Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa opublikował rozporządzenie dyrektora
generalnego z dnia 09.10.2017 w którym zostały przedstawione nowe zasady oceny kryteriów
ofert pisemnych w przetargach ograniczonych na dzierżawę nieruchomości Zasobu WRSP.
Przedstawione zasady, kryteria oceny ofert i ich wagi oraz zasady punktacji obowiązują na
terenie całego kraju. Pięć pierwszych kryteriów ma charakter obligatoryjny a szóste kryterium
ma być uzgadniane z radą społeczną która będzie powoływana przy każdym oddziale
terenowym KOWR.
Informacja o przyjętych kryteriach i max. liczbie punktów, jakie rolnik może uzyskać
za każde kryterium musi znaleźć się w ogłoszeniu o przetargu. Obowiązujące obecnie kryteria
oceny ofert i ich wagi:
- 1a.Odległość siedziby gospodarstwa rolnego oferenta od wydzierżawianej
nieruchomości – liczba punktów 15.
- 1b.Odległość nieruchomości rolnej będącej przedmiotem własności lub użytkowania
Wieczystego lub dzierżawy z zasobu WRSP oferenta od nieruchomości z przetargu.
Pomiaru o którym mowa w w/w kryteriach będzie dokonywało się na podstawie mapy
cyfrowej w linii prostej od najbliżej wysuniętej krawędzi działki oferenta do granicy
działki wystawionej do przetargu. Ważne że działki te muszą być w posiadaniu oferenta
od co najmniej 12 miesięcy od daty publikacji ogłoszenia przetargu. Wyjątek stanowią
młodzi rolnicy którzy utworzyli gospodarstwo w okresie krótszym niż 12 miesięcy od
daty ogłoszenia przetargu, wówczas ich działka powinna wchodzić w skład gospodarstwa na
dzień jego utworzenia. W przypadku gdy odległość przekracza 15 km oferent otrzymuje zero
punktów za kryterium, pozostali uczestnicy otrzymują liczbę punktów proporcjonalnie do
odległości z oferty.
- 2.Powierzchnia nieruchomości rolnych nabytych lub dzierżawionych z Zasobu
- liczba punktów 30.
Oferenci którzy na dzień składania oferty nabyli lub są dzierżawcami gruntów rolnych z Zasobu
o powierzchni łącznej równej lub większej niż 3-krotność średniej powierzchni gruntów
w gospodarstwie rolnym w danym województwie otrzymują zero punktów, pozostali oferenci
otrzymują liczbę punktów proporcjonalną do powierzchni podanej w ofercie.
- 3. Intensywność produkcji zwierzęcej w gospodarstwie oferenta - liczba punktów 15
Punkty będą przyznawane za obsadę inwentarza liczoną w sztukach dużych DJP na 1 ha
użytków rolnych, według średniorocznej obsady w poprzednim roku .Przeliczeń dokona
KOWR na podstawie dokumentów złożonych przez oferenta którymi np. informacja z ARiMR,
informacja z podmiotów prowadzących rejestr koniowatych czy też informacja od
powiatowego lekarza weterynarii. Max liczbę punktów uzyska się za obsadę równą lub większą
niż 1,5 DJP/ha. Przy braku produkcji zwierzęcej oferta otrzymuje zero punktów.
- 4. Kryterium wieku – liczba punktów 10. Uczestnik przetargu który ma w dniu
ogłoszenia wykazu gruntów przeznaczonych do dzierżawy mniej niż 40 lat otrzymuje max.
Liczbę punków z kolei jeżeli oferent ukończył 60 lat otrzymuje zero punktów. Pozostali
uczestnicy otrzymują liczbę punktów proporcjonalną do wieku.
- 5. Powierzchnia użytków rolnych stanowiących dzierżawę, użytkowanie wieczyste
i własność rolnika i jego małżonka – liczba punktów 25 .
Powierzchnię w/w użytków podaje się na dzień składania oferty. W tym kryterium punkty
wyliczane są na podstawie specjalnego wzoru w którym bierze się pod uwagę wielkość
gospodarstwa oferenta, średnią wielkość gospodarstwa w województwie oraz wielkość
nieruchomości przeznaczonej do dzierżawy .
Od października do dnia 20.12.2016r ukazały się wykazy ofert dzierżaw nieruchomości rolnych
w następujących obrębach: Lgów, Bieździadów, Raszewy, Żółków, Ludwinów, Żerniki
- Kretków i Komorze. Z informacji uzyskanych w ANR wynika że przetargi odbędą się
2017 roku, osoby zainteresowane dzierżawą powinny więc sprawdzać stronę internetową ANR
lub tablice ogłoszeń.
- 6. Kryterium uzgodnione z terenową radą społeczną – liczba punktów 10. Analizując
nowe kryteria i zasady punktacji można powiedzieć że są one bardziej sprawiedliwe od
poprzednich które mocno preferowały młodych rolników czy też produkcje zwierzęcą.
Doprecyzowano też punkty za odległość, szczególnie określając dzierżawę. Pozostaje więc
tylko czekać na nowe wykazy gruntów i ogłoszenia bowiem rolnicy są bardzo zainteresowani
powiększaniem swych gospodarstw.
Jacek Furmaniak PZDR Jarocin
Rolnicy dbający o swój warsztat pracy, zabezpieczają się przed oddziaływaniem szkodliwych czynników środowiska pracy ich świadomość w tym zakresie wzrasta. Nowoczesne gospodarstwa rolne są coraz bezpieczniejsze np. użytkują maszyny do zbioru i czyszczenia zbóż oraz produkcji pasz wyposażone w pochłaniacze kurzu.
Adam Wojciech Sekściński prezes KRUS stwierdza, że wśród rolników spada liczba chorób zawodowych układu oddechowego,(tj. m.in. astma oskrzelowa) wzrasta natomiast liczba zachorowań na choroby odkleszczowe. KRUS zachęca, lekarzy aby kierowali rolników na specjalistyczne badania w celu wczesnego rozpoznania boleriozy. Choroby odkleszczowe nie zawsze dają jednoznaczne objawy dlatego często są trudne do zdiagnozowania a zakażeni rolnicy leczeni są np. z przeziębienia, reumatyzmu czy depresji. Wczesne rozpoznanie i właściwe leczenie zapobiega dysfunkcjom organizmu. KRUS prowadzi działania prewencyjne (szkolenia, konferencje) na rzecz zmniejszenia liczby wypadków i chorób zawodowych wśród rolników Doradcy rolniczy w swojej działalności również zwracają szczególną uwagę na zagadnienia bezpieczeństwa i higieny pracy w rolnictwie.
