Sprawcą choroby jest grzyb należący do klasy podstawczaków. Rdza bobu jest chorobą szeroko rozpowszechnioną nie tylko w Polsce, ale również w innych krajach. Choroba występuje corocznie w różnym nasileniu, lecz dostrzegana jest dopiero pod koniec okresu wegetacji. Zazwyczaj nie powoduje większej obniżki plony, jedynie w latach dużym nasileniu straty są duże.

Wiosną najpierw na górnej stronie liści , niekiedy i na pędach powstają małe spermogonia z owalnymi piknosporami. Na dolnej stronie liści oraz na pędach i strąkach pojawiają się pylące żółte skupiska zarodników wiosennych. Latem początkowo na dolnej, później również na górnej stronie liści, na ogonkach liściowych i pędach pojawiają się jasnobrunatne skupienia zarodników letnich o średnicy ok. 1 mm. Pod koniec okresu wegetacji tworzą się ciemnobrunatne skupienia zarodników zimowych.

Silnie porażone rośliny słabiej rosną , liście ich brunatnieją i zamierają.

Grzyb jest gatunkiem jednodomowym, pełnocyklicznym. Najczęściej zimuje w postaci zarodników zimowych. W sprzyjających warunkach mogą zimować również zarodniki letnie, które wiosną zakażają młode rośliny.

Zwalczając chorobę, należy natychmiast po zbiorze nasion zniszczyć resztki porażonych roślin najlepiej przez spalenie. W zwalczaniu również duże znaczenie mają: głęboka orka bezpośrednio po zbiorze roślin, stosowanie zmianowania oraz intensywne nawożenie potasem.

Źródło: atlas chorób i szkodników roślin warzywnych