Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań
09 marca 2013

Kurs stosowania środków ochrony roślin przy użyciu opryskiwaczy

Przygotowane przez

W lutym i marcu bieżącego roku Zespół Doradczy w powiecie wrzesińskim zorganizował 6 dwudniowych kursów stosowania środków ochrony roślin przy użyciu opryskiwaczy. Kursy przeprowadzono już w gminach: Miłosław, Kołaczkowo i Pyzdry a uczestniczyło w nich już 210 rolników z terenu powiatu wrzesińskiego.

kurs_ochrony_rolin

Uczestnicy kursu zostali przeszkoleni w zakresie:
• wybranych zagadnień dotyczących obowiązujących przepisów,
• charakterystyki i stosowania środków ochrony roślin,
• zagadnień dotyczących ochrony roślin uprawnych,
• techniki ochrony roślin,
• zapobiegania negatywnemu wpływowi środków ochrony roślin na środowisko naturalne,
• BHP przy stosowaniu środków ochrony roślin.
Wszyscy rolnicy biorący udział w szkoleniu otrzymali świadectwo ukończenia kursu z ważnością na 5 lat, uprawniające producentów rolnych do zakupu i stosowania środków ochrony roślin.
Planujemy kolejne kursy, które odbędą się:
w dniach 14-15 oraz 21-22 marca 2013 r. od godz. 8;00 na terenie gospodarstwa rolnego Stefana i Macieja Waszaków przy ul. Lipowej 2 w Bierzglinku,
w dniach 18-19 marca 2013 r. od godz. 8;00 w budynku OSP przy ulicy Średzkiej 9 w Targowej Górce.
Koszt szkolenia 100 zł/osoby.

Ostatnio zmieniany 09 marca 2013
09 marca 2013

Nowe obszary OSN w powiecie wrzesińskim

Przygotowane przez

Nowe obszary OSN w powiecie wrzesińskim
20 sierpnia 2012 r. w Dzienniku Urzędowym Województwa Wielkopolskiego (Poz. 3601) ogłoszono Rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu z dnia 17 sierpnia 2012r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych.
W rozporządzeniu określone są obszary szczególnie narażone (OSN), z których odpływ azotu ze źródeł rolniczych do wód powierzchniowych należy ograniczyć. Między innymi wyznaczono obszar w zlewni Strugi Bawół o powierzchni 393,30 km2. W obszarze tej zlewni znajduje się część gminy Września na terenie następujących obrębów geodezyjnych: Bierzglin, Broniszewo, Gonice, Goniczki, Grzybowo, Gutowo Małe, Gutowo Wielkie, Kleparz, Ostrowo Szlacheckie, Otoczna, Sędziwojewo, Sobiesiernie, Sokołowo, Sołeczno, Stanisławowo, Węgierki i Wódki (zał. Nr 1)
Załącznik nr 1. Mapa gminy Września z zaznaczonym obszarem OSN.

Mapa_Gminy_Wrzenia_poprawione

Obszary OSN wyznaczane są zgodnie z zaleceniami Dyrektywy Rady 91/676/EWG z 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami azotanami pochodzenia rolniczego, zwanej Dyrektywą Azotanową.
Aby zapobiegać pogorszeniu stanu wód, jak i poprawić stan wód, w których pogorszenie już nastąpiło - ich jakość spadła poniżej określonych prawem norm, należy przede wszystkim dążyć do poprawy praktyki rolniczej.
Dlatego też dla OSN opracowywane są Programy działań mające na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych. Programy działań wprowadzane są rozporządzeniami dyrektorów RZGW, dla Wielkopolski – RZGW w Poznaniu i RZGW we Wrocławiu. Realizowane są przez 4 lata, począwszy od dnia ich wejścia w życie. Obecny Plan realizowany jest w latach 2012 – 2016. W Planach działań obowiązki osób prowadzących działalność na OSN w zakresie poprawy praktyki rolniczej określone zostały jako ogólne zasady, wynikające z przepisów prawa krajowego oraz wymogi szczegółowe dla OSN.
Program działań obliguje wszystkich rolników prowadzących działalność rolniczą na obszarach OSN do gospodarowania zgodnie z określonymi wymogami, które dotyczą w szczególności:
• przestrzegania określonych terminów, zasad i dawek nawożenia,
• prowadzenia dokumentacji wszystkich zabiegów agrotechnicznych w szczególności związanych z nawożeniem,
• właściwego przechowywania nawozów naturalnych i pasz soczystych.
Szczegółowych informacji związanych z realizacją programów działań na OSN udzielają doradcy terenowi Zespołu Doradczego WODR w powiecie wrzesińskim.