Podsekretarz stanu MRIRW Rafał Romanowski poinformował, że ministerstwo pracuje nad wprowadzeniem obowiązkowych badań profilaktycznych rolników, którzy obecnie nie są objęci opieką medycyny pracy. MRIRW stoi na stanowisku, że należałoby wprowadzić obligatoryjne badania okresowe, finansowane z budżetu państwa. Przyczyniłoby się to do poprawy zdrowotności rolników i mieszkańców obszarów wiejskich.
Danuta Matusiak
Na podstawie Tygodnika dla rolników
Miód jest naturalnym produktem pszczół i jedną z najcenniejszych substancji odżywczych, jakich dostarcza nam natura. Już starożytni doceniali jego dobroczynne właściwości. Stosowali go zarówno jako produkt spożywczy, leczniczy a także pielęgnacyjny. Królowa Kleopatra dodawała go na przykład do kąpieli, żeby zahamować procesy starzenia i zachować młody i zdrowy wygląd skóry. Szerokie zastosowanie miodu trawa po dzień dzisiejszy. Stosujemy go wspomagająco w leczeniu różnorakich schorzeń. Cenimy go za niepowtarzalny smak, za jego właściwości prozdrowotne, nie zapominamy o nim również w kosmetologii.
Pod względem składu chemicznego w miodzie dominują cukry proste, występują również kwasy organiczne, aminokwasy, witaminy, enzymy i mikroelementy.
W zależności od tego z jakiego surowca powstaje, wyróżnia się miody nektarowe (kwiatowe), wytwarzane przez pszczoły z nektaru kwiatowego, pobieranego z kwiatów. Kolejną grupę tworzą miody spadziowe, wytwarzane przez pszczoły ze spadzi, czyli słodkiej cieczy występującej na niektórych drzewach zarówno iglastych jak i liściastych. Producentem spadzi są głównie mszyce i czerwce, które pasożytują na danej roślinie. Ostatnią grupę tworzą miody mieszane czyli nektarowo-spadziowe lub spadziowo-nektarowe.
Początkowo miód ma konsystencje płynną (patoka), z biegiem czasu ulega on jednak procesowi krystalizacji i przechodzi w postać stałą tzw. krupiec. Krystalizacja to proces naturalny, który nie powoduje zmiany smaku, ani właściwości miodu. Szybkość tego procesu w głównej mierze zależy od rodzaju miodu. Rekordzistą jest miód rzepakowy, który gęstnieje już nawet jeden dzień po wyjęciu z ula. Miód akacjowy natomiast, może pozostać płynny nawet przez dwa lata. Pozostałe miody powinny skrystalizować się do końca roku, w którym zostały zebrane. Zbrylenie miodu mówi nam dużo o jego prawdziwości. Należy pamiętać, że sztuczne miody nie krystalizują się. Proces krystalizacji jest wiec jedną z metod na sprawdzenie jakości produktu - jeśli zauważymy ze nasz miód ulega krystalizacji możemy mieć wtedy pewność, że nie ma w nim sztucznych dodatków.
Polskie pasieki dostarczają nam całą gamę najróżniejszych miodów. Możemy przebierać w smakach, zapachach i kolorach. Mając tak wielki wybór czasami trudno się na coś zdecydować. W wyborze ulubionego miodu pomoże nam jego kolor. Istnieje bowiem pewna zależność między kolorem a smakiem miodu. Mianowicie te o jaśniejszej barwie mają delikatniejszy i bardziej słodki smak, natomiast te o ciemniejszym kolorze, są bardziej ostre i mniej słodkie.
Jeśli chcemy wspomóc nasz organizm w walce z chorobą warto postawić na konkretny rodzaj miodu. Na przykład miód akacjowy poprawia naszą odporność, pomaga również w walce z przeziębieniem. Stosowany jest przy problemach z układem pokarmowym. Miód ten jest najsłodszy spośród wszystkich rodzajów miodów, dlatego też jest najczęściej wybierany przez dzieci. Miód wrzosowy, ma kolor brunatny i ostry, gorzkawy smak. Działa na nerki oraz układ moczowy. Pomocny jest także w kamicy nerkowej i leczeniu schorzeń prostaty. Miód gryczany ma charakterystyczny zapach i ostry, lekko piekący smak, dlatego nie każdemu odpowiada. Jest dobry przy schorzeniach układu krążenia oraz kłopotach z pamięcią. Poprawia również wydolność wątroby. Miód lipowy, podobnie zresztą jak akacjowy, pomocny jest przy leczeniu stanów zapalnych układu oddechowego. Wspomaga organizm w walce z infekcjami, jest polecany w przeziębieniach i grypie. Miód spadziowy stosowany jest wspomagająco w terapii schorzeń układu oddechowego, dolegliwościach przewodu pokarmowego, chorobach serca, wątroby, nerek a także w stanach napięcia fizycznego czy psychicznego.
Aby jednak w pełni skorzystać z dobroczynnych właściwości miodu należy pamiętać o jednej zasadnie: nie można dodawać miodu do gorącej herbaty lub kawy. Miód, który trafia do napoju o temperaturze powyżej 40 stopni, zupełnie traci swoje właściwości. Najzdrowiej jest dodać łyżeczkę miodu do letniej lub chłodnej wody, wymieszać i zostawić taki roztwór na całą noc, a wypić dopiero rano.
Bibliografia:
Encyklopedia pszczelarska pod red. L. Bornusa, Państwowe Wydawnictwa Rolnicze i Leśne, Warszawa 1989
http://pszczelipark.pl/index.php/Sklad-chemiczny-miodu.html
https://www.miod-bartnik.pl/pl/n/33
http://www.zdrowa-zywnosc.pl/artykuly/34-miod-jego-wlasciwosci-zywieniowe-i-zdrowotne
Gospodarstwo Państwa Anny i Tadeusza Zatylnych położone w gminie Sieroszewice w powiecie ostrowskim, ok 25 km na południowy wschód od Ostrowa Wlkp., w pobliżu rzeki Prosny w 2012 roku zostało włączone w sieć gospodarstw demonstracyjnych. W 2013 doposażono w polową stację meteorologiczną, która umożliwia ciągły monitoring zarazy ziemniaka. Dzięki systemowi wspomagania decyzji w ochronie roślin jakim jest prognoza negatywna i wykonanie kolejnych zabiegów na zarazę ziemniaczaną, okoliczni rolnicy chętnie korzystają z internetowego systemu ochrony ziemniaka. Gospodarstwo jest jednym z wiodących w powiecie ostrowskim, uzyskuje bardzo dobre wyniki ekonomiczne przy wykorzystaniu nowoczesnych technologii.
