Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań
11 grudnia 2013

Aktualne koszty eksploatacji wybranych ciągników

Przygotowane przez

Niezwykle pomocnym narzędziem do zarządzania kosztami w gospodarstwie rolnym jest znajomość kosztów eksploatacji ciągników.

Dla zorientowania naszych czytelników prezentujemy koszty eksploatacji ciągników o zróżnicowanych mocach, dla trzech wariantów użytkowania wg kryterium rocznego wykorzystania maszyn. Koszty te pochodzą z publikacji pn. „Koszty eksploatacji maszyn rolniczych”1, i zostały zaktualizowane przez autora opracowania wg cen oleju napędowego z jesieni 2013 r. tj. 5,59 zł/l. Jest to materiał niezmiernie przydatny i niewątpliwie może stanowić pewien punkt odniesienia do ustalenia kosztów eksploatacji ciągników o różnej mocy. Prezentowane jednostkowe koszty eksploatacji ciągników odnoszą się do przeciętnych warunków użytkowania sprzętu rolniczego.

Art_Koszty

 

Typ ciągnika, moc

300 godz/rok

500 godz/rok

800 godz/rok

T25A, 18,4 KW

22,15

19,67

18,37

Ursus C 330. 22 KW

25,72

22,96

21,52

Farmtrac 535, 24,2 KW

27,91

24,90

23,33

Ursus 2812 K, 28,5 KW

33,48

29,96

28,14

Ursus 3512 Agro Bis, 34,6 KW

38,15

34,38

32,43

Ursus C 360 3p, 35 KW

36,86

33,37

31,56

Kioti DK 551C, 39,7 KW

42,76

38,71

36,63

Farmtrac 665, 43 KW

41,22

37,63

35,77

Zetor PROXIMA 6421, 45 KW

45,39

41,30

39,19

Ursus 4512 Agro, 50,5 KW

48,64

44,49

42,35

Ursus 4514 Agro Bis, 50,5 Kw

51,38

46,81

44,46

Ursus 5314 Agro Bis, 52,2 KW

53,48

48,70

46,25

Ursus 5714 Agro Bis, 58,1 KW

57,39

52,45

49,91

Zetor Proxima 8441, 60 KW

58,74

53,79

51,25

Pronar 82 A II, 60 KW

54,17

51,55

51,19

Pronar 82  TSA II, 60 KW

58,22

55,50

55,14

Zetor PROXIMA Plus 105, 74 KW

65,54

62,52

62,16

PRONAR 1025A II, 77 KW

66,31

63,36

62,99

Ursus 1224, 85 KW

79,76

75,89

75,48

ZETOR FORTERA, 90 KW

79,22

75,63

75,22

Same IRON 125, 93 KW

109,92

99,39

94,04

Same IRON 140, 105 KW

120,91

109,65

103,93

Ursus 1634, 114 KW

107,5

99,16

94,91

Ursus 1674, 116,5

117,26

107,51

102,55

Same IRON 210, 157 KW

157,92

150,11

149,64

Orion 25,2, 166,2 KW

168,54

160,15

159,67

Orion 25,3, 178,7 KW

179,72

170,88

170,39

PRONAR 8140, 195 KW

185,00

176,46

175,96

 

 

Art_Koszty2

Typ ciągnika, moc

400 godz/rok

600 godz/rok

800 godz/rok

Zetor Proxima Plus 105 (74,3 KW)

85,57

82,35

81,97

POL-MOT 10014H (74,9 KW)

85,50

82,47

82,10

ZETOR Proxima Power 115 (80,9 KW)

93,37

89,86

89,46

Ursus Mido 8024 (80,9 KW)

97,14

93,29

92,90

Agrotron K 610 (87 KW)

110,09

105,43

105,02

Zetor Forterra 125 (89,7KW)

103,70

99,83

99,42

Agrotron M 410 (104,5 KW)

128,97

123,74

123,32

Ursus 1674 Forte (116,5 KW)

138,62

133,39

132,98

Pronar 7150 (132,4 KW)

170,50

163,31

162,86

Orion 25.2 (166,2 KW)

212,98

204,16

203,68

Orion 25.3 (178,7 KW)

225,05

215,98

215,50

Pronar 8140 (195 KW)

231,08

222,57

222,08


1) Aleksander Muzalewski „Koszty eksploatacji maszyn rolniczych”, wyd. ITP-PIP Falenty, 2010 r.
11 grudnia 2013

Który olej wybrać?

