Miód jest naturalnym produktem pszczół i jedną z najcenniejszych substancji odżywczych, jakich dostarcza nam natura. Już starożytni doceniali jego dobroczynne właściwości. Stosowali go zarówno jako produkt spożywczy, leczniczy a także pielęgnacyjny. Królowa Kleopatra dodawała go na przykład do kąpieli, żeby zahamować procesy starzenia i zachować młody i zdrowy wygląd skóry. Szerokie zastosowanie miodu trawa po dzień dzisiejszy. Stosujemy go wspomagająco w leczeniu różnorakich schorzeń. Cenimy go za niepowtarzalny smak, za jego właściwości prozdrowotne, nie zapominamy o nim również w kosmetologii.
Pod względem składu chemicznego w miodzie dominują cukry proste, występują również kwasy organiczne, aminokwasy, witaminy, enzymy i mikroelementy.
W zależności od tego z jakiego surowca powstaje, wyróżnia się miody nektarowe (kwiatowe), wytwarzane przez pszczoły z nektaru kwiatowego, pobieranego z kwiatów. Kolejną grupę tworzą miody spadziowe, wytwarzane przez pszczoły ze spadzi, czyli słodkiej cieczy występującej na niektórych drzewach zarówno iglastych jak i liściastych. Producentem spadzi są głównie mszyce i czerwce, które pasożytują na danej roślinie. Ostatnią grupę tworzą miody mieszane czyli nektarowo-spadziowe lub spadziowo-nektarowe.
Początkowo miód ma konsystencje płynną (patoka), z biegiem czasu ulega on jednak procesowi krystalizacji i przechodzi w postać stałą tzw. krupiec. Krystalizacja to proces naturalny, który nie powoduje zmiany smaku, ani właściwości miodu. Szybkość tego procesu w głównej mierze zależy od rodzaju miodu. Rekordzistą jest miód rzepakowy, który gęstnieje już nawet jeden dzień po wyjęciu z ula. Miód akacjowy natomiast, może pozostać płynny nawet przez dwa lata. Pozostałe miody powinny skrystalizować się do końca roku, w którym zostały zebrane. Zbrylenie miodu mówi nam dużo o jego prawdziwości. Należy pamiętać, że sztuczne miody nie krystalizują się. Proces krystalizacji jest wiec jedną z metod na sprawdzenie jakości produktu - jeśli zauważymy ze nasz miód ulega krystalizacji możemy mieć wtedy pewność, że nie ma w nim sztucznych dodatków.
Polskie pasieki dostarczają nam całą gamę najróżniejszych miodów. Możemy przebierać w smakach, zapachach i kolorach. Mając tak wielki wybór czasami trudno się na coś zdecydować. W wyborze ulubionego miodu pomoże nam jego kolor. Istnieje bowiem pewna zależność między kolorem a smakiem miodu. Mianowicie te o jaśniejszej barwie mają delikatniejszy i bardziej słodki smak, natomiast te o ciemniejszym kolorze, są bardziej ostre i mniej słodkie.
Jeśli chcemy wspomóc nasz organizm w walce z chorobą warto postawić na konkretny rodzaj miodu. Na przykład miód akacjowy poprawia naszą odporność, pomaga również w walce z przeziębieniem. Stosowany jest przy problemach z układem pokarmowym. Miód ten jest najsłodszy spośród wszystkich rodzajów miodów, dlatego też jest najczęściej wybierany przez dzieci. Miód wrzosowy, ma kolor brunatny i ostry, gorzkawy smak. Działa na nerki oraz układ moczowy. Pomocny jest także w kamicy nerkowej i leczeniu schorzeń prostaty. Miód gryczany ma charakterystyczny zapach i ostry, lekko piekący smak, dlatego nie każdemu odpowiada. Jest dobry przy schorzeniach układu krążenia oraz kłopotach z pamięcią. Poprawia również wydolność wątroby. Miód lipowy, podobnie zresztą jak akacjowy, pomocny jest przy leczeniu stanów zapalnych układu oddechowego. Wspomaga organizm w walce z infekcjami, jest polecany w przeziębieniach i grypie. Miód spadziowy stosowany jest wspomagająco w terapii schorzeń układu oddechowego, dolegliwościach przewodu pokarmowego, chorobach serca, wątroby, nerek a także w stanach napięcia fizycznego czy psychicznego.
Aby jednak w pełni skorzystać z dobroczynnych właściwości miodu należy pamiętać o jednej zasadnie: nie można dodawać miodu do gorącej herbaty lub kawy. Miód, który trafia do napoju o temperaturze powyżej 40 stopni, zupełnie traci swoje właściwości. Najzdrowiej jest dodać łyżeczkę miodu do letniej lub chłodnej wody, wymieszać i zostawić taki roztwór na całą noc, a wypić dopiero rano.
Bibliografia:
Encyklopedia pszczelarska pod red. L. Bornusa, Państwowe Wydawnictwa Rolnicze i Leśne, Warszawa 1989
http://pszczelipark.pl/index.php/Sklad-chemiczny-miodu.html
https://www.miod-bartnik.pl/pl/n/33
http://www.zdrowa-zywnosc.pl/artykuly/34-miod-jego-wlasciwosci-zywieniowe-i-zdrowotne