WAPNOWANIE GRUNTÓW
Wapnowanie gruntu jest jednym z istotniejszych zabiegów plonotwórczych. Skuteczność nawożenia uzależniona jest od wielu czynników agrotechnicznych. Jednym z nich jest właściwy odczyn gleby. Wapnowanie gleby ma na celu zmniejszenie stopnia jej zakwaszenia co ma duży wpływ na wielkość plonowania roślin i rzutuje w końcu na efektywność produkcji roślinnej. Wapnowanie poprawia właściwości fizyczne i chemiczne gruntu przez co zwiększa się ilość przyswajalnego dla roślin fosforu, potasu i magnezu. W kwaśnych glebach zwiększa się toksyczne działanie glinu na system korzeniowy roślin uprawnych. Bezpośrednim skutkiem toksyczności glinu jest zahamowanie wzrostu systemu korzeniowego roślin przez co zostaje ograniczona zdolność do pobierania składników pokarmowych z gruntu. Na glebach zakwaszonych zamiera życie biologiczne decydujące o rozpadzie substancji organicznej i mineralizacji azotu. Wapnowanie wreszcie poprawia strukturę gruzełkowatą gruntu, która jest odpowiedzialna za prawidłowe stosunki powietrzno –wodne. Prawidłowa struktura gleby zmniejsza skutki suszy w latach suchych oraz zapewnia prawidłowe osuszenie gruntu i nagrzewanie się w okresie wiosennym. Najlepszym terminem do wapnowania gleb jest okres po zbiorach zbóż, wtedy można lepiej wapno wymieszać z glebą dlatego możemy zastosować pełną jego dawkę lub pod orkę zimowa oraz niekiedy trzeba wapnować również w zespole uprawek przedsiewnych wiosną – jeżeli gleba jest faktycznie zakwaszona. Wapnowanie wiosenne jest szczególnie polecane pod trudno wschodzące warzywa gruntowe :cebulę ,pietruszkę lub buraki cukrowe. Na glebach zwięzłych i niekoniecznie kwaśnych uzyskuje się najlepsze rezultaty- piszę to na podstawie własnych obserwacji, co potwierdza również literatura rolnicza. W sprzedaży jest szereg nawozów wapniowych i wapniowo magnezowych – LUBOPLON czy WAPMAG. Wapnowanie wykonujemy co 4 lata stosując średnią dawkę wapna od 3 do 4 ton /ha w zależności od poziomu zakwaszenia gleby. W okrasie wiosennym zmniejszamy te dawki. Nawozy wapniowe mogą występować w postaci tlenkowej lub węglanowej, które są lepsze do wiosennego wapnowania. Formy tlenkowe nawozów wapniowych działają szybko potrzebują jednak do swojej przemiany chemicznej większej ilości wody. Dlatego polecane są na gleby zwięzłe i ciężkie, gdyż korzystnie działają na ich strukturę. Zaś gleby lżejsze wapnujemy przy pomocy wapna węglanowego, które nadmiernie ich nie przesusza. Na gruntach o małej zawartości magnezu zaleca się stosować wapno dolomitowe 2 tony na 1 ha, które zawiera około 30%( Ca O) i około 20%( Mg O) co 4 lata. Przy wapnowaniu musimy pamiętać aby nie stosować nawozów fosforowych jak i nawozów zawierających postać amonową azotu bezpośrednio przed i po wapnowaniu aby uniknąć strat składników pokarmowych. Z powodu strat azotu nie powinno się też wysiewać wapna na obornik lub gnojowicę. Najlepiej jest stosować regularne wapnowanie gruntów aby zapobiec obniżce plonowania roślin będącego rezultatem silnie zakwaszonego podłoża. Najlepszą praktyczną radą jest badanie gleby przed siewem aby ustalić czy wymaga ona wapnowania jeżeli planujemy uprawę roślin, wymagających odkwaszonego gruntu.
Krzysztof Świerek - doradca z gminy Gołuchów
Miniony okres jesienny, charakteryzujący się korzystnym przebiegiem warunków atmosferycznych (temperatury dodatnie lokalnie trwały aż do połowy stycznia), stwarzał idealne warunki do rozwoju chwastów zimujących w zbożach ozimych i rzepaku. Taka sytuacja niewątpliwie wpłynie na gwałtowny wzrost i rozwój chwastów w momencie ruszenia wegetacji wiosennej. Decyzja o konieczności wykonywania zabiegu warunkowana jest przeprowadzeniem możliwe jak najszybciej lustracji pól po zimie. W trakcie oceny należy oszacować przezimowanie upraw oraz nasilenie zachwaszczenia.
Jeżeli ochrona przed chwastami okaże się konieczna, to trzeba się zdecydować jaki wariant zastosować tzn. czy zwalczyć należy chwasty dwuliścienne, dwuliścienne i jednoliścienne, a może tylko uciążliwe gatunki jednoliścienne (np. miotła zbożowa, wyczyniec polny, czy też perz właściwy). Na plantacjach zbóż nie odchwaszczonych jesienią należy spodziewać się silnej konkurencji ze strony chwastów, szczególnie tam, gdzie wykonano wczesne siewy zbóż, czyli jęczmienia i żyta.
Terminy wykonywania zabiegów w zbożach
Wybór terminu wiosennego zwalczania chwastów w zbożach jest dość szeroki (od ruszenia wegetacji nawet do fazy liści flagowego), dzięki czemu można wybrać takie herbicydy, które z jednej strony są bezpieczne dla zbóż, z drugiej zaś skutecznie zwalczają wszystkie dominujące na plantacji gatunki chwastów. W tabeli nr 1 wymieniono pojedyncze handlowe herbicydy do stosowania w czterech zbożach ozimych, wraz z zakresem dawek i terminem wiosennego stosowania. W zależności od rodzaju zachwaszczenia pól można wybierać herbicydy zwalczające tylko chwasty jednoliścienne, tylko dwuliścienne lub obie grupy roślin jednocześnie (środkowa cześć tabeli – J, D lub J+D).
