Najlepiej wyglądają na tle ciemnozielonych wyższych roślin, np. żywopłotów z cisów lub choin kanadyjskich. Do małych ogrodów godne polecenia są hortensje: ogrodowa, bukietowa, drzewiasta piłkowana i dębolistna. Do dużych ogrodów hortensje: sargenta, kosmata i pnąca. Ta ostatnia może być sadzona także na dużej powierzchni w miejscach zacienionych jako roślina zadarniająca. Hortensje dobrze prezentują się z roślinami okrywowymi i zadarniającymi – dąbrówką rozłogową, ułudką wiosenną, fuksjami, bergeniami, paprotką zwyczajną, konwalią majową, zawilcem gajowym, przylaszczkami, pierwiosnkami, barwinkiem. Jako wyższy element doskonałym dopełnieniem będzie np. parzydło leśne, naparstnica purpurowa, języczki i długosz królewski.
Wymagania:
- wszystkie hortensje wymagają stanowisk zacisznych, nienarażonych na przeciągi;
- większość gatunków lubi lekkie zacienienie; silny cień dobrze znosi hortensja pnąca; hortensje drzewiasta i bukietowa mogą rosnąć w słońcu przy zapewnieniu wilgotnej gleby;
- gleba powinna być próchniczna i żyzna;
- w przypadku hortensji ogrodowej u odmian o różowym kolorze można zmieniać barwę kwiatów na niebieski, obniżając odczyn gleby na bardziej kwaśny;
- hortensja ogrodowa często przemarza, należy ją zabezpieczyć na zimę;
- hortensje drzewiasta, bukietowa i pnąca są bardzo wytrzymałe na mróz i nie wymagają okrywania.
Wybrane aspekty nowelizacji ustawy – Prawo łowieckie
Przygotowane przez Tadeusz PertekSzkody wyrządzane przez zwierzęta leśne w uprawach i płodach rolnych – to od wielu lat bolączka rolników. Rolnicy tracili plony, a płacone odszkodowania, głównie przez koła łowieckie, często ich nie satysfakcjonowały. Od 1995 roku były już kilkukrotne próby naprawy tego stanu rzeczy. W tym roku, a dokładniej 1 kwietnia 2018 roku, weszła w życie ustawa z dnia 22 marca 2018 r. o zmianie ustawy – Prawo łowieckie oraz zmianie niektórych innych ustaw.
Zgodnie z art. 46. ust. 1. tejże ustawy to dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego jest obowiązany do wynagradzania szkód wyrządzonych w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny oraz przy wykonywaniu polowania.
Szacowania szkód dokonuje zespół składający się z:
-
przedstawiciela gminy właściwej ze względu na miejsce wystąpienia szkody, zwanego dalej „przedstawicielem gminy”, którym jest:
- przedstawiciel organu wykonawczego jednostki pomocniczej tej gminy, jeżeli jednostka pomocnicza została utworzona – sołtys,
- przedstawiciel organu wykonawczego tej gminy, jeżeli jednostka pomocnicza nie została utworzona – w przypadku braku sołtysa,
- przedstawiciel organu wykonawczego gminy lub organu wykonawczego jednostki pomocniczej gminy właściwej dla przeważającego obszaru całej szkody, jeżeli szkoda wystąpiła na obszarze więcej niż jednej gminy lub jednostki pomocniczej gminy;
- przedstawiciela zarządcy albo dzierżawcy obwodu łowieckiego;
- właściciela albo posiadacza gruntów rolnych, na terenie których wystąpiła szkoda.
Wniosek o szacowanie szkód właściciel albo posiadacz gruntów rolnych składa do organu wykonawczego gminy właściwej ze względu na miejsce wystąpienia szkody.
Szacowanie szkody składa się z oględzin oraz szacowania ostatecznego (w przypadku szkód wyrządzonych w płodach rolnych, szkód wyrządzonych przez dziki na łąkach i pastwiskach oraz szkód w uprawach, jeżeli szkoda powstała i została zgłoszona bezpośrednio przed sprzętem lub w jego trakcie, dokonuje się wyłącznie szacowania ostatecznego).
Niestawiennictwo właściciela albo posiadacza gruntów rolnych lub dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego nie wstrzymuje dokonania szacowania szkód. Oględzin dokonuje się niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku. O terminie dokonania oględzin przedstawiciel gminy zawiadamia właściciela albo posiadacza gruntów rolnych oraz dzierżawcę albo zarządcę obwodu łowieckiego, nie później jednak niż przed upływem 3 dni od dnia otrzymania wniosku. Niezwłocznie po zakończeniu oględzin sporządza się protokół, do którego każda ze stron ma prawo wnieść zastrzeżenia. Szacowania ostatecznego dokonuje się najpóźniej w dzień sprzętu, przed dokonaniem sprzętu uszkodzonej uprawy, a w przypadkach szkód wyrządzonych w płodach rolnych, szkód wyrządzonych przez dziki na łąkach i pastwiskach oraz szkód w uprawach, jeżeli szkoda powstała i została zgłoszona bezpośrednio przed sprzętem lub w jego trakcie, dokonuje się wyłącznie szacowania ostatecznego w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku. O terminie planowanego sprzętu uszkodzonej uprawy właściciel albo posiadacz gruntów rolnych jest obowiązany powiadomić organ wykonawczy gminy właściwej ze względu na miejsce wystąpienia szkody, w formie pisemnej w terminie 7 dni przed zamierzonym sprzętem. O terminie dokonania szacowania ostatecznego szkody przedstawiciel gminy zawiadamia właściciela albo posiadacza gruntów rolnych oraz dzierżawcę albo zarządcę obwodu łowieckiego, nie później jednak niż przed upływem 3 dni od dnia otrzymania informacji, a w przypadkach szkód wyrządzonych w płodach rolnych, szkód wyrządzonych przez dziki na łąkach i pastwiskach oraz szkód w uprawach, jeżeli szkoda powstała i została zgłoszona bezpośrednio przed sprzętem lub w jego trakcie pastwisk, w terminie 3 dni od dnia otrzymania wniosku.
Wypłaty odszkodowania dokonuje dzierżawca albo zarządca obwodu łowieckiego w terminie 30 dni od dnia otrzymania protokołu z szacowania ostatecznego, od którego nie wniesiono odwołania.
Właścicielowi albo posiadaczowi gruntów rolnych, na terenie których wystąpiła szkoda, oraz dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego przysługuje odwołanie do nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, właściwego ze względu na miejsce wystąpienia szkody. Odwołanie wnosi się w terminie 7 dni od dnia podpisania protokołu. Oględzin lub szacowania ostatecznego dokonuje się niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania. Decyzja wydawana jest w terminie 14 dni od dnia otrzymania protokołów i jest ostateczna. Wypłata odszkodowania następuje ze środków dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego, nie później niż w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.
Właściciel albo posiadacz gruntów rolnych, na których zostały wyrządzone szkody, a także dzierżawca albo zarządca obwodu łowieckiego niezadowolony z decyzji, może w terminie 3 miesięcy od dnia jej doręczenia wnieść powództwo do sądu właściwego ze względu na miejsce wystąpienia szkody.
