugi atut to tłuszcz. Tłuszcz ryb charakteryzuje się wysoką zawartością nienasyconych kwasów tłuszczowych. To właśnie nienasycone kwasy tłuszczowe są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania mózgu. Odpowiedzialne są m.in. za prawidłowy stan naczyń krwionośnych, warunkują odpowiedni przepływ krwi przez nie, co zapewnia właściwe ukrwienie i dotlenienie wszystkich narządów, w tym także mózgu. Wpływają również na obniżenie poziomu cholesterolu we krwi człowieka - frakcja LDL - przez co zapobiegają rozwojowi miażdżycy naczyń.

Jedną z możliwości obniżenia poziomu cholesterolu jest dieta, która pozwala zredukować jego poziom co najmniej o 15%.

 

Pamiętajmy, że cholesterol znajduje się tylko w produktach pochodzenia zwierzęcego. Musimy więc zmienić nasze przyzwyczajenia żywieniowe i przejść na dietę niskocholesterolową. Dzienna dawka dla osoby zdrowej to 250 – 300 mg cholesterolu.

 

Rozmieszczenie tłuszczu w rybach jest bardzo nierównomierne. U niektórych gatunków ryb prawie cały tłuszcz zgromadzony jest w wątrobie. Zawartość tłuszczu w mięśniach ryb stanowi kryterium podziału na 3 grupy:

  1. ryby tłuste, zawierające powyżej 5% tłuszczu, takie jak halibut, łosoś, makrela, szprot, śledź, węgorz, sardynka
  2. ryby średnio tłuste, zawierające od 1 do 5% tłuszczu, takie jak karmazyn, karaś, karp, leszcz, lin, płoć, pstrąg
  3. ryby chude, zawierające do 1% tłuszczu, takie jak dorsz, morszczuk, okoń, sandacz, szczupak

Tłuszcze ryb mają niską temperaturę topnienie i wysoką przyswajalność, która wynosi ok.92% Ryby morskie są niepowtarzalnym źródłem specyficznych kwasów tłuszczowych z grupy omega-3, które są bardzo ważne do prawidłowego funkcjonowania mózgu. Organizm ludzki nie może ich sam wytworzyć i trzeba je dostarczyć w pożywieniu. Około 30% ludzkiego mózgu składa się z kwasów tłuszczowych DHA wpływających na rozwój mózgu, a także stymulujących funkcje intelektu, pamięci, wzroku. Natomiast kwas tłuszczowy EPA m.in. wpływa na przekazywanie informacji między komórkami nerwowymi. Kwasy omega – 3 podnoszą aktywność fagocytów, komórek pochłaniających i niszczących bakterie. Niedobór lub brak równowagi kwasów tłuszczowych, w tym kwasów omega-3, może przyczynić się do wystąpienia zaburzeń neurorozwojowych u dzieci takich jak ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej czy dyslekcja.

A co z witaminami?

Ryby zawierają głównie witaminy rozpuszczalne w tłuszczach, a przede wszystkim witaminy A i D oraz witaminy rozpuszczalne w wodzie, zwłaszcza z grupy B. Ilość witamin jest różna i zależy od gatunku ryb.  Mięso ryb chudych zawiera bardzo mało witaminy A i D, a mięso ryb tłustych zawiera ich dużo więcej niż np. tłuste mięso zwierząt rzeźnych.

 

Ryby zawierają również składniki mineralne takie jak wapń, fosfor, żelazo, magnez, sód, potas, a w rybach morskich jest także fluor i jod.

 

CHARAKTERYSTYKA WYBRANYCH GATUNKÓW RYB- w 100 g ryby

 

DORSZ:  81 kcal                              MORSZCZUK           83 kcal

16,9 g białka                                                 17 g białka

0,6 g tłuszczu                                               1,4  g tłuszczu

0,2 g omega-3                                               0,7 g omega-3

wit A, D, E jod                                              wit A,D, jod

Miruna – 83 kcal,  16,9 g białka,1,9 g tłuszczu

Halibut- ma dużo jodu oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych omega – 3, zawiera witaminy A, D i z grupy B (dużo B 6), a także potas, wapń, fosfor, magnez.

 

Makrela wędzona – witaminy A, D, E, z grupy B, fosfor, potas, jod, sód

 

PORÓWNANIE          PANGA                             PSTRĄG

 

Białko                            13%                                     19%

Tłuszcz                           1,84%                                 7,64%

Kwasy omega-3              0,08%                                1,87%

Witamina E                     0,11mg/ kg ciała          1,58 mg/kg ciała

Woda                               83%                            70%

 

(wg włoskiego instytutu morskiego INRAN)

 

 