Termin stosowania herbicydów nalistnych z reguły określany jest fazą rozwojową rośliny uprawnej i zwalczanych gatunków chwastów. W przypadku bardzo wczesnych wiosennych zabiegów początkowe fazy rozwojowe zbóż ozimych nie są tak bardzo istotne, a czynnikiem wyznaczającym termin zabiegu jest moment ruszenia wegetacji wiosennej. Opóźnianie terminu zabiegu sprawia, że możliwości wyboru skutecznego i bezpiecznego środka stają się bardzo ograniczone. W okresie wiosennym zdecydowana większość herbicydów zalecana jest bezpośrednio po ruszeniu wegetacji, aż do fazy końca krzewienia zbóż, gdyż w tym okresie rośliny zbożowe wykazują największą tolerancję na stosowane środki chwastobójcze. Najbardziej skuteczne zabiegi wykonuje się na młode chwasty. Na glebach zwięzłych szybki wjazd na pole po okresie zimowym może być utrudniony (mokre i grząskie pole). Każdy dzień opóźnienia zabiegu może oznaczać mniej skuteczny zabieg, gdyż rosnące chwasty wykazują mniejszą wrażliwość na podstawowe środki chwastobójcze. W skrajnych wypadkach należy liczyć się z bardzo słabym efektem chwastobójczym i konieczne będzie stosowanie preparatów drożnych i to w górnych zalecanych dawkach.
Zwalczanie chwastów dwuliściennych
Do wiosennego zwalczania chwastów dwuliściennych liczną grupę stanowią preparaty należące do tzw. regulatorów wzrostu (substancje aktywne: 2,4 D, MCPA, mekoprop, dichlorprop, dikamba, fluoroksypyr), a zakres zwalczanych gatunków chwastów uzależniony jest od składu wymienionych komponentów (tabela 1). Herbicydy, które w swoim składzie zawierają tylko 2,4 D (Aminopielik Standard 600 SL, Dicopur 600Sl, Esteron 600 SL) lub MCPA (np. Agroxone Max 750 SL, Chwastox Extra 300 SL, Dicoherb 750 SL) skutecznie niszczą chwasty z rodziny kapustowatych łącznie z samosiewami rzepaku, natomiast nie zwalczają między innymi takich gatunków jak: fiołek polny, gwiazdnica pospolita, rumianowate (maruna bezwonna, rumiany, rumianki), przetaczniki, przytulię czepną i rdesty. Spośród uciążliwych gatunków maki skutecznie niszczone są przez MCPA. Dodatek do 2,4-D lub MCPA pozostałych substancji aktywnych z tej grupy (np. dikamba) znacznie zwiększa zakres wrażliwych gatunków, chociażby o większość wyżej wymienionychw gatunków (np. Aminoplielik D 450 SL, Dicoput Top 464 SL, Agritox Turbo 750 SL, Chwastox Turbo 340 SL). Bardzo uciążliwy gatunek jakim jest przytulia czepna można skutecznie zwalczać w okresie wiosennym za pomocą fluroksypyru (np. Aloksypyr 250 EC, Hudson 200 EC, Starane 250 EC). Herbicydy z grupy tzw. regulatorów wzrostu mogą być stosowane od początku do końca krzewienia zbóż. Chwastox AS 600 SL, który w odróżnieniu od innych preparatów zawierających MCPA może być stosowany nawet do fazy 2-go kolanka zbóż, natomiast taki środek jak np. Starane 250 EC aż do początku fazy liści flagowego zbóż ozimych.
Sulfonylomoczniki to grupa herbicydów, szczególnie zalecanych do wiosennego zwalczania uciążliwych chwastów dwuliściennych w zbożach ozimych. Do tej grupy należą: dobrze znana substancja czynna - tribenuron metylowy (Granstar 75 WG i liczna grupa genetyków), a także amidosulfuron (np. Grodyl 75 WG, Amido 75 WG), czy też środki zawierające różne kombinacje dwóch substancji aktywnych tj. tifensulfuron metylowy i tribenuron metylowy (6 herbicydów np. Aneks SX 50 SG, Granstar Ultra SX 50 SG – o różnej procentowej zawartości tych dwóch substancji czynnych). Mieszaniny zawierające tribenuron metylowy skutecznie zwalczają wieloletni gatunek jakim jest ostrożeń polny, a także chabry, fiołki, czy też chwasty rumianowate.
Zwalczanie chwastów jedno- i dwuliściennych
Skutecznym rozwiązaniem do jednoczesnego zwalczania gatunków jednoliściennych i dwuliściennych jest stosowanie gotowych handlowych herbicydów zawierających dwie lub więcej substancji czynnych (tabela 1). Do grupy preparatów efektywnie zwalczających dużą grupę uciążliwych chwastów dwuliściennych jak i miotłę zbożową zaliczyć należy herbicydy oparte o takie substancje czynne jak: diflufenican + IPU ( Legato Plus 600 SC, Protekt Plus 600 SC), jodosulfuron + 2,4 D (Huzar Aciv 386 OD), amidosulfuron + jodosulfuron + propoksykarbazon (Zeus 208 WG), mezosulfuron + jodosulfuron (Atlantis - formulacji WG i OD), jodosulfuron + propoksykarbazon (Caliban 178 WG), aminopyralid + florasulam + piroksysulam (Lancet Plus 125 WG), amidosulfuron + jodosulfuron (Maczeta OD 125, Sekator 125 OD). Podczas stosowania tych herbicydów w okresie wiosennym należy pamiętać o zachowaniu optymalnych terminów zabiegu, gdyż niektóre z nich skutecznie zwalczają tylko chwasty młodsze (zabieg wykonywać po ruszeniu wegetacji do pełni krzewienia zbóż), inne można używać w fazie początku strzelania w źdźbło czy też do fazy pierwszego kolanka.
Jest także niewielka liczba środków zwierających pojedynczą substancję aktywną, która wykazuje zadawalającą efektywność zniszczenia miotły zbożowej i niektórych gatunków chwastów dwuliściennych. Do tej grupy można zaliczyć chlorotoluron (np. Lentipur Flo 500 SC, Tolurex 500 SC) lub izoproturon (np. Isoguard 500 SC, Protugan 500 SC). W okresie wiosennym zabieg tą substancją aktywną należy wykonać jak najwcześniej, najlepiej tuż po ruszeniu wegetacji.
Do równoczesnego zwalczania miotły zbożowej i innych traw, a także dużej liczby gatunków chwastów dwuliściennych w zbożach ozimych (oprócz jęczmienia) można zastosować sam jodosulfuron (Huzar - formulacja WG i OD). Środek ten zalecany jest do zabiegów wykonywanych od momentu ruszenia wegetacji do końca krzewienia zbóż. Na stanowiskach, na których spodziewamy się dużego nasilenia perzu właściwego można zastosować propoksykarbazon (Attribut 70 SG), najlepiej w wyższej zalecanej dawce -100 g/ha. Herbicyd ten słabo zwalcza chwasty dwuliścienne, stąd najczęściej stosowany jest w mieszaninach.