Zasady wsparcia finansowego grup producentów rolnych w ramach PROW 2014-2020 – zmiana rozporządzenia
Przygotowane przez Andrzej MachowiczW Dzienniku Ustaw z dnia 14 czerwca 2018 r., poz. 1151 ukazało się Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 maja 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania, wypłaty oraz zwrotu pomocy finansowej w ramach działania „Tworzenie grup producentów i organizacji producentów” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
W rozporządzeniu szczególną uwagę należy zwrócić na następujące zmienione uregulowania:
- w skład grupy nie mogą wchodzić małżonkowie członków, którzy po dniu 1 maja 2004 r. byli członkami grupy producentów rolnych, wstępnie uznanej grupy producentów owoców i warzyw lub organizacji producentów owoców i warzyw w takim samym jednym produkcie lub grupie produktów i którym przyznano i wypłacono pomoc na działalność administracyjną lub inwestycyjną (działania wskazano w § 3 ust. 1 punkt 4), oraz osoby powiązane kapitałowo lub osobowo w sposób bezpośredni z członkami; powyższe obowiązuje w okresie pierwszych 5 lat po uznaniu grupy,
- grupa ma możliwość składania wniosku o przyznanie pomocy w terminie do dnia zakończenia, a także drugiego terminu naboru tych wniosków,
- dyrektor OR ARiMR wydaje decyzję w sprawie przyznania pomocy w terminie 150 dni od dnia zakończenia naboru,
- pomoc jest wypłacana grupie posiadającej uznanie w okresie, którego dotyczy wniosek o płatność oraz w dniu złożenia wniosku o płatność,
- we wniosku o płatność informację o liczbie zatrudnionych osób podaje tylko grupa, która ubiegała się o uzyskanie punktów z tego tytułu przy ustalaniu kolejności przysługiwania pomocy,
- decyzja administracyjna o wypłacie pomocy jest wydawana w terminie 90 dni od złożenia wniosku o płatność,
- grupa ma obowiązek utrzymania statusu uznanej grupy producentów rolnych przez okres co najmniej jednego roku od dnia otrzymania ostatniej płatności,
- uznaje się, że grupa spełnia kryterium, za których spełnienie zostały przyznane punkty w zakresie liczby członków, jeśli działalności zachowuje w swoim składzie co najmniej 10 członków,
- określono sankcje za przyjęcie do grupy producenta niespełniającego wymogów niniejszego rozporządzenia.
Dnia 15 września 2018 roku odbyła się Pierwsza edycja Turnieju Kół Gospodyń Wiejskich w skansenie na terenie oddziału Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej Dworek Marii Dąbrowskiej w Russowie.
Organizatorem było Muzeum Okręgowe Ziemi Kaliskiej przy współpracy Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego oraz Wielkopolskiej Izby Rolniczej. Turniej patronatem objął wicemarszałek województwa wielkopolskiego Krzysztof Grabowski. Honorowy patronat nad wydarzeniem objął Narodowy Instytut Dziedzictwa.
Odbyły się następujące konkurencje: kulinarna, literacka, rękodzielnicza i sprawnościowa, w których udział wzięło 15 Kół Gospodyń Wiejskich.
W konkurencji literackiej laureatem I miejsca zostało Stowarzyszenie Koło Gospodyń Wiejskich "Bukowianki" z Bukownicy, gmina Grabów nad Prosną, powiat ostrzeszowski - przedstawiając wiersz o swojej miejscowości. Ocenie podlegała oryginalność tekstu, sposób charakterystyki swojej miejscowości oraz sposób prezentacji.
Serdecznie gratulujemy wyróżnienia i życzymy dalszych sukcesów w promowaniu swojej miejscowości .
Zdjęcia zamieszczone dzięki uprzejmości Stowarzyszenia Koło Gospodyń Wiejskich ,,Bukowianki”
Galeria
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=1638#sigProId021fd82ad6
Zasady przyjmowania rolników rozpoczynających produkcję do grupy lub organizacji producentów
Przygotowane przez Andrzej MachowiczPowstawanie, uznawanie oraz zasady funkcjonowania grup i organizacji producentów rolnych są uregulowane przepisami prawnymi w zależności od rynku produktów rolnych, na którym działają. W każdym przypadku założyciele lub przystępujący do grupy lub organizacji producentów muszą mieć historię produkcji w produkcie uznania. Przepisy jednocześnie określają zasady przyjmowania rolników rozpoczynających produkcję rolną w produkcie uznania (bez historii produkcji). Na poszczególnych rynkach uregulowano to odmiennie i tak:
- na rynku owoców i warzyw – założyciel organizacji lub przystępujący musi posiadać udokumentowaną historię sprzedaży produktu uznania (warzywa, owoce, zioła kulinarne, grzyby i inne),
-
na rynku pozostałych produktów rolnych, wykazanych w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 kwietnia 2016 r. w sprawie wykazu produktów i grup produktów, ze względu na które mogą być tworzone grupy producentów rolnych, minimalnej rocznej wielkości produkcji towarowej oraz minimalnej liczby członków grupy producentów rolnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 577), założyciel grupy lub przystępujący musi posiadać udokumentowaną historię sprzedaży produktu uznania, z wyjątkiem:
- osób, które przejęły w całości gospodarstwo rolne w roku poprzedzającym rok przystąpienia do beneficjenta lub w roku przystąpienia do beneficjenta,
- osób ubiegających się o przyznanie pomocy w roku przystąpienia do beneficjenta i beneficjentów poddziałania „Pomoc w rozpoczęciu działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Relacja z wyjazdu do Francji pn. „Innowacje w chowie i hodowli bydła na przykładzie francuskich doświadczeń”
Przygotowane przez Zbigniew Kwiatkowski
„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie.”
Operacja realizowana przez Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu.
Operacja mająca na celu ułatwienie nawiązania współpracy pomiędzy potencjalnymi partnerami w celu utworzenia grup operacyjnych z zakresu nowoczesnego chowu i hodowli bydła mięsnego współfinansowana jest ze środków Unii Europejskiej w ramach Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Instytucja Zarządzająca PROW 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Przewidywane wyniki operacji: utworzenie grupy operacyjnej w ramach działania „Współpraca”.
Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu w ramach Planu operacyjnego KSOW na lata 2018-2019 w zakresie SIR w dniach 30 września – 6 października 2018 r. zorganizował wyjazd studyjny do Francji pn. „Innowacje w chowie i hodowli bydła na przykładzie francuskich doświadczeń”. Uczestnikami wyjazdu byli hodowcy bydła, specjaliści i doradcy.
Z początkiem października w sercu Masywu Centralnego we Francji, największego regionu hodowli bydła mięsnego w Europie, odbywają się targi SOMMET DE L’ELEWAGE. Od lat wydarzenie to zalicza się do największych międzynarodowych imprez sektora produkcji zwierzęcej. Farmerzy i hodowcy z całego świata uważają, że targi organizowane w Clermont-Ferrand we Francji to także najważniejsza branżowa wystawa hodowlana w Europie. W bieżącym roku zgłosiło udział i przedstawiło podczas targów swój dorobek ponad 1500 wystawców (w tym 300 uczestników spoza Francji reprezentujących 32 kraje). Podczas targów i wystawy zaprezentowano i oceniono na 5 ringach obiektu blisko 2000 zwierząt hodowlanych, w tym 1300 szt. bydła w 22 rasach (bydło mleczne i mięsne), ponad 400 owiec w 26 rasach oraz 300 koni reprezentujących 16 ras.