Przygotowane przez

Oleje roślinne pozyskiwane są z różnych części roślin, np. nasion, owoców, pestek, a także z kiełków roślinnych. I to nie tylko z roślin tradycyjnie uważanych za rośliny olejkodajne, ale także z wielu innych. Najwięcej oleju na świecie pozyskuje się z kukurydzy, oliwek, orzeszków ziemnych, rzepaku, słonecznika i  soi. Produkcja odbywa się  dwoma metodami -na zimno i jako rafinowane, czyli oczyszczane. Każdy konsument może organoleptycznie  ocenić różnice w smaku i zapachu pomiędzy tymi olejami. Oleje tłoczone na zimno (proces tłoczenia przebiega w temperaturze 40-50⁰C), a takimi są oliwa extra virgin, olej lniany, niektóre rodzaje oleju rzepakowego, mają bardzo specyficzny zapach i smak. Natomiast olej rafinowany jest bardziej neutralny i dzięki temu można go wykorzystywać do przyrządzania większej gamy potraw , a nawet ciast, bo nie wpływa na ich zapach i smak. Przewaga olejów rafinowanych to wytrzymałość na wysokie temperatury i dużo niższa cena. Oleje roślinne pozyskane z nasion bez rafinacji zawierają  tzw. substancje towarzyszące. A na zdrowie człowieka mogą one działać korzystnie i niekorzystnie. Dlatego rafinacja umożliwia usunięcie lub zmniejszenie stężenia  substancji niekorzystnych  dla zdrowia .Dzięki pełnemu  procesowi rafinacji można uzyskać olej, który nie będzie zawierał szkodliwych metali ciężkich- ołowiu, arsenu, rtęci, kadmu czy zanieczyszczeń chemicznych takich jak benzopiren. Okazuje się, że oleje rafinowane mają kilkakrotnie mniej metali ciężkich i dwukrotnie mniej żelaza niż tłoczone na zimno. Oba typy oleju zawierają sterole i tokoferole, które działają korzystnie na nasz organizm. Z tym, że oleje rafinowane mają ich mniej. To sterole roślinne odpowiadają za utrzymanie prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi. Natomiast tokoferole są składnikiem witaminy E. Ważna jest również kwestia trwałości olejów. Olej tłoczony na zimno jest mniej trwały niż rafinowany. Powodem jest duża  zawartość substancji towarzyszących mających wpływ na utlenianie, czyli psucie oleju. W przypadku olejów rafinowanych to mają dłuższy termin przydatności do spożycia, gdyż dzięki procesowi rafinacji usuwane są tzw. katalizatory procesu utleniania. Sprawia to , że mogą być długo przechowywane i zachowują  swoje właściwości żywieniowe.

Ale który olej wybrać?

Najważniejsza sprawa to nauczyć się wybierać i właściwe stosować oleje, chociaż wielu naukowców uważa, że bezpieczniejszy jest olej rafinowany  ze względu na stopień oczyszczenia. W Polsce pierwsze miejsce w spożyciu wśród olejów zajmuje olej rzepakowy -80%  rynku. Na drugim miejscu jest olej słonecznikowy. Ze względu na obszar geograficzny w Polsce zaleca się spożywanie produktów zawierających dużo kwasu linolenowego, czyli omega-3, gdyż w naszej diecie jest deficytowy.  Kwasy tłuszczowe omega-3 pełnią w organizmie człowieka ważną rolę, gdyż obniżają stężenie triglicerydów ( trójglicerydów) w surowicy, obniżają ciśnienie tętnicze krwi, zmniejszają procesy zapalne w organizmie i korzystnie działają w profilaktyce chorób sercowo- naczyniowych. Mają także wpływ na zahamowanie rozwoju guzów, namnażanie i rozprzestrzenianie tkanki nowotworowej.

