Jest to gatunek popularny w Stanach Zjednoczonych Ameryki, wyglądem przypominają jeżyny, ponieważ tak jak one mają czarne owoce. Rośliny są kolczaste i nie wytwarzają odrostów korzeniowych. Od jeżyn różnią się tym, że podczas zbiorów owoce oddzielają się jak maliny od dna kwiatowego. Maliny czarne dojrzewają w lipcu wraz z późnymi odmianami malin czerwonych.

Krzewy malin czarnych sadzimy w rzędzie co 1m. W porównaniu z malinami czerwonymi inny jest sposób prowadzenia roślin. Na początku czerwca, gdy młode pędy osiągną wysokość 1 m, należy „uszczknąć” ich wierzchołki, aby wywołać wytworzenie bocznych rozgałęzień. W roku następnym na przedwiośniu rozgałęzienia te skraca się do 25 cm. Każdy rozgałęziony pęd wygląda wówczas jak małe drzewko. W krzewie pozostawia się najwyżej pięć takich pędów. Po owocowaniu pędy dwuletnie wycinamy przy ziemi.

Bristol – odmiana dojrzewająca w lipcu, plenna. Owoce są nieduże, czarne z nalotem, kuliste lub lekko spłaszczone. Przy odpowiednim cięciu uzyskuje się wysokie plony.