Uczestnicy wyjazdu mogli zwiedzić targi SOMMET DE L’ELEWAGE oraz trzy przodujące w regionie gospodarstwa specjalizujące się w chowie i hodowli bydła mięsnego rasy Limousine:
Farmę Lena Olivier w miejscowości Beaumont – gospodarstwo o powierzchni 240 ha, które w całości stanowią użytki zielone i pastwiska.
Żywienie bydła w okresie 9 miesięcy opiera się na kwaterowym wypasie traw. W okresie zimowym (od grudnia do lutego) właściciel karmi bydło kiszonką z traw z dodatkiem siana. Dawkę uzupełnia zakupioną kiszonką z kukurydzy. Gospodarstwo specjalizuje się w hodowli zarodowej bydła. Farmer prowadzi od ponad 20 lat stado 180 krów mamek rasy Limousine. Co roku sprzedaje ok. 140 sztuk do dalszej hodowli (jałówki do krycia, jałówki cielne oraz buhaje hodowlane do rozpłodu). Wyselekcjonowany materiał żeński – ok. 20%, tj. 40 szt. jałówek cielnych, farmer pozostawia na remont własnego stada. Praca hodowlana ukierunkowana jest na kojarzenie prowadzące do uzyskania bydła w typie mieszanym, we Francji określone nazwą szkieletowo-mięsne. Buhaje, które w tym stadzie kryją krowy mamki i jałówki pochodzą wyłącznie ze stacji oceny buhajów (z zakupu). Dzięki ukierunkowanej pracy hodowlanej, indywidualnemu doborowi do kojarzenia par rodzicielskich oraz inseminacji nasieniem wybitnych buhajów jałówek i pierwiastek, farmer ogranicza inbred oraz zapewnia topowy poziom postępu hodowlanego w prowadzonym stadzie. Wyboru buhajów dokonuje się bardzo starannie na podstawie wyceny i dostępnej informacji hodowlanej – indeksów.
Farmę GAEC Bordes w miejscowości Rousset – gospodarstwo o powierzchni 235 ha, które w 2002 roku zostało przejęte przez syna od rodziców.
Farmer-junior z 40 ha zbiera trawę na kiszonkę. Na 6 ha uprawia kukurydzę z przeznaczeniem na kiszonkę. Wymienione pasze objętościowe stanowią podstawę żywienia zimowego, które w tym gospodarstwie rozpoczyna się 16 listopada i trwa do 14 marca następnego roku. Na 15 ha farmer uprawia zboża, które z dodatkiem mieszanek paszowych uzupełniających, tzw. koncentratów i śrut białkowych, są podstawowym składnikiem pasz treściwych skarmianych bydłem w tym gospodarstwie. Ponadto rolnik z 40 ha użytków zielonych produkuje siano. Areał 134 ha – to pastwiska kwaterowe, które w okresie od 15 marca do 15 listopada (8 miesięcy w roku) stanowią podstawę w żywieniu inwentarza. Pastwiska otaczają budynki inwentarskie zapewniając bydłu stały dostęp do wybiegu i zielonki. Aktualnie rolnik prowadzi stado 150 szt. mamek. Krowy wpisane są do ksiąg hodowlanych (stadnych) tej rasy. Samice w okresie od września do listopada cielą się na pastwisku. Na noc wracają na tzw. kopel przy oborach i są wprowadzane do budynków. Organizacja stada i konsekwentna realizacja krycia i inseminacji powodują, że wszystkie krowy w tym gospodarstwie cielą się w czasie 3 miesięcy, od września do końca listopada. Do 2 października (dnia naszej wizyty w gospodarstwie) wycieliło się 80 krów.
Farmę Valleix Alain w miejscowości Gioux – gospodarstwo specjalizujące się od ponad 40 lat w produkcji mleka, które Alain po 2000 roku przejął od swoich rodziców. Podjął decyzję o zmianie profilu gospodarstwa. Rozpoczął hodowlę krów mięsnych rasy Limousine. Obecnie posiada 70 krów mamek, z których 35 wycieliło się do dnia wizyty, a pozostałe z tej grupy (15 szt.) wycieli się do końca listopada. Kolejne krowy ze stada wycielą się wiosną, tj. od marca do maja przyszłego roku. Obecnie całkowita powierzchnia gospodarstwa wynosi 109 ha, z czego 99 ha stanowią użytki zieloneW tym gospodarstwie bydło przebywa i wypasa się przez cały rok na pastwiskach o powierzchni 45 ha. Pozostałe 44 ha użytków zielonych farmer przeznacza na kiszonkę z trawy i na siano. Kiszonkę balotuje i magazynuje przy budynku inwentarskim, a siano przechowuje razem ze słomą w zadaszonych obiektach gospodarstwa (stodoła polowa, wiata, budynek inwentarski). Ze względu na konieczność zakupu słomy (duży koszt) oraz na pracochłonność związaną z czynnością ścielenia i usuwania obornika (nie wykorzystywanego ostatecznie w gospodarstwie), farmer zdecydował się na budowę nowego obiektu inwentarskiego częściowo wyposażonego w podłogą rusztową. Wyprodukowaną i zmagazynowaną pod rusztem gnojowicą nawozi posiadane użytki zielone. Farmer, modernizując budynek inwentarski, celowo zdecydował się na wykonanie konstrukcji dachu obory w 100% z drewna. Eliminacja słupów konstrukcyjnych podtrzymujących dach obory spowodowała, że powstał budynek halowy, który w przypadku niekorzystnej koniunktury w produkcji rolniczej umożliwi prowadzenie innej, dowolnej działalności. Należy nadmienić, że nowa obora, a także oddany do użytku budynek magazynowy na słomę i siano (wyposażony w panel fotowoltaiczny produkujący energię wykorzystywaną w gospodarstwie) zostały zbudowane w 50% przy udziale unijnych środków pomocowych.
Uczestnicy wyjazdu specjalizujący się w produkcji bydła, rolnicy z Wielkopolski oraz doradcy poszukujący innowacyjnych rozwiązań w tym zakresie mogli zapoznać się z nowymi technologiami stosowanymi w chowie i hodowli bydła mięsnego. Rozmawiałi bezpośrednio z właścicielami farm, z hodowcami. Mieli okazję podpatrzeć, w jaki sposób prowadzone są gospodarstwa. Wizyty te sprzyjały wymianie doświadczeń pomiędzy hodowcami z Polski i Francji.