I tak porównując olej rzepakowy i słonecznikowy okazuje się, że  olej rzepakowy zawiera 10%  omega-3, a olej słonecznikowy tylko ilości śladowe. Natomiast olej słonecznikowy ma dużą zawartość kwasów tłuszczowych omega-6, czyli kwasu linolowego. Niestety w połączeniu z małą ilością omega- 3 jest to nieprawidłowa proporcja pomiędzy nimi, gdyż wynosi 136:1. Według dietetyków zalecany jest stosunek 2:1 i taki właśnie jest w oleju rzepakowym.

Wielonienasycone kwasy tłuszczowe są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Ale  organizm człowieka nie może ich syntetyzować i dlatego muszą być pobierane z pożywieniem. Okazuje się, że wszystkie oleje mają w swojej zawartości kwasy omega-6, a tylko w niektórych  w znaczącej ilości jest kwas omega- 3( olej lniany, rzepakowy, sojowy).

Również warto sprawdzić ile w danym oleju znajduje się kwasu oleinowego, czyli omega-9. Olej rzepakowy jest nazywany „oliwą Północy” ze względu na zawartość bardzo cennego jednonienasyconego kwasu oleinowego- 62%. Jednak najbogatszym źródłem tego kwasu jest oliwa z oliwek, bo ma go aż 75%.

Porównanie składu oleju rzepakowego, słonecznikowego i oliwy z oliwek

Nazwa

Kwas

Olej rzepakowy

Olej słonecznikowy

Olej oliwkowy (oliwa z oliwek)

Kwasy tłuszczowe wielonienasycone

*Linolowy ( omega -6)

 

*linolenowy ( omega – 3)

 

*stosunek omega-6 do omega -3

20%

 

10%

 

2:1

68%

 

Śladowe

 

>136:1

9%

 

1%

 

9:1

Kwasy tłuszczowe jednonienasycone

oleinowy

(omega-9)

62%

18%

75%

Nasycone kwasy tłuszczowe

 

7%

14%

15%

Sterole roślinne (całkowita zawartość)

 

633-881mg/100g

410mg/100g

210 mg/100 g*

 

Dane z monografii „ Olej rzepakowy- nowy surowiec, nowa prawda” pod red. prof. dr hab. Jana Krzymańskiego z IHAR

*wg prof.dr hab. Krzysztofa Krygiera

Olej rzepakowy zawiera wszystkie niezbędne kwasy tłuszczowe w pożądanych proporcjach. Oliwa z oliwek jest uważana za tłuszcz najwyższej jakości wśród tłuszczów roślinnych. Jest podstawowym składnikiem w diecie śródziemnomorskiej, która jest zalecana w profilaktyce chorób serca.  Zawiera głównie jednonienasycone kwasy tłuszczowe. Jednak porównując jej wartość odżywczą z innymi olejami okazuje się, że są oleje dużo lepsze niż oliwa z oliwek.

Olej rzepakowy zawiera 10 razy więcej  omega – 3 niż oliwa z oliwek. Jest również bogaty w witaminy A, E, D i K

A jakie wartości odżywcze posiada olej lniany?

Olej lniany w swoim składzie zawiera w 100 ml 92 g tłuszczy, w tym kwasy nasycone 9 g,  kwasy jednonienasycone 16 g, kwasy wielonienasycone 67 g.

1 łyżka stołowa oleju lnianego = 15 ml=14 g=124 kcal

W takiej porcji jest 22 g omega-9, 1,8 g omega-6 i 7,7 g omega- 3. Dzienna zalecana dawka dla osoby dorosłej  to 1-2 łyżki oleju podawane 3 razy. Bardzo dobre efekty daje jedzenie białego chudego sera polanego olejem lnianym w proporcji 2-8 łyżek oleju i 125 g białego sera. Olej lniany jest otrzymywany w wyniku tłoczenia na zimno tzn. pozyskiwany jest w niskiej temperaturze. Dlatego ważne jest właściwe przechowywanie oleju, czyli po otwarciu butelkę należy włożyć do lodówki . Jest to istotne, gdyż pod wpływem promieni słonecznych gwałtownie utleniają się kwasy omega – 3. Optymalna temperatura przechowywania to od 4 do 10⁰C przez  okres około 3 miesięcy. Stosuje się go na surowo- do sałatek, surówek.