W 1992 roku Pan Tadeusz wraz z żoną rozpoczął po raz pierwszy samodzielnie swą przygodę z rolnictwem, otrzymując od swoich rodziców 14,28 ha gruntów, z czego 3,28 ha stanowiły lasy, 2 ha łąki, a 1ha budynki i nieużytki. Z biegiem lat właściciele gospodarstwa kilkakrotnie powiększali swój areał i obecnie powierzchnia gospodarstwa wynosi ogółem 150 ha, z czego 112 ha grunty własne i 38 ha grunty dzierżawione. Dominującym kierunkiem produkcji w gospodarstwie jest uprawa nasienna zbóż, ziemniaków sadzeniaków i jadalnych, facelii nasiennej, trawy nasiennej, łubinu żółtego na nasiona, jak również kukurydzy na ziarno. Produkcja z całego gospodarstwa objęta jest umowami kontraktacyjnymi z czterema przedsiębiorstwami. Materiał wyprodukowany w gospodarstwie jest najwyższej jakości, dlatego też nie ma problemów ze zbytem produktów.
Od momentu wejścia Polski do Unii Europejskiej, gospodarstwo demonstracyjne korzystało kilkakrotnie ze środków pomocowych. W 2004 z programu- Specjalnego Programu Akcesyjnego na Rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich ( SAPARD )- zakupiono ciągnik rolniczy, natomiast w 2006 roku korzystając z Sektorowego Programu Operacyjnego– Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwoju obszarów wiejskich ( SPO), doposażone zostało w 12 nowych maszyn do uprawy i pielęgnacji gleby. W 2012 roku z programu „ Modernizacja Gospodarstw Rolnych „ zakupiono najnowszy kombajn zbożowy firmy CLAAS.
Gospodarstwo od momentu przejęcia przez Panią Annę i Tadeusza systematycznie się rozwija powiększając wielkość rolnej przestrzeni produkcyjnej i budynków. W 2006 roku wybudowano nowoczesną przechowalnię ziemniaków. Obecnie budynek spełnia dwie funkcje- umożliwia przechowywanie ziemniaków jadalnych oraz sadzeniaków w optymalnych warunkach, natomiast w okresie zbioru facelii i traw, jako suszarnia do nasion. Przed wprowadzeniem do obrotu i wystawieniem świadectwa kwalifikacji, sadzeniaki ziemniaka są badane na obecność chorób wirusowych i kwarantannowych przez Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa. W 2008 roku zakończono budowę budynku z przeznaczeniem do garażowania sprzętu rolniczego ( oraz z wydzielonym miejscem na warsztat ), a w 2012 roku dla zapewnienia odpowiednich warunków higienicznych i estetycznych dokonano utwardzenia placu manewrowego na powierzchni 1240 m2 ( Modernizacja Gospodarstw Rolnych ).
Gospodarstwo Pani Anny i Tadeusza ma na swoim koncie liczne osiągnięcia:
- 2008r- Ogólnopolski Konkurs „ Rolnik Farmer Roku „- Finalista jubileuszowej XV edycji;
- 2011r- Wielkopolski Rolnik Roku 2011- Laureat z nr 1, uhonorowany najwyższym wyróżnieniem- Statuetką Siewcy;
- 2012r- Nagroda Starosty Ostrowskiego „ Wojciechy 2012 „im. Wojciecha Lipskiego, przyznana z okazji 125 lecia powiatu ostrowskiego;
- 2013r- Laureat Ogólnopolskiego Konkursu Bezpieczne Gospodarstwo Rolne 2013 Etapu Wojewódzkiego.
Gospodarstwo cały czas się rozwija co widać na przestrzeni lat. Pomimo trudnych warunków środowiskowych poprzez występowanie częstych susz w okresie wegetacji i niskiej jakości gleb ( IV, V i VI klasa ), gospodarze poprzez wprowadzanie nowych technologii ( np. uprawa zbóż nasiennych metodą bezorkową ) jak i realizowanie programów rolnośrodowiskowych, uzyskują bardzo wysokiej i bardzo dobrej jakości plony. Pani Anna i Tadeusz nie boją się nowych wyzwań, dlatego też poprzez nowe inwestycje, które zamierzają rozpocząć w gospodarstwie w postaci zakupu maszyn rolniczych ( siewnika do uprawy bezorkowej, wózka widłowego, brony talerzowej i pługa zawieszanego 5m ), jak również przez wprowadzenie nowych odmian uprawianych roślin, które dadzą jeszcze wyższe i lepszej jakości plony, śmiało mogą myśleć o zwiększeniu dochodowości swego gospodarstwa, czego z całego serca Im życzymy.
Galeria
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=2156#sigProId4bdf13fa58
Bioasekuracja to poprawa i utrzymanie wysokiego statusu zdrowotnego zwierząt poprzez stosowanie wielu sprawdzonych metod organizacyjnych w cel ochrony stad oraz całej populacji świń przed czynnikami zakaźnymi i ich transmisją między budynkami inwentarskim. Afrykański pomór świń nadal się rozszerza pomimo działań podjętych przez Ministerstwo rolnictwa, Minister Krzysztof Jurgiel zapewnia, że jego resort podejmuje wszystkie możliwe działania by zatrzymać chorobę. Najwyższa Izba Kontroli w raporcie pt. „Realizacja programu bioasekuracji jako element zwalczania ASF świń” wstępnie sformułowała wnioski z kontroli w województwie podlaskim.
Kontrola miała stwierdzić czy cel programu bioasekuracji ASF został osiągnięty. Ponieważ nie doprowadzono do sytuacji, by na obszarze kontrolnym świnie były utrzymywane wyłącznie w gospodarstwach o najwyższym stopniu bioasekuracji co wykazały wyniki kontroli stwierdzono, że cel programu bioasekuracji nie został osiągnięty. Ze względu na duże rozdrobnienie struktury stad zastosowanie odpowiednich zabezpieczeń było nieuzasadnione ekonomicznie a w związku z tym nie realizowane w praktyce. Wciąż wzrasta zagrożenie ASF, w opinii wiceprezesa NIK Wojciecha Kutyły „Potencjalne straty są trudne do oszacowania, ale bardzo wysokie”. Rozprzestrzenienie się choroby w na zachodnią część kraju grozi likwidacją stad i zamknięciem rynków eksportowych, również unijnych.