Tradycją w Rychliku staję się poczęstunek wyśmienitymi dyniowymi przetworami i potrawami w szkółce państwa Mareckich. To przyciągające barwą warzywo już po raz piąty cieszyło podniebienie przybyłych w tym dniu gości. Słodki zapach aromatycznej zupy zapraszał do kosztowania. Zewsząd otaczający pomarańczowy kolor dyni przyciągał rodziny z dziećmi, dla których również nie zabrakło atrakcji i smakołyków. Chrupkie gofry z konfiturą z dyni były zdecydowanym faworytem kulinarnym wśród najmłodszych. Głosy dorosłych nie były już tak jednoznaczne – równie szybko znikały kanapki z domowej roboty pastą warzywną, egzotycznie brzmiące kuleczki z dyni hokkaido, sałatki jak i zupy -
wśród wszystkich dań królowała oczywiście dynia. Wiele osób przyciągał również kącik z lokalnymi serami. W mig z drewnianej tacki znikały sery wędzone, białe i z różnego rodzaju przyprawami takimi jak czarnuszka, orzech włoski czy kozieradka. Poza wieloma walorami smakowymi są szczególnie prozdrowotne ze względu na swój w pełni naturalny skład.
Niewątpliwą atrakcją był spacer wśród drzew i krzewów szkółki gospodarzy tego dnia. Niezliczone ilości najróżniejszych roślin cieszyły oczy swoimi kolorami, kształtami i zapachem. Egzotycznie brzmiące nazwy roślin przyciągnęły wielu florystów, a także zasiliły wiele tutejszych ogrodów. Piękne wrzosy były wspaniałą wizytówką swych właścicieli. Szkółka Państwa Mareckich jest miejscem bardzo rodzinnym i swojskim. Cała rodzina bardzo się angażuje w swoją działalność. Wspólna praca przy roślinach niezwykle łączy całą familię, która chętnie dzieli się wskazówkami dotyczącymi upraw poszczególnych roślin, a także sposobu wykorzystania ich do zup, ciast, przetworów i nie tylko.
Dynia ze względu na swoje walory odżywcze zasługuję na uwagę. Tworzy idealną kompozycję z kolorowymi liśćmi, czerwoną jarzębiną, a w ponury dzień cieszy oczy swoim intensywnym kolorem. To niewątpliwie wskazujące na jesień warzywo jest skarbnicą dużej ilości witamin i minerałów m.in. witaminy C,B6, A,E,K, wapnia i cynku. Odpowiednio przygotowane pozwalają pozbyć się wielu dolegliwości i walczyć z pasożytami – o czym wiedziały już nasze babcie. Kuracje odrobaczające najlepiej jest odbyć jesienią, gdyż wtedy pestki posiadają najwięcej substancji chroniących przed drobnoustrojami dzięki którym zawdzięczają swoje właściwości przeciwpasożytnicze. Może się stać również sprzymierzeńcem osób dbających o linię. Dynia posiada znaczną ilość błonnika pokarmowego, który spożywany w odpowiedniej ilości przyśpiesza ruchy perystaltyczne jelit co zapobiega m.in. zaparciom. Jest ona również niskokaloryczna, gdyż 100 gram produktu to zaledwie 26 kcal. Sprzyja również oczyszczaniu z różnego rodzaju toksyn z organizmu
i działa odkwaszająco. Jest to bardzo ważne, ponieważ zakwaszenie organizmu często jest przyczyną problemów z nadwagą. Duża zawartość beta-karotenu – który jest przeciwutleniaczem, zahamowuje niekorzystne dla naszego organizmu procesy oksydacyjne.
Zważając na liczne zdrowotne właściwości owego warzywa, warto by zastanowić nad uprawą we własnym ogródku - jeśli jeszcze tego nie zrobiliśmy. Dynia jest niezwykle prosta w uprawie, lubi także rosnąć na kompostowniku. Najlepsza jest dla niej gleba przepuszczalna z dodatkiem azotu i dużą ilością wody. W przeciwnym razie masa warzyw może być mniejsza. Dynie można uprawiać zarówno poprzez bezpośredni wysiew wprost do gruntu jak i przez rozsady. Jeśli zdecydujemy się na siew, to powinniśmy zacząć w maju, w rozstawie około 50 centymetrów. Warto uwzględnić również wielkość odmiany jaką wybraliśmy. W przypadku sadzenia z rozsady wysiewamy nasiona w przygotowanych do tego doniczkach już w kwietniu. Do gruntu wsadzamy je najczęściej w połowie maja. Dzięki temu corocznie możemy się cieszyć wspaniałymi plonami, tak jak tutaj w Rychliku.
„Dyniowa” inicjatywa przyciąga coraz to większą ilość zainteresowanych propozycją rodzinnego spędzenia czasu w świetnej atmosferze, na świeżym powietrzu obcując z lokalnymi smakami, kolorami i naturą. Była to również pyszna okazja by ze smakiem zjeść prawdziwą bombę witamin z nie do końca lubianych przez wszystkie dzieci warzyw oraz przede wszystkim integracji rodzin i współpracy mieszkańców.
Klaudia Trafas
źródła: m.poradnikzdrowie.pl/zywienie/co-jesz/dynia-wartosci-odzywcze-i-właściwości-lecznicze-dyni_40037.htmlfajnyogrod.pl
Galeria
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=1638#sigProId83521fbc6c
Jednym z czołowych gospodarstw rolnych powiatu rawickiego jest gospodarstwo Pani Jolanty Majewskiej położone we Wsi Szymanowo. Początkowo powierzchnia gospodarstwa wynosiła 15 ha. W chwili obecnej powierzchnia ogólna wynosi 85,00 ha, w tym 44,92 ha gruntów własnych. Struktura zasiewów oparta jest na systemie trójpolowym i przedstawia się następująco: pszenica ozima 33,13 ha, pszenżyto ozime 11,07 ha , rzepak ozimy 5,69 ha, kukurydza na ziarno 5,84 ha, warzywa 6,22 ha, jęczmień jary 2,17 ha, groch 12,07 ha, łąki 8,81 ha. Prawie cała produkcja sprzedawana jest na podstawie umów kontraktacyjnych.
Gospodarstwo posiada suszarnię oraz wystarczającą bazę magazynową dla płodów rolnych, co umożliwia ominięcie okresów dekoniunktury na poszczególne produkty rolne.
Obecnie posiadana baza maszynowa zapewnia możliwość wykonania wszystkich prac polowych oraz na terenie gospodarstwa w optymalnych terminach, co ma też wpływ na jakość oferowanej produkcji.
W związku z tym, że gospodarstwo nie posiada produkcji zwierzęcej, w celu zapobiegania degradacji gleb, co roku na powierzchni 7-10 ha stosowane są poplony ścierniskowe na przeoranie.
Gospodarstwo to od 2012 roku jest w sieci gospodarstw demonstracyjnych województwa wielkopolskiego. Również od tego roku na terenie gospodarstwa znajduje się stacja meteorologiczna, z której dane stanowią ważny czynnik w systemie wspomagania decyzji dotyczących planowania produkcji.
Relacja z konferencji „Innowacyjność warunkiem wzrostu dochodu rolniczego”
Napisane przez Czesław Bachorz i Piotr Kujawa
„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie.”
Instytucja Zarządzająca PROW 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Operacja realizowana przez Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu współfinasowana jest ze środków Unii Europejskiej w ramach Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020.