Ostatnio zmieniany 09 marca 2013
09 marca 2013

Świnie przyjazne dla środowiska

Przygotowane przez
Świnie przyjazne dla środowiska.
Trzy pierwsze na świeci „ekoświnie" są dużo „czystsze" od swoich krewnych i w przyszłości mogą przyczynić się do zmniejszenia zanieczyszczenia środowiska. Zwierzęta te wydalają do 75% fosforu (w postaci kwasu fitynowego) mniej niż osobniki niezmodyfikowane genetycznie. Fosfor znajduje się w paszach, takich jak zboże, kukurydza czy soja i na koniec ląduje na polach na skutek nawożenia ich gnojowicą. Stamtąd poprzez wody gruntowe trafia do rzek, jezior i stawów, w których służy za składnik odżywczy przede wszystkim glonom. Gdy te masowo się rozprzestrzeniają, powodują deficyty tlenowe będące przyczyną śmierci miejscowej fauny wodnej – ryby i drobne organizmy umierają, a jeziora pustoszeją i zarastają. „Zwyczajne" świnie nie produkują enzymu o nazwie fitaza, który trawi kwas fitynowy. Rolnicy dodają go więc do paszy, ale jako dodatek nie działa on wystarczająco efektywnie. W przypadku w/w świń naukowcy wykorzystali zdolność bakterii E. coli do przetwarzania fosforanów. Połączyli gen fitazy bakterii z genem promotora z mysich ślinianek. Te sekwencje wszczepili w określone miejsce chromosomu kilku jednokomórkowych świńskich zarodków i matka zastępcza urodziła prosięta zdolne do produkcji fitazy. To pierwsze zwierzęta użytkowe, które zostały zmodyfikowane w celu rozwiązania problemów zatrucia środowiska.
Źródło:
Cecil Forsberg Uniwersytet w Guelph Kanada
Świat Wiedzy 3/2013
08 marca 2013

APIMONDIA – Międzynarodowe Kongresy Pszczelarskie

Przygotowane przez

Apimondia  jest to Międzynarodowa Federacja Krajowych Związków Pszczelarskich i wszelkich innych organizacji zajmujących się pszczelarstwem. Jej celem jest przede wszystkim promowanie naukowych, technicznych, ekologicznych i ekonomicznych postępów w dziedzinie pszczelarstwa we wszystkich krajach świata oraz współpraca pszczelarskich związków w tym zakresie. Obecnie Apimondia ma ponad 70 członków. W Apimondii istnieje 7 tzw. stałych Komisji, są to:

- Ekonomia pszczelarstwa

- Biologia pszczół

- Zdrowie pszczół

- Zapylanie i flora miododajna

- Technologia pszczelarstwa

- Apiterapia

- Pszczelarstwo drogą do rozwoju wsi.

 

Pierwszy Międzynarodowy Kongres Pszczelarski odbył się w 1897 roku w Brukseli. Brało w nim udział 650 Belgów i ok. 100 uczestników z 7 innych krajów. Okazał się wielkim sukcesem i postanowiono organizować  nadal podobne kongresy.

1900 rok – zorganizowano w Paryżu z udziałem przedstawicieli 22 krajów.

1914 rok – planowany kongres w Wiedniu nie odbył się z powodu wybuchu I wojny światowej.

W okresie międzywojennym zorganizowano 7 Kongresów w różnych krajach Europy.

1946 rok – odbył się pierwszy po wojnie Kongres w Amsterdamie (Holandia)

1956 rok – Kongres w Wiedniu – pierwszy, w którym brali udział Polacy – Prof. Z.Demianowicz i prof. J.Woyke.

1987 rok – gospodarzem XXXI Kongresu była Warszawa – ponad 2500 uczestników z 47 krajów.

2013 rok – gospodarzem Kongresu jest Ukraina.

 

Każdy Kongres trwa 6 dni. Program wszystkich Kongresów jest podobny:

- rozpoczyna się sesją powitalną (przemówienia, część artystyczna i bankiet)

- kilkudniowa sesja naukowa

- wycieczki do najbardziej interesujących obiektów pszczelarskich kraju-gospodarza

- jednocześnie trwa wystawa pszczelarska, odbywają się posiedzenia komisji

- sesja końcowa połączona z wręczeniem nagród na nowości w pszczelarstwie.

 

Międzynarodowe Kongresy Pszczelarskie  Apimondii odbywają się co dwa lata – według zasady, że co drugi Kongres organizowany jest w Europie, a pozostałe w innej części świata.

 

Lucyna Palicka

WODR w Poznaniu, SPD

08 marca 2013

Warunki hodowli pszczół

Przygotowane przez

Właściwe wypełnianie funkcji spoczywających na pszczelarzu jest bardzo odpowiedzialnym zadaniem. Wymaga ono znajomości i połączenia wielu różnych aspektów tej pięknej, a zarazem społecznie i gospodarczo niezbędnej działalności. Sztuka pszczelarzenia staje się coraz trudniejsza, dlatego celowym wydaje się przypomnieć o podstawowych zasadach obowiązujących w hodowli pszczół.

 

Prowadzenie pasieki:

1. Każdy właściciel pszczół z tytułu posiadania i użytkowania zwierząt oraz wytwarzania produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego i sprzedaży produktów pszczelich ma obowiązek uprzedniego  zgłoszenia takiego zamiaru do Powiatowego  Lekarza Weterynarii celem objęcia go nadzorem weterynaryjnym:

- zgłoszenie pasieki do rejestru prowadzonego przez PLW skutkuje nadaniem jej    weterynaryjnego nr identyfikacyjnego. Zgłoszone gospodarstwo powinno spełniać szczegółowe warunki weterynaryjne związane z produkcją i wprowadzaniem na rynek zwierząt, czyli rojów oraz produktów spożywczych pochodzenia pszczelego.

- sprzedaż bezpośrednia produktów pszczelich zobowiązuje pszczelarza do zgłoszenia do PLW celem wpisania danego gospodarstwa pasiecznego do rejestru zakładów prowadzących działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej. Zgłoszenie sprzedaży bezpośredniej skutkuje nadaniem pasiece weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego. Taka sprzedaż może być dokonywana  przez pszczelarza w punkcie sprzedaży urządzonym na terenie jego gospodarstwa lub ze środka transportu, na targowiskach a także w innych punktach sprzedaży detalicznej.

