Jednym  z zabiegów pielęgnacyjnych warunkujących kwitnienie krzewów jest ich cięcie. Najczęściej popełnianym błędem jest zły termin wykonania zabiegu. Krzewy kwitnące należy przycinać w zależności od terminu kwitnienia.

               Krzewy kwitnące wiosną (forsycja, migdałek trójklapowy, porzeczka krwista, pigwowiec, krzewuszka, tawuła wczesna, lilaki) to rośliny, które zawiązują pąki kwiatowe w poprzednim sezonie wegetacyjnym. Skracając je wiosną pozbawilibyśmy je możliwości kwitnienia. Ciecie pędów przeprowadzamy po kwitnieniu, skracając ich długość o 1/3 lub 1/2, nad pierwszym pąkiem skierowanym na zewnątrz korony.

               Krzewy kwitnące latem (budleja Dawida, tawuła japońska, hortensja bukietowa, pięciornik krzewiasty), tworzą paki kwiatowe na silnych pędach wyrosłych w danym okresie wegetacji, a więc na pędach tegorocznych. Pędy skracamy 10-15 cm nad ziemią lub pozostawiając 1/3 długości pędu. Tak radykalne cięcie pobudza roślinę do tworzenia wielu nowych pędów, a co za tym idzie do obfitego kwitnienia. Usuwamy przy tym całkowicie, pędy chore, suche i krzyżujące się. Wiosną możemy też przyciąć krzewy ozdobne z liści czy pędów (berberys Thunberga, pęcherznica kalinolistna, dereń biały). Jest to szczególnie wskazane w przypadku derenia białego ‘Sibirica’, którego intensywnie koralowy kolor pędów, jest bardziej widoczny na młodszych przyrostach.

               Ciecia formującego nie wymagają krzewy o naturalnie ładnym pokroju, np. różaneczniki czy klony palmowe. Gatunki takie jak magnolie i oczary wyjątkowo źle znoszą cięcie, dlatego ilość zabiegów nalży ograniczyć tylko do usunięcia chorych i suchych pędów.

               Prawidłowe cięcie krzewów sprzyja obfitemu kwitnieniu i rozkrzewianiu się roślin. Cięcie sanitarne i formujące należy przeprowadzać co rocznie, aby zapobiec zbyt bujnemu rozrostowi krzewów, co mogłoby zaburzyć założenia kompozycyjne ogrodu.