Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań

Dopłaty do paliwa rolniczego w 2019 roku będą wyższe niż w latach poprzednich. Zgodnie z ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o zwrocie podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej (Dz.U. 2018, poz. 2247) zwiększono limit zużycia oleju napędowego z 86 do 100 litrów na ha. W praktyce oznacza to 100 zł do 1 hektara użytków rolnych.

Dodatkowe pieniądze 30 zł do 1 średniej rocznej DJP (dużej jednostki przeliczeniowej) otrzymają hodowcy bydła. Aby je otrzymać, należy udać się do powiatowego biura ARIMR po informacje o liczbie DJP bydła w gospodarstwie za rok 2018. Jest ona obliczana na podstawie ilorazu sumy DJP bydła będącego w posiadaniu producenta rolnego w ostatnim dniu każdego miesiąca roku poprzedzającego rok, w którym został złożony wniosek o zwrot podatku akcyzowego i liczby 12.

Do obliczenia liczby DJP w gospodarstwie uwzględnia się wartości współczynników przeliczeniowych określonych w załączniku do ustawy. Różnią się one nieznacznie od tych stosowanych przy opracowywaniu programów rolno-środowiskowych czy planach nawożenia.

Współczynniki przeliczeniowe sztuk bydła na DJP:

Grupa technologiczna zwierząt gospodarskich Współczynnik przeliczenia sztuk bydła na duże jednostki przeliczeniowe
Buhaje powyżej 6 miesiąca do 1 roku 0,36
Buhaje powyżej 1 roku do 18 miesiąca 0,9
Buhaje powyżej 18 miesiąca 1,4
Cielęta do 6 miesiąca 0,15
Jałówki powyżej 6 miesiąca do 1 roku 0,3
Jałówki powyżej 1 roku do 18 miesiąca 0,8
Krowy 1

W powiecie wrzesińskim zarejestrowanych jest 830 siedzib stada bydła, stąd można przypuszczać, że taka liczba rolników zgłosi się do biura powiatowego ARiMR o wydanie zaświadczenia uprawniającego do otrzymania dodatkowego limitu za zużyte paliwo.

Termin składania wniosków pozostał bez zmian: luty i sierpień 2019.

Wzór wniosku o wydanie zaświadczenia z ARiMR we Wrześni udostępniamy poniżej w części „Pobierz załącznik”.

Nie jest to stawka satysfakcjonująca rolników. Zużycie oleju napędowego w gospodarstwach rolnych jest bardzo zróżnicowane i zależy od rodzaju działalności rolniczej, struktury użytków rolnych, kierunku produkcji, posiadanej bazy maszynowej w gospodarstwie, stosowanych technologii, intensywności produkcji, warunków pogodowych, również odległości dojazdu na pola uprawne czy kategorii gleby. Wysokie zużycie paliwa występuje przy orce – od 15 l/ha na glebach lekkich do nawet 40 l/ha na glebach ciężkich, kombajn zbożowy zużywa średnio 22 l paliwa na ha, natomiast kombajn ziemniaczany czy buraczany do zbioru potrzebuje już około 50 l ON. Najmniejsze zużycie paliwa występuje przy lekkich pracach polowych takich jak wysiew nawozów, opryski polowe, prace przy przetrząsaniu, zgrabianiu siana – od 2 do 4 l/ha.

Źródło informacji: www.arimr.gov.pl, „Inżynieria Rolnicza”, kwartalnik 139 IR/2012.

Ostatnio zmieniany 17 stycznia 2019

Chorobę powoduje wirus ospowatości śliwy występujący w Polsce oraz na południu Europy.

Objawy choroby zauważa się najczęściej na liściach i owocach. Porażone drzewa wykształcają silnie zdrobniałe i zniekształcone liście. Nerwy boczne liści mają zahamowany wzrost. Wzdłuż nerwów na powierzchni liści obserwuje się chlorotyczną mozaikę. Owoce są mniejsze i lekko zdeformowane, na ich powierzchni występują charakterystyczne rdzawe pierścienie i okrągłe plamy. Owoce dojrzewają wcześniej i opadają.