Jakie oleje nadają się do smażenia?

O przydatności poszczególnych olejów  w procesie smażenia  decyduje temperatura dymienia. Co to takiego? Temperatura dymienia jest to moment, w którym pod wpływem temperatury produkt zaczyna się degradować i wyzwalają się substancje rakotwórcze. Najniższy stopień dymienia mają oleje zawierające najmniej wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, gdyż są najbardziej podatne na utlenianie. Z tego powodu nie należy na nich smażyć. Zaleca się do smażenia użycie olejów z przewagą kwasów tłuszczowych jednonienasyconych.

Skład kwasów tłuszczowych przykładowych tłuszczów, w tym smalcu i masła

Nazwa-porcja 100 g

Tłuszcz łącznie

Punkt dymienia

Olej rzepakowy

100 g

215⁰C

Olej słonecznikowy

100 g

232⁰C

Olej oliwkowy

100 g

216⁰C

Olej lniany

100 g

107⁰C

Smalec

100 g

221-250⁰C

Masło

82,5 g

120-170⁰C

Proces smażenia zwiększa zawartość tłuszczu w produkcie, a przez to utrudnia obniżenie jego ilości w racji pokarmowej. Do krótkiego smażenia w warunkach domowych należy stosować oleje roślinne i oczywiście tylko raz użyte. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi udział tłuszczów w dziennej diecie powinien wynosić około 30%. Jednak tendencje „zdrowotne” wskazują na obniżanie spożycia tłuszczów poniżej 30% dziennego zapotrzebowania na energię. Istotna jest również zmiana struktury spożycia na korzyść tłuszczów roślinnych. W sklepach można kupić różne rodzaje olejów. Nie tylko te najczęściej stosowane, ale także olej kukurydziany, sezamowy, sojowy, palmowy, arachidowy, z pestek dyni czy z pestek winogron. W zależności od naszych preferencji smakowych, czy zapachowych, a przede wszystkim do  jakich potraw będzie użyty powinno dokonywać się wyboru oleju.

 

10 grudnia 2013

Wesołych Świąt

Przygotowane przez

Ostatnio zmieniany 11 grudnia 2013
11 grudnia 2013

Od czego zależy wartość opałowa drewna?

Przygotowane przez

Poszczególne gatunki drewna mają mniej więcej zbliżoną wartość opałową drewna. Generalnie możemy uznać, że wartość opałowa gatunków iglastych jest o około 6% wyższa w stosunku do gatunków liściastych. Wartość opałowa wyrażana jest jednak w przeliczeniu na 1kg, a poszczególne gatunki drewna charakteryzują się różną gęstością. Gatunki o dużej gęstości (w granicach 650 – 800 kg/m3) to dąb, buk, wiąz, grab, jesion i robinia (popularnie zwana akacją), gatunki o lekkim drewnie (około 400 – 500 kg/m3) to topole, wierzby, olsze i gatunki iglaste z wyjątkiem modrzewia, gęstość w granicach 600 - 650 kg/m3 mają brzoza, klon i modrzew. Istnieje pogląd, że drewno ciężkie posiada wyższą wartość opałową. Jest to nieprawda. Drewno ciężkie ma niższą wartość opałową, ale ma większą masę przy tej samej objętości w porównaniu z drewnem lekkim, czym należy tłumaczyć wspomniany powyżej potoczny pogląd. Zabrzmi to trochę komicznie, ale drewno ciężkie ma po prostu więcej „drewna w drewnie”, czyli więcej substancji palnej w tej samej objętości. W Polsce drewno rzadko sprzedawane jest wg masy a głównie wg objętości. Drewno ciężkie jest jednak droższe, wskutek czego w przeliczeniu na masę kilogram lekkiego drewna opałowego gatunków iglastych (np. sosny) bywa tańszy niż kilogram drewna o dużej gęstości (np. brzozowego). Prawdą natomiast jest, że ciężkie drewno posiada wyższą opałową wartość właściwą, czyli wartość energii zawartej w jednostce objętości, co część autorów błędnie interpretuje jako wartość opałową.