Śledzie

Największą zaletą śledzi jest zawartość tłuszczu, bo w 100 g jest aż 16 g i z tego 70% to kwasy tłuszczowe jedno- i wielonienasycone. Chociaż śledzie są rybami tłustymi to nie dostarczają zbyt wielu kalorii, bo 100g to zaledwie 160 kcal. Śledzie są bogatym źródłem takich witamin jak A, D, E,B6,B12. Dostarczają także minerałów: żelazo, cynk, miedź, fosfor i jod. Zawarty w śledziach potas ułatwia usuwanie nadmiaru wody z organizmu, a kwas omega – 3 przyspiesza przemianę materii i spalanie tłuszczu. Jedzenie śledzi poprawia nastrój, bo zwiększa się poziom serotoniny. Działają również przeciwdepresyjnie, wzmacniają pamięć i koncentrację. Do najzdrowszych należą śledzie świeże i mrożone. Najsmaczniejsze są matiasy, czyli młode śledzie odławiane w maju, przed pierwszym tarłem.

A ile powinniśmy zjadać ryb tygodniowo?

Zalecana ilość to 2 porcje, a porcja to około 85 gram. Według innych źródeł 3 porcje.

 

Jak rozpoznać, że ryba jest świeża?

 

Mówimy, że „ ryba psuje się od głowy”. Świeżą rybę poznać po czerwonych skrzelach, bo białe informują, że ryba była powtórnie zamrożona. Również matowa skóra jest sygnałem, że mamy nieświeży produkt. Skóra ryby świeżej po naciśnięciu powinna być sprężysta, czyli nie ma śladu po po naciskaniu. Kolejna sprawa to, gdy po rozkrojeniu mięso odstaje od ości –  ryba nieświeża.

 

A czym przyprawiać ryby?

 

Bazylia, estragon, szałwia – do zaprawiania przed smażeniem

Czosnek – do nacierania lub szpikowania

Cytryna, cebula – pozbawia mięso charakterystycznego zapachu

Gałka muszkatołowa- poprawia smak zupy rybnej

Zielony koperek, pieprz biały i czarny, mięta – do ryby pieczonej w folii

 

Jak przyrządzać ryby – gotować, piec czy wędzić?

Ryby gotowane, i to na parze, są najlepsze. A z dodatkiem warzyw ( też na parze lub z wody) to najzdrowsze danie. Jeżeli chcemy rybę upiec to najlepiej w folii lub na grillu. Można ryby dusić lub smażyć w niewielkiej ilości oleju. Wtedy zawierają wszystkie niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe.

Ryby o niezbyt białym mięsie np. dorsz, najlepiej smakują przyrządzone w sosach, zapiekane, duszone w warzywach, z wody, w galarecie. Ryby o mięsie ciemnym i twardym np. makrela, przygotowuje się tak jak dania mięsne lub smaczne masy mielone.

 

A więc jedzmy ryby. Statystyczny Polak zjada rocznie około 12 kg ryb,  w tym 48 dag karpia, a mieszkaniec UE 21 kg ryb.

Alicja Nowak

WODR w Poznaniu

Pożyteczne mikroorganizmy to różnorodne kompozycje odpowiednio wyselekcjonowanych, współpracujących ze sobą tlenowych i beztlenowych szczepów mikroorganizmów o właściwościach probiotycznych i regeneracyjnych. Zostały opracowane przez profesora Teruo Higa z Japonii. Pisaliśmy już o tym. Mikroorganizmy te mają bardzo szerokie zastosowanie, przede wszystkim poprawiają strukturę i pojemność wodną gleby, przyspieszają rozkład resztek pożniwnych, słomy, poplonów i obornika, hamują procesy gnilne i przenoszenie chorób odglebowych, wiążą wolny azot z powietrza, stabilizują pH, intensyfikują rozwój systemu korzeniowego roślin, poprawiają kondycję i zdrowotność roślin.

Praktycy twierdzą, że rośliny traktowane preparatami z mikroorganizmami nie reagują tak gwałtownie na zmieniające się warunki pogodowe, w tym silne ochłodzenie. Dzięki swoim właściwościom pożyteczne mikroorganizmy pozwalają ograniczać stosowanie chemicznych środków ochrony roślin i nawozów mineralnych, co jak wiemy jest bardzo ważne z punktu widzenia ochrony środowiska i bezpieczeństwa konsumentów. To doskonały dodatek do pasz i do produkcji kiszonek. Pożyteczne mikroorganizmy doskonale sprawdzają się też jako dodatek do obornika i gnojowicy. Dzięki ich działaniu składniki zawarte w nawozach stają się bardziej dostępne dla roślin i są lepiej przyswajane, a poza tym, co ważne, mikroorganizmy niwelują odory. Są świetnym dodatkiem do szamb i kanalizacji. Z powodzeniem stosowane są w higienizacji pomieszczeń inwentarskich, magazynowych i gospodarczych. Preparaty zawierające pożyteczne mikroorganizmy zalecane są również do zaprawiania nasion i materiału nasadzeniowego (cebul, bulw, karp itp.). Ale pamiętajmy, że materiał nie może być zaprawiony chemicznie! Zaleca się od 1 do 1,5 l preparatu na 100 kg materiału siewnego lub nasadzeniowego. Można spryskać samym preparatem, bez rozcieńczenia. Nasiona o grubszej skórce, bulwy, korzenie sadzonek, krzewów, drzew itp. można moczyć przez kilka do kilkunastu minut w 10% roztworze preparatu.

