Zmiana obowiązujących przepisów w zakresie odstępstw od zasad produkcji w rolnictwie ekologicznym
Przygotowane przez Elżbieta DryjańskaW związku z wejściem w życie 27 czerwca 2015 r. rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 maja 2015 r. w sprawie ogólnych odstępstw od warunków produkcji ekologicznej (Dz.U. z 2015 r., poz. 799), odstępstwo w zakresie trzymania bydła na uwięzi w małym gospodarstwie ekologicznym może być stosowane przez producentów rolnictwa ekologicznego bez uzyskania zgody od wojewódzkiego inspektora jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Warunkiem stosowania ww. odstępstwa w gospodarstwie, w którym utrzymuje się do 40 sztuk dorosłych bydła, jest spełnienie wymagań, o których mowa w art. 39 rozporządzenia Komisji (WE) nr 889/2008 z dnia 5 września 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych w odniesieniu do produkcji ekologicznej, znakowania i kontroli (Dz.Urz. UE L 250 z 18.09.2008, s. 1 ze zm.).
Gospodarstwo ekologiczne, w którym ma być trzymane bydło na uwięzi, musi spełniać kryteria małego gospodarstwa, tzn. nie może mieć więcej niż 40 sztuk dorosłych bydła. Ponadto konieczność stosowania ww. odstępstwa musi wynikać z trudności związanych z klimatem lub położeniem geograficznym lub z trudności strukturalnych. W ww. okolicznościach dopuszczalne jest trzymanie bydła na uwięzi, jeżeli:
- producent nie ma możliwości podzielenia zwierząt na grupy odpowiednie do ich sposobu zachowania,
- bydło ma dostęp do pastwisk w okresie wypasania oraz dostęp do obszarów na otwartej przestrzeni przynajmniej dwa razy w tygodniu, gdy wypasanie nie jest możliwe.
Za sztukę dorosłą należy przyjąć bydło od 15 miesiąca życia.
Źródło: http://www.ijhar-s.gov.pl
Zaawansowanie zbiorów zbóż we wszystkich województwach na dzień 26 sierpnia szacuje się na ok. 98-99%. Pogoda w te ostatnie dni sprzyjała, a brakowało tylko kilku dni ze słońcem, by zakończyć zbiory. Żniwa trwały jeszcze w niektórych regionach nadmorskich na północy kraju (woj. zachodniopomorskie – 95% i woj. pomorskie – 96%) i zostały tam zakończone w większości jeszcze przed końcem sierpnia br., do pierwszych dni września.
Ocenia się, iż do tej pory w kraju zebrano zboża ze 100% areału.
Dzięki sprzyjającym warunkom pogodowym w trakcie żniw, jakość tegorocznych zbóż jest więcej niż dobra. Ziarno zbóż ozimych jest bardzo dorodne.
Tam, gdzie nie zadbano o ochronę plantacji żyta przed rdzą brunatną, spotęgowało to jeszcze majowe niedobory wody, co skutkowało wykształceniem drobniejszych i niewyrównanych ziarniaków. Liczba opadania była zbyt wysoka, a białko w normie 12-13%.
Za to ziarno pszenicy charakteryzuje się wysoką gęstością i liczbą opadania, jest bardzo suche i w większości wolne od mykotoksyn. Zróżnicowany jest natomiast poziom białka, ale ocenia się, iż udział ziarna o zawartości powyżej 12,5% białka w łącznych zbiorach jest większy niż przed rokiem. Tym samym w bieżącym roku zebrano znacznie więcej pszenicy jakości konsumpcyjnej niż w 2014 roku.
Wbrew wcześniejszym obawom, tegoroczne zbiory zbóż podstawowych w kraju pod względem wolumenu zebranego ziarna będą zbliżone do średniej wieloletniej wielkości produkcji. Ziarno z reguły trzyma parametry w odniesieniu do gęstości, wilgotności oraz w mniejszym stopniu liczby opadania.
Jakość pszenicy przede wszystkim kształtowały dwa czynniki: pogoda oraz wysokość całkowitej dawki azotu, z tym że pogoda miała decydujący wpływ. W tym roku wielu rolników nie doceniło wysokiego potencjału plonowania pszenic. Łagodna zima oraz długa wiosna połączona w większości kraju z optymalnym rozkładem opadów wpłynęły na osiągnięcie wysokiego plonu pszenic. Tam, gdzie nie zaaplikowano III dawki azotu, nie utrzymano wysokiego potencjału dostępności azotu i rośliny nie były w stanie pobrać wystarczającej ilości tego składnika z zasobów glebowych. Podobna sytuacja była u tych, którzy podali III dawkę azotu zbyt późno lub w okresie posuchy. Po prostu, azot nie był dla roślin dostępny z uwagi na brak wilgoci w glebie. W konsekwencji sytuację mamy taką, że w tak nawożonych plantacjach, tegoroczna pszenica charakteryzuje się niższym poziomem białka.
Tegoroczne plony rzepaku są także wysokie. Wielu rolników osiągnęło plony zdecydowanie powyżej 4,0 t/ha. Zaolejenie zebranych nasion jest bardzo wysokie i kształtuje się na poziomie 43-44%.
Spotkanie Producentów Kukurydzy w powiecie tureckim
Przygotowane przez Maria Kamecka30 sierpnia 2015 roku w miejscowości Rzymsko BG, gmina Dobra, w gospodarstwie Państwa Krotowskich odbyło się spotkanie Producentów Kukurydzy. Głównym organizatorem imprezy był doradca z gminy Dobra Krzysztof Kwinciak, przy współpracy doradców z Powiatowego Zespołu Doradczego w Turku.
Na spotkanie, pomimo upalnego dnia przybyła bardzo liczna grupa rolników, zarówno z powiatu tureckiego, jak i powiatów ościennych. Nie zabrakło również przedstawicieli władz samorządowych, między innymi burmistrza Miasta i Gminy Dobra Pana Andrzeja Piątkowskiego i Radnej Sejmiku Wojewódzkiego Pani Anny Majda. Dopisali również przedstawiciele lokalnych mediów.
Gospodarze spotkania Państwo Bożena i Andrzej Krotowscy prowadzą gospodarstwo rolne o powierzchni 126 ha. Podczas wakacji, w gospodarstwie pomagają im trzy studiujące córki. W strukturze zasiewów dominuje kukurydza, która zajmuje corocznie około 70% powierzchni, a na pozostałym areale wysiewane są zboża. Rolnik planuje włączyć do uprawy rzepak ozimy. Kukurydza uprawiana jest głównie na ziarno i na biomasę. Gospodarstwo posiada w pełni wyposażony park maszynowy oraz suszarnię do zboża.
Spotkanie odbywało się na polu o powierzchni ok. 4 ha położonym w miejscowości Rzymsko BG, w dolinie rzeki Teleszyna należącej do Uniejowskiego Obszaru Krajobrazu Chronionego. Kukurydza wysiana została na glebie (klasa V) piaszczystej, przepuszczalnej, z dobrym podsiąkiem wody. Łącznie wysiano 15 odmian. W zakresie nawożenia zastosowano obornik – w dawce 30 t/ha, a z nawozów mineralnych zastosowano mocznik – 200 kg/ha, saletrzak – 100 kg/ha, sól potasowa – 150 kg/ha oraz 100 kg/ha kizerytu. W trakcie siewu nasion, dodatkowo do podsiewacza nawozów zaaplikowano 100 kg/ha Polidapu. Siew wykonano 8 maja 2015 roku. Do zwalczania chwastów zastosowano Guardian w ilości 3,5 l/ha.