 

Art_Wart_Opalowa

 

Źródło: Poradnik Gospodarski 04/2012

11 grudnia 2013

Ogólny podział drewna

Przygotowane przez

Drewno dzielimy na trzy grupy, tzn. drewno liściaste, drewno iglaste oraz drewno krzewów. Drewno krzewów ma marginalne znaczenie jako drewno opałowe, a i inne zastosowania tego surowca są bardzo specyficzne (np. drewno trzmieliny jest najlepszym surowcem do wytwarzania węgla drzewnego będącego komponentem wkładów ołówkowych).

Pozostaje wybór pomiędzy drewnem iglastym i liściastym. W większości przypadków drewno iglaste jest znacznie tańsze od drewna liściastego, biorąc pod uwagę cenę jednostkową. Nie wszystkie jednak piece są przygotowane do spalania drewna iglastego. Zanim zdecydujemy się na ogrzewanie domu drewnem iglastym upewnijmy się, czy nasz piec jest do tego przystosowany.

Większość, jeśli nie wszystkie, starych pieców c.o. może być zasilanych drewnem iglastym. Jeżeli jesteśmy posiadaczami nowej jednostki grzewczej informację o tym, jakie drewno będzie do niej odpowiednie powinniśmy otrzymać od sprzedawcy.

Źródło: Poradnik Gospodarski

11 grudnia 2013

Kiedy konieczne jest pozwolenie zintegrowane

Przygotowane przez

Kiedy konieczne jest pozwolenie zintegrowane

Pozwolenie zintegrowane w przypadku chowu i hodowli zwierząt obejmuje te podmioty, których skala prowadzonej działalności może powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości, obowiązek uzyskania pozwolenia zintegrowanego mają te podmioty, które posiadają w swojej fermie (instalacji) więcej niż:

  • 40 000 stanowisk dla drobiu,
  • 2 000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg,
  • 750 stanowisk dla macior.

Przy czym pozwolenie zintegrowane wymagane jest dla w/w stanowisk niezależnie od faktycznej obsady zwierząt w danej chwili. W przypadku posiadania w/w ilości stanowisk w fermie obowiązek uzyskania pozwolenia zintegrowanego mają zarówno przedsiębiorcy jak i rolnicy (osoby nie będące przedsiębiorcami).

Celem systemu pozwoleń zintegrowanych jest doprowadzenie do znaczącej i systematycznej poprawy stanu środowiska, a jednocześnie zapobieganie przemieszczaniu tzw. brudnych  technologii do krajów, gdzie wymogi ochrony środowiska były łagodniejsze niż w innych regionach Unii. Jednolite prawo w krajach Wspólnoty zapewnia równą ochronę środowiska, w każdym kraju Wspólnotowym.

Pozwolenie zintegrowane dla ferm wydawane jest na wniosek zainteresowanego i na okres nie dłuższy niż 10 lat. Wnioski należy składać do starostwa powiatowego lub urzędu marszałkowskiego jeśli przedsięwzięcie klasyfikowane jest jako mogące znacząco oddziaływać na środowisko.

Przedsiębiorstwa rolne produkujące na dużą skalę nie może odbyć się bez planu nawożenia wykonanego co roku. Plan jest opracowywany na podstawie składu chemicznego nawozów oraz potrzeb pokarmowych roślin  i zasobności gleb. Częstym utrudnieniem jest konieczność zagospodarowania, co najmniej 70 procent gnojowicy na własnych użytkach rolnych. Pozostałe 30 procent gnojowicy może zostać zbyte poza gospodarstwo. Jednak dla tej ilości i tak musi zostać opracowany plan nawozowy dla gospodarstwa nabywcy.

