Na terenie powiatu konińskiego mamy trzy działające Lokalne Grupy Działania.

1. LGD „Między Ludźmi i Jeziorami” - działa na terenie gmin: Kazimierz Biskupi, Kleczew, Ślesin, Wilczyn i Skulsk.
2. LGD „Wielkopolska Wschodnia” - działa na obszarze gmin: Kramsk, Krzymów, Sompolno i Wierzbinek.
3. LGD „Solidarni w Partnerstwie” - obszarem jej działania są gminy: Golina, Grodziec, Rychwał, Rzgów, Stare Miasto.

W PROW na lata 2014-2020 przewidziano na inicjatywę LEADER ogółem prawie 735 mln euro. Środki z tej puli będą finansować zadania i projekty realizowane przez LGD, takie jak: wsparcie na przygotowanie LSR (Lokalnej Strategii Rozwoju), na realizację projektów współpracy oraz sfinansowanie kosztów bieżących i aktywizację. Pozostała część zostanie skierowana na wspieranie wyłączenia społecznego, ograniczenie ubóstwa i rozwoju gospodarczego na obszarach wiejskich w ramach wdrażania LSR.

W jakiej formie i wysokości będzie udzielana pomoc? Dla operacji związanych z podejmowaniem działalności gospodarczej pomoc będzie przyznawana w formie płatności ryczałtowej (premii) w wysokości od 50 do 100 tys. zł. Dla pozostałych operacji pomoc będzie udzielana w formie refundacji części kosztów kwalifikowanych (dla przedsiębiorców do 70%, dla jednostek sektora finansów publicznych – 63,63%, dla pozostałych do 100%). Limit pomocy w okresie realizacji Programu dla jednego beneficjenta wynosi 300 tys. zł, ale może wzrosnąć do 500 tys. zł, jeśli operacje będą dotyczyć inkubatora przetwórstwa lokalnego. Nie określono limitów dla jednostek sektora finansów publicznych.

Zasady dotyczące ustalania kryteriów wyboru. Wybór operacji do sfinansowania będzie miał charakter konkursu a kryteria określi Lokalna Grupa Działania. Warto wspomnieć, że premiowane będą operacje spełniające w szczególności wyznaczone kryteria. Będą to np. projekty innowacyjne; projekty, które mają rozwiązania sprzyjające ochronie środowiska lub klimatu; czy też takie projekty, które generują nowe miejsca pracy.

Zachęcam do zapoznania się z Lokalną Strategią Rozwoju LGD na terenie, której mieszkamy. Jeśli jest dobry pomysł na rozwój własnego przedsięwzięcia, a brakuje pieniędzy może warto skorzystać z dofinansowania. LGD będą przyjmować wnioski w określonych terminach i co ważne każdy mieszkaniec obszaru wiejskiego może skorzystać z tej formy pomocy.

Pomoc de minimis jest coraz bardziej powszechna, co wcale nie oznacza, że rolnicy wszystko wiedzą na jej temat. Wątpliwości jest bez liku. Najczęściej pomoc ta kojarzy się z wapnowaniem i materiałem siewnym. Ale to nie wszystko, co należałoby wiedzieć o pomocy de minimis. Aby prawidłowo zarządzać gospodarstwem, rolnik musi mieć pełną wiedzę o czynnikach zewnętrznych, a takim właśnie czynnikiem jest pomoc publiczna. Rolnik ma prawo nie tylko do pomocy de minimis w ramach obowiązującego prawa, ale także do podejmowania aktywności w celu uzyskania jak największych korzyści z tego tytułu.

O dotacje warto występować, a więc dobrze jest znać poszczególne rodzaje pomocy oraz do kogo są skierowane. Pomoc de minimis to szczególny rodzaj wsparcia i warto ją rozpropagować, gdyż mogą z niej korzystać zarówno rolnicy prowadzący małe gospodarstwa, jak i przedsiębiorcy, którzy oprócz gospodarstwa rolnego prowadzą lub zamierzają prowadzić inną działalność nierolniczą.

Pomoc de minimis to pomoc osobnej kategorii Pomocy Publicznej. Z założenia jest to wsparcie o niewielkich rozmiarach, które nie powoduje naruszenia podstawowych zasad traktatowych. Udzielenie pomocy de minimis nie wymaga uprzedniej kontroli ze strony Komisji Europejskiej w drodze notyfikacji. Uzasadniając jej stosowanie podkreśla się, że ma ona nieznaczny wpływ na konkurencję oraz wymianę handlową między państwami członkowskimi. Znajduje to wyraz w nazwie nawiązującej do rzymskiej reguły „de minimis non curat lex” (prawo nie troszczy się o drobiazgi).

Z pomocą de minimis mamy do czynienia już od 2005 roku. Pierwszy 3-letni okres obliczania pomocy w rolnictwie upłynął w 2007 r. W tym okresie do wykorzystania było 3 tys. euro. Następnie kwota ta została podwyższona do 7,5 tys. euro. Obecnie całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 15.000 euro w okresie trzech lat podatkowych.

Zgodnie z Rozporządzeniem Komisji Europejskiej w sektorze produkcji rolnej, pomoc ta może być udzielona m.in. jako: dopłata do materiału siewnego, wapnowania, krajowa płatność energetyczna do rzepaku, umorzenie w całości, odroczenie terminu płatności, rozłożenie na raty składek na ZUS i KRUS, ulgi i zwolnienia w podatku rolnym i podatku od nieruchomości, a także odroczenie płatności kary i rozłożenie na raty.