Za sprawą firm uczestniczących w imprezie program spotkania był bardzo ciekawy i interesujący. Ciekawą prelekcję nt. prawidłowego sporządzania kiszonki z kukurydzy przedstawiła Romana Kwapisz – specjalistka ds. żywienia z firmy KWS. Z dużym zainteresowaniem rolnicy wysłuchali charakterystyki odmian kukurydzy wysianych na poletkach. Przedstawiciele z firmy KWS Adam Majewski i Mirosław Nowaczyk udzielili cennych wskazówek dotyczących uprawy i ochrony kukurydzy. Uzupełnieniem pokazu odmian kukurydzy był wykład doradcy Krzysztofa Kwinciaka nt. zastosowania nowych środków ochrony chemicznej w integrowanej ochronie kukurydzy.
W czasie spotkania odbył się pokaz podsiewu traw siewnikiem APV GP300M1, który poprowadził przedstawiciel firmy APV Witold Kulesza. Należy podkreślić, że jest to jedna z metod regeneracji trwałych użytków zielonych, szczególnie ważna w warunkach panującej tegorocznej suszy. Łąki, na których przeprowadzono podsiew należały do niskiej klasy bonitacji (klasa V). Do podsiewu zastosowano dwie mieszanki o różnym składzie. Na glebę bardzo suchą zastosowano: życicę trwałą – 30%, życicę wielokwiatową – 19%, tymotkę łąkową – 10%, koniczynę białą – 8%, kostrzewę łąkową – 25%, kupkówkę pospolitą – 8%. Na glebę mokrą wysiano mieszankę: życica trwała - 30%, życica wielokwiatowa – 24%, kostrzewa trzcinowa – 7%, tymotka łąkowa – 5%, koniczyna łąkowa – 6%, wiechlina łąkowa – 4%, kostrzewa łąkowa – 11%, kostrzewa czerwona 9% i koniczyna biała – 4%.
Dużym zainteresowaniem cieszyła się wystawa maszyn firmy AGRO SZNAJDER CLAAS oraz pokaz pracy maszyn na polu. Przeprowadzono pokaz działania sieczkarni CLAAS Jaguar 840 w kompleksie z przyczepą marki FIEGLA. Parametry maszyn oraz ich działanie przedstawił rolnikom Szymon Szempliński z firmy AGRO SZNAJDER CLAAS.
Swoje stoiska miały również firmy NORDKAL, BIOBAKT i KWS - Zboża. Przedstawiciel firmy NORDKAL Roman Błaszyk w prelekcji zwrócił uwagę rolnikom na wpływ odczynu gleby na właściwy rozwój roślin. Natomiast Paweł Rozwadowski z firmy BIOBAKT omówił działanie preparatów służących rewitalizacji gleby. Firma KWS – Zboża, którą na spotkaniu reprezentował Krzysztof Zamczyk udzielała informacji nt. uprawy zbóż, a w szczególności cieszącego się coraz większym zainteresowaniem rolników uprawy żyta hybrydowego.
Podczas spotkania dla uczestników serwowano napoje chłodzące ufundowane przez gospodarzy, którzy także częstowali wiejskim chlebem ze smalcem z dodatkiem kiszonych ogórków. Poczęstunek zafundowały również firmy biorące udział w spotkaniu.
Rolnicy prowadzili ożywioną dyskusję na temat wpływu suszy i postępu technologicznego na plony kukurydzy oraz na bieżące problemy gospodarstw rolnych. Duże zainteresowanie rolników uprawą kukurydzy skłania do zaplanowania w powiecie tureckim kolejnego spotkania za rok.
Maria Kamecka – ZD Turek
Foto: M.Kamecka
Galeria
- Spotkanie Producentów Kukurydzy Spotkanie Producentów Kukurydzy
- Spotkanie Producentów Kukurydzy Spotkanie Producentów Kukurydzy
- Spotkanie Producentów Kukurydzy Spotkanie Producentów Kukurydzy
- Spotkanie Producentów Kukurydzy Spotkanie Producentów Kukurydzy
- Spotkanie Producentów Kukurydzy Spotkanie Producentów Kukurydzy
- Spotkanie Producentów Kukurydzy Spotkanie Producentów Kukurydzy
- Spotkanie Producentów Kukurydzy Spotkanie Producentów Kukurydzy
- Spotkanie Producentów Kukurydzy Spotkanie Producentów Kukurydzy
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=4578#sigProId5c6639593a
Obornik - bezcenny nawóz organiczny
Obornik jest doskonałym nawozem naturalnym, stanowi źródło substancji organicznej i próchnicy. Obornik jest mieszaniną kału i moczu zwierząt oraz ściółki. Jest nawozem wszechstronnym i uniwersalnym, gdyż zawiera wszystkie niezbędne w żywieniu roślin składniki pokarmowe, a ponadto substancję organiczną oraz bogatą mikroflorę, która pozytywnie wpływa na rozwój korzystnej flory bakteryjnej. Znaczenie obornika i innych nawozów organicznych znacznie wzrosło ze względu na wysokie ceny nawozów mineralnych. Mimo, że obornik nie działa tak szybko jak nawozy mineralne to może znacznie zmniejszyć nawozowe nakłady na produkcję, gdyż jest najtańszym nawozem. Najlepiej go stosować jesienią. Coraz częściej obornik jest stosowany do nawożenia użytków zielonych. Najlepsze efekty daje obornik dobrze przefermentowany a nie słomiasty. Na użytkach zielonych zaleca się stosować co 3-4 lata w ilości 15-20 t/ha. Skład chemiczny obornika nie jest stały i zależy od wielu czynników, w tym przede wszystkim od gatunku zwierząt, rodzaju ich żywienia, sposobu produkcji obornika, warunków jego przechowywania oraz ilości i jakości stosowanej ściółki. W konsekwencji skład chemiczny obornika wykazuje duże zróżnicowanie. Pamiętajmy, że obornik poza składnikami mineralnymi niezbędnymi w żywieniu roślin, to również masa organiczna, z której w glebie w procesach przemian powstaje próchnica. A wzrost próchnicy w glebie to poprawa jej żyzności i urodzajności, poprawa zdolności chemicznej, fizycznej i biologicznej gleby, poprawa jej struktury, napowietrzania gleby oraz zdolności zatrzymywania wody i składników odżywczych. Wraz z obornikiem wprowadzamy do gleby, oprócz składników pokarmowych i masy organicznej również korzystne mikroorganizmy, które przyczyniają się do poprawy biologicznej aktywności gleby. Pamiętajmy również, iż obornik jako nawóz wykazuje same zalety i korzyści ale tylko wtedy, kiedy stosowany jest w racjonalnych - odpowiednich dawkach. Zgodnie z zaleceniami Dobrej Kultury Rolniczej dawka nawozu naturalnego na ha użytków rolnych w ciągu roku nie może przekroczyć 170 kg N/ha. Odpowiada to rocznej dawce obornika w ilości 40 ton na ha lub w dawce gnojowicy 45 m3 na ha/rok, co w przeliczeniu na obsadę zwierząt w gospodarstwie wynosi 1,5 sztuki dużej przeliczeniowej na ha UR. Ograniczenia, co do ilości stosowanych nawozów naturalnych zostały wprowadzone w celu ochrony środowiska, głównie ochronę gleb i wód przed zanieczyszczeniem azotem. Nawozy naturalne, do których oprócz obornika, należą również gnojówka i gnojowica, w zaleceniach Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej, której powinien przestrzegać każdy racjonalnie gospodarujący rolnik, poddane są wymogom w zakresie ich stosowania i przechowywania. Najlepszym terminem nawożenia roślin, gleb obornikiem jest wiosna, dotyczy to głównie gleb lekkich, natomiast na glebach ciężkich, najlepszy termin stosowania obornika jest późna jesień. A najlepszym terminem stosowania obornika na użytki zielone jest późna jesień. Podstawowym, efektem nawożenia obornikiem na gruntach ornych jest wzrost plonu ziemiopłodów, a nawożenia użytków zielonych: wydłużenie okresu użytkowania traw i poprawa ich zagęszczenia. Źródło: strony internetowe Opracowała: Izabela Grzesiak ZD Pleszew
|
NAJSMACZNIEJSZA „ZIELONA ZUPA” na dożynkach w Buku
Przygotowane przez Aldona JankowskaW niedzielę 30 sierpnia na stadionie miejskim w Buku w powiecie poznańskim odbyły się Wojewódzko-Archidiecezjalne Dożynki Wielkopolskie. Dożynki zaplanowano tradycyjnie w ostatnią niedzielę sierpnia. Od godziny 12.00 na gości czekało wiele atrakcji. Jedną z nich była degustacja Najsmaczniejszej Zielonej Zupy, która jest częścią konkursu kulinarnego organizowanego przez Wielkopolską Izbę Rolniczą. Na stoisku Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu, który włączył się w propagowanie konkursu, można było zdegustować dwie Zielone Zupy: zupę sycyńską a’la Mikołaj Rej Pani Marioli Bzdręgi i Ryszarda Kurylonek oraz zupę radzyńską z pokrzywy z kluseczkami Pani Violetty Wawszczak i Pani Magdaleny Kaczmarek – Gospodarstwo Agroturystyczne „Dom nad Zalewem”.