 

2. Każda pasieka powinna być ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej – najlepiej uczynić to za pośrednictwem organizacji pszczelarskiej

 

3. Prowadzenie gospodarstwa pasiecznego powinno poprzedzać posiadanie niezbędnej wiedzy objętej co najmniej programem kursu podstawowego z zakresu pszczelarstwa kwalifikowanego.

 

4. Pszczelarz traktowany jest jako producent żywności, dlatego mając na względzie bezpieczeństwo zdrowotne produktów, pszczelarz i inne osoby pracujące w pracowni miodowej  powinny posiadać aktualne zaświadczenie lekarskie potwierdzające dopuszczenie ich do takiej pracy.

 

5. Lokalizacja pasieki - ponieważ właściciel zwierząt odpowiada za szkody spowodowane lub wyrządzone przez jego zwierzęta oraz ze względu na narażanie ludzi i zwierząt na pożądlenie przez pszczoły wymaganym jest, aby umiejscowienie pasieki służyło ograniczeniu zagrożenia. W tym celu ule z pszczołami ustawia się:

- co najmniej 10 m od drogi publicznej, budynków mieszkalnych, inwentarskich i gospodarczych

- 50 m od autostrad i dróg szybkiego ruchu

- 200 m od szkół, przychodni i innych obiektów użyteczności publicznej

- ule ustawione w odpowiedniej odległości powinny być  oddzielone stałą przeszkodą

(parkan, mur, krzewy) o wysokości co najmniej 3 m

- obszar pasieczyska powinien być oznaczony tablicą „Uwaga pszczoły! Osobom nieupoważnionym wstęp wzbroniony”.

 

6. W obrębie gospodarstwa pasiecznego powinny znajdować się:

- apteczka, w której znajdują się: woda utleniona, krople nasercowe, maść antyhistaminowa, wapno musujące, gaza, bandaż, przylepce, opaski i rękawiczki;.

- wydzielone miejsce do składowania środków dezynfekcyjnych(np. denaturat, soda kaustyczna, wapno palone, mleko wapienne w ilości niezbędnej do przeprowadzenia doraźnej dezynfekcji sprzętu i terenu pasieczyska),

- miejsce zapewniające właściwe warunki do przetrzymywania leczniczych produktów weterynaryjnych, zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych

- w zależności od liczby posiadanych rodzin pszczelich w każdym gospodarstwie pasiecznym koniecznym jest urządzenie  pomieszczeń technologicznych (pracowni) oraz stosownych do potrzeb powierzchni magazynowych.

 

7. W celu ograniczenia możliwości rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych rodziny pszczele przemieszczane poza granice powiatu muszą być zaopatrzone w świadectwo zdrowia wydane przez powiatowego lekarza weterynarii, u którego pasieka zgłoszona jest do rejestru.  Zamiar przywiezienia swojej pasieki do określonej miejscowości w innym powiecie należy wcześniej zgłosić do właściwego terytorialnie dla tej miejscowości powiatowego lekarza weterynarii, który dysponuje informacją o ewentualnym zagrożeniu związanym z występowaniem chorób zakaźnych na jego obszarze działania.  Oczywiście - kwestię przywiezienia i ustawienia swojej pasieki na pożytku - należy także wcześniej uzgodnić z właścicielem plantacji. Obok ustaleń z plantatorem należy dokonać rozeznania w zakresie liczby rodzin pszczelich użytkowanych w miejscowych pasiekach, aby postawieniem swojej pasieki nie powodować przepszczelenia terenu.

 

Gospodarka pasieczna:

1. Ochrona zdrowia pszczół - coraz trudniejsze warunki środowiska, w którym żyją pszczoły, zobowiązują każdego pszczelarza do szczególnej dbałości o trwałe utrzymywanie zdrowotności pszczół w pasiece. Nieustanna obecność pasożyta Varroa destructor w pasiekach jest wyzwaniem, które wiąże się z koniecznością podejmowania bezpośrednich działań służących obniżeniu stopnia porażenia pszczół przez roztocz do bezpiecznego poziomu, nie zagrażającego bytowi każdej rodziny pszczelej. Leczenie pszczół odbywa się pod nadzorem lekarza weterynarii. Zatem główne zasady postępowania w tym zakresie są następujące:

- nie podawać rodzinom pszczelim żadnych środków leczniczych, jeśli czerw i pszczoły są zdrowe,

- w razie konieczności do leczenia pszczół stosować wyłącznie leki zaordynowane przez  lekarza weterynarii,

- stosować leki wyłącznie w zalecanych dawkach oraz w okresach, kiedy rodziny pszczele nie gromadzą nektaru, aby uniknąć dostania się pozostałości leków do miodu,

W związku z koniecznością zwalczania warrozy  oraz wykonywania czasem innych zabiegów leczniczych, w każdej pasiece powinna być prowadzona i przechowywana dokumentacja leczenia pszczół w postaci książki leczenia zwierząt oraz notatek pasiecznych zawierających opis procesu leczenia.

 

2. Kształtowanie najwyższej jakości produktów pozyskiwanych od pszczół stanowi podstawowy wyznacznik właściwego funkcjonowania pasieki. Czynnikiem decydującym o tym, jaka będzie wartość tego, co pszczoły przyniosą do ula jest jakość otaczającego pasiekę środowiska przyrodniczego. Dlatego zdecydowanie niecelowym jest sytuowanie pasieki w obszarach silnie zdegradowanych przez działalność przemysłową człowieka oraz w rejonach bardzo intensywnych upraw rolniczych i ogrodniczych. Na takich obszarach należy się  liczyć ze znaczącymi problemami w utrzymaniu zdrowotności i żywotności pszczół ze względu chociażby na ilość stosowanych zabiegów ochrony roślin.