W Sielinku k. Opalenicy 16 października 2018 roku Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu we współpracy z Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie Oddział w Poznaniu zorganizował w ramach Dnia Przedsiębiorcy Rolnego konferencję pt. „Innowacyjność warunkiem wzrostu dochodu rolniczego”.
Patronat nad konferencją sprawował Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi Jan Krzysztof Ardanowski, natomiast patronat medialny: „Farmer” i „Gospodarz.pl”.
Otwarcia konferencji dokonali: Mariusz Tatka – dyrektor CDR w Brwinowie Oddział w Poznaniu i Maciej Szłykowicz – zastępca dyrektora WODR w Poznaniu, którzy przywitali zaproszonych gości, a przede wszystkim przybyłych uczestników.
Celem konferencji była prezentacja innowacyjnych rozwiązań i doświadczeń z ich wdrożenia w produkcji roślinnej i zwierzęcej z uwzględnieniem najnowszych trendów, w takich obszarach jak:
- uproszczone metody uprawy,
- innowacyjne metody nawożenia roślin,
- nawożenie roślin a ochrona środowiska,
- optymalna organizacja produkcji bydła mlecznego i opasowego,
- produkcja trzody chlewnej a ASF,
- innowacje w chlewni.
Wymienioną powyżej tematykę innowacyjnych rozwiązań w rolnictwie zaprezentowali na konferencji głównie naukowcy z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu oraz praktycy rolnicy.
Z zakresu produkcji roślinnej wykłady przeprowadzili:
- dr hab. Witold Szczepaniak „Innowacyjne metody stosowane w produkcji roślinnej, optymalne i efektywne nawożenie roślin w kontekście ochrony środowiska”,
- dr inż. Tomasz Piechota „Uproszczone metody uprawy – plusy i minusy”,
- dr hab. Stanisław Grześ „Gospodarka nawozowa w odniesieniu do ustawy Prawo wodne”,
- Mariusz Tatka „Wspólna polityka rolna po 2020 roku”
oraz z zakresu produkcji zwierzęcej:
- dr inż. Robert Mikuła „Produkcja bydła mlecznego – organizacja produkcji, żywienia, rozrodu i optymalizacja kosztów produkcji mleka”,
- Wojciech Styburski „Poprawa efektywności produkcji bydła opasowego poprzez zastosowanie wysokojakościowej paszy objętościowej otrzymywanej w międzyplonie”,
- dr n. wet. Marian Porowski „Bezpieczeństwo w kontekście zagrożeń ASF”,
- Paweł Przybylski z firmy Neorol i Marian Tomczak z firmy eLocha „Innowacyjna chlewnia – zarządzanie stadem”.
Dopełnieniem konferencji były prezentacje dwóch gospodarstw rolnych. Pierwsza dotyczyła profilaktyki i organizacji produkcji w zakresie chowu i hodowli bydła mlecznego w dużym stadzie na przykładzie gospodarstwa Doroty Wyrobek z województwa dolnośląskiego, zaprezentowana przez Rafała Lipińskiego. Druga prezentacja, przedstawiona przez Marcina Kurkowiaka z województwa wielkopolskiego, dotyczyła innowacyjnych rozwiązań związanych ze zmianą profilu produkcji jako alternatywą dla produkcji trzody chlewnej.
Podczas konferencji odbyło się także bardzo ważne wydarzenie – rolnik z powiatu wolsztyńskiego Tomasz Jazdon przekazał na ręce zastępcy dyrektora WODR – Macieja Szłykowicza unikatowe wydanie „Poradnika Gospodarskiego” z 1931 roku.
Konferencja cieszyła się dużym zainteresowaniem rolników i doradców oraz uczniów szkół rolniczych, czego dowodem było uczestnictwo ponad 200 osób oraz na koniec konferencji ożywiona dyskusja jej uczestników.
Konferencję zwieńczyło wystąpienie dyrektora CDR w Brwinowie Jacka Węsierskiego, który podsumował i ocenił przebieg konferencji oraz zaprosił uczestników na kolejną edycję Dnia Przedsiębiorcy Rolnego w przyszłym roku.
Przypominamy rolnikom o obowiązkach wynikających z ustawy o odpadach!
Przygotowane przez Ewa KwapichRozwój rolnictwa powoduje wzrost odpadów wytwarzanych w gospodarstwach rolnych. Mamy do czynienia z coraz większą ilością odpadów uciążliwych, takich jak opakowania po nawozach mineralnych, środkach ochrony roślin, olejach i smarach do ciągników i maszyn rolniczych, których nie wolno oddawać do punktu zbiórki czy składowania odpadów komunalnych. Niedopuszczalne jest również spalanie opakowań po pestycydach w piecach czy wykorzystywanie ich jako materiał wtórny. Wszelkie tego typu praktyki powodują przedostanie się niebezpiecznego środka do gleb, wód i powietrza, co może stanowić poważne zagrożenie zarówno dla środowiska, jak też dla zdrowia i życia ludzi. Zmieniające się technologie w produkcji zwierzęcej – coraz szerzej stosowane konserwowanie pasz oparte na beztlenowym zakiszaniu zielonek – generują znaczne ilości odpadów w postaci folii kiszonkarskich.
Wszystko to powoduje, że w gospodarstwach rolnych pojawia się coraz więcej odpadów niebezpiecznych. Już ilość powyżej 100 kg takich odpadów nakłada na rolników kolejne obowiązki administracyjne.
Według ustawy o odpadach wytwórcą odpadów – jest każdy, którego działalność lub bytowanie powoduje powstawanie odpadów (pierwotny wytwórca odpadów), oraz każdy kto przeprowadza wstępną obróbkę, mieszanie lub inne działania powodujące zmianę charakteru lub składu tych odpadów; wytwórcą odpadów powstających w wyniku świadczenia usług w zakresie budowy, rozbiórki, remontu obiektów, czyszczenia zbiorników lub urządzeń oraz sprzątania, konserwacji i napraw jest podmiot, który świadczy usługę, chyba że umowa o świadczenie usługi stanowi inaczej.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt. 19 ustawy o odpadach (Dz.U. z 2008 r., poz. 992 z późn. zm.), przez posiadacza odpadów rozumie się „wytwórcę odpadów lub osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej będące w posiadaniu odpadów; domniemywa się, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości”.
Zgodnie z art. 66 ust. 1 ustawy o odpadach „posiadacz odpadów jest obowiązany do prowadzenia na bieżąco ich ilościowej i jakościowej ewidencji zgodnie z katalogiem odpadów określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3, zwanej dalej „ewidencją odpadów”, natomiast zgodnie z art. 67 ust. 1 ww. ustawy „Ewidencję odpadów prowadzi się z zastosowaniem następujących dokumentów: karty przekazania odpadów, karty ewidencji odpadów (…)”.
Zgodnie z art. 71 pkt 1 ustawy o odpadach „uproszczoną ewidencję odpadów z zastosowaniem jedynie karty przekazania odpadów prowadzą podmioty, które:
- wytwarzają odpady niebezpieczne w ilości do 100 kilogramów rocznie,
- wytwarzają odpady inne niż niebezpieczne, niebędące odpadami komunalnymi, w ilości do 5 ton rocznie”.