Celem konkursu kulinarnego na Najsmaczniejszą Zieloną Zupę jest popularyzacja tradycyjnej kuchni wielkopolskiej, prezentacja umiejętności kulinarnych uczestników konkursu, wymiana doświadczeń kulinarnych pomiędzy uczestnikami oraz promowanie społecznej aktywności mieszkańców wsi. Konkurs odbywa się w II etapach. Szczegóły udziału znajdują się w Regulaminie konkursu. W konkursie mogą wziąć udział: koła gospodyń wiejskich, organizacje pozarządowe, firmy z branży kulinarnej, gospodarstwa agroturystyczne, restauracje, lokalne grupy działania, szkoły o profilu gastronomicznym, osoby prywatne – miłośnicy sztuki kulinarnej.
To ostatnia już z sześciu degustacji, którą organizował WODR w Poznaniu. Mamy nadzieję, że tytuł Najsmaczniejszej Zielonej Zupy zdobędzie właśnie jedna z zup prezentowanych przy udziale Ośrodka.
Posiedzenie Wielkopolskiego Zespołu Porejestrowego Doswiadczalnictwa Odmianowego
Przygotowane przez Grzegorz BaierW dniu 7 lipca 2015 r. odbyło się posiedzenie Wielkopolskiego Zespołu Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego. Posiedzenie odbyło się w Zakładzie Doświadczalnym Oceny Odmian Śremie Wójtostwie i obejmowało:
- Ustalenie planu doświadczeń PDO z roślinami ozimymi wg gatunków, typu doświadczenia i miejsca prowadzenia w województwie wielkopolskim na sezon 2015/2016.
- Wstępne ustalenie doboru odmian do doświadczeń PDO w województwie wielkopolskim w sezonie 2015/2016 dla roślin ozimych (ostateczny dobór zostanie podany po zbiorze 2015 r.).
- Ustalenie lokalizacji doświadczeń rozpoznawczych z odmianami roślin ozimych z CCA w sezonie 2015/2016.
- Tworzenie Listy Odmian Zalecanych na terenie Wielkopolski dla: kukurydzy, łubinu żółtego oraz grochu siewnego.
- Założenie doświadczeń z soją (Dłoń, Nowa Wieś Ujska) oraz z łubinem wąskolistnym (Wiatrowo, Nowa Wieś Ujska).
Zespół Wojewódzki PDO ustalił następującą Listę Odmian Zalecanych w sezonie 2015/2016 w województwie wielkopolskim:
- jęczmień ozimy: HOLMES, KWS MERIDIAN, ANTONELLA, HENRIETTE
-
pszenica ozima: ASKALON (A), FIDELIUS (B), KWS OZON (B), JULIUS (CCA), PLATIN (B), PATRAS (A)
A – odmiana jakościowa
B – odmiana chlebowa
C – odmiana paszowa
CCA – odmiana z katalogu wspólnotowego - pszenżyto ozime: BORWO (odmiana krótkosłoma), FREDRO, BOROWIK, TULUS, MAESTOZO, SUBITO, TORINO
- żyto ozime: DAŃKOWSKIE AMBER, ARMAND, GONELLO F1, PALAZZO F1, SU SKALTIO F1, HELLTOP F1 (CCA), SU STAKKATO F1
Od roku 2012 odmiany rzepaku ozimego z Listy Odmian Zalecanych są zatwierdzane przez Komisję ds. rejestracji odmian roślin oleistych Polskiego Stowarzyszenia Producentów Oleju (PSPO), Krajowego Zrzeszenia Producentów Rzepaku (KZPR), firm hodowlanych, hodowlano-nasiennych zajmujących się rzepakiem ozimym oraz pracowników centrali Centralnego Ośrodka w Słupi Wielkiej.
-
Rzepak ozimy – Lista Odmian Zalecanych w 2015 r. na obszarze województwa wielkopolskiego:
BOGART, MONOLIT, AROT, ROHAN F1, VISBY F1, POZNANIAK F1, ARTOGA F1, GLADIUS F1, DK EXQUISITE F1, LNSPIRATION F1, MARCOPOLOS F1.
Zasady wydatkowania pomocy administracyjnej przez grupy producentów rolnych
Przygotowane przez Andrzej MachowiczNadal wiele grup producentów rolnych ma problem z wydatkowaniem pomocy administracyjnej. Poniższe zapytanie p. posła Romualda Ajchlera oraz odpowiedź Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi jednoznacznie wyjaśniają przedmiotowe niejasności. Zasadą nadrzędną, o czym mowa w odpowiedzi Ministerstwa, jest poprawny proces podejmowania decyzji w tym względzie, aby wydatkowane publiczne środki przyczyniały się do realizacji celów określonych w rozporządzeniu nr 1698/2005. Opis poniższej sytuacji dotyczy wyłącznie grup, które powstały do końca 2013 r., i są finansowane w ramach PROW 2007-2013.
Zapytanie nr 7943
do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
w sprawie wydatkowania środków pomocowych przez grupy producentów rolnych
Szanowny Panie Ministrze! Jak wynika z art. 20 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), Dz.U. UE L 05.277.1 ze zm. (dalej „rozporządzenie nr 1698/2005”), wsparcie ukierunkowane na konkurencyjność sektora rolnego i leśnego dotyczy środków przejściowych dla Polski, dotyczących m.in. wspierania tworzenia grup producentów.