 

3. Najkorzystniej jest lokalizować pasieki produkcyjne na obszarach o dużej obfitości i wydajności roślin pożytkowych. Aby uniknąć nieprzewidzianych sytuacji każdy pszczelarz winien śledzić w zasięgu lotu pszczół  bieżący układ pożytków, a w przypadku występowania znaczących powierzchni intensywnych upraw sadowniczych i polowych nawiązywać kontakt z ich właścicielami celem wyprzedzającego poznania terminów koniecznych zabiegów ochronnych oraz rodzaju środków planowanych do zastosowania.

 

4. Istotny zakres starań o wysoką jakość produktów pszczelich wiąże się bezpośrednio z dobrze przemyślaną i zorganizowaną pracą pszczelarza przy swoich pszczołach. Prawidłowe użytkowanie właściwie wybudowanej pracowni miodowej zapewnia podstawowy poziom warunków higienicznych, jednak niemniej ważnym jest rodzaj wyposażenia takiej pracowni a szczególnie użytkowana miodarka a także cedzidła, odstojniki, pojemniki do kremowania miodu itp., które winny być wykonane z materiałów kwasoodpornych dopuszczonych do kontaktu z żywnością, na co pszczelarz ma obowiązek posiadać potwierdzenie w postaci odpowiedniego atestu. Ten sam wymóg dotyczy także wszystkich pojemników i opakowań stykających się z produktami pszczelimi. Atestu należy bezwarunkowo wymagać od sprzedawcy oferowanego sprzętu a w razie jego braku należy nabyć go od innego oferenta takich urządzeń.

 

5. Miodobranie należy przeprowadzać tylko z plastrów zasklepionych, czyli po poszyciu przez pszczoły komórek z miodem obejmującym co najmniej 3/4 powierzchni ramki.

Ponieważ pszczelarz może wprowadzać do sprzedaży jedynie miód spełniający określone wymagania jakościowe warto wskazać, że oferowanie konsumentom miodu w opakowaniach detalicznych z reguły wiąże się z koniecznością upłynniania skrystalizowanego wcześniej produktu. Proces dekrystalizacji miodu wymaga ścisłego utrzymania poziomu temperatury, jaką może osiągać podgrzewany miód (nie powinna przekraczać 42ºC).  Zdekrystalizowany miód przed rozlaniem do opakowań detalicznych podlega obowiązkowo procesowi cedzenia, który ma zapobiec obecności w produkcie handlowym wtórnych zanieczyszczeń fizycznych.

 

6. Wprowadzanie miodu i innych produktów pszczelich do handlu detalicznego może wymagać uzyskania przez ich producentów świadectwa jakości handlowej wydawanego na ich koszt po przeprowadzeniu wymaganych badań przez Wojewódzki Inspektorat Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych.

7. Bardzo prostym a jednocześnie ważnym dla pszczelarzy i konsumentów wyróżnikiem gwarantującym krajowe pochodzenie miodu jest stosowanie banderoli PZP.

8. Promocja i reklama produktów pszczelich - dzisiaj, w warunkach gospodarki rynkowej, nie wystarczy tylko produkować, ale większą „sztuką” staje się sprzedaż produktów, dlatego też w gospodarstwie pasiecznym należy wprowadzić działania marketingowe. Marketing produktów pszczelich to także zmiana sposobu myślenia, zmiana orientacji z produkcyjnej na „sprzedażową”, która opiera się na przekonaniu, że można wywołać popyt poprzez różne techniki sprzedaży i reklamę. Ponadto ogromne możliwości pobudzania popytu na produkty pasieczne tkwią w sprzedaży bezpośredniej. Rozbudzenie zainteresowania tymi produktami poprzez bezpośredni kontakt producenta i konsumenta jest jedną z podstawowych dróg stymulowania popytu.

Aby produkt dobrze sprzedać, należy klientów poinformować o jego istnieniu, przekonać o dobrej jakości i skutecznie zachęcić do jego zakupu. W tym celu firma – pasieka musi podjąć szereg działań nazywanych promocją. Promocja spełnia funkcję informacyjną, pobudzającą oraz konkurencyjną.

Reklama stanowi formę płatnego prezentowania i popierania zakupu produktów. Powszechnymi formami reklamy są plakaty rozmieszczone w różnych miejscach, broszury lub ulotki dostarczane do mieszkań, miejsc pracy, tablice przy ciągach komunikacyjnych, parkingach, stadionach sportowych. Podstawową zaletą reklamy jest jej masowość, za jej pomocą możemy jednocześnie komunikować się z dużą liczbą potencjalnych nabywców.

 

Lucyna Palicka

WODR w Poznaniu, SPD

08 marca 2013

A-B-C montażu i eksploatacji samoczynnej oczyszczalni ścieków bytowych na działce siedliskowej