Jeżeli rocznie w gospodarstwie rolnym wytwarza się ponad 100 kg odpadów niebezpiecznych lub ponad 5 ton odpadów innych niż niebezpieczne lub komunalne, to rolnik jest zobowiązany do prowadzenia pełnej ewidencji odpadów, za pomocą karty przekazania odpadów i karty ewidencji odpadów. Wzory odpowiednich druków są udostępnione do pobrania tutaj:
https://www.mos.gov.pl/srodowisko/odpady/ewidencja-i-sprawozdawczosc/.
Ze względu na wytwarzanie odpadów w ramach prowadzenia gospodarstwa rolnego i obowiązek sporządzania ewidencji odpadów, rolnik jest zobowiązany do sporządzania zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów. W związku z powyższym rolnik jest zobowiązany złożyć wniosek do marszałka województwa w celu uzyskania wpisu do rejestru podmiotów wprowadzających produkty, produkty w opakowaniach i gospodarujących odpadami. Rejestr ten został utworzony 24.01.2018 r. Marszałek województwa dokonuje wpisu do ww. rejestru na wniosek wytwórców odpadów obowiązanych do prowadzenia ewidencji.
Druk wniosku o wpis do rejestru podmiotów wprowadzających produkty, produkty w opakowaniach i gospodarujących odpadami można pobrać ze strony Urzędu Marszałkowskiego. Druk wniosku i oświadczenie są udostępnione do pobrania na dole strony:
https://www.umww.pl/departamenty_departament-srodowiska_obowiazki-podmiotow-w-zakresie-korzystania-ze-srodowiska_rejestr-wprowadzajacych-produkty-produkty-w-opakowaniach-i-gospodarujacych-odpadami.
We wniosku rolnik wypełnia Dział I (Dane podmiotu) pkt 1 i 4, załącza oświadczenie, a także na osobnej kartce informację, jakiego rodzaju odpady wprowadza podając ich kod i opis.
Przykładowe kody odpadów najczęściej występujących w gospodarstwach:
- 150110* – opakowania zawierające pozostałości substancji niebezpiecznych lub nimi zanieczyszczone;
- 160107* – filtry olejowe;
- 130208* – inne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe.
Pełen katalog odpadów ze wskazaniem odpadów niebezpiecznych znajdziemy w Rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie katalogu odpadów (Dz.U. z 2014 r., poz. 1923):
http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20140001923/O/D20141923.pdf
Ze względu na wytwarzanie odpadów w ramach prowadzenia gospodarstwa rolnego i obowiązek sporządzania pełnej ewidencji odpadów, rolnik zobowiązany jest do sporządzania rocznych zbiorczych zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku lub unieszkodliwiania odpadów oraz przesyłania ww. zestawień do Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w terminie do 15 marca roku następnego. Powyższe wynika z art. 75 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach, który mówi, że „roczne sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami sporządza: wytwórca obowiązany do prowadzenia ewidencji odpadów (…)”.
Zgodnie z art. 72. ust. 1 „Posiadacz odpadów jest obowiązany do przechowywania dokumentów ewidencji odpadów, o których mowa w art. 67 ust. 1, przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym sporządzono te dokumenty”. Posiadacz odpadów jest obowiązany do udostępniania dokumentów ewidencji odpadów na żądanie organów uprawnionych do przeprowadzania kontroli.
Jak wynika z powyższego, rolnicy powinni bardzo poważnie potraktować nie tylko właściwe postępowanie z odpadami rolniczymi i odpadami niebezpiecznymi, ale także poprawnie prowadzić ewidencję i sprawozdawczość dotyczącą odpadów.
Więcej...
Barszcze Sosnowskiego i Mantegazziego – rosnący problem w Polsce i na świecie
Przygotowane przez Jolanta KlupśBarszcz Sosnowskiego i barszcz Mantegazziego określa się mianem barszczy kaukaskich, ponieważ naturalnym miejscem ich występowania jest Wielki Kaukaz i Zakaukazie. Wtórny zasięg obejmuje kraje północnej i środkowej Europy oraz Amerykę Północną, gdzie zostały introdukowane, czyli wprowadzone przez człowieka, stopniowo opanowując coraz większe połacie ziemi.
Barszcze te zasiedlają w naszym kraju bardzo różnorodne siedliska: nieużytki, okolice szlaków komunikacyjnych, brzegi cieków i zbiorników wodnych, łąki i pastwiska, pola uprawne i ich obrzeża, siedliska ruderalne, ale także okrajki łęgów, olsów, zarośli łęgowych, młodniki i polany borów sosnowych. Występują w miastach, także w dużych aglomeracjach miejskich, w wyniku włączania w ich granice terenów podmiejskich.
W Polsce barszcze kaukaskie pojawiły się w 1958 roku, kiedy to Ogród Roślin Leczniczych Akademii Medycznej we Wrocławiu rozpoczął doświadczenia z barszczem Sosnowskiego. W Związku Radzieckim prowadzono już zaawansowane badania nad przydatnością tej rośliny do celów paszowych dla zwierząt gospodarskich. W naszym kraju, pomimo niezakończonych badań aklimatyzacyjnych, roślina ta uznana została za gatunek perspektywiczny, wysoko plonujący, wieloletni, nektarodajny. Była propagowana i rekomendowana do uprawy m.in. przez ośrodki doradztwa rolniczego (jako wdrożenia do praktyki rolniczej na podstawie instrukcji opracowanych przez ośrodki badawcze) oraz w środowisku pszczelarzy.
Już po kilku latach okazało się, że nie jest to jednak tak cudowna roślina paszowa jak zapowiadano. Zwierzęta hodowlane niechętnie pobierały tego rodzaju paszę, a mleko i mięso pozyskiwane od bydła posiadało nieprzyjemny zapach i smak. Rośliny okazały się także toksyczne dla ludzi (poparzenia) i zwierząt (poparzone wymiona). W latach 90. zaprzestano masowej uprawy, lecz nie zniszczono wszystkich roślin, które wykazywały silną tendencję do dziczenia. Zaczęły się swobodnie rozprzestrzeniać na terenie całego kraju.
Z kolei barszcz Mantegazziego pojawił się w Polsce w latach 70. i był wprowadzany do parków i ogrodów jako atrakcyjna roślina ozdobna.
O skutkach nieprzemyślanego wprowadzenia gatunków obcych przekonaliśmy się już w latach 90. ubiegłego wieku, kiedy to zaczęło dochodzić do coraz częstszych poparzeń wśród ludzi mających kontakt z tymi roślinami. Początkowo występowały one punktowo w pasie północnym i północno-wschodnim oraz w byłym województwie nowosądeckim. Po 2000 roku okazało się, że występują już na terenie całego kraju. O ile zasięg barszczu Mantegazziego jest w Polsce póki co raczej regionalny, o tyle barszcz Sosnowskiego w szybkim tempie zdobywa coraz to nowsze terytoria, tworząc rozległe łany w dużej liczbie osobników.