Graminicydy na jednoliścienne
Do zwalczania tylko chwastów jednoliściennych w zbożach ozimych aktualnie stosowane są 3 substancje czynne tj. fenoksaprop-p-etylu (5 graminicydów: Agria Fenoksaprop 069 EW, Fantom 069 EW, Foxtrot 069 EW, Jaguar 069 EW, Puma Uniwersal 069 EW), tralkoksydym (Grasp 400 SC) i pinoksaden (Axial 100 EC) (tabela 1). Graminicydy oparte na fenoksapropie-p-etylu i tralkoksydymie zalecane są do zwalczania miotły zbożowej oraz owsa głuchego, natomiast pinoksaden dodatkowo stosuje się do niszczenia wyczyńca polnego. W momencie zabiegu chwasty jednoliścienne nie powinny przekraczać fazę końca krzewienia. Środek Axial 100 EC, zalecany do stosowania łącznie z adiuwantem Adigir 440 EC, może być stosowany od fazy 3 liści do fazy początku liścia flagowego zbóż, natomiast preparat Grasp 400 SC może być stosowany do fazy początku strzelania w źdźbło.
Mieszaniny zbiornikowe na chwasty jedno- i dwuliścienne
Bardzo skutecznym rozwiązaniem do jednoczesnego zwalczania chwastów dwuliściennych i np. miotły zbożowej jest łączne stosowanie herbicydów w postaci mieszanin zbiornikowych (tabela 2). Takim rozwiązaniem może być stosowanie graminicydów (Fantom 069 EW, Puma Uniwersal 069 EW,) łącznie ze środkami Granstar 75 WG lub Sekator 125 OD, przy czym mieszaniny te nie należy aplikować później niż w fazie 4-6 liści miotły zbożowej. W przypadku masowego występowania przytuli czepnej i innych uciążliwych gatunków można zastosować mieszaninę środka Atlantis 12 OD z herbicydami Granstar 75 WG, Grodyl 75 WG, Mustang 306 SE lub Sekator 125 OD. Szerokim spektrum zwalczanych gatunków dwuliściennych a także miotły zbożowej odznaczają się mieszaniny zbiornikowe herbicydu Dragon 450 SG z takimi środkami jak: Apyros 75 WG, Atlanis 04 WG i Attribut 70 WG. Mieszaniny te można stosować od początku krzewienia do fazy pierwszego kolana pszenicy ozimej. Należy pamiętać, że wyższe dawki herbicydów wymienionych w tabelach należy stosować przy zwalczaniu chwastów znajdujących się w późniejszych fazach rozwojowych.
Mieszaniny zbiornikowe na chwasty dwuliścienne
W okresie wiosennym w celu poprawy efektywności chwastobójczej lub uzyskania dodatkowego zniszczenia uciążliwych gatunków dwuliściennych można stosować mieszaniny zbiornikowe dwóch handlowych herbicydów. Przykładem może być skuteczna mieszanina herbicydu Granstar 75 WG łącznie ze środkami Starane 250 EC lub Starane Super 101 SE, szczególnie przeciw przytuli czepnej. Inne efektywne mieszaniny zwiększające zakres zwalczanych gatunków zawarto w tabeli 3. Duża różnorodność w występowaniu gatunków dwuliściennych sprawia, że dobór herbicydów do zabiegu należy wykonać w oparciu o dokładną analizę stanu zachwaszczenia na plantacji, a następnie zweryfikowaniu tych informacji z etykietą wybranych herbicydów. W trakcie oprysku rośliny zbóż jak i chwastów powinny być suche, nie wolno wykonywać zabiegu po deszczu, albo tuż przed spodziewanym opadem.
Opracował Jerzy Pękała
Materiał źródłowy; artykuł z agronews.com.pl Dr hab. Roman Kierzek prof. nadzw.
Instytut Ochrony Roślin - PIB Poznań,
Płatności dla rolników przekazujących małe gospodarstwa rolne
Przygotowane przez Izabela Grzesiak
PŁATNOŚCI DLA ROLNIKÓW PRZEKAZUJĄCYCH MAŁE GOSPODARSTWA ROLNE.
Jest to jednorazowa płatność , która przysługuje rolnikowi, który w chwili składania wniosku o przyznanie pomocy kwalifikował się minimum od roku do uczestniczenia w systemie małych gospodarstw i który w wyniku sprzedaży bądź darowizny w sposób trwały przekaże swoje gospodarstwo rolne innemu rolnikowi. Po przekazaniu gospodarstwa beneficjent nie będzie podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia społecznego.
Planuje się, że mniejsze gospodarstwa będą objęte uproszczonym, ryczałtowym systemem dopłat bezpośrednich, obniżającym poziom wymogów oraz liczbę kontroli. Wstępne szacunki wskazują, że do uproszczonego systemu mogłaby wejść nawet połowa gospodarstw w kraju. Otrzymywałyby one dopłaty o wysokości podobnej do dopłat obowiązujących w standardowym systemie nie przekraczające jednak 1250 euro.
Gospodarstwo przejmujące grunty od beneficjenta musi posiadać lub osiągnąć, po przejęciu gruntów, co najmniej powierzchnie odpowiadającą średniej wielkości gospodarstwa w Polsce (10,42 ha wg ARiMR 2013) albo średniej powierzchni gospodarstwa w danym województwie, jeżeli średnia powierzchnia gospodarstw w danym województwie jest większa niż średnia wielkość gospodarstwa w Polsce. Przy rozpatrywaniu wniosków preferowane będą gospodarstwa większe zarówno po stronie rolnika przekazującego jak i przejmującego grunty. Większe szanse będą miały również wnioski w których gospodarstwa przejmować będą młodzi rolnicy.
Wysokość pomocy jest obliczana jako suma rocznych stawek pomocy które odpowiadają 120% rocznej płatności, do otrzymania której kwalifikuje się beneficjent w ramach systemu dla małych gospodarstw. Stawka pomocy przysługuje za rok, w którym beneficjent trwale przekazuje swoje gospodarstwo i lata następne do roku 2020 włącznie.
Źródło: strony internetowe ARiMR.
Izabela Grzesiak ZD Pleszew
Dnia 16.02.2015 roku w Przygodzicach odbyło się szkolenie z projektu F/33
Przygotowane przez Adrian JędroszkaTemat: "Szkolenie z zakresu stosowania środków ochrony roślin z uwzględnieniem zasad integrowanej ochrony roślin w województwie wielkopolskim".
Rodzaj szkolenia- uzupełniające ,przeznaczone dla osób ,które posiadały nieaktualne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia podstawowego ,albo których kwalifikacje są aktualne , w takim przypadku szkolenie uzupełniające skutkuje ich przedłużeniem od dnia szkolenia na okres 5 kolejnych lat.