Konieczna jest pełna bioasekuracja wszystkich stad świń w Polsce. Rolnicy – hodowcy świń, którzy nie chcą lub nie mogą zabezpieczyć swoich stad poprzez bioasekurację przed ASF powinni rezygnować z chowu świń. Według szacunków NIK wydatki na likwidację stad, gdyby zakażenia wystąpiły w całym kraju, mogą sięgnąć ok 10 mld zł i z tego też względu wirus ASF stwarza zagrożenie dla naszej gospodarki. Niezbędne staje się wiec bezwzględne egzekwowanie zasad bioasekuracji w stadach świń na obszarze całego kraju a także zwalczanie ASF oraz zapobieganie rozprzestrzenianiu się wirusa.
Danuta Matusiak
Info na podst. Portalu nowoczesnego rolnika
Tradycyjne potrawy Kuchni Południowej Wielkopolski
Napisane przez Krystyna Piszczałka
Jeśli chodzi o południową Wielkopolskę to chciałabym się skupić na tradycji kulinarnej ziemi ostrzeszowskiej. Kiedyś dzielono kuchnię na dworską, która była wykwintna i bogata oraz kuchnię chłopską, skromną i prostą. Ale nawet ci najbiedniejsi w ramach swoich możliwości i dostępnych środków tworzyli całkiem smakowite potrawy.
Na terenie naszego powiatu tak jak wszędzie na terenach wiejskich, gospodynie korzystały z dóbr jakie dała im ziemia. Podstawą tradycyjnej kuchni były ziemniaki, różne gatunki kasz – jęczmienna, jaglana, gryczana na terenach od rzeki Prosny w kierunku Sieradza zwana tatarką oraz kasza manna. Z warzyw uprawiano kapustę, fasolę, buraki czerwone, ogórki, marchew, pietruszkę, dynię zwaną banią, sałatę oraz cebule i pomidory. Z drzew owocowych: jabłonie, wiśnie, czereśnie, śliwy tzw. węgierki, oraz grusze często odmiany cukrówka z ogromnie słodkimi owocami. W ogródkach uprawiano czosnek, szczypiorek tzw. siedmiolatkę, rabarbar, pieprz turecki i koper. Na polach i łąkach zbierano zioła, w lesie zbierano grzyby i owoce leśne, w rzekach łowiono ryby i raki. Z tych wszystkich produktów sporządzano różne potrawy, często bardzo smakowite i atrakcyjne.
W każdym domu ceniono najdrobniejszy okruszek pożywienia, szczególnym szacunkiem otaczano chleb, którego czasem po prostu brakowało. Pieczenie chleba było otoczone prawie magią, zaczyn wkładano do dużej dzieży, potem wsypywano mąkę żytnią czasem jak była bieda żytnią razową, dodawano wodę, czasem mleko lub serwatkę, potem wyrabiano, odstawiano do wyrośnięcia, następnie formowano bochny układano na kobiałkach, odstawiano do ponownego wyrośnięcia, po czym wsadzano do ogromnego pieca. Podczas pieczenia po domu rozchodził się cudowny zapach i aromat, a kromka lekko ciepłego chleba z dodatkiem mleka to był naprawdę rarytas. Prawie w każdym gospodarstwie chłopskim hodowano krowy, które dawały mleko, które gospodynie przerabiały na masło, sery i kwaśne mleko czyli zsiadłe. Część masła sprzedawano na targu, aby kupić najpotrzebniejsze rzeczy do domu. Masło używano do smarowania chleba, oraz do kraszenia potraw. Jeśli było mniejsze gospodarstwo o małym areale, na nabiał hodowano kozy.
Prawie w każdym gospodarstwie hodowano świnie z czego jedną sztukę lub dwie ubijano w okresie jesieni lub zimy resztę sztuk sprzedawano. Świniobicie było trochę świętem, gdyż wtedy było dużo smacznego jadła. Z podrobów i głowy robiono kiszki i pasztety, bądź salcesony, robiono kiełbasy, szynki i boczki czasem i słoninę peklowano, później wędzono, resztę mięsa solono lub wekowano czyli pasteryzowano w słoikach. Z nóżek gotowano galaretę czyli zimne nóżki. Wszystkie części tuszy były wykorzystane, nic nie mogło się zmarnować, był ogromny szacunek do pożywienia może dlatego że czasem go brakowało.
W niektórych gospodarstwach przy krowach utrzymywano owce na wełnę oraz mięso, najczęściej barany ubijane były na wykopki, szynki były bejcowane w zalewie, (ocet, woda i przyprawy) następnie upieczone w piecu chlebowym, mięso z kością wykorzystywano na zupę, z podrobów robiono gulasz, głowa i gicze szły na rosół lub biały barszcz. Hodowano drób, gęsi na pierze i mięso, kury na jajka, kaczki oraz króliki.
Pożywienie było dość sezonowe, niektóre produkty były dostępne szczególnie warzywa i owoce w określonym czasie, dlatego niektóre warzywa kiszono – kapusta, ogórki, kiedyś kiszono rzepę, suszono owoce i grzyby, kopcowano warzywa – marchew, brukiew, buraki, pietruszkę oraz ziemniaki. Marynowano z dodatkiem z dodatkiem octu i przypraw ogórki i śliwki, dynię oraz grzyby. z ziemniaków przygotowywano wszelkiego rodzaju prażuchy, kluski i placki, w ogóle ziemniaki w chłopskim pożywieniu były podstawą.
Co jadało się i gotowało na ziemi ostrzeszowskiej, pól wieku temu i wcześniej:
Śniadanie – chleb z masłem lub smalcem, z białym serem, kawa zbożowa z dodatkiem mleka lub czarna, albo zupa, zacierki na mleku, kasza manna na mleku, polewka z ziemniakami lub chlebem w okresie letnim, w zimie najczęściej jadano żur ze skwarkami i z ziemniakami w mundurkach.