W jaki sposób rozprzestrzeniają się te rośliny? Pierwotnie, poprzez nasiona osypujące się wokół rośliny matecznej. Opad ten jest odpowiedzialny za zagęszczanie się płatów oraz przesuwanie ich granicy nawet 10 metrów na rok. Wtórny sposób rozprzestrzeniania polega na przenoszeniu nasion leżących na powierzchni ziemi na dalsze odległości wraz z silnym wiatrem i w ten sposób kolonizowanie nowych terenów. Nośnikiem większej liczby nasion może być także woda (strumienie, rzeki górskie), zwłaszcza gdy osobniki dorosłe porastają brzegi cieków. Ciekawostką jest to, że nasiona w wodzie stojącej mogą pływać do 3 dni zanim zatoną, a w wodzie płynącej około 2 dni. Drogą rozprzestrzeniania się nasion może być transport poprzez: ludzi (przyklejanie się nasion do obuwia i odzieży), zwierzęta (sierść), maszyny, sprzęt rolniczy, samochody oraz poprzez transport gleby, płodów rolnych itp. Odrębnym i trudnym problemem jest utylizacja niszczonych przez ścinanie osobników owocujących lub kompostowanie tych roślin. Nieprawidłowy sposób utylizacji może być również źródłem rozprzestrzeniania się barszczy.
Jak wyglądają te rośliny? Oto ich najbardziej charakterystyczne cechy budowy morfologicznej.
| Cechy charakterystyczne | Barszcz Sosnowskiego | Barszcz Mantegazziego |
|---|---|---|
| Wysokość | 100-300-450 cm | 200-400-500 cm |
| Łodyga | Główny pęd o średnicy do 10 cm, łodyga w przekroju pusta, okrągła i bruzdowata, rzadko owłosiona, żeberkowana, z purpurowymi plamami u podstawy. | Główny pęd o średnicy do 10-12 cm, łodyga w środku pusta, okrągła i bruzdowana, górna jej część sztywno owłosiona szczeciniastymi włoskami, dolna rzadko owłosiona, mocno żeberkowana, z purpurowymi plamami. |
| Korzeń | Palowy, nieproporcjonalnie dłuższy w stosunku do nadziemnej części rośliny. | Palowy o barwie żółtej do brązowej i długości 40-60-65 cm, podczas kwitnienia osiągający do 15 cm średnicy. |
| Liście | Mniejsze niż w barszczu Mantegazziego o szerokości 100 cm i długości 120-160 cm, pierzastodzielne, najczęściej 3-klapowane, z wierzchu nagie, pod spodem delikatne, niewidoczne gołym okiem włoski. | Duże o szerokości 170 cm i długości 50-150-300 cm, trzykrotnie pierzastodzielne, głęboko wcięte, ostro zakończone, z wierzchu nagie, pod spodem wyraźnie odstające owłosienie. |
| Kwiatostan | Główny pęd wytwarza kilka mniej płaskich baldachów, baldach środkowy i poniżej niego mniejsze baldachy dodatkowe o średnicy 30-50-75 cm. | Główny pęd wytwarza 5-9 płaskich baldachów, w tym baldach główny i poniżej niego zwykle 8 mniejszych baldachów dodatkowych, o średnicy 20-50-80 cm. |
| Kwitnienie | VI - VIII | VI - VII |
| Owoce | Oskrzydlona rozłupnia o kształcie jajowatym lub owalnym, owoce o długości 9-15 mm i szerokości 5-8 mm, powierzchnia owoców gęsto owłosiona. | Oskrzydlona rozłupnia o kształcie jajowatym do owalnego, spłaszczona, owoce długości 10-14 mm i szerokości 6-8 mm, powierzchnia owoców naga, rzadko owłosiona. |
| Nasiona | Około 40 000 na 1 osobnika. | Około 10 000-50 000 na 1 osobnika. |
Jak wynika z tabeli, są to imponujące pod względem rozmiarów i możliwości rozmnażania się rośliny i raczej widoczne i łatwe w identyfikacji. Rozróżnienie tych dwóch gatunków może być jednak utrudnione przez to, że mogą one tworzyć mieszańce.
Wśród gatunków roślin występujących na terenie naszego kraju morfologicznie podobne do barszczy kaukaskich, ale nie tak niebezpieczne, są: barszcz zwyczajny, barszcz syberyjski, dzięgiel leśny, arcydzięgiel litwor, lepiężnik, gunera olbrzymia. Jest kilka istotnych cech różniących ww. gatunki i barszcze kaukaskie, ale najważniejsze z nich to: wielkość całych roślin, liści i kwiatostanów oraz ich właściwości parzące.
Z uwagi na niebezpieczeństwo dla ludzi, zwierząt i środowiska przyrodniczego, barszcze kaukaskie powinny być systemowo i systematycznie likwidowane z terenu naszego kraju. Gdyby było to proste, problemem zajętoby się już wcześniej. Okazuje się, że nie jest to takie łatwe, gdyż nie ma powszechnej wiedzy, jak to robić, czym i kiedy. Nie ma kto tego robić w sposób profesjonalny i zgodny z zaleceniami.
W kolejnych artykułach na ten temat postaram się wyjaśnić: jakie są obecnie dostępne i zalecane metody zwalczania barszczy kaukaskich, jakie są ograniczenia, kto może sfinansować prace związane z likwidacją tych roślin, jak wpływają one na zdrowie ludzi i zwierząt, jakie niebezpieczeństwo stanowią dla środowiska naturalnego.
Artykuł przygotowano w oparciu o Wytyczne dotyczące zwalczania barszczu Sosnowskiego (Heracleum sosnowskyj) i barszczu Mantegazziego (Heracleum mantegazzianum) na terenie Polski opracowane przez Fundację „Palący problem – Heracleum” na zlecenie Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.
Płatności na rzecz rolników kwalifikujących się do systemu dla małych gospodarstw, którzy trwale przekazali swoje gospodarstwo – wnioski do 27 X 2018
Przygotowane przez Ewa PazekWnioski o przyznanie pomocy w ramach poddziałania 6.5 „Płatności na rzecz rolników kwalifikujących się do systemu dla małych gospodarstw, którzy trwale przekazali swoje gospodarstwo innemu rolnikowi” można składać od 28 września do 27 października 2018 r.
Pomoc taka może być przyznana rolnikowi (osobie fizycznej), który spełnia następujące warunki:
- jest wpisany do ewidencji producentów;
- uczestniczy w systemie dla małych gospodarstw;
- przekaże w sposób trwały posiadane gospodarstwo rolne, w tym zwierzęta gospodarskie, innemu rolnikowi, który jest osobą fizyczną, osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzącą na własny rachunek działalność rolniczą, i który zobowiązuje się do prowadzenia działalności rolniczej w gospodarstwie utworzonym w wyniku powiększenia przez okres co najmniej 5 lat;
- jest pełnoletni;
- nie będzie prowadził działalności rolniczej przez co najmniej 5 lat, licząc od dnia przekazania gospodarstwa;
- po przekazaniu gospodarstwa rolnego nie będzie podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników w KRUS.
Wniosek o przyznanie pomocy składamy osobiście lub przez upoważnioną osobę w Biurze Powiatowym Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, właściwym ze względu na miejsce położenia gospodarstwa. Wniosek możemy również wysłać listem poleconym.