Wsparcia tego, w myśl art. 35 rozporządzenia nr 1698/2005, udziela się w celu ułatwienia tworzenia i działalności administracyjnej grup producentów do celów:
- dostosowania do wymogów rynkowych procesu produkcyjnego i produkcji producentów, którzy są członkami takich grup;
- wspólnego wprowadzania towarów do obrotu, w tym przygotowania do sprzedaży, centralizacji sprzedaży i dostawy do odbiorców hurtowych;
- ustanowienia wspólnych zasad dotyczących informacji o produkcji, ze szczególnym uwzględnieniem zbiorów i dostępności.
Z interpretacji urzędowych wynika, że, realizując powyższe wytyczne rozporządzenia, grupy producenckie mogą środki pomocowe wykorzystać na cele związane z administrowaniem grupą (koszty bieżącej działalności), a także na cele inwestycyjne.
Jak wyżej wskazano, jedną z form ułatwiania działania grup jest dostosowanie do wymogów rynkowych procesu produkcyjnego i produkcji producentów, którzy są członkami takich grup. Tak sformułowany przepis rozporządzenia budzi wątpliwości interpretacyjne, nie jest bowiem jasne, jak ten cel można realizować. W związku z tym proszę o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytanie: Czy w razie zakupu środków produkcji (np. nawozów) przez grupę producencką po określonej cenie rynkowej sfinansowanie tego zakupu w całości lub w części ze środków pomocowych, a następnie – w celu zachęty do unowocześniania i intensyfikacji produkcji rolnej przez poszczególnych członków grupy – odprzedaż tych środków wyłącznie tym członkom po cenie niższej niż rynkowa rodzi jakiekolwiek ryzyko (np. obowiązek zwrotu środków pomocowych jako nieprawidłowo wydatkowanych) dla grupy producenckiej?
Z poważaniem
Poseł Romuald Ajchler
Warszawa, dnia 7 października 2010 r.
Odpowiedź na zapytanie nr 7943
podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi – z upoważnienia ministra
w sprawie wydatkowania środków pomocowych przez grupy producentów rolnych
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanie posła Romualda Ajchlera w sprawie wydatkowania środków pomocowych przez grupy producentów rolnych przedkładam poniżej informacje w sprawie.
Wszystkie działania w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 oraz regulujące je rozporządzenia tworzone są w oparciu o wytyczne Rady Unii Europejskiej zawarte w rozporządzeniu Rady nr 1698/2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz w kolejnych rozporządzeniach Komisji Europejskiej: rozporządzeniu Komisji nr 1975/2006 ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady nr 1698/2005 w zakresie wprowadzenia procedur kontroli, rozporządzeniu Komisji nr 1974/2006 ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady nr 1698/2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz rozporządzeniu Komisji nr 1320/2006 ustanawiającym zasady przejścia do systemu wsparcia rozwoju obszarów wiejskich określonego w rozporządzeniu Rady nr 1698/2005.
Jak stanowi art. 35 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.Urz. UE L 277 z 21.10.2005, str. 1, z późn. zm.), wsparcia dla grup producentów rolnych udziela się w celu ułatwienia tworzenia i działalności administracyjnej grup do celów:
- dostosowania do wymogów rynkowych procesu produkcyjnego i produkcji producentów, którzy są członkami takich grup;
- wspólnego wprowadzania towarów do obrotu, w tym przygotowania do sprzedaży, centralizacji sprzedaży i dostawy do odbiorców hurtowych;
- ustanowienia wspólnych zasad dotyczących informacji o produkcji, ze szczególnym uwzględnieniem zbiorów i dostępności.
W efekcie negocjacji prowadzonych przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi z Komisją Europejską, mających na celu umożliwienie grupom producentów rolnych wykorzystywanie zryczałtowanego wsparcia w ramach działania 142: Grupy producentów rolnych objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 potwierdzono zasadność wydatkowania pomocy, także na inwestycje, w wysokości kwoty uzależnionej od decyzji grupy, o ile grupa realizuje cele wynikające z przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005.
Pomoc ta jest wolna od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jest wypłacana przez ARiMR, która otrzymuje środki na ten cel z budżetu państwa (art. 212 ustawy o finansach publicznych). Jednak wydatków grupy producentów rolnych sfinansowanych z przychodów uzyskanych z tej pomocy jako wolnych od podatku nie zalicza się do kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
W odpowiedzi na poniższą kwestię dotyczącą sposobów realizacji celów działalności grup producentów rolnych i ich zgodności z ww. rozporządzeniem, w szczególności zawartą w pytaniu: „Czy w razie zakupu środków produkcji (np. nawozów) przez grupę producencką po określonej cenie rynkowej sfinansowanie tego zakupu w całości lub w części ze środków pomocowych, a następnie – w celu zachęt do unowocześnienia i intensyfikacji produkcji rolnej przez poszczególnych członków grupy – odsprzedaż tych środków wyłącznie tym członkom po cenie niższej niż rynkowa rodzi jakiekolwiek ryzyka (np. obowiązek zwrotu środków pomocowych jako nieprawidłowo wydatkowanych) dla grupy producenckiej?” – należy odnieść się do kilku zagadnień związanych z tak sformułowanym problemem.
Termin „inwestycja” rozumie się jako przeznaczenie środków finansowych na powiększenie lub odtworzenie zasobów majątkowych czy też ulokowanie kapitału w dowolnej produktywnej działalności. Jeśli zakup środków produkcji rozumianych zarówno jako pojęcie obejmujące przedmiot pracy, jak również środki pracy, służy dostosowaniu do wymogów rynkowych procesu produkcyjnego i produkcji producentów, którzy są członkami grup, i wspólnemu wprowadzaniu towarów do obrotu, w tym przygotowaniu do sprzedaży, centralizacji sprzedaży i dostawy do odbiorców hurtowych, jest jednym ze sposobów realizacji celu, dla którego udzielane jest wsparcie dla grup producentów rolnych.
Wskazać należy, iż w przypadku działania 142: Grupy producentów rolnych objętego PROW 2007-2013 nie istnieje katalog kosztów kwalifikowanych ani instrukcja, która jednoznacznie precyzowałaby kategorie kosztów, które można sfinansować ze środków przedmiotowego działania, ponieważ pomoc finansowa jest udzielana ryczałtem, a grupy producentów rolnych organizować się mogą dla 35 różnych produktów i grup produktów zgodnych z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 kwietnia 2008 r. w sprawie wykazu produktów i grup produktów, dla których mogą być tworzone grupy producentów rolnych, minimalnej rocznej wielkości produkcji towarowej oraz minimalnej liczby członków grupy producentów rolnych.
W zakresie możliwości zakupu środków produkcji przeznaczonych dla członków grupy producentów rolnych istnieje możliwość skorzystania przez grupy producentów rolnych z ulgi, jaką przewiduje ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 49 tejże ustawy dochody grupy producentów rolnych wpisanej do rejestru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U. nr 88, poz. 983 z późn. zm.), pochodzące ze sprzedaży produktów lub grup produktów, dla których grupa została utworzona, wyprodukowanych w gospodarstwach jej członków – w części wydatkowanej na rzecz członków tej grupy w roku podatkowym lub roku po nim następującym. Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 49, uznaje się wydatki na: zakup środków produkcji przekazanych członkom grupy producentów rolnych, szkolenie członków grupy producentów rolnych. Oznacza to, że dochód pochodzący ze sprzedaży produktów, dla których grupa została utworzona, przeznaczony na nieodpłatne przekazanie członkom grupy środków produkcji i szkolenia członków jest zwolniony od podatku dochodowego.