Obiad – zupy: biały barszcz z ziemniakami lub kluskami tulanymi (ciasto z mąki i wody z dodatkiem soli potem tulane), czerwony barszcz zabielany z ziemniakami, lub kluskami, rzadkie kartofle czyli zupa ziemniaczana przyprawiana na różne sposoby z dodatkiem śmietany, z dodatkiem mąki, z zasmażką, przypalane (mąka mocno przyrumieniona bez tłuszczu) z dodatkiem skwarek, kapuśniaki, zupy z fasoli, rosoły, zupy owocowe, zupy grzybowe, zupy rybne, polewki, prażuchy z kapustą, szare kluski z mlekiem czasem w sezonie z dodatkiem dyni, zimą z sosem z suszonych grzybów, kasze ze skwarkami lub krupniki, kopytka, placki kartoflane tzw. plyndze. Mocno solone śledzie kupowano z beczki, trzeba je było wypatroszyć, usunąć kręgosłup i ości, zdjąć skórę, a potem moczyć w wodzie, po wymoczeniu śledzie krojono w dzwonka, podawano je z dodatkiem cebuli pokrojonej w kostkę, czasem jabłka oraz śmietany i mleka oraz przypraw, pieprzu i octu. Dla oszczędności rozcieńczano wodą zagotowaną z przyprawami, zielem angielskim, liściem laurowym (bobkowym), tzw. śledziówkę podawano z ziemniakami gotowanymi w mundurkach lub pieczonymi.
Kolacja – podobnie jak śniadanie, chleb z masłem, lub białym serem, warzywa sezonowe: naleśniki, kasze, lub odgrzewane zupy od obiadu, odsmażane ziemniaki z dodatkiem maślanki lub kwaśnego mleka. Często robiono sos do ziemniaków z dodatkiem jajka tzw. „klepane jajko”, składniki sosu: maślanka, mąka pszenna, śmietana, jajko - roztrzepane, wylane na patelnie z tłuszczem i zagotowane z dodatkiem soli i pieprzu i dużej ilości szczypiorku.
Gospodynie miały ogromną wiedzę i umiejętność gotowania z prostych produktów, potrafiły stworzyć naprawdę smaczne potrawy. Wiedza ta była przekazywana z matki na córkę, najpierw ustnie dopóki kobiety nie umiały pisać, później zapisywały przepisy na różne potrawy w zeszytach, niektóre zapiski są w domach do dziś.
Powstanie kuchni regionalnej związane jest z różnorodnością klimatu i zróżnicowaniem gleb, to co urosło w polu, w ogrodzie czy w sadzie zostało wykorzystane w kuchni. Każda rodzina, każdy dom posiada swoją historie, ma swoje smaki, swoje tradycyjne potrawy, które są przekazywane na nowe pokolenia.
źródło zdjęcia: chleb.info.pl, wysmienity.pl, doradcasmaku.pl, pysznejedzonko.blog.pl, gotujeto.blogspot.com
Galeria
-
placki kartoflane tzw. plyndze
placki kartoflane tzw. plyndze
-
szare kluski
szare kluski
-
zacierki na mleku
zacierki na mleku
-
ziemniaki odsmażane
ziemniaki odsmażane
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=2156#sigProId9b1c331419
,,Wielkopolska Wieś Zaprasza’’ to impreza corocznie odbywająca się w Centrum Wystawowo-Edukacyjnym w Gołaszynie. W tym roku odbyła się 24 września, a organizatorem był Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego, Wielkopolska Izba Rolnicza oraz Gmina Bojanowo i Starostwo Powiatowe w Rawiczu. W programie tegorocznej imprezy znalazły się konkursy kulinarne: „Warzywa i owoce na naszych stołach”, ,,Ciasta, przepisy naszych babć”. Rozstrzygnięto również konkurs na ,,Warzywne cudaki” oraz plastyczny dla dzieci pt.:„Dbajmy o przyrodę”. Powiat gostyński godnie reprezentowały przedstawicielki kół gospodyń wiejskich zdobywając następujące miejsca w poszczególnych konkursach:
,,Warzywa i owoce na naszych stołach” - II miejsce – KGW Siedlec
,,Ciasta - przepisy naszych babć” - III miejsce KGW Pogorzela
,,Warzywne cudaki” – III miejsce KGW Gumienice
,,Dbamy o przyrodę – III miejsce Paulina Waleńska
Paniom bardzo dziękujemy za liczne uczestnictwo i reprezentowanie naszego powiatu.
Od 2018 roku wnioski o przyznanie płatności bezpośrednich oraz wnioski dla działań rolno-środowiskowych w ramach PROW będzie można składać tylko w formie elektronicznej za pośrednictwem aplikacji e-Wniosek. Tylko nieliczni rolnicy będą mogli korzystać z papierowej wersji wniosku.
Zmiana sposobu składania wniosków wynika z konieczności dostosowania do przepisów unijnych zakładających, że od 2018 r. wszystkie wnioski o przyznanie płatności muszą być składane na elektronicznym formularzu geoprzestrzennego wniosku.
W 2018 r. ma obowiązywać przepis przejściowy, zgodnie z którym zamiast wniosku o przyznanie płatności rolnik będzie mógł złożyć oświadczenie, w którym potwierdzi brak zmian w porównaniu do wniosku z roku poprzedniego. Termin składania takich oświadczeń wyznaczono od 15 lutego do 14 marca 2018 r. Spodziewane jest, że oświadczenia złoży ok. 15-22 proc. beneficjentów. Nadal możliwe będzie złożenie wniosku w formie papierowej, jednak rozwiązanie to będzie dostępne tylko dla tych rolników, którzy nie są w stanie złożyć wniosku w wersji elektronicznej. W takiej sytuacji ARiMR będzie zapewniać rolnikom niezbędną pomoc techniczną .
Wnioski o dopłaty bezpośrednie w Polsce można składać przez internet już od 2011 r. Jednakże, rolnicy niechętnie korzystają z takiej możliwości. W 2017 r. udział wniosków złożonych w postaci elektronicznej nie przekroczył 1%.
W 2017 roku na terenie gminy Dobrzyca w miejscowości Polskie Olędry odbyły się cztery spotkania Lokalnej Grupy Dyskusyjnej o tematyce „Ochrona roślin”. Lokalną Grupę Dyskusyjną tworzą rolnicy z wyżej wymienionej miejscowości, zainteresowani zagadnieniami związanymi
z integrowaną ochroną roślin.
