AGREST

Ze względu na wytrzymałość krzewów i kwiatów agrestu na mróz, agrest owocuje corocznie
i obficie. Owoce niedojrzałe wykorzystuje się do produkcji kompotów i dżemów, dojrzałe do produkcji soków oraz chętnie spożywane są w stanie świeżym. Materiał szkółkarski agrestu produkowany jest w formie krzaczastej i piennej. W przeciwieństwie do porzeczek
w ogrodach przydomowych częściej sadzimy formę pienną agrestu. Podstawową zaletą tej formy jest łatwość przeprowadzania ręcznego zbioru. Zasady sadzenia agrestu są takie same jak porzeczek kolorowych. Również podobne są zasady cięcia i prowadzenia krzewów, gdyż agrest, jak porzeczki czerwona i biała, owocuje na krótkopędach pędów wieloletnich. Dawki nawozowe są takie same jak w uprawie porzeczek.

Odmiany o owocach zielonożółtych.

Zielony Butelkowy – odmiana plenna, o dużych lub bardzo dużych owocach, późna. Owoce są ciemnozielone, jajowate lub w kształcie kropli, nagie, pokryte nalotem woskowym. Odmiana średnio odporna na amerykańskiego mączniaka agrestu.

Biały Triumf – odmiana bardzo plenna, o owocach dużych i średniej wielkości oraz średniej porze dojrzewania. Owoce są kuliste lub owalne o zabarwieniu białożółtym, są silnie omszone. Odmiana średnio odporna na amerykańskiego mączniaka agrestu.

Odmiany o owocach czerwonych.

Czerwony Triumf – odmiana średnio plenna, o owocach średniej wielkości i średniowczesnej porze dojrzewania. Owoce są kuliste lub lekko owalne o zabarwieniu czerwono brunatnym, pokryte rzadkimi szczecinkami. Odmiana średnio odporna na amerykańskiego mączniaka agrestu.

Hinnonmaki Rot – odmiana bardzo plenna o małych lub średniej wielkości owocach i wczesnej porze dojrzewania. Owoce są kuliste lub lekko owalne o zabarwieniu czerwono – burym, pokryte są nielicznymi włoskami. Odmiana wytrzymała na mróz i odporna na amerykańskiego mączniaka agrestu.

PORZECZKOAGREST

Porzeczkoagrest uzyskano w wyniku skrzyżowania porzeczki czarnej i agrestu. Krzewy porzeczkoagrestu są tak duże jak krzewy porzeczki czarnej. Pędy krzewu są grube i sztywne, bez kolców, z licznymi pąkami. Pory kwitnienia i dojrzewania są zbliżone do porzeczki czarnej. Owoce porzeczkoagrestu mogą być spożywane w stanie świeżym, ale najbardziej nadają się do wyrobu soków, dżemów, galaretek i win.

Krzewy porzeczkoagrestu należy sadzić w odstępach co 1,2 - 1,5 m.

Po posadzeniu każdy pęd przycinamy 1 cm powyżej drugiego pąka nad ziemią. W pierwszych latach uprawy wiosną usuwamy tylko pędy połamane lub leżące na ziemi. Cięcie odmładzające rozpoczynamy po 5 latach uprawy, wycinając na przedwiośniu pędy 5 letnie przy ziemi. Potrzeby nawozowe krzewów porzeczkoagrestu nie odbiegają od potrzeb nawozowych porzeczek i agrestu.

Jarosław Górski