Malinojeżyna jest krzyżówką jeżyny z maliną. Tworzy owoce duże o cylindrycznym kształcie i ciemnobordowym zabarwieniu, w smaku określane jako wyśmienite. Owoce dojrzewają w końcu lipca i w pierwszej połowie sierpnia.
Krzewy nie dają odrostów korzeniowych. Rośliny sadzi się w rozstawie podobnie jak jeżyny bezkolcowe czyli w dużych odstępach ok. 2-3 m jedna od drugiej i prowadzi się je również w formie szpaleru; konieczne są podpory w postaci rusztowania. Malinojeżynę sadzimy jesienią lub wczesną wiosną. Rośliny sadzone jesienią okrywamy kopczykiem z ziemi w celu zabezpieczenia ich przed mrozem. Na wiosnę kopczyki rozgarniamy. W maju, gdy zaczynają pojawiać się młode pędy dla wzmocnienia krzewu wycinamy przy ziemi pędy ubiegłoroczne rezygnując całkowicie z plonu. Na krzewie pozostają silne pędy jednoroczne, które przywiązane do podpór będą kwitły i owocowały w roku następnym.
Ze względu na to, że malinojeżyna owocuje na pędach dwuletnich cięcie i prowadzenie krzewów wykonuje się tak samo jak u jeżyny bezkolcowej czyli w latach owocowania zabieg cięcia wykonujemy jesienią. Wycinamy po owocowaniu dwuletnie pędy tuż przy ziemi. Aby malinojeżyna corocznie i obficie owocowała, należy starannie okrywać rośliny na zimę, najlepiej słomą.
Termin i sposób nawożenia malinojeżyny nie różni się zasadniczo od nawożenia jeżyny. Malinojeżyna jest rośliną o dużych wymaganiach pokarmowych. Bardzo wskazane jest obfite nawożenie obornikiem co 2 lata w dawce 3-5 kg na 1m2. W przypadku braku obornika każdej jesieni należy rozsiać na powierzchnię 1 m2 30 g siarczanu potasu, 30 g superfosfatu i na wiosnę 50 g saletry amonowej. Dawkę saletry należy podzielić na dwie równe porcje, z których pierwszą rozsiewamy na początku maja, a drugą w połowie czerwca. Gdy stosujemy obornik dawki nawozów mineralnych zmniejszamy o połowę.
Jarosław Górski