Przygotowane przez

Osadnik gnilny /zbiornik na fekalia pochodzenia bytowego/ to pierwszy element przydomowej oczyszczalni ścieków – umieszcza się go w odległości minimum 3 mb od budynku mieszkalnego. Należy go posadowić w wykopie na 15-to centymetrowej warstwie chudego betonu, który ułatwi jego wypoziomowanie. Ustawienie zbiornika w poziomie jest bardzo ważne ze względu na grawitacyjny przepływ ścieków. Po odpowiednim ustawieniu osadnika suchy beton polewamy wodą a po jego stwardnieniu następnego dnia obsypujemy go gruntem rodzimym. Osypka zbiorników cienkościennych lub wykonanych z materiałów o słabej wytrzymałości na napór gruntu koniecznie musi byś stabilizowana cementem. Dlatego lepiej jest montować zbiorniki wykonane z polietylenu o wysokiej gęstości. Mają grube ścianki i specjalne wykonane przetłoczenia zapewniające wyjątkową odporność mechaniczną oraz możliwość samoistnego kotwienia się w gruncie. Dlatego też nie wymagają cementowania. Najlepiej zamontować zbiornik na takiej głębokości, aby pokrywy włazów znajdowały się na równi z terenem. Dopuszcza się posadowienie zbiornika niżej /na przykład wtedy, gdy przewód kanalizacyjny wychodzi z budynku na znacznej głębokości, /ale nie głębiej niż 50 cm pod powierzchnią terenu, licząc od poziomu włazów. Trzeba wtedy wykonać nadbudowy na włazy, by zapewnić do nich wygodny dostęp. Podczas zasypywania otworu gdzie zamontowany został osadnik gnilny jego objętość wewnętrzna musi być wypełniona wodą. Zasypanie pustego zbiornika od zewnątrz a zwłaszcza pozostawienie go nienapełnionego przez dłuższy czas, jest dużym błędem. Po okresowym podniesieniu się wody gruntowej lub podtopieniu przez wody opadowe zbiornik może z dużą siłą być wypchnięty z ziemi. Po takim wypadku nadaje się już tylko do wymiany. Zbiorniki po półrocznym użytkowaniu należy oczyścić wykarczerować a substancje nierozłożone odwieźć na pobliską oczyszczalnię ścieków.

Linie rozprowadzające oczyszczone ścieki bytowe wykonane rur PCV powinny być ułożone i obsypane na powierzchni z klińca kamiennego z zabezpieczeniem górnej powierzchni folią uniemożliwiającą zasklepienie otworów znajdujących się w rurach. Każdy ciąg z rur PCV rozprowadzający oczyszczone ścieki powinien być zakończony wywiewkami PCV zakończonymi pionowymi kominkami.

Nie zapominajmy o kresowym dawkowaniu miesięcznym do naszej kanalizacji szczepów bakterii i innych środków chemicznych przyśpieszających rozkład  fekalii pochodzących z bieżących potrzeb  użytkowania naszego domu.

Właściwy montaż, wykonanie drenażu rozsączającego po terenie działki oraz okresowe przeglądy urządzenia zapewnią długi bezawaryjny czasookres użytkowania urządzenia.

 

Specjalista ds. budownictwa i mechanizacji

WODR Poznań

Bogdan Kot

08 marca 2013

Agencja Restrukturyzacji iModernizacji Rolnictwa

Przygotowane przez

RiMR zachęca rolników do składania wniosków o przyznanie płatności bezpośrednich, ONW i rolnośrodowiskowych przez Internet

Od 2011 roku, żeby złoźyć wniosek o płatności bezpośrednie, ONW i rolnośrodowiskowe, nie trzeba wychodzić z domu. Można złożyć go przez Internet. Zdjęcie Mirka Wachowiak-Kamińska.

15 marca 2013 roku ARiMR rozpocznie przyjmowanie wniosków o przyznanie  płatności bezpośrednich, ONW i rolnośrodowiskowych za bieżący rok. Jak co roku, przed tym terminem Agencja wysyłała do każdego z rolników, którzy korzystali z dopłat w ubiegłym roku,  tzw. wnioski spersonalizowane, które są wypełnione przez Agencję na podstawie posiadanych przez nią informacji. Ubiegający się o dopłaty rolnik (jeśli w jego gospodarstwie nic się nie zmieniło)  musi teraz tylko je podpisać oraz wypełnić załączniki graficzne dotyczące upraw na użytkowanych rolniczo działkach. Wniosków tych nie trzeba jednak  składać czy przesyłać do Agencji w formie papierowej. Można je bowiem dużo łatwiej i wygodniej złożyć przez Internet. Taka możliwość istnieje od 2011 roku i rolnik może teraz złożyć jeden wspólny wniosek o przyznanie dopłat bezpośrednich, pomocy ONW i płatności rolnośrodowiskowych, bez wychodzenia z domu. By uzyskać taką możliwość trzeba tylko wystąpić wcześniej do ARiMR o login i kod dostępu do systemu teleinformatycznego Agencji. W tym celu trzeba złożyć w "swoim" biurze powiatowym ARiMR specjalny wniosek, który jest "do pobrania" ze strony internetowej Agencji. Obecnie w biurach powiatowych nie ma wielu interesantów, zatem załatwienie tej sprawy i otrzymanie loginu i kodu dostępu odbędzie się bardzo sprawnie. Posiadając dostęp do systemu teleinformatycznego ARiMR można również dokonywać zmian w Rejestrze Zwierząt Gospodarskich. Login i kod dostępu do systemu teleinformatycznego ARiMR jest nadawany bezterminowo.