Zbiorniki na magazynowanie gnojowicy muszą mieś pojemność wystarczającą na jej przechowanie przez okres co najmniej 4 miesięcy.

Podstawa prawna:

Krystian Karnicki
11 grudnia 2013

Obowiązki rolników prowadzących działalność rolniczą na OSN-ach.

Napisane przez

Obowiązki rolników prowadzących działalność rolniczą na OSN-ach.

W gospodarstwach położonych na terenach OSN obowiązuje  Program działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych opracowany przez Dyrektora RZGW. Główny cel programu to poprawa stanu wód zanieczyszczonych przez azotany pochodzące ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu wód. Należy przestrzegać okresów stosowania nawozów tak aby zawarte w nich składniki mineralne (szczególnie związki azotu) nie były narażone na wymywanie do wód gruntowych lub zmywanie ich do wód powierzchniowych, powodując zanieczyszczenie wód. Program będzie realizowany przez 4 lata (2012 – 2016).

Stosowanie nawozów.

Nawozy naturalne i organiczne stosuje się na gruntach ornych w okresie od 1 marca do 15 listopada.

Nawozy naturalne płynne stosuje się na łąkach i pastwiskach w okresie od 1 marca do 15 sierpnia. Nawozy naturalne stałe stosuje się na łąkach od 1 marca do 30 listopada, a na pastwiskach od  1 marca  do 15 kwietnia i od  15 października do 30 listopada.

Nawozy azotowe mineralne stosuje się na gruntach ornych i uprawach wieloletnich od 1 marca do 15 listopada (zakaz nie dotyczy producentów buraków cukrowych, którzy zawarli  kontrakt na ich dostawę po 15 listopada).

Nawozy mineralne stosuje się na łąkach i pastwiskach od 1 marca do 15 sierpień.

Na łąkach i pastwiskach  użytkowanych kośno – pastwiskowo i przy wypasie kwaterowym stosuje się obniżoną dawkę azotu w wysokości do 85 kg/ha z nawozów płynnych naturalnych.

Przechowywanie nawozów naturalnych i pasz soczystych.

Gnojówka i gnojowica w gospodarstwach powinna być przechowywana w zbiornikach o pojemności umożliwiającej jej przechowywanie przez okres co najmniej 6 miesięcznej produkcji tych nawozów

Obornik powinien być przechowywany w taki sposób, aby nie dochodziło do przenikania odcieków do wód gruntowych lub do gruntu.  W przypadku utrzymania zwierząt na głębokiej ściółce podłoże w budynku inwentarskim powinno być nieprzepuszczalne.

Urządzenia do  przechowywania nawozów naturalnych należy dostosować do końca obowiązywania Programu .

Dopuszczalne jest również złożenie obornika na pryzmie bezpośrednio na gruncie ale nie na dłużej niż na okres 12 tygodni w okresie od 1 marca do 30 października. Pryzma taka powinna być zlokalizowana poza  zagłębieniem terenu, w odległości większej niż 15 m od linii brzegów wód powierzchniowych i na terenach o spadku do 3%. W następnym okresie wegetacyjnym pryzmę należy umieścić  w innym miejscu. Złożenie obornika na pryzmie oraz datę złożenia obornika rolnik zobowiązany jest zaznaczyć na mapce lub szkicu działki.

Jeżeli w gospodarstwie znajduje się za duża ilość nawozów naturalnych w stosunku do powierzchni ich przechowywania lub ilość azotu wyprodukowanego w gospodarstwie przekracza 170kg N/ha użytków rolnych, należy nadmierną ilość nawozów zbyć i posiadać na to umowy zbytu (wzór umowy w załączniku).

Jeżeli w gospodarstwie produkowane są pasze soczyste to należy zabezpieczyć przed wyciekiem umieszczając je w silosach, na płytach lub na podkładzie z folii i sieczki oraz pod przykryciem foliowym. Kiszonki składa się 20 m od linii brzegów wód powierzchniowych oraz źródeł i ujęć wody.