Choroba jest dla brzoskwiń mniej groźna niż dla śliw. Chore drzewa brzoskwiń mogą być poważnym źródłem zakażenia rosnących w pobliżu śliw. Wirus jest przenoszony przez mszyce oraz z chorymi zrazami i oczkami podczas rozmnażania drzew w szkółce.

Podstawowym zabiegiem zwalczającym chorobę jest zabieg zwalczania mszyc oraz pobieranie materiału do rozmnożeń wyłącznie ze zdrowych drzew.

Źródło informacji: Nagy B. „Atlas szkodników i chorób roślin sadowniczych”, PWRiL, Warszawa 1972.

Wyróżniamy wiele rodzajów miodów w zależności od tego, z jakich głównie roślin pszczoły przynoszą miód do ula. Każdy z nich ma inną nutę smakową, barwę i inne działanie zdrowotne na nasz organizm. Warto wprowadzić miód do codziennego menu. Prawdziwy miód ma sporo kalorii i jest słodszy, więc wystarczy odrobina, by osłodzić sobie życie, a przy tym dodać organizmowi wielu cennych składników.

Główne rodzaje miodów:

  • miód spadziowy,
  • miód gryczany,
  • miód rzepakowy,
  • miód akacjowy,
  • miód lipowy,
  • miód wrzosowy,
  • miód wielokwiatowy.

Miód spadziowy powstaje z soku niektórych drzew, m.in. świerka, jodły, sosny, modrzewia, klonu, dębu, brzozy, buka, wierzby, głogu. Działa antyseptycznie, przeciwzapalnie i wykrztuśnie, dlatego też dobrze wpływa na przeziębienia i poważniejsze choroby np. zapalenie płuc. Pomaga również w schorzeniach układu krwionośnego i pozytywnie działa na serce dzięki właściwościom przeciwmiażdżycowym. Korzystnie działa na układ nerwowy i schorzenia stawów. Ma właściwości odtruwające i sprawdza się w leczeniu anemii, astmy, kamicy nerkowej oraz reguluje przemianę materii i działa przeciwrakowo. Polecany jest też przez stomatologów, ponieważ zapobiega tworzeniu się kamienia nazębnego.

Miód gryczany pozyskiwany jest przez pszczoły z nektaru gryki zwyczajnej. Jest jednym z najciemniejszych miodów – ma barwę od ciemnobrunatnej do prawie czarnej. Odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną. Stosowany jest w prewencji i leczeniu schorzeń układu krążenia, szczególnie na tle miażdżycowym. Przyspiesza gojenie ran. Zawiera też sporo magnezu, dzięki czemu ma właściwości uspokajające i łagodzące stany nadmiernego napięcia nerwowego. Jest polecany osobom z anemią i osłabieniem organizmu, ponieważ zawiera żelazo i dużo witaminy C.

Miód rzepakowy pozyskiwany jest przez pszczoły z nektaru i pyłku kwitnącego rzepaku. Ze względu na często występujące uprawy rzepaku jest jednym z najtańszych miodów. Ma bardzo jasny słomkowy kolor, a po krystalizacji prawie biały. Zawiera między innymi magnez, bor, żelazo i potas. Wpływa na poszerzenie naczyń wieńcowych oraz zapobiega nadciśnieniu. Wysoka zawartość glukozy sprawia, że miód rzepakowy idealnie nadaje się jako źródło dobrze przyswajalnej energii dla osób obciążonych dużym wysiłkiem zarówno psychicznym, jak i fizycznym, a także dla rekonwalescentów. Ze względu na wysoką zawartość glukozy osoby chorujące na cukrzycę powinny go ograniczyć. Miód rzepakowy można stosować również zewnętrznie w chorobach skóry i przy oparzeniach.

