Rdza fasoli jest chorobą, której sprawcą jest grzyb należący do klasy podstawczaków. Choroba występuje we wszystkich krajach, gdzie uprawiana jest fasola. Silniejsze występowanie rdzy może znacznie zmniejszyć plon strąków oraz nasion.

Objawy choroby występują na górnej stronie liści w postaci żółtawych lub jasnobrunatnych plam. Na plamach tych zlokalizowane są ciemne uwypuklenia, tzw. kupki. Na dolnej stronie liści występują koncentrycznie ułożone białawe czarki. W połowie lata pojawiają się na obydwu stronach liści oraz na pędach i strąkach rdzawobrunatne uwypuklenia, będące skupieniami zarodników letnich. Pod koniec lata w ich miejscu powstają brunatnoczarne skupienia z zarodnikami zimowymi. Rośliny opanowane przez rdzę rosną słabiej, wcześniej porażone strąki ulegają zniekształceniu, liście przedwcześnie zamierają i zasychają.

Rdzę fasoli powoduje grzyb jednodomowy, przechodzący wszystkie fazy rozwojowe wyłącznie na fasoli. Zimuje pod postacią zarodników zimowych, które wiosną kiełkują wytwarzając zarodniki podstawkowe. Zarodniki podstawkowe są źródłem infekcji pierwotnych. Infekcji wtórnych w okresie wegetacji dokonują zarodniki letnie wytwarzane w kilku generacjach.

Gdy zauważymy pierwsze porażone rośliny na plantacji, należy je natychmiast usunąć z uprawy. Nawożenie nawozami fosforowymi i potasowymi zwiększa odporność roślin fasoli na porażenie rdzą.

Źródło: A. Studziński „Atlas chorób i szkodników roślin warzywnych”.