Na glebie zamarzniętej powierzchniowo nie można stosować nawozów, ale nie dotyczy to pierwszej wiosennej dawki nawozów azotowych na uprawach rośli ozimych na glebach zamarzniętych powierzchniowo jeżeli uzasadniają ta względy agrotechniczne.

Rozsiewacze nawozów i opryskiwacze należy myć 20m od brzegu zbiorników i cieków wodnych, a wodopoje organizuje się poza zbiornikami i ciekami wodnymi.

Rolnicy zobowiązani są do prowadzenia dokumentacji wszystkich zabiegów agrotechnicznych, a w szczególności związanych z nawożeniem. W rejestrze tym należy uwzględnić termin, zastosowana dawka nawozu, powierzchnię  oraz pod jaką roślinę została zastosowana. Dawki nawożenia azotem powinny być zgodne z załącznikiem 5 do Rozporządzenia. Rolnicy posiadający powyżej 100 ha użytków rolnych położonych na OSN, zobowiązani są do opracowania planu nawozowego i stosowania nawożenia zgodnie z opracowanym planem nawożenia.

W gospodarstwach położonych na OSN-ach może być przeprowadzona kontrola przez pracowników Wojewódzkiej Inspekcji Ochrony Środowiska oraz przez ARiMR.

W załączniku:

1. Rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu z dnia 17 sierpień 2012r. Są tam załączniki :

nr 1 Współczynniki przeliczeniowe sztuk rzeczywistych zwierząt na DJP,

nr 2 Wykaz obrębów ewidencyjnych objętych zakresem obowiązywania Programu,

nr 3 Sposób obliczania minimalnej wielkości miejsc do przechowywania  nawozów naturalnych,

nr 4 Średnie roczne wielkości produkcji nawozów naturalnych i koncentracji zawartego w nich azotu w zależności od gatunku zwierzęcia, jego wieku i wydajności oraz systemu utrzymania,

nr 5 Maksymalne dawki nawożenia azotem dla upraw w plonie głównym N w kg/ha składnika działającego.

2.Przykład umowy na zbyt nawozu naturalnego.

Wzr2

Opracowała Beata Mączyńska ZD w powiecie wągrowieckim.

Pobierz załącznik:
Ostatnio zmieniany 11 grudnia 2013
11 grudnia 2013

Moja wieś aktywna - Smogulec.

Napisane przez

„Moja wieś aktywna” – dalszy ciąg.

Następna wieś, która brała udział w  konkursie „Moja wieś aktywna” to Smogulec. Wieś ta położona jest na trasie do Wyrzyska , 11km na północ od Gołańczy  nad rzeczką Kcyninką w przepięknym pofalowanym terenie wśród lasów. Pisząc o Smogulcu należy koniecznie wspomnieć o kościele parafialnym p.w. św. Katarzyny istniejący już od 1415r. Należy on dzisiaj do najciekawszych obiektów architektonicznych w Polsce. Jego renesansowy wygląd, a zwłaszcza ciekawe wnętrze z kaplicą Hutten – Czapskich włącznie nakazują zaliczyć go  do najcenniejszych obiektów tego typu w kraju. Przyczynił się do tego przede wszystkim Bogdan Hutten - Czapski (1851-1937), który nie szczędził sił i środków na ciągłe upiększanie świątyni. Ocalał także fragment barokowego pałacu w którym znajduje się piękna świetlica wiejska, kuchnia, którą zawiadują członkinie KGW oraz znajduje się w nim także pracownia komputerowa, która służy mieszkańcom wsi. Kto będzie przejeżdżał w okolicach  Smogulca na pewno nie pożałuje wstępując zobaczyć piękną świątynie, pozostałości pałacu oraz park z olbrzymimi zabytkowymi drzewami opisanymi na tabliczkach. Członkinie KGW w Smogulcu kultywują tradycję i podobnie jak inne wioski brały udział w w/w konkursie. Jak się zaprezentowały można zobaczyć po pięknie zastawionych stołach.