Miód akacjowy ma barwę jasnokremową aż do przezroczystej. Produkowany jest przez pszczoły w czasie kwitnienia robinii akacjowej. Wśród miodów jest najsłodszy, dlatego jest bardzo lubiany przez dzieci. Odżywia i regeneruje nasz organizm w stanach zmęczenia umysłowego i fizycznego. Jest także ceniony jako środek wspomagający leczenie stanów zapalnych górnych dróg oddechowych, zwłaszcza ostrego i duszącego kaszlu, schorzeń nerek, choroby wrzodowej żołądka i układu moczowego. Działa też uspokajająco.

Miód lipowy jest pozyskiwany przez pszczoły z nektaru lipy drobnolistnej i szerokolistnej. Ma wysoką aktywność antybiotyczną i pomaga w ostrych i przewlekłych chorobach przeziębieniowych, anginach, zapaleniu zatok, oskrzeli, w chorobach dróg moczowych, schorzeniach reumatycznych, nerwicach oraz w problemach z zasypianiem i w sytuacjach długiego i silnego stresu.

Miód wrzosowy posiada niesamowity zapach i smak dzięki olejkom eterycznym. Sprawdza się jako lek przy przeziębieniach. Hamuje rozprzestrzenianie się wirusów i bakterii w organizmie. Posiada właściwości rozgrzewające, jest polecany w stanach grypowych. Świetnie sprawdza się w chorobach oczu, przewodu pokarmowego, serca i układu krążenia. Wystarczą dwie łyżeczki miodu dziennie spożywane na wiele sposobów, by już po kilku tygodniach dostrzec rezultaty jego działania. Dzięki swym właściwościom upiększająco-wygładzającym jest stosowany w kosmetyce.

Miód wielokwiatowy jest jednym z najbardziej popularnych miodów. Stosuje się go jako naturalny antybiotyk, który hamuje rozwój niepożądanych bakterii. Sprawdza się w profilaktyce chorób serca, problemach z wątrobą i funkcjonowaniu układu pokarmowego. Jest zdecydowanie mniej kaloryczny niż pozostałe miody. Przeciwdziała próchnicy zębów oraz wzmacnia układ odpornościowy. Posiada właściwości upiększające, dlatego często stosowany jest w kosmetyce.

Niech miód stanie się dodatkowym cennym składnikiem naszej diety już od dziś. Stosowany umiarkowanie przez cały rok wzmocni i odżywi nasz organizm oraz pomoże w walce z wieloma chorobami.

Bibliografia

www.zdrowa-zywnosc.pl/artykuly/34-miod-jego-wlasciwosci-zywieniowe-i-zdrowotne
/bonavita.pl
​www.portalpszczelarski.pl

14 stycznia 2019

Fusarium w uprawie pszenicy

Przygotowane przez

W walce o zdrowe ziarno i skuteczną walkę z fuzariozą ważne jest rozpoznanie, z czym walczyć i co zastosować. W programach ochrony oznaczone są dwie choroby: fuzaryjna zgorzel podstawy źdźbła i korzeni oraz fuzarioza kłosów zbóż. Fusariosum jest nazwą chorób, za które odpowiedzialne są różne gatunki Fusarium. Za jakość i zdrowotność zboża oraz tworzenie mykotoksyn odpowiadają właśnie grzyby z rodzaju Fusarium.

Z badań wynika, że region Wielkopolski ze względu na jedne z najniższych opadów w kraju ma niski w stosunku do innych rejonów czynnik ryzyka porażenia Fusarium. Zagrożenie porażeniem Fusarium wzrasta w okresie dużych i częstych deszczów, po zastosowaniu jako przedplonu kukurydzy, gdy występują regularne opady w okresie kwitnienia pszenicy, silne wyleganie, mokre żniwa i przedłużający się zbiór, wysoka wilgotność i temperatura powyżej 15°C. W wyniku wzrostu w ostatnich latach średniej temperatury oraz powiększenia powierzchni upraw kukurydzy, gdzie często po niej jest siana pszenica, obserwuje się wzrost porażenia Fusarium.