Szkolenie zakończyło się egzaminem po którym wszyscy uczestnicy szkolenia otrzymali zaświadczenia o ukończonym" Szkoleniu z zakresu stosowania środków ochrony roślin z uwzględnieniem , zasad integrowanej ochrony roślin w województwie wielkopolskim"oraz zaświadczenie o możliwości wykonywania zabiegów z zastosowaniem środków ochrony roślin sprzętem naziemnym.
W szkoleniu udział wzięło 30 rolników, każdy z uczestników otrzymał materiał szkoleniowy oraz zeszyt Ewidencji Zabiegów Ochrony Roślin w Gospodarstwie.
Organizator: Danuta Wnuk Wykładowcy: Magdalena Jarosik,Mariola Wodniczak
Pracownicy ZD w powiecie ostrowskim
Podsumowanie powiatowe w Zespole Doradczym w Czarnkowie
Przygotowane przez Magdalena Walkowiak
W dniu 20.02.2015 w Powiatowym Centrum Rolniczym w Czarnkowie odbyło się podsumowanie powiatowe pracy doradczej ZD WODR w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim. Kierownik ZD w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim Pan Tadeusz Pertek przywitał zaproszonych gości i doradców z powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego. Wśród przybyłych gości byli: Starosta Powiatu Czarnkowsko – Trzcianeckiego Pan Tadeusz Teterus, powiatowy lekarz weterynarii Pani Aleksandra Jóźwiak, Kierownik Powiatowego Inspektoratu Ochrony Roślin i Nasiennictwa Pani Barbara Bukowska, wiceprezes Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Czarnkowie Pani Zofia Just, dyrektor Banku Spółdzielczego w Czarkowie Pan Władysław Dymek przedstawicielka Banku Spółdzielczego w Czarnkowie Pani Irena Kubiś, Przewodniczący Wielkopolskiej Izby Rolniczej w Czarnkowie Pan Krzysztof Grzymała, Przewodniczący Komisji Rolnictwa przy Radzie Powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego Pan Waldemar Pawłowski, kierownik KRUS w Czarnkowie Pan Przemysław Granops, przedstawiciele gminnych Komisji Rolnictwa, przedstawiciele Izb Rolniczych oraz zaproszeni rolnicy z całego powiatu.
W swoim wystąpieniu Pan Tadeusz Pertek , przytoczył podstawowe zadania doradztwa, które mają na celu podnoszenie wiedzy i umiejętności rolników. Przedstawił charakterystykę gmin w powiecie. Podsumował wykonywaną przez doradców pracę doradczą w roku 2014 (wg rodzajów, tematów, udzielanych porad, ankiet wypełnianych przez rolników, pisanie artykułów na stronę internetową itp.), omówił gospodarstwa demonstracyjne w naszym powiecie. Wyraził chęć i nadzieję dalszej współpracy z instytucjami pracującymi na rzecz rolników.
Następną częścią spotkania była prezentacja PROW 2014-2020 przez Pana Pawła Kopaniarza- doradcę w gminie Połajewo. Omówione zostały najważniejsze działania z zakresu PROW na lata 2014-2020 takie jak: modernizacja gospodarstw rolnych, premie dla młodych rolników, restrukturyzacja małych gospodarstw, płatności dla rolników przekazujących małe gospodarstwa, tworzenie grup i organizacji producentów.
Kolejnym punktem spotkania były wystąpienia: Pana Starosty, który podziękował za doradztwo i dzielenie się wiedzą oraz przedstawicieli jednostek działających w obszarze rolnictwa, którzy omawiali krótko swoją pracę na rzecz rolników, bieżące problemy oraz ich sugestie dotyczące naszej współpracy. Pani Aleksandra Jóźwiak(Powiatowy lekarz weterynarii) zwróciła uwagę na zagrożenie afrykańskim pomorem świń. Pani Barbara Bukowska(WIORIN) oznajmiła, że pojawiła się groźna choroba ziemniaka-śluzak ziemniaka. Pani Zofia Just( OSM Czarnków) omówiła kary dla rolników za przekroczenie kwot mlecznych, przedstawiła średnie ceny mleka w kraju. Przewodniczący Wielkopolskiej Izby Rolniczej Pan Krzysztof Grzymała zaapelował o uczestnictwo w wyborach do Izb Rolniczych. Wszyscy wyrazili chęć współpracy w ramach organizacji szkoleń oraz spotkań o charakterze rolniczym.
Wywiązała się ciekawa dyskusja pomiędzy rolnikami i przedstawicielami instytucji rolniczych. Podsumowanie przebiegło w miłej i gościnnej atmosferze. Mamy nadzieję, że dalsza współpraca z jednostkami rolniczymi będzie przebiegała równie pomyślnie.
Opracowanie: Magdalena Walkowiak ZD w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim
Wydarzenia "ze świata boczniakowego" w Gminie Raszków
Przygotowane przez Adrian JędroszkaWydarzenia "ze świata boczniakowego" w Gminie Raszków
Na terenie gminy Raszków produkcja boczniaka trwa nieprzerwanie już 20 lat. Warto tu podkreślić, że to drugi co do wielkości ośrodek w Wielkopolsce, który zapewnia podaż boczniaka na rynki zagraniczne.
Producenci wraz z nabywaniem doświadczenia starają się także poszerzać swoją wiedzy w zakresie chociażby zróżnicowanych warunków technologii uprawy boczniaka. Temu właśnie służyły warsztaty szkoleniowe pt.: „Hiszpańska droga do sukcesu – uprawa boczniaka, od substratu do grzybów” zorganizowane w dniach od 16 do 17 września 2014r. w Pałacu w Bugaju, które po raz pierwszy odbyły się na terenie naszej gminy. Wzięło w nich udział 60 osób reprezentujących producentów boczniaka i podłoża. Na konferencji obecni byli również przedstawiciele samorządu szczebla gminnego i powiatowego.
Rolniczy charakter gminy Raszków sprzyja uprawie boczniaka. Chętnie także włączamy się do promocji tego grzyba w formach kulinarnych dań dla bezpośredniego odbiorcy serwowanych podczas imprez organizowanych lokalnie - mówił Burmistrz Gminy i Miasta Raszków Jacek Bartczak w swoim wystąpieniu podczas konferencji.
Długofalowy pomysł wspierania branży i promocji tego grzyba z pewnością przyniesie wymierne korzyści samym konsumentom. Boczniaki dostarczają łatwo przyswajalnego białka, kwasu foliowego, aminokwasów, witamin z grupy B i soli mineralnych. Wykryto w nich także obecność lowastatyny obniżającej poziom cholesterolu we krwi. Dlatego warto zmieniać swoje nawyki żywieniowe i wprowadzać do codziennej diety boczniaki.