Wypełnienie wniosków o przyznanie dopłat bezpośrednich, wsparcia ONW czy płatności rolnośrodowiskowych przez Internet, nie jest trudne. Ubiegający się o dopłaty rolnik, po zalogowaniu się do systemu teleinformatycznego ARiMR, na ekranie komputera zobaczy wstępnie wypełniony przez Agencję wniosek o przyznanie mu płatności za 2013 rok. Tak jak w przypadku papierowego wniosku spersonalizowanego, w wersji elektronicznej, ARiMR także korzysta z informacji, które rolnik podał w ubiegłorocznym wniosku o przyznanie takich dopłat. Rolnikowi pozostaje wypełnienie  załączników graficznych, na których trzeba "wyrysować"  swoje działki rolne. Niewątpliwą ogromną zaletą wypełniania wniosku przez Internet jest to, że system podpowie od razu, gdzie mogły zostać popełnione błędy, podczas wypełniania wniosku. To z całą pewnością ułatwi poprawne ich wypełnienie. Ważne jest przy tym, że wypełnianego wniosku o przyznanie płatności nie trzeba od razu zatwierdzać, co jest równoznaczne z jego przekazaniem do Agencji. Można go sobie zapisać, ponownie przejrzeć w późniejszym terminie i wprowadzić ewentualne poprawki czy uzupełnienia i dopiero wtedy zatwierdzić oraz wysłać. W przygotowaniu wniosku można skorzystać z bardzo przejrzyście przygotowanej instrukcji jego wypełnienia, dostępnej na stronie internetowej ARiMR.  Przedstawia ona  "graficznie" kolejne etapy wypełniania i złożenia wniosku przez Internet.  Przekazywanie do Agencji wniosków drogą elektroniczną jest wygodniejsze zarówno dla rolników jak i dla Agencji, która w takim wypadku nie musiałaby wysyłać do nich pocztą ponad miliona przesyłek z papierową wersją wstępnie wypełnionych wniosków.

Zachęcamy wszystkich rolników do składania wniosku za pomocą formularza dostępnego na stronie internetowej ARiMR - otwórz bezpośredni link.

Jeżeli jednak, rolnik nie chce lub nie może skorzystać z tej wygodnej elektronicznej formy składania wniosku o przyznanie płatności bezpośrednich, pomocy finansowej z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (wsparcie ONW) i płatności rolnośrodowiskowej,  może nadal wypełnić i przekazać do ARiMR "tradycyjny" papierowy wniosek wraz z niezbędnymi załącznikami. Agencja wysłała do rolników takie wnioski w styczniu i lutym. Dołączone do nich zostały, tak jak w przypadku wniosku w postaci elektronicznej, następujące załączniki :

  • materiały graficzne z oznaczeniem działek ewidencyjnych, które rolnik zgłosił do płatności w 2012 roku;
  • karty informacyjne zawierające dane o maksymalnym obszarze kwalifikowanym do płatności(PEG);
  • instrukcje wypełniania wniosków i załączników graficznych.

Dane na rok 2013, wpisane do wniosków, zostały przygotowane przez ARiMR w oparciu o informacje zawarte we wnioskach składanych w 2012 roku w części dotyczącej: danych osobowych, działek ewidencyjnych oraz działek rolnych.

Rolnicy, którzy już w roku 2012 złożyli wniosek o przyznanie płatności przez Internet, nie otrzymają w roku 2013 wniosku spersonalizowanego w wersji papierowej. Dla tych rolników, wstępnie wypełniony wniosek udostępniony zostanie od razu w systemie informatycznym ARiMR.

W ramach płatności bezpośrednich za 2013 rok rolnicy będą mogli ubiegać się o przyznanie dopłat z tytułu:

  • jednolitej płatności obszarowej (JPO);
  • uzupełniającej płatności obszarowej (UPO):
    • do grupy upraw podstawowych,
    • do powierzchni uprawy chmielu, do której została przyznana płatność w roku 2006,
    • do powierzchni upraw roślin przeznaczonych na paszę uprawianych na trwałych użytkach zielonych (płatności zwierzęce);
  • płatności uzupełniającej:
    • dla producentów surowca tytoniowego - płatność niezwiązana do tytoniu,
    • w zakresie produkcji ziemniaka skrobiowego - płatność niezwiązana do skrobi;
  • wsparcia specjalnego:
    • specjalnej płatności obszarowej do powierzchni upraw roślin strączkowych i motylkowatych drobnonasiennych;
    • płatności do krów i owiec;
    • płatności do tytoniu;
  • płatności cukrowej;
  • oddzielnej płatności z tytułu owoców i warzyw (płatność do pomidorów);
  • oddzielnej płatności z tytułu owoców miękkich.

Wnioski o przyznanie płatności bezpośrednich, a także  płatności ONW i płatności rolnośrodowiskowych,  przygotowane w formie papierowej należy składać w biurach powiatowych ARiMR lub rejestrowaną przesyłką pocztową.

Wszystkie wnioski o przyznanie dopłat, niezależnie od sposobu dostarczenia ich w ARiMR, powinny być przekazane w terminie od 15 marca do 15 maja 2013 r. Można je złożyć jeszcze po tym terminie, ale nie później niż do 10 czerwca 2013 roku. Jednak w takim wypadku na beneficjentów nałożone zostaną sankcje finansowe, polegające na redukcji należnych płatności o 1% za każdy roboczy dzień opóźnienia. Warto też dodać, że starający się o jednolitej płatności obszarowej, płatności uzupełniających, specjalnej płatności obszarowej do powierzchni upraw roślin strączkowych i motylkowatych drobnonasiennych, płatności ONW oraz płatności rolnośrodowiskowych, mogą dokonywać zmian w już złożonych w Agencji wnioskach.  Bez żadnych sankcji finansowych można to zrobić do 31 maja 2013 roku. Natomiast złożenie poprawionego wniosku po tym terminie, ale nie później niż do 10 czerwca 2013 r., spowoduje (tak jak w wypadku złożenia wniosku po upływie podstawowego terminu) obniżenie płatności do powierzchni działek rolnych, dla których dokonano zmian lub do powierzchni działek rolnych, które zostały dodane, o 1% za każdy dzień roboczy opóźnienia.