Wysoka presja patogenów z rodzaju Fusarium oraz grzybów czerniowych doprowadza do spadku jakości ziarna i problemów z jego sprzedażą. Najlepszym sposobem na ochronę kłosa jest wykonanie zabiegu na kłos. Kluczową kwestią w zwalczaniu tego patogena jest penetrowanie przez substancje aktywne nie tylko powierzchni kłosa, ale także jego wnętrza – dostanie się do miejsc, gdzie patogeny Fusarium infekują kłos.

Zabieg wykonywany od końca kłoszenia do końca kwitnienia jest wycelowany bezpośrednio w choroby kłosa. Zwalczając fuzariozę kłosa należy pamiętać, aby nigdy nie wykonywać zabiegu jedną substancją aktywną, lecz mieszaniną przynajmniej dwóch substancji. W programach i na opakowaniach są podane informacje o zawartości substancji aktywnych. Zdarza się, że rolnicy do tego zabiegu wybierają strobiluriny (np. azoksystrobina), ale nie jest to dobra decyzja.

Na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu wykonano doświadczenia na ziarniakach pszenicy z izolatami rodzaju Fusarium. Analizowano wzrost grzybni i oddziaływanie preparatów na badane gatunki Fusarium. Badano preparaty posiadające różne substancje aktywne i oznaczono, o ile procent ograniczyły one wzrost kultur grzybni. Oddziaływanie wyniosło: 95% prochloraz, 90% protiokonazol, 88% metkonazol, 76% tebukonazol, 31% azoksystrobina, najsłabiej ograniczył tiofanat metylu.

Trzeba pamiętać, że w okresie kłoszenia występują też inne choroby (np. septorioza plew pszenicy), których skuteczność zwalczania zależy od innych substancji aktywnych. Wykorzystywany w tym terminie preparat powinien więc być oparty na substancji czynnej innej od tej, z której korzystano we wcześniejszych opryskach.

Rolniku, pamiętaj! Wybierz preparat zawierający co najmniej dwie substancje aktywne lub sporządź mieszaninę samemu. Korzystny będzie także dobór odpowiedniego adiuwanta, który pomoże substancji aktywnej dotrzeć tam, gdzie powinna ona zadziałać.

Bibliografia

Sawińska Z., Świtek S., Kosiada T., Andrzejak R.: „Fusarium w uprawie pszenicy”, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu.

Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju zaprasza na spotkanie konsultacyjne projektu Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego 2030 (KSRR 2030). Konsultacje odbędą się 14 stycznia o godz. 9.30 w Kępnie w hotelu „Kamiński a zdrowie” przy ul. księdza Wawrzyniaka 34.

Zapraszamy każdego, kto troszczy się o rozwój kraju i swojego regionu, a tym samym chciałby mieć wpływ na kształt dokumentu, który będzie określał m.in. cele, kierunki działań oraz ukierunkowanie środków finansowych pochodzących z budżetu państwa, jak i funduszy europejskich w nadchodzących latach.

Informacje na temat dokumentu oraz rejestracja uczestnictwa dostępne są pod adresem www.miir.gov.pl/ksrr.

Zależy nam na każdej opinii. Dlatego też, jeśli nie mogą Państwo uczestniczyć w spotkaniu osobiście, prosimy o przesłanie swoich wniosków lub uwag na załączonym formularzu na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. z dopiskiem „Konsultacje KSRR 2030”. Uwagi można przesyłać do 23 stycznia 2019 r.

* * *

KSRR rozwija postanowienia Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju do roku 2020 (z perspektywą do 2030 r.) w zakresie obszaru Rozwój społecznie wrażliwy i terytorialnie zrównoważony. KSRR identyfikuje cele polityki regionalnej oraz działania i zadania, jakie dla ich osiągnięcia powinien podjąć rząd i samorządy terytorialne oraz pozostałe podmioty zaangażowane w tę politykę.