W załączeniu fotoreportaż z konferencji opublikowany na łamach ogólnopolskiego czasopisma „Pieczarka” oraz informacje na temat działań prowadzonych w celu popularyzacji tego grzyba przez Marię Biadałę.Zapraszamy do zapoznania się z artykułem zamieszczonym w „Pieczarce” 3/2014 autorstwa Marii Biadały nt:. ” Ankietyzacja źródłem informacji o oczekiwaniach odbiorców boczniaka na lokalnym rynku”.
Raszkowskie warsztaty „ABC przedsiębiorczości”
W dniach 13;15;20;22 stycznia odbywały się w Raszkowie warsztaty na temat „ABC przedsiębiorczości na wsi” . Warsztaty były realizowane z projektu dofinansowanego przez Fundację Wspomagania Wsi na wniosek złożony przez Lokalną Grupę Działania „Okno Południowej Wielkopolski”. Trenerem była Pani Milena Chlasta.
Ta forma szkoleniowa cieszyła się dużym zainteresowaniem, a frekwencja dopisała i w cyklu czterech spotkań uczestniczyło po 20 osób. W trakcie warsztatów uczestnicy zaznajomili się z podstawami przedsiębiorczości i opracowali 4 biznesplany dla potencjalnych działalności gospodarczych : usług cateringowych; wypiek domowych ciast; usług maszynami rolniczymi oraz w zakresie usług budowanych. Całość pracy uczestników została doceniona przez organizatorów, którzy przygotowali stosowne zaświadczenia.
Opracowała:
p.Maria Biadała - Raszków
Na temat wymogów, jakie obowiązują na obszarach OSN (obszary szczególnie narażone na zanieczyszczenie związkami azotu pochodzącymi ze źródeł rolniczych, wyznaczone ponownie w 2012 roku), już niejednokrotnie pisaliśmy na łamach Poradnika Gospodarskiego – wydawnictwa WODR w Poznaniu, jak i na naszej stronie internetowej. Nieraz zagadnienia te doradcy przedstawiali także na szkoleniach i spotkaniach z rolnikami. Ale wiedzy nigdy za wiele, w związku z tym warto raz jeszcze przypomnieć o zasadach nawożenia, jakie obowiązują na obszarach OSN zgodnie z opracowanymi dla nich programami działań, wydanymi rozporządzeniami dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej (w 2012 roku). Zgodnie z założeniami programu działań dla OSN, rolnicy, którzy nie są zobowiązani przygotowywać corocznie plan nawozowy oparty na bilansie azotu (posiadają do 100 ha użytków rolnych na OSN), muszą przestrzegać zaleceń dotyczących dopuszczalnych maksymalnych dawek nawożenia azotem, zgodnie z tabelą z załącznika nr 5 do rozporządzenia, zamieszczoną poniżej.
Załącznik nr 5
Maksymalne dawki nawożenia azotem dla upraw w plonie głównym N w kg/ha składnika działającego
| Rodzaj uprawy |
Maksymalne dawki azotu ze wszystkich źródeł* (N kg/ha) |
| Zboża | |
| Pszenica ozima | 200 |
| Pszenica jara | 160 |
| Jęczmień | 140 |
| Żyto | 120 |
| Owies | 120 |
| Kukurydza na ziarno | 240 |
| Pszenżyto | 180 |
| Mieszanki zbożowe | 100 |
| Mieszanki zbożowe na ziarno | 140 |
| Okopowe | |
| Ziemniaki wczesne | 100 |
| Ziemniaki późne | 250 |
| Buraki cukrowe | 180 |
| Buraki pastewne | 200 |
| Marchew pastewna | 150 |
| Brukiew | 180 |
| Rzepa | 120 |
| Oleiste | |
| Rzepak | 240 |
| Inne oleiste | 160 |
| Rzepik | 200 |
| Słonecznik | 100 |
| Gorczyca | 120 |
| Rzodkiew oleista | 120 |
| Perko | 140 |
| Strączkowe | |
|
Groch (także wg starego nazewnictwa peluszki, grochopeluszki) |
30 |
| Bobik | 30 |
| Łubin | 0 |
| Bób | 60 |
| Wyka | 20 |
| Seradela | 30 |
| Soja | 100 |
| Lędźwian | 60 |
| Fasola | 60 |
| Fasolka szparagowa | 60 |
| Soczewica | 20 |
| Pastewne na zielonkę | |
| Żyto, owies na zielonkę | 120 |
| Kukurydza na zielonkę | 260 |
| Strączkowe na zielonkę | 0 |
| Mieszanki zbożowo-strączkowe | 100 |
| Łąka 1 pokos | 60 |
| Łąka 2 pokosy | 120 |
| Łąka 3 pokosy | 180 |
| Łąka 4 pokosy | 240 |
| Grunt w użytkowaniu kośno-pastwiskowym | 160 |
| Koniczyna | 30 |
| Lucerna | 30 |
| Trawy | 300 |
| Motylkowe z trawami | 100 |
| Motylkowate drobnonasienne | |
| Esparceta | 30 |
| Komonica | 30 |
| Nostrzyk | 30 |
| Pastewne | |
| Kapusta pastewna | 120 |
| Dynia pastewna | 80 |
| Perko | 140 |
| Inne | |
| Proso | 140 |
| Gryka | 100 |
| Facelia | 100 |
| Len | 80 |
| Mak | 90 |
| Tytoń | 160 |
| Sorgo w tym zasiewy mieszane z kukurydzą | 200 |
| Wieloletnie | |
| Trawy | 250 |
| Lucerna | 0 |
|
Mieszanki różnych traw z motylkowatymi drobnonasiennymi |
100 |
| Warzywa: rabarbar | 200 |
| Warzywa: szczaw | 150 |
| Warzywa: chrzan | 200 |
| Warzywa polowe | |
| Burak ćwikłowy | 150 |
| Szpinak zwyczajny | 150 |
| Kapusta | 300 |
| Kalafior | 350 |
| Brokuł | 250 |
| Brukselka | 250 |
| Jarmuż | 120 |
| Kalarepa | 150 |
| Rzepa | 140 |
| Rzodkiew | 140 |
| Rzodkiewka | 100 |
| Brukiew | 150 |
| Marchew | 150 |
| Pietruszka | 150 |
| Seler | 250 |
| Pasternak | 150 |
| Koper | 120 |
| Koper włoski | 120 |
| Pomidor | 180 |
| Papryka | 200 |
| Oberżyna | 180 |
| Ogórek | 200 |
| Dynia | 150 |
| Cukinia | 180 |
| Kabaczek | 180 |
| Arbuz | 150 |
| Melon | 150 |
| Sałata | 150 |
| Cykoria | 150 |
| Endywia | 120 |
| Skorzonera | 180 |
| Salsefia | 120 |
| Cebula | 200 |
| Czosnek | 120 |
| Por | 250 |
| Szczypiorek | 110 |
| Rośliny energetyczne | 80 |
| Rośliny sadownicze | |
| Drzewa owocowe | 60 |
| Krzewy owocowe | 80 |
| Truskawka | 50 |
| Uprawy szkółkarskie polowe, gruntowe | |
| Siewki liściastych | 150 |
| Siewki iglastych | 120 |
| Krzewy liściaste | 140 |
| Krzewy iglaste | 80 |
| Róże | 150 |
| Kwiaty uprawy polowe, gruntowe | |
| Tulipan | 200 |
| Narcyz | 200 |
| Mieczyk | 250 |
| Hiacynt | 250 |
| Lilia | 180 |
| Irys holenderski | 200 |