Spotkania szkoleniowe odbywały się w następujących terminach:
- 12.04.2017r prezentowane tematy dotyczyły ochrony roślin, jak również przeprowadziłem wykład pt „Integrowana ochrona roślin – zwalczanie agrofagów ”,
- 29.06.2017r prezentowane tematy dotyczyły ochrony roślin , ponadto przeprowadziłem wykład pt „Integrowana ochrona jęczmienia ozimego”,
- 26.09.2017r prezentowane tematy dotyczyły ochrony roślin, przeprowadziłem wykład pt „Nowości w rolnictwie – Integrowana ochrona roślin”, a Pani Lidia Spychalska przeprowadziła wykład specjalisty pt „IP – metody pobierania próbek glebowych do badań”,
- 21.11.2017r prezentowane tematy dotyczyły ochrony roślin. Pan Maciej Borkowski przeprowadził wykład specjalisty pt „Finansowanie inwestycji odtwarzających potencjał produkcji rolnej w ramach PROW 2014 - 2020”, z kolei Pan Maciej Kałużny przeprowadził wykład specjalisty pt „Biogazownie rolnicze”.
Tematem przewodnim spotkań Lokalnej Grupy Dyskusyjnej była integrowana ochrona roślin, ze szczególnym uwzględnieniem: sposobów zwalczania chwastów, szkodników, chorób w roślinach uprawnych, zasad integrowanej ochrony roślin, metod ochrony roślin takich jak: biologiczna, agrotechniczna, hodowlana, fizyczna, oraz ekonomiczne progi szkodliwości agrofagów . Ponadto na bieżąco przekazywane były wszelkie nowości dotyczące: rolnictwa, Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 – 2020, propozycje dopłat bezpośrednich na 2017 rok, a także wymagania dotyczące wykonywania okresowych kalibracji opryskiwaczy rolniczych.
Jak co roku członkowie LGD podczas „Marszewskich Dni Pola” w dniu 11 czerwca 2017 roku brali udział w pokazach i szkoleniach organizowanych przez WODR. Na polu demonstracyjnym zaprezentowano kolekcję obejmującą 19 najczęściej uprawianych na naszym terenie gatunków i 165 odmian roślin uprawnych ozimych i jarych, w tym 31 rekomendowanych przez Listę Odmian Zalecanych i 29 odmian w ramach współpracy z Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu (program białkowy).
Podczas spotkań odbywały się dyskusje, każdy z uczestników wyrażał swoje zdanie na temat integrowanej ochrony roślin i dzielił się swoimi doświadczeniami związanymi z prowadzoną produkcją roślinną.
Podsumowując należy stwierdzić, że Lokalna Grupa Dyskusyjna umożliwiła zainteresowanym zdobycie wiedzy na temat integrowanej ochrony roślin, pozwoliła na lepsze przygotowanie się do wprowadzenia i przestrzegania jej zasad.
Starszy doradca Wacław Biadała PZDR Pleszew
Więcej...
Rolnik w wyniku zmian systemu gospodarczego stał się przedsiębiorcą, który musi umieć produkować tanio i jeszcze wiedzieć co produkować, żeby sprostać konkurencji na rynku i sprzedać z zyskiem swoje produkty. Gospodarka rynkowa wymaga od rolników umiejętności wykorzystania w zarządzaniu gospodarstwem zasad ekonomiki i marketingu.
Podczas spotkań z rolnikami starałam się im uświadomić, że skuteczność zarządzania gospodarstwem rolnym zależy w szczególności od :znajomości aktualnego stanu gospodarstwa, w tym: potencjału produkcyjnego gospodarstwa, oceny wartości sprzedawanych produktów i kosztów ich wyprodukowania. Rozumienia zasad i ograniczeń funkcjonowania gospodarstwa rolnego na konkurencyjnym rynku, w tym umiejętności analizy sytuacji na rynku produktów oferowanych przez gospodarstwo. Umiejętności sporządzania długo i krótkoterminowych planów funkcjonowania i rozwoju gospodarstwa z uwzględnieniem jego potencjału produkcyjnego oraz możliwości finansowania inwestycji mających na celu jego dalszy rozwój i modernizację.
Źródłem danych niezbędnych do takiego sposobu zarządzania gospodarstwem rolnym może być prowadzona w gospodarstwie rachunkowość.
Powinna ona być prowadzona w takim zakresie, który umożliwia bieżącą analizę sytuacji w gospodarstwie, kontrolę wpływów i wydatków oraz spłatę bieżących i krótkoterminowych zobowiązań, a także ocenę uzyskanych w roku wyników produkcyjnych i ekonomicznych oraz zmian w zakresie majątku gospodarstwa.
Podczas spotkań z rolnikami podkreślałam korzyści bezpośrednie i pośrednie z prowadzenia rachunkowości w gospodarstwie rolnym.
Rolnicy, którzy uczestniczą w Systemie Rachunkowości Rolniczej PL FADN z własnej inicjatywy dzielili się uwagami na temat zapisów w książkach rachunkowych. Ponadto podkreślali, że prowadzenie zapisów w rachunkowości FADN przyczyniło się do podwyższenia ich wiedzy w zakresie problematyki ekonomicznej i uporządkowania dokumentów związanych z prowadzeniem gospodarstwa oraz ułatwiło bieżącą kontrolę wpływów i wydatków, terminowe spłaty zobowiązań i ocenę wyników produkcyjnych.
Również częste wizyty doradcy w gospodarstwie, to możliwość uzyskania informacji i porad niezbędnych w racjonalnych podejmowaniu decyzji w działalności rolniczej i prowadzeniu gospodarstwa.
Rolnicy, którzy coraz odważniej sięgają po dotacje unijne w nowym PROW 2014-2020 są zobowiązani do prowadzenia ewidencji przychodów i rozchodów w gospodarstwie. Pozwala to na bieżąco ocenić efektywność ekonomiczną podjętych działań inwestycyjnych oraz ocenić czy realizowane są założone cele. Mają także kontrolę nad gospodarstwem i możliwość oceny czy rozwija się ono tak jak sobie zaplanowali.
Wymóg prowadzenia uproszczonej rachunkowości rolnej przez beneficjentów PROW jest związany z koniecznością oceny skutków finansowych zrealizowanych przedsięwzięć gospodarczych oraz potwierdzeniem wzrostu wielkości ekonomicznej gospodarstwa do poziomu założonego w planie rozwoju gospodarstwa.
Uważam, że jest to dobre posunięcie agencji, ponieważ rolnik powinien analizować zaszłości w gospodarstwie i ich ekonomiczne skutki. Rachunkowość rolna staje się rolnikowi już nie tyle przydatna, co wręcz niezbędna w zarządzaniu gospodarstwem na wysokim poziomie
Zarządzanie gospodarstwem to oczywiście ekonomia, ale też inne zagadnienia interesowały rolników uczestniczących w czterech spotkaniach Lokalnej Grupy Dyskusyjnej. Omawiane były także aktualne problemy związane ze spełnieniem wymogów weterynaryjnych, Integrowanej Ochrony Roślin, warunki uzyskania dopłat obszarowych w 2017 roku oraz źródła finansowania inwestycji w rolnictwie.