Odnośnie do kwestii zbycia przez grupę producentów rolnych środka produkcji, którego zakup dokonany w ramach przyznanej pomocy jest zgodny z celami, na które może być przeznaczone wsparcie w ramach działania, o którym mowa, zauważyć należy, że przepisy wspólnotowe, jak również krajowe regulacje dotyczące tego działania, nie wprowadzają wprost wymogu dotyczącego niezbywania przez określony czas rzeczy nabytych przez grupę z uzyskanych środków pomocowych. Istotą problemu jest fakt, aby wydatkowanie pomocy przyznanej grupie było uzasadnione i rzeczywiście wykorzystane zgodnie z jej aktem założycielskim i celami określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1698/2005.
Jeśli chodzi o wątpliwość, czy istnieje ryzyko zwrotu pomocy przez grupę producentów rolnych, należy podkreślić, że każdy tego typu przypadek powinien być rozpatrywany odrębnie. Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (Dz.U. nr 64, poz. 427, z późn. zm.) pomoc pobrana nienależnie lub w nadmiernej wysokości podlega co do zasady zwrotowi wraz z odsetkami określonymi jak dla zaległości podatkowych. Art. 28 ust. 2 tej ustawy stanowi natomiast, że pomocą pobraną nienależnie jest m.in. pomoc wypłacona beneficjentowi, który nie wykonuje operacji w całości lub w części lub obowiązków związanych z jej wykorzystaniem, oraz pomoc wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem.
Należy wskazać, iż grupa producentów rolnych prowadzi działalność jako przedsiębiorca mający osobowość prawną, a zarządzanie finansami reguluje ustawa o rachunkowości i kwestie finansowo-księgowe należą do kompetencji osób odpowiadających za finanse i księgowość w firmie. Pomoc, o której mowa, może być również wydatkowana na zatrudnianie i podnoszenie kwalifikacji kadry administracyjnej.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Artur Ławniczak
Warszawa, dnia 4 listopada 2010 r.
Producenci owoców i warzyw będą mogli wycofywać owoce z rynku do 30 czerwca 2016 r.
Przygotowane przez Andrzej MachowiczKomisja Europejska Rozporządzeniem Delegowanym Komisji (UE) 2015/1369 z dnia 7 sierpnia 2015 r. zmieniającym rozporządzenie delegowane (UE) nr 1031/2014, w związku z utrzymaniem embarga rosyjskiego, ustanowiła dalsze tymczasowe nadzwyczajne środki wsparcia dla producentów niektórych owoców i warzyw do 30 czerwca 2016 r.
Obliczeń ilości owoców i warzyw przydzielonych każdemu państwu członkowskiemu dokonano na podstawie poziomu wywozu przedmiotowych produktów do Rosji w ciągu trzech lat poprzedzających wprowadzenie zakazu, dostosowując je do poziomu wykorzystania przez producentów w każdym państwie członkowskim nadzwyczajnych środków wsparcia udostępnionych im dla tych produktów w ubiegłym roku.
Praktycznie polscy producenci będą mogli wycofać z rynku:
- jabłka i gruszki – 296 200 t,
- śliwki, winogrona – 1 750 t,
- pomidory, marchew – 31 500 t,
- brzoskwinie i nektaryny – 1 900 t.
Tym sposobem Polsce, niniejszym rozporządzeniem, przyznano w zakresie wycofania jabłek i gruszek rekordową ilość stanowiącą 64,52% całkowitego wsparcia (459 100 ton). Wynika ona z wysokiego wskaźnika eksportu polskich jabłek i gruszek do Rosji w ciągu trzech lat przed wejściem w życie embarga oraz równie wysokiego w skali całej UE stopnia wykorzystania wcześniejszego unijnego wsparcia.
Według Załącznika Ib, oprócz Polski, z pomocy skorzysta 16 innych krajów z przedmiotowego wsparcia, które również ponoszą straty w związku z przedłużeniem rosyjskiego embarga.
W rozporządzeniu zauważono, że przedmiotowe produkty, które w normalnych warunkach byłyby wywożone do Rosji, mogą zostać przekierowane na rynki innych państw członkowskich. Producenci tych samych produktów w tych państwach członkowskich, którzy nie wywozili dotychczas swoich produktów do Rosji, mogą zatem spotkać się ze znacznym zakłóceniem na rynku i spadkiem cen. z tego względu – w celu dalszej stabilizacji rynku – pomoc finansowa Unii powinna być ponownie dostępna również dla producentów we wszystkich państwach członkowskich w odniesieniu do jednego lub więcej produktów objętych rozporządzeniem delegowanym (UE) nr 1031/2014, przy czym ilości nie mogą przekraczać 3 000 ton na państwo członkowskie.
Rozporządzenie obowiązuje od 8 sierpnia 2015 r. z dniem ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Link do Rozporządzenia Delegowanego Komisji (UE) 2015/1369 z dnia 7 sierpnia 2015 r.
http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=uriserv:OJ.L_.2015.211.01.0017.01.POL
W tym roku gospodarzem święta plonów było Siedlisko Gmina Trzcianka. Uroczystość rozpoczęła się mszą w kościele p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Siedlisku, podczas której proboszcz parafii poświęcił przyniesione do kościoła wieńce, chleb, owoce, kwiaty.
Uroczysty korowód dożynkowy z towarzyszeniem Orkiestry Dętej TDK przeszedł na boisko sportowe w Siedlisku. Staropolskim zwyczajem starostowie dożynek – Danuta Flis i Stanisław Rybka przekazali chleb z tegorocznych zbiorów na ręce burmistrza Trzcianki Krzysztofa Czarneckiego i przewodniczącego Rady Miejskiej Trzcianki Edwarda Joachimiaka. Obrzęd dożynkowy przedstawił Zespół Pieśni TDK „Malwy” z Siedliska.
Po zakończeniu części oficjalnej, scenę objęły we władanie zespoły muzyczne: Zespół Pieśni TDK „Malwy” z Siedliska, a także Buenos Amigos.
Dożynki zakończyła zabawa Taneczna z zespołem Dream Kower.
Kazimierz Woźnicki- doradca ZD w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim
Galeria
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=4578#sigProIdf53dea3753
Reprezentowały powiat gostyński w Gołaszynie
Przygotowane przez Małgorzata Waleńska
W dniu 05.09.2015 roku zorganizowano po raz czwarty imprezę pod nazwą ,,Wielkopolska Wieś Zaprasza'', która miała na celu promocję walorów turystycznych wielkopolski oraz lokalnych produktów. Organizatorem był Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu. W ubiegłym roku promowano potrawy z wieprzowiny, teraz mleko i jego przetwory. Powiat gostyński reprezentowały KGW: Babkowice, Głuchów, Gumienice, Michałowo, Pogorzela, Siedlec, Smogorzewo, Wilkonice oraz Stowarzyszenie ,, Łaciata Wieś'' i ,, Ziołowieś''.
Panie uczestniczyły w pikniku mleczarskim serwując przygotowane potrawy na bazie produktów mleczarskich. Degustować można było między innymi: pierogi i naleśniki z serem, zupę serową, tort serowo-chlebowy, kotlety z białego sera i ziemniaków oraz wiele pysznych serników.