| Krokus | 200 |
| Szafirek | 200 |
| Konwalia | 120 |
| Zimowit | 250 |
| Słonecznik na kwiat cięty | 160 |
| Piwonia | 60 |
| Rośliny na suche bukiety | 80 |
| Inne uprawy | 170 |
* z nawozów mineralnych oraz organicznych, naturalnych i środków do użyźniania gleby w przeliczeniu na równoważniki nawozowe
Załącznik nr 6
Sposób obliczania zawartości azotu działającego w nawozach naturalnych w oparciu o równoważnik nawozowy, zależny od rodzaju nawozu naturalnego i terminu jego stosowania
Azot działający= azot całkowity x równoważnik nawozowy
Wartość równoważnika azotowego dla nawozów naturalnych, środków do użyźniania gleby i różnych terminów ich stosowania:
| Rodzaj nawozu |
Wartość równoważnika nawozowego dla różnych terminów stosowania nawozów |
|
| jesienny | wiosenny | |
| Obornik | 0,3 | 0,3 |
| Gnojowica | 0,5 | 0,6 |
| Gnojówka | 0,5 | 0,8 |
| Środki do użyźniania gleby | 0,3 | 0,2 |
Źródło: rozporządzenia dyrektorów RZGW.
Jak uzyskać koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w oze?
Przygotowane przez Ewa KwapichPrzedsiębiorcy, którzy zamierzają prowadzić działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii powinni zapoznać się z wydanym przez Urząd Regulacji Energetyki „Pakietem informacyjnym OZE”.
Koncesjonowana działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania energii, czyli kto powinien posiadać koncesję?
W myśl art. 32 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą – Prawo energetyczne”, uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej nieprzekraczającej 50 MW, niezaliczanych do odnawialnych źródeł energii lub do źródeł wytwarzających energię elektryczną w kogeneracji oraz z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej z biogazu rolniczego.
Koncesjonowaniu podlega zatem, zgodnie z brzmieniem cytowanych wyżej przepisów, każda działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii, zwanych zwyczajowo OZE (z wyjątkiem źródeł wytwarzających energię elektryczną z biogazu rolniczego, w odniesieniu do których wymagane jest uzyskanie wpisu do prowadzonego przez Prezesa Agencji Rynku Rolnego rejestru przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się wytwarzaniem biogazu rolniczego – por. art. 9p ust. 1 i 2 ustawy – Prawo energetyczne), bez względu na wielkość mocy zainstalowanej źródła, czy też ilości energii wyprodukowanej w takim źródle.
Źródłom wytwarzającym energię elektryczną w odnawialnych źródłach energii, nieposiadającym koncesji lub odpowiedniego wpisu, nie przysługuje prawo żądania zakupu wytworzonej energii elektrycznej przez sprzedawcę z urzędu oraz nie przysługuje im prawo pierwszeństwa w świadczeniu usług przesyłania lub dystrybucji wytworzonej energii elektrycznej przez operatora systemu elektroenergetycznego, do którego sieci bezpośrednio są przyłączone.
Ponadto, wyłącznie koncesjonowane przedsiębiorstwa energetyczne, jak również przedsiębiorstwa wpisane do prowadzonego przez Prezesa Agencji Rynku Rolnego rejestru przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się wytwarzaniem energii elektrycznej z biogazu rolniczego, mogą wnioskować o wydanie świadectwa pochodzenia energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii.
Treść „Pakietu Informacyjnego OZE” jest dostępna tutaj.
Hiacynt to popularna roślina cebulowa ceniona za pachnące, dzwonkowate kwiaty w kolorze białym, żółtym, pomarańczowym, łososiowym, różowym, czerwonym, fioletowym lub niebieskim. Kwitnie w zależności od wczesności odmiany i warunków atmosferycznych od kwietnia do maja przez ok. dwa tygodnie. Rośliny zasychają pod koniec czerwca i w tym też czasie powinny być wykopane, aby po trzech miesiącach przechowywania z końcem września posadzić je do gruntu.
Hiacynty mogą pozostawać na jednym miejscu 3-4 lata. Chcąc cieszyć się co roku okazałymi kwiatami, należy zapewnić roślinom wysoki poziom nawożenia, co pozwoli cebulom uzupełnić tracone każdego roku składniki pokarmowe. W przeciwnym razie ich kwiaty będą coraz mniejsze, aż w końcu się nie ukażą.
Hiacynty mają niewielkie wymagania w stosunku do gleby (nie może być ona jednak kwaśna i bardzo wilgotna). Preferują podłoże żyzne o odczynie obojętnym oraz stanowisko słoneczne i zaciszne.
Nowe cebulki hiacyntów powstają z cebulek przybyszowych. Dorastają one w ciągu 4 lub 5 lat, zwiększając swoją objętość corocznie przez wytwarzanie od wewnątrz nowych łusek. Najładniej kwitnące będą cebule o obwodzie powyżej 18 cm.
Więcej...
„Produkować, nie niszcząc ziemi – żywić, nie szkodząc społeczeństwu” to podstawowe cele producentów żywności ekologicznej.
Wiadomo, że wśród chorób cywilizacyjnych aż 60% ma związek ze sposobem żywienia, dlatego bardzo istotna w profilaktyce zdrowotnej jest zmiana postępowania żywieniowego.
Badania naukowe prowadzone na całym świecie przekonują, że płody rolne pochodzące z produkcji ekologicznej służą zdrowiu. Żywność ta może przyczynić się do poprawy zdrowia dzięki wartościom odżywczym i właściwościom antyoksydacyjnym występujących w niej związków biologicznie czynnych. Charakteryzuje ją niższy poziom azotanów i jednocześnie wyższy poziom witaminy C i związków fenolowych obejmujących bardzo liczną i ważną grupę związków (kwasy fenolowe, flawonoidy, stilbeny i ligniny) o właściwościach przeciwutleniających – ma to szczególne znaczenie dla zdrowia, ponieważ hamują one powstawanie substancji rakotwórczych w organizmie oraz sam proces kancerogenezy.