KSRR zastępuje dotychczas obowiązującą Krajową Strategię Rozwoju Regionalnego 2010-2020: Regiony, Miasta, Obszary Wiejskie, przyjętą przez rząd w 2010 r., uwzględniając aktualne uwarunkowania i wyzwania rozwojowe wynikające z procesów demograficznych, globalizacji oraz nowej perspektywy finansowej Unii Europejskiej.

KSRR jest podstawowym dokumentem strategicznym polityki regionalnej państwa w perspektywie do 2030 r. Strategia ta jest zbiorem wspólnych wartości, zasad współpracy rządu i samorządów oraz partnerów społeczno-gospodarczych na rzecz rozwoju kraju i województw. Dokument określa systemowe ramy prowadzenia polityki regionalnej zarówno przez rząd wobec regionów, jak i wewnątrzregionalne. Odegra on w nadchodzących latach ważną rolę w procesie programowania środków publicznych, w tym funduszy UE.

Dokument prezentuje:

  • jak dostosować się do zmian, które dzieją się wokół nas, by Polska była świadomym, odnoszącym korzyści uczestnikiem procesu globalizacji;
  • jak wykorzystać atuty regionu – w tym zasoby ludzkie i naturalne, zalety lokalizacyjne i instytucjonalne – do jego rozwoju;
  • mechanizmy współpracy pomiędzy: rządem, samorządem regionalnym, lokalnym, które umożliwiają ukierunkowanie krajowych i regionalnych strumieni finansowych na realizację powstających oddolnie wizji i planów rozwoju.

Ostatnio zmieniany 18 stycznia 2019

Wdrażanie nowych technologii pozwalających na utrzymanie opłacalności produkcji w gospodarstwie musi łączyć się ze spełnieniem wymogów ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności. Dawki stosowanych nawozów, środków ochrony roślin, ilości wysianych nasion powinny uwzględnić zmienność i różnorodność warunków panujących w środowisku. Zróżnicowanie tych warunków nie powinno prowadzić do przedawkowania lub niedoboru nawożenia lub zbyt dużych ilości wysiewu nasion.

Rolnictwo precyzyjne

Rolnictwo precyzyjne to technologie dostosowujące poszczególne elementy agrotechniki do istniejących warunków na poszczególnych polach. Jest systemem zmiennego dawkowania, stosowanym w rozsiewaczach nawozu, opryskiwaczach i siewnikach.

Jednym z elementów rolnictwa precyzyjnego jest precyzyjne nawożenie. Jest to stosowanie nawozów w dawkach dokładnie dopasowanych do potrzeb nawożenia, tj.:

  • zmienne dawkowanie w zależności od zasobności gleby i fazy rozwojowej rośliny,
  • obliczanie faktycznie uzyskanych plonów oraz precyzyjnego prowadzenia maszyn w połączeniu z nawigacją satelitarną.

Korzyści z precyzyjnego nawożenia, jakie możemy uzyskać, to:

  • oszczędność nawożenia i wzrost jego efektywności (dopasowanie dawki),
  • ujednolicenie plonu,
  • zmniejszenie kosztów paliwa.

Prowadzenie produkcji opiera się na wykonaniu zabiegów nawożenia w odpowiednim czasie i z zastosowaniem odpowiedniej ilości nawozów. Uzasadnione jest stosowanie zróżnicowanego nawożenia i wapnowania na poszczególnych częściach pola. Musimy do posiadanej wiedzy o zmiennej zasobności gleby i jej wydajności dopasować wielkość nawożenia do potencjalnego zapotrzebowania roślin.

Potrzebne nam informacje to:

  • powierzchnia upraw,
  • badanie gleby na zasobność makroelementów i odczynu,
  • bilans nawozowy,
  • struktura gleby i zawartość próchnicy,
  • zasobność w mikroelementy,
  • wielkość plonu (większy plon daje większe pobranie składników i konieczne jest wyższe nawożenie).