,,Warzywne cudaki’’, to kolejny konkurs przygotowany przez organizatorów. Z naszego powiatu II miejsce zdobyło KGW Michałowo. Dla publiczności przeprowadzono konkurs ,,Odbijanie piłki głową‘’- tutaj I miejsce zdobył Pan Jerzy Kręgielski z naszego powiatu. Organizatorzy nie zapomnieli również o najmłodszych uczestnikach imprezy i dla nich odbył się konkurs plastyczny pod nazwą ,, Jak dbam o przyrodę'' - II miejsce zdobyła - Patrycja Waleńska z Piasków- powiat gostyński.W konkursie ,, Najsmaczniejsze ciasto serowe'' I miejsce- KGW Dubin za sernik z żurawiną , II miejsce- KGW Dłoń- za sernik ze śmietaną, III miejsce- KGW Kłoda- za sernik na zielono,
Ponadto imprezę połączono z ,,Wielkopolskimi Dniami Energii’’. Czas spędzony na terenie Centrum Wystawowego Edukacyjnego w Gołaszynie umilały występy zespołów folklorystycznych oraz Grupy Mażoretek działającej przy Orkiestrze Dętej z Leszna. Nie zabrakło także wystawców z rękodziełem oraz kiermaszu z roślinami ozdobnymi.
Galeria
- KGW Głuchów KGW Głuchów
- KGW Gumienice KGW Gumienice
- Warzywne Cudaki Warzywne Cudaki
- Warzywne Cudaki Warzywne Cudaki
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=4578#sigProId6106240d1a
Więcej...
Ważnym problemem jest racjonalne gospodarowanie budżetem domowym, a przede wszystkim zdobycie wiedzy umożliwiającej poszukanie oszczędności w domowych wydatkach. Szczególnie istotne jest szukanie oszczędności w ponoszonych kosztach na zapłacenie rachunków za energię elektryczną.
Gdzie szukać oszczędności w zużyciu energii elektrycznej?
W każdym gospodarstwie domowym mamy liczny sprzęt, który zużywa prąd. Jeżeli chcemy kupić nowe urządzenia to warto zastanowić się, jaki sprzęt w naszym domu jest najbardziej racjonalny, czyli uzasadniony ekonomicznie. Dokonując wyboru można się kierować klasą efektywności energetycznej sprzętu, gdyż sprzęt agd oraz źródła światła powinny być zaopatrzone w etykiety energetyczne. Wynika to z przepisów Unii Europejskiej – dyrektywa 2010/30/UE. Dzięki etykiecie energetycznej konsument ma możliwość porównania różnych urządzeń i może wybrać takie, które spełnia najlepiej jego oczekiwania.
Etykieta energetyczna to nalepka lub tabliczka, która zawiera informacje o klasie efektywności energetycznej i innych podstawowych zasobach zużywanych przez dany sprzęt. Powinna być umieszczona na zewnątrz, w widocznym miejscu, z przodu lub na górze.
W Polsce przepisy o etykietach energetycznych reguluje ustawa o obowiązkach w zakresie informowania o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię (Dz.U. z 2012 roku, poz. 1203). Niezależnie od rodzaju sprzętu agd etykiety energetyczne mają wspólne cechy, takie jak:
- marka i model urządzenia,
- klasa efektywności energetycznej,
- zużycie innych zasobów naturalnych, np. wody,
- wydajność innych funkcji, np. wirowanie,
- poziom emitowanego hałasu.
Na etykiecie może się znaleźć dodatkowy znak graficzny „Ecolabel”. Jest to informacja, że dany model ma przyznane oznakowanie ekologiczne Unii Europejskiej. Oznacza to, że przy jego produkcji zastosowano substancje chemiczne bezpieczne dla środowiska naturalnego. Znak może składać się z dwóch mniejszych znaczków lub jednego większego.
Co to jest klasa efektywności energetycznej?
Sprzęt elektryczny powinien posiadać odpowiednie oznakowanie o efektywności energetycznej nie tylko na etykietach, a także w materiałach promocyjnych. Producenci i importerzy muszą dołączyć do towarów etykiety określające klasę efektywności energetycznej oraz zużycie innych podstawowych zasobów przez te urządzenia (np. wody, detergentów). Informacje takie powinny być widoczne dla kupującego kiedy podejmuje decyzje o zakupie. Dotyczy to zmywarek do naczyń, urządzeń chłodniczych, pralek, telewizorów, klimatyzatorów, suszarek bębnowych, lamp elektrycznych i opraw oświetleniowych.
Klasy efektywności energetycznej są od A do G. Klasa A oznacza urządzenie najbardziej efektywne –litera A umieszczona na zielonym pasku. Klasa G oznacza urządzenie najmniej efektywne, a jest oznakowana jako litera G umieszczona na czerwonym pasku.
Klasy efektywności energetycznej wyznacza się w stosunku rocznego zużycia energii przez dane urządzenie do standardowego zużycia energii przez tego typu urządzenia. Od grudnia 2010 roku w oznakowaniu lodówek, zamrażarek, pralek, zmywarek i telewizorów wprowadzono dodatkowe 3 klasy: A+, A++, A+++. Charakteryzują one urządzenia najbardziej efektywne energetycznie.
Zgodnie z przepisami obowiązują etykiety, które są takie same we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Zostały one opracowane w taki sposób, że nie ma potrzeby zamieszczania krajowych wersji językowych, ponieważ przyjęto formę prezentacji informacji za pomocą piktogramów zamiast zapisu słownego.
Chłodziarki
Zgodnie z klasą efektywności energetycznej lodówka klasy A+++ jest najbardziej ekonomiczna pod względem zużycia prądu, gdyż zużywa o około 40% mniej energii niż lodówka klasy A. Lodówka klasy A zużywa o około 25% energii więcej niż klasa A++ i około 10-15% więcej niż klasy A+. Ale przy zakupie sprzętu chłodzącego decyzja uzależniona jest nie tylko od klasy efektywności energetycznej. Z etykiet energetycznych chłodziarek – aż 10 klas efektywności energetycznej – można się dowiedzieć również o poziomie hałasu. Jeżeli mieszkania mają „otwartą kuchnię” to lepiej wybierać urządzenia ciche, czyli emitujące hałas poniżej 38 dB.
Pralki i zmywarki
Klasę energetyczną pralek określa się na podstawie wartości zużycia energii elektrycznej na kilogram ładunku w standardowym cyklu prania „bawełna 60°C”. Pralki mają 7 klas efektywności energetycznej od A+++ do D. Na etykiecie energetycznej jest podana również klasa efektywności wirowania. Jeżeli pralka ma literę A to oznacza, że dany model uzyskał najlepsze wyniki podczas testów wirowania. Z etykiety wyczytamy też, jaki poziom hałasu emituje pralka podczas cyklu prania i wirowania, a także ile zużywa wody.
Przy zmywarkach parametry podane na etykiecie energetycznej odnoszą się do 280 standardowych programów zmywania przy użyciu zimnej wody oraz trybów niskiego zużycia energii. Na etykiecie energetycznej – mamy 7 klas efektywności energetycznej od A+++ do D – znajdują się informacje o zużyciu energii elektrycznej i wody. Jest też podana informacja o klasie efektywności suszenia naczyń, gdzie klasa A oznacza najwyższą jakość. Dowiemy się również, ile kompletów naczyń można umyć w jednym cyklu. Zmywarki instaluje się w kuchni i ważną kwestią jest poziom emitowanego hałasu podczas procesu mycia naczyń. Dlatego przed dokonaniem zakupu warto zapoznać się z taką informacją, a jest podana na etykiecie energetycznej.
Etykieta energetyczna zmywarki.
Telewizory
Przy zakupie telewizora etykieta energetyczna dostarcza wielu cennych informacji. Są to:
-
klasa efektywności energetycznej:
- od A+++ do D lub
- od A++ do E lub
- od A+ do F lub
- od A do G,
- roczne zużycie energii w kilowatogodzinach,
- pobór mocy w trybie włączenia w watach,
- symbol informujący o dodatkowym przełączniku dla specjalnego trybu oszczędzania energii,
- przekątna widzialna ekranu w calach (inch) i w centymetrach.