Jakość żywności ma decydujący wpływ na prawidłowe i zdrowe odżywianie, a przez to w znaczący sposób decyduje o zdrowiu i samopoczuciu. W celu zachowania dobrej wydolności fizycznej i psychicznej powinno się wybierać wyłącznie produkty spożywcze o wysokiej jakości i spożywać je tak przyrządzone, by zachowana została ich wartość odżywcza.
Warto pomyśleć o tym, jakie produkty spożywcze wybrać, a z czego zrezygnować. Pośpiech, brak czasu i brak pieniędzy to trzy wymówki, których używamy, żeby usprawiedliwić zawartość naszych lodówek, pełnych wysoko przetworzonego, śmieciowego jedzenia. Takiego, które wystarczy włożyć do mikrofalówki, wrzucić na patelnię etc.
Jedzenie niezdrowej żywności ma fatalne konsekwencje. Polaków coraz bardziej dotykają choroby cywilizacyjne związane z jedzeniem byle czego, byle jak i siedzącym trybem życia. Choroba niedokrwienna i nadciśnieniowa, zawały, udary mózgu, cukrzyca, alergie i nowotwory zbierają coraz większe żniwo. Często nie łączymy zapadnięcia na którekolwiek z tych schorzeń ze sposobem, w jaki się odżywiamy. Niesłusznie. Zgodnie z wynikami badań przeprowadzonych przez Amerykańską Fundację Zdrowia, co najmniej połowa nowotworów u kobiet i około 35% nowotworów u mężczyzn to skutek niezdrowego odżywiania.
Naukowcy zajmujący się wpływem żywności na funkcjonowanie organizmu biją na alarm. Jemy na co dzień zbyt wiele szkodliwych tłuszczów, cukrów i środków, które obciążają i podtruwają organizm. Jemy stanowczo za mało warzyw pochodzących z naturalnych, ekologicznych upraw, przetworów zbożowych, drobiu i ryb.
Moda na „zdrową żywność” zdążyła już zadomowić się w naszym kraju. Polacy coraz chętniej sięgają po produkty z etykietą „eko”. Przez targi zdrowej żywności, organizowane już nie tylko na miejskich bazarach, ale także w największych centrach targowych i handlowych, przewijają się setki osób. To oczywiście bardzo pozytywne zjawisko, niemniej niestety moda ta niekoniecznie przekłada się na prawdziwy wzrost świadomości ekologicznej polskich konsumentów.
Im mniej kilometrów musi pokonać produkt, zanim trafi na nasze stoły, tym lepiej. Żywność od lokalnego producenta daje gwarancję świeżości, a przecież nikogo nie trzeba przekonywać o wartości truskawek prosto z krzaka nad importowanymi z Hiszpanii czy Egiptu. W jaki jednak sposób dotrzeć do lokalnych producentów, aby zredukować „żywnościokilometry”, jeśli mieszka się w mieście?
Nie każdy ma czas, aby regularnie odwiedzać lokalne eko-targi, gdzie wystawia się żywność wyprodukowaną za miedzą. Warto skorzystać z zakupów przez sieć internetową. Można dziś zamówić produkty lokalne od producentów z dostawą prosto do domu.
Jednak dla naszego bezpieczeństwa i zachowania najlepszego zdrowia najlepiej kupować wszystkie warzywa, owoce i inne produkty spożywcze od producentów lokalnych z najbliższej okolicy. Należy kupować za każdym razem w innym miejscu i od innego producenta, który ma dobrą opinię i znamy jego ekologiczne metody uprawy roślin i hodowli zwierząt, potwierdzone certyfikatami jakości ekologicznej.
SPOTKANIE AGROTURYSTYCZNE.
Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego – Zespół Doradczy w powiecie pleszewskim oraz Stowarzyszenie Agroturystyczne Ziemi Pleszewskiej byli organizatorami spotkania szkoleniowego, które odbyło się 16 lutego 2015 roku w nowym budynku Centrum Edukacyjno-Wystawowego w Marszewie. To już kolejne spotkanie dla osób prowadzących lub chcących prowadzić agroturystykę w swoim gospodarstwie.
Głównymi tematami spotkania były: Podstawy prawne prowadzenia działalności turystycznej i agroturystycznej na obszarach wiejskich – przepisy i podatki 2015.
Wykład na w/w temat prowadziła Jolanta Szczepańska specjalista branżowy z Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu. W programie nie zabrakło również omówienia aktualnego PROW-u 2014-2020 i możliwości uzyskania środków finansowych dla gospodarstw agroturystycznych. Spotkanie cieszyło się ogromnym zainteresowaniem mieszkańców, którzy na co dzień zajmują się agroturystyką, jak również mieszkańców obszarów wiejskich, którzy myślą o dodatkowym źródle dochodu jakim jest prowadzenie agroturystyki. Pod koniec spotkania miała miejsce dyskusja. Kolejne spotkanie już za rok. Zapraszamy!!!
Izabela Grzesiak starszy doradca ds. ROW – ZD Pleszew
Prawa i obowiązki względem zwierząt. Ustawa o ochronie zwierząt
Przygotowane przez Marek Szymański
Pryncypia
Art. 1.
1) Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.
Art. 4.
2) „humanitarne traktowanie zwierząt” – rozumie się przez to traktowanie uwzględniające potrzeby zwierzęcia i zapewniające mu opiekę i ochronę;
9) „pielęgnacja” – rozumie się przez to wszystkie aspekty relacji pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem, w szczególności uruchamiane przez człowieka zasoby materialne i niematerialne, aby uzyskać i utrzymać u zwierzęcia stan fizyczny i psychiczny, w którym najlepiej ono znosi warunki bytowania narzucone przez człowieka;
17) „zwierzęta domowe” – rozumie się przez to zwierzęta tradycyjnie przebywające wraz z człowiekiem w jego domu lub innym odpowiednim pomieszczeniu, utrzymywane przez człowieka w charakterze jego towarzysza;
18) „zwierzęta gospodarskie” – rozumie się przez to zwierzęta gospodarskie w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich.
Obowiązki właścicieli psów
Swojemu psu musisz zapewnić:
- stały dostęp do pitnej wody;
- odpowiedni posiłek codziennie;
- pomieszczenie chroniące przed warunkami atmosferycznymi;
- pies na uwięzi może przebywać maksymalnie przez 12 godzin dziennie (na dobę);
- uwięź nie może być krótsza niż 3 metry; nie może powodować urazów ani cierpień zwierzęcia;
- należy pamiętać o odpowiednio dopasowanej obroży.