Podstawą jest stworzenie mapy zasobności w oparciu o próby glebowe. Następnie badając rośliny sensorami wegetacji stwierdzimy zapotrzebowanie na azot i dawki niezbędne do prawidłowej wegetacji. Optymalne zasilanie w azot znacząco wpływa na wielkość i jakość plonu. Jest ono w takim przypadku podawane jedynie w niezbędnej ilości. Mapy uzyskanych plonów potwierdzą wydajności.

Może się zdarzyć, że łączna ilość nawozów zużytych jest podobna do tej, którą potrzebowalibyśmy przy nawożeniu tradycyjnym, lecz zmienne dawkowanie pozwoli na lepsze wykorzystanie potencjału poszczególnych pól lub części pola.

Czynnikiem ograniczającym metody nawożenia precyzyjnego są wysokie koszty wprowadzenia tej technologii, zwłaszcza w małych i średnich gospodarstwach. Można jednak wprowadzać stopniowo zasady, zgodnie z możliwościami, uproszczone do niektórych elementów, takich jak:

  • dokładny pomiar pól,
  • pobieranie prób glebowych,
  • dokładne określanie zapotrzebowania na azot,
  • ważenie plonu,
  • dokumentowanie.

Jak to realizować? Skąd pozyskać istotne informacje?

Dokładne pomiary pól możemy uzyskać analizując e-wniosek.

Przy małych polach, traktujemy je jako wydzielone jednostki całości gospodarstwa.

Pobieranie prób glebowych może przeprowadzić wynajęta firma, ale można to wykonać samemu dokładnie zaznaczając miejsca, aby uzyskiwać wiarygodne wyniki poprawy lub degradacji.

Informacje o kategorii gleby można znaleźć na stronie internetowej IUNG Puławy.

Plon można zważyć z każdego pola osobno lub skorzystać z kombajnu z pomiarem. Wielkość jednostkowego plonu jest wyznaczana na podstawie gromadzonych na bieżąco informacji obejmujących masę przepływającego przez kombajn ziarna i powierzchni, z której jest ono zbierane.

Optymalne zapotrzebowanie na azot można określić za pomocą ręcznego czujnika optycznego o nazwie N-tester. Przyrząd mierząc zawartość chlorofilu w roślinie umożliwia uzyskanie informacji o aktualnym stanie odżywienia rośliny. Jest ręcznym narzędziem, które pozwala na szybkie pomiary do ustalenia wymaganej dawki azotu bezpośrednio na polu. Jeśli będziemy wykonywać pomiary co 4-5 dni, dane pozwolą nam na monitoring tempa odżywiania roślin azotem. Dzięki temu zaplanujemy nie tylko wysokość dawki, ale również termin jej zastosowania. Nie musimy go posiadać w każdym gospodarstwie na własność, ale można kupić wspólnie dla kilku producentów.

Ogólną kondycję upraw pomogą nam ocenić np. drony z kamerką. Ich ceny są już przystępne i nie muszą służyć tylko jako zabawka czy gadżet. Takie zabiegi pozwolą zaplanować i zracjonalizować nawożenie, sporządzić bilans nawozowy, podjąć decyzję o zasiewach, ilości wysiewu, odpowiednich odmianach.

Powyższe zabiegi wymagają wiedzy i chęci z naszej strony, ale są bardzo ważne dla środowiska.

Podsumowanie

  1. Informacje zdobyte dzięki zgromadzonym danym umożliwiają uzyskanie wyższej wydajności i poziomu zysków.
  2. Dokładne śledzenie przez nas kosztów pozwoli dokładne zaplanować wydatki na nawozy, nasiona i środki ochrony.
  3. Precyzyjna kontrola dawkowania zmniejszy ilość marnowanego materiału siewnego, nadmiernego nawożenia czy zbyt gęstego siewu.
  4. Wdrożenie rozwiązań rolnictwa precyzyjnego będzie dowodem zaangażowania w zwiększanie wydajności i obniżania kosztów.
  5. Wdrażanie tych technologii jest zgodne z wymogami ochrony środowiska.