Wysokość pomocy stanowi 120% rocznej płatności, do której rolnik kwalifikuje się w ramach systemu dla małych gospodarstw. Premia naliczana jest od daty trwałego przekazania gospodarstwa do dnia 31 grudnia 2020 roku.
Wsparcie wypłacane jest jednorazowo.
Pomoc przysługuje według kolejności ustalonej na podstawie liczby przyznanych punktów. Pod uwagę brana jest: powierzchnia przekazywanego gospodarstwa; powierzchnia gospodarstwa rolnego przejmującego gospodarstwo od wnioskodawcy oraz czy gospodarstwo przekazane jest osobie fizycznej, która w dniu złożenia wniosku o przyznanie pomocy ma nie więcej niż 40 lat i jest ubezpieczona jako rolnik na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników z mocy ustawy i w pełnym zakresie.
Minimalna liczba punktów uprawniająca do uzyskania pomocy wynosi 2 punkty.
Źródło informacji: ARiMR.
Pojęcie zdrowego stylu życia to nie tylko dbanie o nasze ciało i organizm. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jest to równowaga pomiędzy sferą fizyczną, umysłową i społeczną. Tak więc zdrowy styl życia – to właściwa dieta, aktywność fizyczna, unikanie szkodliwych czynników, umiejętność odpoczywania i właściwe podejście do życia.
Wiemy bardzo dobrze, co korzystnie wpływa na nasz organizm, a co nam szkodzi i czego powinniśmy unikać. W zależności od płci, wieku i rodzaju wykonywanej pracy należy przyjmować wszystkie ważne dla zdrowia składniki odżywcze, a unikać alkoholu, słodyczy, napojów gazowanych, wysoko przetworzonych pokarmów, chipsów, tłustego mięsa i wielu innych. Najlepiej również gdybyśmy omijali bary i budki z fast foodami, bowiem najlepsze posiłki to te przygotowywane przez nas samych w domu z nieprzetworzonych produktów.
Aktywność fizyczna to temat obcy dla większości z nas. Mnóstwo czasu spędzamy przed telewizorem, komputerem i w samochodzie. W zamian powinniśmy więcej spacerować, chodzić spokojnym marszem, gimnastykować się w domu i jeździć na rowerze.
Groźne są również czynniki, na które narażamy nasz organizm, takie jak alkohol, papierosy, narkotyki. Nie powinniśmy też żyć w stresie i pośpiechu. Należy więc znaleźć kompromis między życiem prywatnym i zawodowym, tak aby zachować równowagę psychiczną. Odpoczynek to jeden z elementów zdrowego stylu życia. Nie odpoczywamy przy komputerze!
Aktywnie spędzajmy czas. Wyjedźmy na łono natury, wysypiajmy się i regularnie wykorzystujmy urlop. Najtrudniejszym punktem do zrealizowania, a jednocześnie najważniejszym, jest właściwe podejście do życia. Polega ono na stawianiu sobie realnych do osiągnięcia celów, cieszeniu się z tego co mamy, dostrzeganiu pozytywnych stron w każdej sytuacji i radzeniu sobie z porażkami.
Starajmy się więc wcielać w życie opisane wcześniej filary, wówczas nasze życie zmieni się na lepsze, szczęśliwsze.
Relacja z konferencji pt. „Zwiększenie wykorzystania krajowego białka paszowego dla produkcji wysokiej jakości produktów zwierzęcych w warunkach zrównoważonego rozwoju”
Przygotowane przez Zbigniew IdaszakW Zespole Szkół im. Karola Libelta w Gołańczy w powiecie wągrowieckim 10 października 2018 roku odbyła się konferencja w ramach programu rządowego „Zwiększenie wykorzystania krajowego białka paszowego dla produkcji wysokiej jakości produktów zwierzęcych”.
Konferencja rozpoczęła się krótkim pokazem tanecznym w wykonaniu uczennic szkoły. Następnie historię szkoły oraz kierunki, w jakich szkoła edukuje uczniów, omówiła dyrektor szkoły Róża Spychała. Na uwagę zasługuje fakt, że obecnie szkoła posiada cztery klasy rolnicze kształcące uczniów w zawodzie technik rolnik. Głos zabrał także wicestarosta wągrowiecki Michał Piechocki. Dyrektora Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu reprezentował kierownik Działu Technologii Produkcji Rolniczej Piotr Kujawa. Uczestników konferencji w imieniu dyrektora WODR – Wiesławy Nowak powitał główny specjalista ds. roślin bobowatych Zbigniew Idaszak, który prowadził spotkanie.
Zadaniem konferencji była popularyzacja uprawy roślin bobowatych w celu maksymalnego zwiększenia udziału białka krajowego wolnego od GMO w produkcji żywności i pasz, końcowe upowszechnienie wyników badań dotyczące programu wieloletniego MRiRW oraz dalsza aktywizacja uprawy roślin bobowatych grubonasiennych. O tym, że bezpieczeństwo białkowe kraju jest sprawą priorytetową mogą świadczyć fakty, że opracowano program wieloletni, który został przedłużony na kolejne lata, i że są prowadzone prace naukowe nad nowymi odmianami, nową technologią uprawy i ochroną chemiczną, a także transfer wiedzy z nauki do praktyki właśnie poprzez organizację konferencji oraz innych imprez promujących uprawę roślin bobowatych.
Z liczby osób biorących udział w konferencji i ich dyskusji można wywnioskować, że organizacja konferencji to przysłowiowy „strzał w dziesiątkę”, który dowodzi, jak ważną sprawą jest pozyskiwanie białka ze źródeł krajowych. W konferencji uczestniczyło ponad 80 osób. Byli wśród nich rolnicy m.in. z powiatu wągrowieckiego oraz uczniowie Technikum Rolniczego uczący się zawodu rolnika w szkole, w której odbywała się konferencja. Prelegentami na konferencji byli profesorowie oraz inni wykładowcy z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, którzy po skończonym wykładzie udzielali szczegółowych wyjaśnień na zadawane przez uczestników konferencji pytania. W konferencji brali również udział zaproszeni przedstawiciele Stacji Hodowli Roślin w Tulcach i Smolicach, którzy przekazali uczestnikom aktualną sytuację w zakresie zakupu materiału siewnego wiosną 2019 roku, jak również poinformowali o prowadzonych doświadczeniach w celu wyhodowania nowych odmian.
Podczas przerwy uczestnicy mogli wypić kawę i herbatę oraz spróbować pysznego ciasta, które przygotowały uczennice klas technologii żywienia tutejszej szkoły. Sponsorem poczęstunku było Starostwo Powiatowe w Wągrowcu.
Bardzo serdecznie dziękuję kolegom z Powiatowego Zespołu Doradztwa Rolniczego w powiecie wągrowieckim za pomoc w zorganizowaniu konferencji, dyrektorowi szkoły Róży Spychale za profesjonalne przygotowanie organizacyjne wydarzenia oraz Starostwu Powiatowemu w Wągrowcu za sponsorowanie bufetu kawowego podczas konferencji.
Już dziś zapraszam na następną konferencję do powiatu ostrzeszowskiego, nad którą patronat objął Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi Krzysztof Ardanowski.