Wymiana informacji, problemów i spostrzeżeń pomiędzy rolnikami, a doradcą to dobry sposób dla wypracowania rozwiązań ułatwiających podejmowanie optymalnych decyzji prowadzeniu gospodarstw rolnych. Dla mnie jako doradcy to możliwość na dotarcie do szerszego grona rolników, którzy otworzyli się, podzielili doświadczeniami. Ułatwi mi to ocenę potrzeb doradczych i dostosowanie metod doradczych do oczekiwań rolników z powiatu obornickiego.
W dniu 11.08.2017 w Gminie Rogoźno wystąpił deszcz nawalny, który dokonał znacznych zniszczeń w uprawach rolniczych. Komisja gminna powołana przez Wojewodę Wielkopolskiego wyszacowała straty w uprawach w 81 gospodarstwach na powierzchni 876 ha. Wyszacowane straty w uprawach wynosiły od 30-100%. Natomiast w 10 gospodarstwach strata w stosunku do całkowitej rocznej produkcji straty przekroczyły 30%. Na okoliczność powyższej klęski przez komisję sporządzone zostały protokoły strat, które upoważniają do wnioskowania o pomoc w zakresie złagodzenia skutków wystąpienia z tego tytułu strat.
Chciałbym nadmienić, że pomimo dość intensywnej informacji przekazywanej na szkoleniach oraz w codziennej pracy doradczej na temat obowiązkowych ubezpieczeń upraw większość rolników nie posiada tych ubezpieczeń na wymaganej ustawowo 50% powierzchni gruntów ornych. Rolnicy, którzy nie dopełnili tego obowiązku mogą liczyć na pomoc o 50% mniejszą od tych gospodarstw, które ten wymóg mają spełniony. Być może tak duża różnica pomocy będzie skutkowała zmianą mentalności producentów rolnych do tego zagadnienia.
W chwili obecnej na terenie gminy Rogoźno istnieje problem z wykonaniem zabiegów ochrony upraw ozimych. Padające deszcze spowodowały duże uwilgotnienie gleby niepozwalające wjazd opryskiwaczem na plantację. Sytuacja ta może spowodować duże trudności z zniszczeniem przerośniętych chwastów w okresie wiosennym.
Podsumowanie Działalności Lokalnej Grupy Dyskusyjnej
Napisane przez Krystian Karnicki
Rok 2017 jest kolejnym rokiem działania Lokalnej Grupy Dyskusyjnej na terenie Gminy Ryczywół . Jej funkcjonowanie rozpoczęło się w 2012 roku i było kontynuowane w kolejnych latach. w 2017 roku zgodnie z ustalonym harmonogramem odbyły się cztery spotkania, po jednym w każdym kwartale . Tematem wiodącym w działalności grupy jest integrowana ochrona roślin, ale poruszane są również inne tematy interesujące członków grupy dyskusyjnej.
Pierwsze spotkanie Lokalnej Grupy Dyskusyjnej odbyło się 4 marca br., a jego tematem było, ,,Rozpoznawania i zwalczania chwastów, chorób i szkodników”. Wykład został przeprowadzony w oparciu o prezentację multimedialną WODR Poznań, oraz połączony z wyjściem w pole i praktyczną oceną stanu plantacji zbóż i rzepaku ozimego po zimie. Podczas wykładu wykorzystano dodatkowo Metodyki Instytutu Ochrony Roślin oraz atlasy chwastów.
Kolejne spotkanie Lokalnej Grupy Dyskusyjnej odbyło się w dniu 13 czerwca połączone z pokazem w Gospodarstwie Demonstracyjnym. Szkolenie rozpoczęło się w Gminnym Ośrodku Kultury w Ryczywole , gdzie omówiono temat : ,,Integrowana ochrona rzepaku ozimego”. Po szkoleniu uczestnicy spotkania przejechali do Gospodarstwa Demonstracyjnego położonego w Gościejewie, Gmina Rogoźno, aby uczestniczyć w pokazie na temat: ,, Integrowana ochrona roślin- prezentacja odmian rzepaku ozimego w gospodarstwie demonstracyjnym”. w dniu 14 czerwca członkowie Lokalnej Grupy Dyskusyjnej uczestniczyli w Dniu Pola zorganizowanym w Gospodarstwie Demonstracyjnym Pana Marka Banasiaka w Gościejewie, gdzie oprócz kolekcji rzepaku ozimego prezentowane były odmiany pszenżyta i pszenicy ozimego. Można było również obejrzeć początkowy wzrost kolekcji odmian kukurydzy na ziarno.
Następne spotkanie odbyło się 26 września na terenie Gospodarstwa Demonstracyjnego w Gościejewie. Zostały omówione zasady integrowanej ochrony roślin w kukurydzy i przeprowadzony pokaz ,, Integrowana ochrona roślin - kolekcja odmian kukurydzy w gospodarstwie demonstracyjnym”. w ramach wolnej dyskusji zostały poruszone sprawy związane z bioasekuracją. Ostatnie spotkanie odbyło się 8 grudnia, członkowie grupy wymienili między sobą spostrzeżenia dotyczące trudnych warunków zbioru i siewu zbóż ozimych. Zostali zapoznani z projektem:,, Program działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych”, a także zostały przedstawione wyniki realizowanych w 2017 roku demonstracji.
Wzajemna wymiana informacji, spostrzeżeń i problemów między doradcą, a rolnikiem to najlepszy poligon dla wprowadzania praktycznych rozwiązań, które z jednej strony pozwalają członkom LGD w optymalny sposób wdrożyć nowe wymagania w ich gospodarstwach, a z drugiej zdobyte przez doradcę doświadczenie ułatwia mu wprowadzanie metod i sposobów udzielania pomocy i porad innym rolnikom oraz doradcom Zespołu Doradczego w powiecie obornickim.