Bibliografia:

Renata Gaj: Precyzyjne nawożenie roślin uprawnych, 2016.
Andrzej Dominik: System rolnictwa precyzyjnego, 2010.
​Wykorzystanie innowacyjnych technologii w rolnictwie precyzyjnym. Materiały szkoleniowe CDR Brwinów, 2017.


Bardzo często powtarzającym się pytaniem podczas udzielanych porad rolnikom były problemy z ubezpieczeniem, szczególnie prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Każdy rolnik prowadzący gospodarstwo rolne i dodatkowo działalność gospodarczą musi być ubezpieczony. Osoby które były ubezpieczone przez minimum 3 lata w KRUS i nie przekroczą kwoty graniczne należnego podatku dochodowego od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, obecnie jest to 3376 zł za rok 2018r (Jest to kwota podawana przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi i tak na przykład w latach poprzednich wynosiła 2017 3200zł), mogą nadal opłacać składki KRUS.
 W przypadku nie spełnienia tych powyższych warunków łącznie zobowiązani będą do opłaty składek w ZUS-ie.
 Składki KRUS wynoszą II, III i IV kwartale 2018 r. oraz I kwartale 2019 r. dla gospodarstw do 50 ha
- Rolnik prowadzący gospodarstwo rolne 399 zł kwartalnie
- Rolnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą i gospodarstwo rolne 672 zł kwartalnie


 

Źródło: strona KRUS www.krus.gov.pl/krus/krus 12-12-2018r

W związki z licznymi pytaniami Rolników gm. Czarnków dot. przeliczania DJP  i dołączeniem  do wniosku o zwrot podatku akcyzowego  informuję, że na podstawie art 6 ust.3 pkt 2 ustawy z dnia 10 marca 2006r. o zwrocie podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej Dz.U.2015, poz.1340ze zm.) Rolnik musi w pierwszej kolejności złożyć wniosek do Kierownika  Biura Powiatowego ARiMR w Czarnkowie o wydanie informacji o średniej rocznej liczbie DJP b y d ł a w  gospodarstwie na potrzeby wniosku o zwrot podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystanego do produkcji rolnej. Następnie tą informację załącza do wniosku o zwrot podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego i składa w Urzędzie Gminy.

Limit ustala się jako sumę

a) kwoty stanowiącej iloczyn stawki zwrotu podatku na 1 litr ON, liczby 100 oraz pow. UR będących w posiadaniu lub współposiadaniu producenta rolnego w ewidencji gruntów i budynków, według stanu na dzień 1 lutego danego roku

b) oraz kwoty stanowiącej iloczyn stawki zwrotu podatku na 1 litr oleju napędowego, liczby 30 oraz średniej rocznej liczby dużych jednostek przeliczeniowych bydła będącego w posiadaniu producenta rolnego w roku poprzedzającym rok, w którym został  złożony wniosek o zwrot podatku

Średnią roczną liczbę DJP przeliczeniowych bydła ustala się jako iloraz sumy dużych jednostek przeliczeniowych bydła będącego w posiadaniu producenta rolnego w ostatnim dniu każdego miesiąca roku poprzedzającego rok, w którym został złożony wniosek o zwrot podatku, ustalonych z uwzględnieniem wartości współczynników przeliczeniowych sztuk bydła na DJP.

Współczynniki przeliczeniowe sztuk bydła na DJP

Grupa technologiczna zwierząt gospodarskich

Buhaje powyżej 6 miesiąca do 1 roku              0,36 DJP

Buhaje powyżej 1 roku do 18 miesiąca            0,9 DJP

Buhaje powyżej 18 miesiąca                            1,4 DJP

Cielęta do 6 miesiąca                                       0,15 DJP

Jałówki powyżej 6 miesięcy do 1 roku            0,3 DJP

Jałówki powyżej 1 roku do 18 miesiąca          0,8 DJP

Krowy                                                              1,0 DJP

Podsumowując:

Limit  zwrotu podatku akcyzowego w 2019 r. wynosi 100 zł x ilość ha użytków rolnych.