Uwaga! Preparaty mikrobiologiczne zawsze rozcieńczamy wodą niechlorowaną. Doskonale spełniają rolę ukorzeniacza, ale nie można ich jednak łączyć z innymi ukorzeniaczami. Preparatów tych, w formie wodnych roztworów, można używać do ukorzeniania sadzonek zielnych, półzdrewniałych i zdrewniałych. Przed sadzeniem należy sadzonki moczyć kilka sekund w roztworze. Nasiona zbóż, które zostały zaprawione pożytecznymi organizmami, a nie zostały wysiane, można spożytkować w celach paszowych czy konsumpcyjnych. Jakie są korzyści ze stosowania do zaprawiania pożytecznych mikroorganizmów? Sadzonki wytwarzają silny system korzeniowy. Kiełkowanie jest szybkie i równe. Młode rośliny uodparniają się na choroby grzybowe, wirusowe i bakteryjne. Wzrost roślin jest silniejszy. Zwiększa się odporność roślin na czynniki zewnętrzne: szkodniki, susza, uszkodzenia mechaniczne, przede wszystkim gradobicia.

Źródło: Pożyteczne mikroorganizmy ProBioEmy. ProBioticsPolska.

 

Wioletta Kmiećkowiak

Dział EOŚ WODR w Poznaniu

Opłacalność produkcji bydła opasowego - listopad 2012 r.:

Celem analizy jest porównanie aktualnej ceny skupu (brutto) bydła opasowego (byki kl.A) z wyliczoną ceną opłacalną lub tzw. minimalną, która da rolnikowi

(2 osoby pracujące w gospodarstwie) parytet dochodu, czyli dochód równy z wynagrodzeniem średnim krajowym netto.

Wyliczenie ceny opłacalnej oparte jest na aktualnych kosztach produkcji i aktualnego średniego wynagrodzenia netto (GUS).

Więcej w załączniku.

Sporządził:

Jan Brożek

           W ramach kampanii edukacyjnej ,, Chrońmy wody przed zanieczyszczeniami pochodzenia rolniczego” Zachodniopomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego zorganizował wyjazd rolników i doradców do dwóch gospodarstw położonych w powiecie gostyńskim. Rolnicy z zachodniopomorskiego zostali Rozporządzeniem Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Szczecinie wpisani na Obszary  Szczególnie Narażone, a wyjazd miał na celu wymianę doświadczeń w związku z gospodarowaniem na OSN rolników z obu województw. Wizytacja miał miejsce 23 listopada i rozpoczęła się w gospodarstwie rolnym Państwa Bożeny i Adama Jańczaków z  Wziąchowa oraz u Pana Zbigniewa Biskupa z Borku Wielkopolskiego. Gospodarstwo państwa Jańczaków zajmuje się hodowlą bydła mlecznego,  natomiast produkcja roślinna składa się z uprawy zbóż, kukurydzy pastewnej,  buraka cukrowego oraz zielonek. Rolnicy z sąsiedniego województwa zainteresowani byli przede wszystkim budowlami służącymi do przechowywania kiszonek i nawozów naturalnych. Pytali również o programy działań RZGW Wrocław mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych oraz związaną z tym faktem obowiązkową dokumentację. W gospodarstwie zaskoczyła ich wielopokoleniowość w prowadzeniu produkcji jak również brak zatrudnienia siły roboczej z zewnątrz. Grupa 33 osób zgodnie doceniła wielką pracowitość gospodarzy. Duże zainteresowanie wzbudził park maszynowy. Gratulowano Panu Adamowi zdeklarowanego następcy- córki Aleksandry, która od wielu lat angażuje się w pracę w gospodarstwie i jest częstą uczestniczką wystaw zwierząt hodowlanych w Pudliszkach i Sielinku. Po przerwie obiadowej goście udali się do gospodarstwa Pana Zbigniewa Biskupa, którego produkcja roślinna obejmuje głównie zboża i rzepak, a produkcja zwierzęca to hodowla trzody chlewnej w cyklu otwartym. Rolników z zachodniopomorskiego interesowały rozwiązania w zakresie ochrony środowiska zastosowane w gospodarstwie, zwłaszcza, że siedziba stada położona jest na obszarze miejskim.

Pytania ze strony grupy dotyczyły podobnych zagadnień jak w poprzednim wizytowanym gospodarstwie. Uczestnicy spotkania zauważyli pozytywny aspekt wymiany doświadczeń podczas bezpośrednich kontaktów w terenie.

 

Ostatnio zmieniany 29 listopada 2012