Podsumowanie demonstracji realizowanej w 2017 roku ,,Monitoring pszenicy ozimej”
Napisane przez Krystian Karnicki
Od 1 stycznia 2014 roku w krajach Unii Europejskiej oraz Polsce obowiązują przepisy związane z integrowaną ochroną roślin. Polega ona na właściwym doborze takich elementów jak: prawidłowy płodozmian i agrotechnika, racjonalne nawożenie (oparte o zasobność gleby i potrzeby pokarmowe rośliny) oraz biologiczna, a w uzasadnionych wypadkach (po przekroczeniu ekonomicznych progów szkodliwości patogenów), także chemiczna ochrona roślin. Aby wykonanie zabiegów ochrony chemicznej przeprowadzić zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin, należy prowadzić monitoring danej uprawy i na podstawie wyników z prowadzonych obserwacji podejmować decyzję o potrzebie, lub braku konieczności wykonania zabiegów ochrony roślin. Aby wyniki obserwacji były prawidłowe i rzetelne, należy prowadzić ją na roślinie uprawnej w całym okresie wegetacyjnym, w równych odstępach czasu.
Monitoring pszenicy ozimej prowadzony był w gospodarstwie Pana Marka Banasiaka w Gościejewie. Obserwacje rozpoczęto 17 marca wystawiając żółte naczynie. Kolejne lustracje plantacji odbywały się co tydzień i zostały zakończone 16 czerwca.
Na wyniki uzyskiwane z obserwacji znaczący wpływ miał przebieg pogody w okresie wegetacji wiosennej, który to był bardzo zmienny i dynamiczny. Początkowo marzec stosunkowo ciepły, sprzyjający wegetacji. Kwiecień przyniósł niskie temperatury, z nocnymi przymrozkami. Maj okazał się zimny, deszczowy z silnymi przymrozkami w jego pierwszej dekadzie. Czerwiec chłodny i deszczowy. Tak zmienna pogoda powodowała dużą rozbieżność pomiędzy wynikami obserwacji na danym polu w stosunku do innych plantacji w regionie. Na wynik porażenia chorobami grzybowymi oprócz warunków pogodowych wpływa również odmiana, która ma ustaloną genetycznie odporność na określone choroby. Odmiany bardziej podatne szybciej są infekowane przez patogeny.
Wyniki obserwacji pszenicy ozimej umieszczone na stronie internetowej IOR.
Choroba: Mączniak prawdziwy - pszenica ozima
|
data obserwacji |
faza rozwoju |
badany organ |
% porażonych roślin |
% porażonej powierzchni |
zabieg chemiczny |
uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
2017 |
BBCH 13 - Faza 3 liścia |
liście |
2 |
1 |
NIE |
|
|
2017 |
BBCH 17 - Faza 7 liścia |
liście |
1 |
4 |
NIE |
|
|
2017 |
BBCH 18 - Faza 8 liścia |
liście |
10 |
3 |
NIE |
Zimne noce, silny wiatr i opady deszczu |
|
2017 |
BBCH 25 - Widoczne 5 rozkrzewienia |
liście |
12 |
5 |
NIE |
Chłodno, noce z przymrozkami |
|
2017 |
BBCH 32 - 2 kolanko co najmniej 2 cm nad kolankiem 1 |
liście |
5 |
15 |
NIE |
Zimno, przymrozki |
|
2017 |
BBCH 43 - widoczna nabrzmiała pochwa liściowa liścia flagowego |
liście |
5 |
3 |
NIE |
|
|
2017 |
BBCH 61 - początek kwitnienia: widoczne pierwsze pylniki |
liście |
5 |
3 |
NIE |
Choroba: Septoriozy
|
data obserwacji |
faza rozwoju |
badany organ |
% porażonych roślin |
% porażonej powierzchni |
zabieg chemiczny |
uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
2017 |
BBCH 31 - 1 kolanko co najmniej 1cm nad węzłem krzewienia |
liście |
10 |
4 |
NIE |
Noce z przymrozkami |
|
2017 |
BBCH 32 - 2 kolanko co najmniej 2 cm nad kolankiem 1 |
liście |
10 |
10 |
TAK |
|
|
2017 |
BBCH 32 - 2 kolanko co najmniej 2 cm nad kolankiem 1 |
liście |
5 |
3 |
NIE |
|
|
2017 |
BBCH 37 - widoczny liść flagowy-zwinięty |
liście |
15 |
4 |
NIE |
|
|
2017 |
BBCH 39 - liść flagowy całkowicie rozwinięty, widoczny języczek liściowy |
liście |
15 |
5 |
NIE |
|
|
2017 |
BBCH 43 - widoczna nabrzmiała pochwa liściowa liścia flagowego |
liście |
16 |
5 |
NIE |
|
|
2017 |
BBCH 51 - początek kłoszenia |
liście |
16 |
5 |
NIE |
|
|
2017 |
BBCH 61 - początek kwitnienia: widoczne pierwsze pylniki |
liście |
20 |
5 |
NIE |
Szkodnik: Mszyca czeremchowo-zbożowa - pszenica ozima
Brak danych
Choroba: Brunatna plamistość liści
|
data obserwacji |
faza rozwoju |
badany organ |
% porażonych roślin |
% porażonej powierzchni |
zabieg chemiczny |
uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
2017 |
BBCH 37 - widoczny liść flagowy-zwinięty |
liście |
2 |
2 |
NIE |
|
|
2017 |
BBCH 39 - liść flagowy całkowicie rozwinięty, widoczny języczek liściowy |
liście |
3 |
4 |
NIE |
|
|
2017 |
BBCH 51 - początek kłoszenia |
liście |
4 |
4 |
NIE |
|
|
2017 |
BBCH 61 - początek kwitnienia: widoczne pierwsze pylniki |
liście |
7 |
5 |
NIE |
Szkodnik: Skrzypionki
|
data obserwacji |
faza rozwoju |
stadium rozwojowe szkodnika |
% roślin zasiedlonych przez szkodniki |
nasilenie występowania szkodnika |
zabieg chemiczny |
uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
2017 |
BBCH 61 - początek kwitnienia: widoczne pierwsze pylniki |
larwy |
2 |
2 |
Szkodnik: Mszyca zbożowa
|
data obserwacji |
faza rozwoju |
stadium rozwojowe szkodnika |
% roślin zasiedlonych przez szkodniki |
nasilenie występowania szkodnika |
zabieg chemiczny |
uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
2017 |
BBCH 61 - początek kwitnienia: widoczne pierwsze pylniki |
imago |
2 |
2 |
Literatura:
Strona internetowa IOR http://www.agrofagi.com.pl/
,,Poradnik sygnalizatora ochrony zbóż” IOR-PIB Poznań 2007