Dla hodowców bydła będzie dodatkowe 30 litrów paliwa na każdą DJP (czyli 30 zł) 

Źródło: Ustawa z dnia 09.11.2018r.

Już po raz kolejny organizujemy kursy uzupełniające w zakresie stosowania środków ochrony roślin sprzętem naziemnym z wyłączeniem sprzętu montowanego na pojazdach szynowych oraz innego sprzętu stosowanego w kolejnictwie. Są to kursy jednodniowe skierowane dla rolników, którym skończyła się ważność wcześniej przebytego szkolenia. Zaświadczenie o ukończeniu jest ważne przez 5 lat od daty przebycia szkolenia. Zatem zapraszamy wszystkich rolników, którzy uczestniczyli 2014 roku w takim szkoleniu bądź wcześniej. Każdy profesjonalny użytkownik opryskiwacza zobowiązany jest do posiadania aktualnego zaświadczenia o przebyciu właśnie takiego szkolenia. Szkolenia będą odbywały się w okresie od stycznia do marca, tak jak dotychczas, w Łubowie przy Spółdzielni Usług Rolniczych.

Wszystkich zainteresowanych prosimy o kontakt, gdyż liczba miejsc jest ograniczona, z biurem powiatowym WODR w Gnieźnie przy ul. Roosevelta 114 (III piętro), tel. 61 426 48 30.

Ostatnio zmieniany 10 stycznia 2019

Przewódki to odmiany zbóż jarych - niektóre pszenice, pszenżyta i żyta, które wysiewane są późną jesienią, kiedy istnieje jeszcze możliwość wykonania zabiegów uprawowych.

Jak wiemy praca rolnika to często „ laboratorium pod gołym niebem”, z tego względu wielu boi się podjąć ryzyka uprawy roślin zwanych przewódkami. Czy warto zaryzykować?

Najczęściej ten dylemat dotyka rolników, którzy ze względu na opóźniony termin zbioru roślin poprzedzających, takich jak buraki czy kukurydza na ziarno, muszą się zmierzyć z tym problemem.

Przewaga roślin przewódkowych jest najbardziej widoczna suchą wiosną, gdy rusza wegetacja, wtedy odmiany przewódkowe posiadają już rozwinięty system korzeniowy, który pozwala na pobieranie wody i krzewienie w przeciwieństwie do zbóż jarych, które zaczynają dopiero kiełkować. Może to przynieść w efekcie wzrost plonów ziarna nawet o 25-30 % więcej w stosunku do roślin sianych wiosną. Jednak, aby być obiektywnym trzeba też wspomnieć o zagrożeniach płynących z wysiewu zbóż jarych jesienią. Gdy wystąpią mrozy, a zima będzie bezśnieżna z silnymi wiatrami, to uprawa może nie przetrwać. Generalnie należy przyjąć zasadę, że jeżeli istnieje możliwość siewu przed pierwszym listopada, należy zdecydować się na uprawę odmiany ozimej.

Na załączonych zdjęciach uprawa pszenicy jarej odmiany DOBRAWA zasianej 19.11.2018 roku po burakach cukrowych zebranych w ostatnich dniach października. Pole zostało przygotowane do siewu agregatem bezorkowym (gruberem). Siew wykonano siewnikiem rzędowym z normą wysiewu powiększoną do 270 kg/ha.

Ocenę stanu uprawy pozostawiam sobie na wiosnę po ruszeniu wegetacji. Zobaczymy jaki efekt przyniosło zasianie pszenicy przewódki.

Na zdjęciach pole obsiane przewódką oraz szpilkujące pszenice w ostatnich dniach grudnia 2018 roku.