DKS

08 marca 2013

Agencja Restrukturyzacji iModernizacji Rolnictwa

Przygotowane przez

Wypalanie traw jest szkodliwe, zabronione i grożą za to kary

Ogień to potężny żywioł, trudny do okiełznania. Pożar, który został wzniecony na łące, w krótkim czasie potrafi przenieść się na pobliski las. Zdjęcia: Fotolia

Z nadejściem wiosny z pól i łąk zniknął śnieg, odsłaniając wyschnięte trawy, które, w wielu miejscach mogą być celowo podpalane. Są ludzie, którzy uważają, że jest to najprostszy sposób na pozbycie się wyschniętych traw oraz chwastów. Nic bardziej mylnego!

Jest to bezsensowny, niebezpieczny i bardzo szkodliwy proceder, a za wzniecanie tych pożarów przewidziane są dotkliwe kary, również finansowe, aż do pozbawienia, w przypadku rolników, całej kwoty płatności obszarowych finansowanych z budżetu UE włącznie!!!

Jak co roku ARiMR stara się uzmysłowić, ile złego ten proceder przynosi  i apeluje o zaprzestanie wiosennego podpalania suchych traw.

Wypalanie traw nie ma sensu jest szkodliwe i niebezpieczne

Po przejściu pożarów ziemia na "wypaleniskach" staje się jałowa. Płomienie zabijają np. dżdżownice i hamują naturalne zjawisko gnicia pozostałości roślinnych, dzięki któremu tworzy się urodzajna warstwa gleby. Nie koniec na tym, ogień zabija także owady np. pszczoły i dziko żyjące zwierzęta takie jak jeże, zające, lisy czy kuropatwy oraz niszczy ich siedliska. Palące się trawy, czy chwasty, mogą wytwarzać toksyczne substancje, które zatruwają zarówno glebę, wody gruntowe jak również niszczą atmosferę. Towarzysząca pożarom emisja pyłów i gazów jest niebezpieczna także z innego względu, zagraża bowiem np. kierowcom poruszającym się po drogach w pobliżu pożarów. Nierzadko ogień przenosi się na pobliskie lasy czy zabudowania, pozbawiając ludzi dobytku, a czasami odbierając zdrowie czy życie. Każdego roku do szpitali trafia wiele osób poparzonych właśnie w takich okolicznościach, a bywa, że są też ofiary śmiertelne. Często zresztą to właśnie podpalacze cierpią w wyniku swoich działań, bo ogień potrafi bardzo szybko wymknąć się spod kontroli. Wiele jednostek straży pożarnej ponosi olbrzymie koszty gaszenia płonących traw i często nie może nadążyć z wyjazdami do kolejnych takich zdarzeń. Bywa, że strażacy zajęci płonącymi trawami nie mogą szybko dojechać do innych pożarów.

Wypalanie gruntów jest zabronione

Ustawa o ochronie przyrody i o lasach zabrania wypalania traw na łąkach, pozostałości roślinnych na nieużytkach, skarpach kolejowych i rowach przydrożnych. Jeśli ktoś zostanie złapany na gorącym uczynku to podlega karze aresztu lub grozi mu grzywna do 5 tys. zł, a w przypadku zagrożenia większego, czyli spowodowania pożaru stanowiącego zagrożenie dla życia, zdrowia czy mienia, jest przewidziana kara pozbawienia wolności od roku do 10 lat.

Wypalanie traw absolutnie się nie opłaca

Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa może nakładać dotkliwe kary finansowe, jeśli okaże się, że doszło do świadomego podpalenia trawy przez rolnika. Zakaz wypalania traw wynika z konieczności przestrzegania norm dobrej kultury rolnej przez rolników ubiegających się o płatności bezpośrednie oraz płatności obszarowe w ramach PROW 2007 - 2013 (płatności rolnośrodowiskowe, płatności ONW, płatności na zalesianie gruntów rolnych). Rolnikowi, który nie przestrzega tych norm grozi zmniejszenie należnej wysokości wszystkich rodzajów płatności o 3%.

Wysokość kary może wzrosnąć, bo ARiMR każdy przypadek wypalania traw rozpatruje indywidualnie i może karę zwiększyć albo zmniejszyć.  W zależności od dotkliwości, zasięgu trwałości stwierdzonej niezgodności względem norm, należna rolnikowi kwota płatności może zostać pomniejszona do 1% jak i podwyższona do 5% należnych rolnikowi płatności obszarowych za dany rok. Kary mogą być też jeszcze podwyższone, gdy rolnikowi zostanie np. udowodnione celowe wypalanie traw, bo wtedy ARiMR może obniżyć każdy z rodzajów płatności o 20%, a w zupełnie skrajnych przypadkach stwierdzenia uporczywego wypalania traw, Agencja może pozbawić rolnika całej kwoty płatności obszarowych za dany rok.

Z danych posiadanych przez ARiMR wynika, że w 2011 roku wypalanie na gruntach rolnych stwierdzono u 114 rolników, przy czym tylko 10 zrobiło to celowo.