Zapoznając się z etykietami energetycznymi potencjalny klient zdobędzie wiedzę pozwalającą na podjęcie racjonalnej decyzji o zakupie sprzętu. Producenci sprzętu gospodarstwa domowego wprowadzają na rynek coraz więcej urządzeń, które mają nam ułatwić lub lepiej zorganizować prace w gospodarstwie domowym. Jednak należy pamiętać, że wszystkie te urządzenia potrzebują energii elektrycznej i trzeba za nią zapłacić.
Jakie urządzenia zużywają najwięcej energii elektrycznej w gospodarstwie domowym?
Według Agencji Rynku Energii w gospodarstwie domowym największymi „prądożercami” są:
- chłodziarko-zamrażarki 28,1%,
- oświetlenia i drobny sprzęt agd 20,4%,
- kuchenki elektryczne 19,6%,
- pralki 9,1%,
- radia i sprzęt grający 6,6%,
- telewizory 6%,
- czajniki 5,3%,
- komputery 2,4%,
- kuchenki mikrofalowe 2%,
- zmywarki 0,5%.
Źródło: Ewa Barczuk „Kto czyta, oszczędza. Etykiety energetyczne – poradnik konsumenta”, UOKiK, Warszawa, 2013.
Innowacyjne technologie dla polskiego ogrodnictwa
Przygotowane przez Dorota Piękna-PaterczykDnia 23 kwietnia 2015 roku w Centralnej Bibliotece Rolniczej w Warszawie odbyła się Ogólnopolska Konferencja Upowszechnieniowo-Wdrożeniowa pod nazwą „Innowacyjne technologie dla polskiego ogrodnictwa”.
Konferencję otworzył i powitał przybyłych gości dyrektor Instytutu Ogrodnictwa prof. dr hab. Franciszek Adamicki. Następnie głos zabrał minister rolnictwa Marek Sawicki stwierdzając, że cieszy się z tego, że możemy obyć tę pierwszą konferencję w świątyni polskiej książki”. Zaznaczył, że jej inicjatorem jest pani Zofia Szalczyk. Jak zapewnił, takie spotkania będą odbywać się cyklicznie. Zaznaczył, że wielu konsumentów nie zdaje sobie sprawy z dużej rangi Instytutu i wielkiego wkładu, który wnosi w rozwój nauk. Wśród wielu poruszanych zagadnień na uwagę zasługują następujące tematy wygłoszone przez gospodarzy – pracowników Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach.
Temat „Znaczenie hodowli roślin w tworzeniu i wdrażaniu postępu biologicznego w polskim sadownictwie i warzywnictwie” omówili prof. dr hab. Edward Żurawicz i prof. dr hab. Elżbieta Kozik. Zwrócili oni uwagę na to, że hodowla roślin sadowniczych i warzywniczych ma w Polsce długą tradycję sięgającą czasów już sprzed drugiej wojny światowej. w Instytucie prowadzi się dużo badań hodowlanych. Zaznaczono, że jednym z głównych kierunków badań jest hodowla odpornościowa na choroby o dużym znaczeniu gospodarczym, jak to jest w przypadku mączniaka rzekomego dyniowatych. Dużo miejsca zajmują również prace prowadzone nad hodowlą odpornościową na czynniki abiotyczne typu deficyt wody, zasolenie czy chłodoodporność.
Na temat „Znaczenia owoców, warzyw i otrzymanych z nich przetworów dla zdrowia człowieka” wykład wygłosił dr Jarosław Markowski. Zdaniem wykładowcy owoce i warzywa powinny zajmować duży procent w pożywieniu człowieka. Niestety przedstawione wykresy informowały, że jemy zbyt mało owoców i warzyw. Dlatego od wielu lat prowadzone są różne akcje promocyjne, które mają za zadanie wpłynąć na świadomość Polaków, aby wprowadzali je częściej do posiłków.
Dr hab. Bożena Matysiak referując wykład na temat „Rola i znaczenie roślin ozdobnych w środowisku człowieka i gospodarce” podkreślała wartości estetyczne i towarzyszenie roślin ozdobnych w naszym życiu od szeregu lat. Zwróciła uwagę na duże zmiany, które zaszły w Polsce, np. pojawiły się zielone dachy i ogrody wertykalne. Podkreśliła uzdrawiającą moc roślin i kwiatów. Modne staje się pojęcie hortiterapia, czyli terapia ogrodnicza, która polega na leczeniu przez pracę w ogrodzie. Zaznaczyła, że taka terapia jest rozpowszechniona w Stanach Zjednoczonych i na Zachodzie Europy.
Doktor Piotr Sobiczewski zapoznał słuchaczy z podstawowymi informacjami na temat „Integrowana Ochrona Roślin Ogrodniczych gwarancją bezpiecznej żywności”. Zaznaczył, że w ochronie roślin warzywniczych i sadowniczych największą rolę odgrywa i nadal odgrywać będzie ochrona chemiczna, gdyż bez niej trudno prowadzić produkcję towarową. Prowadzone w Instytucie Ogrodnictwa prace badawcze posłużyły do opracowania metodyk dla 10 najważniejszych gospodarczo roślin sadowniczych oraz 15 najważniejszych roślin warzywniczych. Stosowanie chemicznych środków ochrony roślin w ramach systemu integrowanego podlega określonym zasadom i tego należy przestrzegać. Poinformował, że w Instytucie funkcjonuje Zakład Badania Bezpieczeństwa Żywności, w którym prowadzi się różne metody analityczne i bada pozostałości pestycydów nie tylko w owocach i warzywach, lecz także w glebie i wodzie. Można być dumnym z tego, że laboratorium pod względem wyników ilościowych analiz, a także liczby badanych pestycydów zostało zaklasyfikowane do najwyższej klasy – A wśród urzędowych laboratorium działających w UE.
Krzysztof Rutkowski omówił temat „Innowacyjne technologie przechowalnictwa i przetwórstwa w nauce i praktyce ogrodniczej”. Zaznaczył, że wszystkie działania Zakładu Przechowalnictwa i Przetwórstwa Owoców i Warzyw Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach od lat są skierowane na opracowywanie innowacyjnych technologii, przy ścisłej współpracy z europejskimi i krajowymi jednostkami naukowymi. Bardzo ważnym jest ograniczenie energochłonności przechowalnictwa i przetwórstwa owoców i warzyw przez zastosowanie nowoczesnych rozwiązań technicznych i technologicznych typu nowoczesne systemy chłodzenia, automatyka przemysłowa czy nowe metody utrwalania. Ciągłe zmiany w przepisach unijnych, np. zakaz dosładzania soków oraz przepisy dotyczące oświadczeń zdrowotnych i żywieniowych, otwierają nowe perspektywy dla przemysłu owocowo-warzywnego. na pewno ważnym zadaniem dla Instytutu Ogrodnictwa będzie wsparcie technologiczne małych i średnich przetwórni. Będzie to ważne zwłaszcza teraz, w nowej perspektywie finansowania.
Konferencji towarzyszyła wystawa plenerowa, gdzie można było zapoznać się z realizowanymi w Instytucie Ogrodnictwa nowymi wdrożeniami. Ze strony Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w konferencji uczestniczyli Stanisław Zabarski i Dorota Piękna-Paterczyk oraz rolnicy z gospodarstw demonstracyjnych znajdujących się w powiecie kaliskim. Pełna sala słuchaczy pozwala sądzić, że tematyka związana z nowościami – innowacjami sektora ogrodniczego jest niezwykle ważna i potrzebna!
