Owoce czarnej porzeczki zawierają czterokrotnie więcej witaminy C niż cytryna. Nadają się na mrożonki, dżemy, galaretki, soki i wina. Specyficzny smak i zapach owoców porzeczki czarnej długo nie był akceptowany przez konsumentów, lecz obecnie spożywane są one często w stanie świeżym z pożytkiem dla zdrowia.

W uprawie amatorskiej krzewy porzeczki czarnej sadzi się w rzędach co 1,2 – 1,5 m. Odstępy między rzędami powinny wynosić od 2,5 do 3,0 m. Wiosną wszystkie pędy świeżo posadzonych krzewów należy przyciąć powyżej drugiego oczka znajdującego się nad powierzchnią ziemi. Cięcie krzewów porzeczki czarnej należy rozpocząć dopiero w czwartym roku po posadzeniu. Polega ono na corocznym odmładzaniu krzewów. Usuwamy wówczas zbędne pędy najstarsze i pozostawiamy na krzewie 4-5 najładniejszych pędów jednorocznych, 3-4 pędy dwuletnie, 3-4 pędy trzyletnie i 3-4 pędy czteroletnie. Usuwając z krzewu pędy należy pamiętać, że w pierwszej kolejności usuwamy gałęzie chore i pokładające się.

Przykładowe dawki nawozów mineralnych jakie można stosować w uprawie porzeczek czarnych mogą być następujące: jesienią wokół krzewów rozsiewamy na 100 m² 3 kg siarczanu potasu i 3 kg superfosfatu, w maju 4,5 kg saletry amonowej. Bardzo wygodne jest stosowanie wieloskładnikowych mieszanek nawozowych np. Polifoski, czy Azofoski wg zaleceń podanych na opakowaniu.

Odmiany porzeczki czarnej:

Bona – odmiana cenna ze względu na wczesną porę dojrzewania i bardzo duże jędrne i smaczne owoce. Tworzy grona krótkie, duże i zbite. Ze względu na wczesne rozpoczynanie wegetacji, narażona jest na przymrozki wiosenne. Odmiana mało podatna na amerykańskiego mączniaka agrestu, podatna na opadzinę liści i rdzę wejmutkowo – porzeczkową.

Ojebyn – odmiana wczesna, wytrzymała na mróz i przymrozki. Tworzy owoce średniej wielkości kuliste, czarne i jędrne. Odmiana średnio plenna, mało podatna na amerykańskiego mączniaka agrestu, średnio podatna na opadzinę liści i rdzę wejmutkowo – porzeczkową.

Ben Lemond – odmiana o średniej porze dojrzewania owoców, wytrzymała na mróz lecz średnio wytrzymała na przymrozki. Tworzy owoce duże kuliste, czarne i jędrne. Krzewy są o małej sile wzrostu i kulistym pokroju. Odmiana średnio plenna podatna na amerykańskiego mączniaka agresu, średnio podatna na rdzę wejmutkowo – porzeczkową i opadzinę liści

Ceres – odmiana o średniej porze dojrzewania owoców. Owoce są duże i średniej wielkości z tendencją do przedwczesnego opadania. Odmiana tworzy grona duże i długie, łatwe do ręcznego zbioru. W warunkach polowych krzewy nie są porażane przez wielkopąkowca porzeczkowego, co stanowi główną zaletę tej odmiany. Odmiana średnio odporna na amerykańskiego mączniaka agrestu i rdzę wejmutkowo – porzeczkową.

Ben Alder – odmiana o późnej porze dojrzewania owoców, wytrzymała na mróz, plenna. Tworzy owoce średniej wielkości, kuliste, czarne, dość jędrne. Krzewy są o średniej sile wzrostu i zwartym kulistym pokroju. Odmiana o małej podatności na amerykańskiego mączniaka agrestu, średniej podatności na opadzinę liści i dużej podatności na rdzę wejmutkowo - porzeczkową

Jarosław Górski