Należy podkreślić, że żaden unijny ani polski akt prawny nie zawiera zamkniętego katalogu pomocy udzielanej według zasady de minimis, a przesłanki dotyczące jej przyznania zawarte są w wielu aktach prawnych. Podmiot ubiegający się o pomoc de minimis w rolnictwie jest zobowiązany do przedstawienia instytucji udzielającej pomocy wraz z wnioskiem o udzielenie pomocy m.in. wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis w rolnictwie, jakie otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc oraz w ciągu dwóch poprzedzających go lat obrotowych, albo oświadczenia o nieotrzymaniu takiej pomocy w wymienionym okresie. Wartość pomocy oblicza podmiot udzielający, natomiast rolnik sam musi ciągle sprawdzać, kiedy przekroczy przyznany limit.

Pomocy de minimis udzielają różne instytucje. Ich katalog jest szeroki. Przykładowo trzy agencje rolne, czyli Agencja Rynku Rolnego, Agencja Nieruchomości Rolnej, Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, jak również Oddziały Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i urzędy gminy.

Agencja Rynku Rolnego jest agencją płatniczą w zakresie dopłat do powierzchni gruntów ornych obsianych lub obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub kwalifikowany wybranych gatunków roślin uprawnych.

Z dniem 27 września 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 września 2016 r. w sprawie stawek dopłat do 1 ha powierzchni gruntów ornych obsianych lub obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub kwalifikowany za rok 2016. Zgodnie z ww. rozporządzeniem stawki dopłaty do 1 ha powierzchni gruntów ornych obsianych lub obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub kwalifikowany wynoszą odpowiednio:

- 69,40 zł – w przypadku zbóż i mieszanek zbożowych lub mieszanek pastewnych;

- 111,00 zł – w przypadku roślin strączkowych;

- 347,00 zł – w przypadku ziemniaków.

Kolejny termin składania wniosków o dopłaty do materiału siewnego rozpocznie się 15 stycznia 2017 r. W powyższym terminie będzie można ubiegać się o przyznanie dopłaty z tytułu (zakupionego i wysianego/wysadzonego w okresie od 15 lipca 2016 r. do 15 czerwca 2017 r.): zbóż ozimych, zbóż jarych, roślin strączkowych, ziemniaka i mieszanek zbożowych i pastewnych (sporządzonych z gatunków roślin objętych systemem dopłat, z wyłączeniem ziemniaka).

Podsumowując należy stwierdzić, że pomoc de minimis jest ogólnie dostępna dla rolników, a najczęściej rolnicy korzystają z dopłat do materiału siewnego. Większość beneficjentów pomocy to właściciele dużych gospodarstw. Dopłaty do materiału siewnego zachęcają rolników do zakupu kwalifikowanego i zaprawionego materiału do siewu, a wiadomym jest, że wysiew kwalifikowanego materiału siewnego wpływa na wyższe plony, a tym samym zwiększa dochód.

Pozytywnie ocenić należy zwiększenie pomocy de minimis w rolnictwie z 7,5 tys. euro do 15 tys. euro w ciągu trzech lat. Wyższa kwota oznacza nowe możliwości rozwoju dla producentów rolnych. Zwiększyła się także maksymalna skumulowana kwota tejże pomocy przyznana Polsce na lata 2014-2020. Jednak jest nadal duża mniejsza niż we Francji, Niemczech czy Włoszech.

Maria Kamecka, PZDR Turek

Kilka gospodarstw w powiecie  rawickim uprawia pietruszkę przeznaczoną do bezpośredniego spożycia, którą sprzedają głównie na giełdzie. Uprawa pietruszki jest trudniejsza od uprawy marchwi, prowadzona jest na redlinach, które winny posiadać strukturę gruzełkową. Do tego celu używa się specjalnych redliniarek. Pietruszka nie może być uprawiana zbyt często po sobie, gdyż powoduje to wzrost ilości patogenów, zwłaszcza nicieni. Najlepsze są gleby średnio zwięzłe, nie zaskorupiające się, żyzne, próchniczne, o dużej pojemności wodnej oraz pH zbliżonym do obojętnego. Dobrym przedplonem są rośliny zbożowe (poza owsem), strączkowe, pomidory, ogórki, kapustne. W związku z kierunkiem użytkowania  ważny jest jak najwcześniejszy zbiór (początkowo na pęczki). Dlatego rolnicy starają się wysiać jesienią tuż przed mrozami na redlinach nasiona preparowane (pobudzone ) i zaprawione przeciw patogenom. Nasiona pietruszki kiełkują już w niskich temperaturach, przy dostatku wody. Optymalna głębokość siewu do 2 cm, nie głębiej. Podczas wegetacji zarówno nadmiar jak i niedobór wody negatywnie wpływa na jakość i wysokość plonu. Jeżeli nie jest określona zawartość składników pokarmowych, to nawozimy N  50 – 90 kg (można zastosować pogłównie dodatkowo do 30 kg N), 100 – 140 kg P2O5, 150 – 200 kg K2O . Pietruszka początkowo rośnie wolno dlatego ważna jest ochrona przed chwastami według programu ochrony warzyw. Oprócz chwastów w uprawie pietruszki zwalczamy szkodniki (mszyce, połyśnica marchwianka) i choroby (mączniaki, alternariozy, czarne zgnilizny). Dużą wagę ma ordzawienie korzeni, które jest wadą kosmetyczną. W celu jej ograniczenia stosuje się środki z korzystnymi mikroorganizmami (Polyversum) lub biobójcze (srebro aktywne Huwa San). Z plantacji początkowo wyrywa się lepiej wykształcone rośliny w celu sprzedaży na pęczki, później gdy korzenie są większe stosuje się wyorywanie korzeni i w zależności od zapotrzebowania są sprzedawane bez naci lub z nacią (może dłużej być przydatna do spożycia).Ostatnio tą metodą sprzedano całą produkcję na przechowanie zimowe.