W dniu 7 września br. przy trasie Górka Klasztorna–Wiktorówko, gm. Łobżenica, pow. pilski odbyła się impreza promocyjna „DZIEŃ POLA KUKURYDZY”. Impreza odbyła się w gospodarstwie rolnym państwa Ilony i Franciszka Kapejów, którą zorganizował Gminny Zespół Doradczy w Łobżenicy (WODR Poznań) wraz z Sołectwem w Wiktorówku. Sponsorami i współorganizatorami były firmy KWS Polska i ELMAR-pro. Impreza ta cieszy się od lat dużym zainteresowaniem wśród rolników. Również tym razem frekwencja dopisała. Tegoroczne upalne lato miało negatywny wpływ na rozwój i wegetację roślin w tym również kukurydzy; mimo to zainteresowanie było duże. Uczestnicy mogli zapoznać się z najnowszą ofertą odmian kukurydzy firmy KWS Polska uprawianych na 23 poletkach. Agrotechnika, ochrona, nawożenie, takich informacji udzielał zainteresowanym rolnikom specjalista w tej dziedzinie p . Mariusz Lisiewicz–przedstawiciel firmy KWS, przy omawianiu i charakterystyce poszczególnych odmian.
W czasie zbioru z poletek demonstracyjnych kukurydza była ważona i pobierane były próby, które trafią do laboratorium gdzie zostaną określone parametry jakościowe poszczególnych odmian.
Przez cały czas trwania imprezy rolnicy mogli uzyskać fachową informację z dziedziny odmian, technologii upraw zbóż, rzepaku, kukurydzy, buraka cukrowego odwiedzając stanowiska promocyjne firm: „KWS Polska”, ,,Elmar-pro”. Sponsorzy nie zawiedli, na uczestników czekały: karkówka, kiełbaski i grochówka.
Na zakończenie imprezy wśród uczestników rozlosowane zostały upominki ufundowane przez zaproszone firmy.
W zamian organizatorzy wręczyli sponsorom materiały reklamujące naszą gminę.
Autor: Grzegorz Zięba
ZD Pia, gm. Łobżenica
Galeria
- Dni Pola Kukurydzy 01 Dni Pola Kukurydzy 01
- Dni Pola Kukurydzy 02 Dni Pola Kukurydzy 02
- Dni Pola Kukurydzy 03 Dni Pola Kukurydzy 03
- Dni Pola Kukurydzy 04 Dni Pola Kukurydzy 04
- Dni Pola Kukurydzy 05 Dni Pola Kukurydzy 05
- Dni Pola Kukurydzy 06 Dni Pola Kukurydzy 06
- Dni Pola Kukurydzy 07 Dni Pola Kukurydzy 07
- Dni Pola Kukurydzy 08 Dni Pola Kukurydzy 08
- Dni Pola Kukurydzy 09 Dni Pola Kukurydzy 09
- Dni Pola Kukurydzy 10 Dni Pola Kukurydzy 10
- Dni Pola Kukurydzy 11 Dni Pola Kukurydzy 11
- Dni Pola Kukurydzy 12 Dni Pola Kukurydzy 12
- Dni Pola Kukurydzy 13 Dni Pola Kukurydzy 13
- Dni Pola Kukurydzy 14 Dni Pola Kukurydzy 14
- Dni Pola Kukurydzy 15 Dni Pola Kukurydzy 15
- Dni Pola Kukurydzy 16 Dni Pola Kukurydzy 16
- Dni Pola Kukurydzy 17 Dni Pola Kukurydzy 17
- Dni Pola Kukurydzy 18 Dni Pola Kukurydzy 18
- Dni Pola Kukurydzy 19 Dni Pola Kukurydzy 19
- Dni Pola Kukurydzy 20 Dni Pola Kukurydzy 20
- Dni Pola Kukurydzy 21 Dni Pola Kukurydzy 21
- Dni Pola Kukurydzy 22 Dni Pola Kukurydzy 22
- Dni Pola Kukurydzy 23 Dni Pola Kukurydzy 23
- Dni Pola Kukurydzy 24 Dni Pola Kukurydzy 24
- Dni Pola Kukurydzy 25 Dni Pola Kukurydzy 25
- Dni Pola Kukurydzy 26 Dni Pola Kukurydzy 26
- Dni Pola Kukurydzy 27 Dni Pola Kukurydzy 27
- Dni Pola Kukurydzy 28 Dni Pola Kukurydzy 28
- Dni Pola Kukurydzy 29 Dni Pola Kukurydzy 29
- Dni Pola Kukurydzy 30 Dni Pola Kukurydzy 30
- Dni Pola Kukurydzy 31 Dni Pola Kukurydzy 31
- Dni Pola Kukurydzy 32 Dni Pola Kukurydzy 32
- Dni Pola Kukurydzy 33 Dni Pola Kukurydzy 33
- Dni Pola Kukurydzy 34 Dni Pola Kukurydzy 34
- Dni Pola Kukurydzy 35 Dni Pola Kukurydzy 35
- Dni Pola Kukurydzy 36 Dni Pola Kukurydzy 36
- Dni Pola Kukurydzy 37 Dni Pola Kukurydzy 37
- Dni Pola Kukurydzy 38 Dni Pola Kukurydzy 38
- Dni Pola Kukurydzy 39 Dni Pola Kukurydzy 39
- Dni Pola Kukurydzy 40 Dni Pola Kukurydzy 40
- Dni Pola Kukurydzy 41 Dni Pola Kukurydzy 41
- Dni Pola Kukurydzy 42 Dni Pola Kukurydzy 42
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=4578#sigProId24c9eb096f
Według resortu rolnictwa rozwiązaniem, które może zwiększyć dochodowość gospodarstw rolnych, ma być umożliwienie im prowadzenia sprzedaży bezpośredniej.
Polscy rolnicy mają mieć możliwość działania w ramach małego przetwórstwa, przetwarzania własnych produktów i przeznaczania ich do sprzedaży. Uchwalona w kwietniu ustawa o sprzedaży bezpośredniej wejdzie w życie od 1 stycznia 2016 r. Będzie korzystna przede wszystkim dla mniejszych gospodarstw, które ze względu na niewielką produkcję, a w związku z tym małe dochody, mają trudności w funkcjonowaniu na rynku. Obecnie, żeby sprzedawać swoje wyroby, trzeba zarejestrować działalność gospodarczą i spełniać wymogi sanitarne. Od przyszłego roku tacy rolnicy nie musieliby rejestrować działalności. Co więcej, ustawa pozwoli na to, by w ramach podatku ryczałtowego mogli sprzedawać przetworzone produkty do wartości 150 tys. euro w ciągu roku. Ustawa z 9 kwietnia 2015 r. zakłada, że sprzedaż przetworzonych produktów roślinnych i zwierzęcych będzie mogła odbywać się w miejscu, w którym produkty zostały wytworzone albo na targowiskach. Targowiskiem będzie każde miejsce przeznaczone do prowadzenia handlu, z wyjątkiem sprzedaży dokonywanej w budynkach lub w ich częściach. Sprzedaż przez internet nie stanowi sprzedaży w miejscu wytworzenia produktów ani na targowisk.
Na podstawie: Agro News
Henryk Gondek
ZD Ostrzeszów