DKS

08 marca 2013

Możliwe w Krainie Trzech Rzek

Przygotowane przez

Możliwe w Krainie Trzech Rzek

Kraina_Trzech_Rzek_1Lokalna Grupa Działania Kraina Trzech Rzek to stowarzyszenie, które powstało w 2008 roku. Swoim obszarem obejmuje trzy gminy Murowaną Goślinę, Oborniki i Ryczywół. Głównymi celami działania są: rozwój przedsiębiorczości lokalnej, poprawa jakości życia na obszarach wiejskich oraz rozkwit turystyki.
LGD realizuje swoje cele między innymi poprzez przyjmowanie wniosków na przeróżne przedsięwzięcia od rolników, przedsiębiorców, gmin, domów kultury, parafii, stowarzyszeń i osób prywatnych, które są zgodne ze strategią działania i przyczyniają się do realizacji celów stowarzyszenia.
Dzięki Krainie Trzech Rzek ponad 6 mln zł z PROW może być wykorzystane na rzecz rozwoju naszej małej ojczyzny!
Do tej pory LGD przeprowadziła pięć konkursów na dofinansowanie projektów ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. W odpowiedzi na nie wpłynęło ponad 160 wniosków. W ramach cyklu „Możliwe w Krainie Trzech Rzek" pragniemy przedstawić projekty dofinansowane z budżetu naszej Lokalnej Grupy Działania. Mamy nadzieję, że zainspiruje to Państwa do udziału w nadchodzących naborach wniosków.
Zarząd LGD Kraina Trzech Rzek

 

 

Dzięki dofinansowaniu z LGD Kraina Trzech Rzek mieszkańcy gminy Ryczywół wzbogacili się o 5 nowych placów zabaw. Dzieci z Ryczywołu, Gorzewa, Dąbrówki Ludomskiej ,Skrzetusza i Tłukaw mogą dzięki temu korzystać z kolorowych i nowoczesnych urządzeń . Dofinansowanie w kwocie 73 157,00 pozwoliło na wybudowanie placów zabaw, wyposażonych w zjeżdżalnie, pomosty, huśtawki na sprężynie, piaskownice, ławki oraz kosze na śmieci. W ramach przedsięwzięcia mieszkańcy poszczególnych wsi samodzielnie przygotowali miejsca pod tereny rekreacji oraz nasadzili drzewa i krzewy co spowodowało, że miejscowości nabrały nowego blasku.
Projekt również zajął trzecie miejsce w konkursie na najlepsze przedsięwzięcia zrealizowane przy wsparciu środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich, organizowanym przez Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego.


Kraina_Trzech_Rzek_2

Kolejny projekt dofinansowany przez LGD Kraina Trzech Rzek w kwocie 4 713,80 zł polegał na utworzeniu w Pacholewie Parku Powstańców gdzie został przewidziany montaż dużej tablicy pamiątkowej oraz dwudziestu indywidualnych tablic z nazwiskami mieszkańców, podkomendnych porucznika Leona Masiakowskiego, którzy walczyli w II. Kompanii IV. Baonu z Murowanej Gośliny. Projekt również został wyróżniony w konkursie na najlepsze przedsięwzięcia zrealizowane przy wsparciu środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich, organizowanym przez Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego.
Stowarzyszenie „Małe Jest Piękne" z Długiej Gośliny otrzymało dofinansowanie ze środków LGD Kraina Trzech Rzek w wysokości 14.879,25 zł na projekt pt. "Remont pomieszczenia kuchennego wraz z zapleczem w świetlicy wiejskiej w Długiej Goślinie". Projekt polegał na wymianie: drzwi wewnętrznych, posadzek, instalacji elektrycznej, izolacji przeciwwilgociowej i cieplnej oraz wykonanie kompleksowego odnowienia ścian. W ramach przedsięwzięcia został również zakupiony okap kuchenny. Mieszkańcy sołectwa i ich goście mogą teraz korzystać z pięknie odnowionej kuchni wraz z zapleczem. Realizacja projektu poprawiła standard Wiejskiego domu Kultury w Długiej Gośliny pełniącego funkcje świetlicy wiejskiej.


Kraina_Trzech_Rzek_3

LGD Kraina Trzech Rzek

07 marca 2013

Spotkanie z Europosłem

Przygotowane przez

  

 

Spotkanie z Europosłem Andrzejem Grzybem

w Powiatowym Centrum Rolniczym w  Czarnkowie

 

W dniu 04-03-2013 roku odbyło się spotkanie z europosłem  Andrzejem Grzybem 
z PSL  przebiegające w czterech etapach:

  1. - spotkanie  w Starostwie Powiatowym w Czarnkowie z władzami  powiatu
    czarnkowsko-trzcianeckiego.
  2. - spotkanie w siedzibie PCRol  z Powiatowym  Zarządem  PSL i  przedstawicielami  Zarządu
    Powiatowego Związku Kółek i Organizacji Rolniczych.
  3. - telekonferencja na temat wynegocjowanych  funduszy unijnych na  rolnictwo w Polsce na  
    lata 2014-2020.
  4. - spotkanie bezpośrednie z  rolnikami powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego  i wymiana informacji  na tematy  z telekonferencji.  W spotkaniu uczestniczył Krzysztof Grabowski członek Zarządu Województwa Wielkopolskiego, który przedstawił realizację inwestycji
    urządzeń melioracyjnych oraz  wysokość środków  na dalszą renowację tych urządzeń.

Rolnicy pytali między innymi o :

- szkody wyrządzane przez bobry,
- o redukcję 10% dopłat  bezpośrednich  dla rolników którzy przekroczyli  5000 euro,
- zasadność  zróżnicowania stawki  dopłaty ONW w zależności od wielkości gospodarstwa.

 

Doradca rolny- Gmina Wieleń - Czesław Nowakowski

Zdjęcia: Piotr Keil

Ostatnio zmieniany 12 marca 2013
Strona 496 z 590