Uwaga na konsekwencje!
Za wykroczenia względem postanowień ustawy o ochronie zwierząt grozi:
- grzywna do 5000 zł lub kara aresztu;
- trzymanie zwierzęcia w warunkach zagłodzenia lub odwodnienia, nieleczonej choroby, w warunkach brudu jest przestępstwem i grozi za to grzywna, kara ograniczenia lub pozbawienia wolności aż do 2 lat.
Możliwe są kontrole prowadzone przez Policję, straż gminną, Państwową Inspekcję Weterynaryjną, bądź akcje prowadzone wspólnie przez organizacje zajmujące się prawami zwierząt i wspomniane wyżej organy władzy.
W razie wszelkich wątpliwości, pytań lub bliższego zainteresowania się przez Państwa zgłębieniem zagadnień ochrony zwierząt zapraszamy do kontaktu z pracownikami Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu (w każdym z zespołów doradczych w powiatach) bądź w centrali WODR przy ul. Sieradzkiej 29 w Poznaniu. Dane kontaktowe można znaleźć pod adresem: http://www.wodr.poznan.pl/ w zakładkach: „ZD w powiatach” lub „Kontakt”.
Opracowano na podstawie m.in. ustawy o ochronie zwierząt (Dz.U. 1997 nr 111 poz. 724 z późn. zm.) i materiałów NGO.
Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych w Słupi Wielkiej w ramach Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego i Rolniczego podał wstępne wyniki plonowania kukurydzy na ziarno za rok 2014. Badaniami były objęte odmiany wpisane do Krajowego rejestru (KR) oraz odmiany wpisane do Wspólnotowego Katalogu Odmian Roślin Rolniczych (CCA).
Wyniki plonowania odmian podzielono na trzy klasy wczesności:
Odmiany wczesne, gdzie wzorcem jest średni plon odmian badanych w grupie wczesnej:
| Odmiana |
Plon ziarna wzorca przy 14% ustalono na 114,2 dt/ha |
Średnia jego wilgotność podczas zbioru 25,6% |
| ES Cirrus | 104% wzorca | 103% wzorca |
| Silvinio | 104% wzorca | 102% wzorca |
| ES Combi (CCA) | 102% wzorca | 99% wzorca |
| Tonacja | 100% wzorca | 103% wzorca |
Odmiany średniowczesne, gdzie wzorcem jest średni plon odmian badanych w grupie średniowczesnej:
| Odmiana |
Plon ziarna wzorca przy 14% ustalono na 118,6 dt/ha |
Średnia jego wilgotność podczas zbioru 27,8% |
| LG 32.58 (CCA) | 104% wzorca | 103% wzorca |
| Tonino (CCA) | 103% wzorca | 97% wzorca |
| ES Concord | 103% wzorca | 99% wzorca |
| SY Multipass | 103% wzorca | 100% wzorca |
| ES Cockpit | 101% wzorca | 97% wzorca |
| ES Tolerance | 101% wzorca | 101% wzorca |
| Ricardinio | 100% wzorca | 96% wzorca |
Odmiany średniopóźne, gdzie wzorcem jest średni plon odmian badanych w grupie średniopóźnej:
| Odmiana |
Plon ziarna wzorca przy 14% ustalono na 123,0 dt/ha |
Średnia jego wilgotność podczas zbioru 28,4% |
| Herkuli CS (CCA) | 107% wzorca | 103% wzorca |
| Rivoxx (CCA) | 105% wzorca | 104% wzorca |
| DKC 3623 | 104% wzorca | 102% wzorca |
| Fisixx (CCA) | 103% wzorca | 110% wzorca |
| P 9027 | 102% wzorca | 98% wzorca |
| P 8589 (CCA) | 101% wzorca | 98% wzorca |
| ES Carmen | 100% wzorca | 99% wzorca |
| Lindsey | 100% wzorca | 100% wzorca |
Wyniki plonowania najlepiej ocenianych odmian kiszonkowych:
Odmiany wczesne: wzorzec ustalony na podstawie uzyskanej średniej z odmian z grupy wczesnej.
| Odmiana |
Plon ogólny s.m. wzorca został określony na poziomie 202,1 dt/ha |
Plon suchej masy kolb natomiast 103,1 dt/ha |
Zawartość suchej masy w plonie ogólnym 34,1% |
Zawartość suchej masy w kolbach 51,6% |
| Ricardino | 101% wzorca | 107% wzorca | 99% wzorca | 100% wzorca |
| Ambrosin | 100% wzorca | 106% wzorca | 100% wzorca | 98% wzorca |
| LG 30240 | 100% wzorca | 95% wzorca | 99% wzorca | 99% wzorca |
Odmiany średniowczesne: wzorzec ustalony na podstawie uzyskanej średniej z odmian z grupy średniowczesnej.
| Odmiana |
Plon ogólny s.m. wzorca został określony na poziomie 208,4 dt/ha |
Plon suchej masy kolb natomiast 107,7 dt/ha |
Zawartość suchej masy w plonie ogólnym 34,9% |
Zawartość suchej masy w kolbach 53,8% |
| MAS 27L | 103% wzorca | 99% wzorca | 98% wzorca | 101% wzorca |
| Prestoso | 103% wzorca | 98% wzorca | 97% wzorca | 102% wzorca |
| Giancarlo | 102% wzorca | 96% wzorca | 99% wzorca | 102% wzorca |
| Dynamite | 101% wzorca | 105% wzorca | 100% wzorca | 98% wzorca |
| Geoxx | 101% wzorca | 101% wzorca | 102% wzorca | 99% wzorca |
| Xxilo | 101% wzorca | 102% wzorca | 101% wzorca | 100% wzorca |
Odmiany średniopóźne: wzorzec ustalony na podstawie uzyskanej średniej z odmian z grupy średniopóźnej.
| Odmiana |
Plon ogólny s.m. wzorca został określony na poziomie 214,4 dt/ha |
Plon suchej masy kolb natomiast 110,9 dt/ha |
Zawartość suchej masy w plonie ogólnym 34,4% |
Zawartość suchej masy w kolbach 54,3% |
| Legion | 104% wzorca | 98% wzorca | 99% wzorca | 100% wzorca |
| Indexx | 104% wzorca | 108% wzorca | 103% wzorca | 101% wzorca |
| ES Fireball | 99% wzorca | 99% wzorca | 101% wzorca | 99% wzorca |
Źródło: farmer. pl/anko 15.12.2014