 Smog_01

Smog_02

Smog_03

Lidia Rybińska

11 grudnia 2013

Zyczenia od ZD Wągrowiec

Przygotowane przez
zyczenia02
Ostatnio zmieniany 11 grudnia 2013
11 grudnia 2013

Ramowa Dyrektywa Wodna c.d.-rejestry obszarów wymagających szczególnej ochrony wód

Przygotowane przez

Kontynuując temat Dyrektywy 2000/60/WE tzw. Ramowej Dyrektywy Wodnej (RDW), która weszła w życie w grudniu 2000 r. w tym artykule chciałabym krótko przedstawić jedno  z zagadnień, które wynika z tego dokumentu. Otóż zgodnie z zapisami art. 6 Ramowej Dyrektywy Wodnej, Państwa Członkowskie zobligowane są do utworzenia rejestru wszystkich obszarów wymagających szczególnej ochrony, w celu zachowania dobrego stanu znajdujących się tam wód powierzchniowych i podziemnych oraz dla utrzymania siedlisk i gatunków bezpośrednio uzależnionych od wody. Należy również dokonywać przeglądu oraz uaktualniania tego rejestru.

Zgodnie z założeniami  RDW uwzględnionymi w Ustawie Prawo wodne z dnia 18 lipca 2001 r. W Polsce ( z poź.zm), rejestr obszarów chronionych został utworzony w 2003 r., i zaktualizowany w 2007 roku a obecnie prowadzone są prace nad aktualizacją rejestru na potrzeby kolejnego cyklu planistycznego

Rejestr wykazów obszarów chronionych, zgodnie z  art. 113, ust. 4 sporządzany dla każdego obszaru dorzecza, obejmuje wykazy:

  1. Obszarów przeznaczonych do poboru wody w celu zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia;
  2. Obszarów przeznaczonych do ochrony gatunków zwierząt wodnych o znaczeniu gospodarczym;
  3. Jednolitych części wód przeznaczonych do celów rekreacyjnych, w tym kąpieliskowych;
  4. Obszarów wrażliwych na eutrofizację wywołaną zanieczyszczeniami pochodzącymi ze źródeł komunalnych;
  5. Obszarów narażonych na zanieczyszczenia związkami azotu, pochodzącymi ze źródeł rolniczych;
  6. Obszarów przeznaczonych do ochrony siedlisk lub gatunków, ustanowionych w ustawie o ochronie przyrody, dla których utrzymanie lub poprawa stanu wód jest ważnym czynnikiem w ich ochronie.

 

1. Obszary przeznaczone do poboru wody w celu zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia.

Są to obszary, z których pobierana jest lub planuje się pobierać z nich wodę do celów komunalnych, produkcji żywności lub leków. Są to jednolite obszary jednolitych części wód powierzchniowych i jednolitych części wód podziemnych, z których ujmowana jest dla w/w celów woda odpowiednio powierzchniowa lub podziemna, a średnia wielkość poboru dla takich części wód wynosić średnio powyżej 10 m3 na dobę lub służy więcej niż 50 osobom. Obszary te  powinny być chronione aby zachować odpowiednią ilość wody odpowiedniej jakości.

 

Art_RDW

Źródło: www.rdw.org.pl

 

2. Obszary przeznaczone do ochrony gatunków zwierząt wodnych o znaczeniu gospodarczym.

Nie wykazano obszarów do ochrony gatunków zwierząt wodnych o znaczeniu gospodarczym.

3. Jednolite części wód przeznaczone do celów rekreacyjnych, w tym kąpieliskowych.

Praktycznie, są to wody, na których organizowane są kąpieliska a woda na tych obszarach powinna spełniać wymogi m.in. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 16 października 2002 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać woda w kąpieliskach.

4. Obszary wrażliwe na eutrofizację wywołaną zanieczyszczeniami pochodzącymi ze źródeł komunalnych.

Polska uznała ,że cały obszar kraju jest wrażliwy na eutrofizację wywołaną zanieczyszczeniami pochodzącymi ze źródeł komunalnych. Już wcześniej takie obszary zostały wyznaczone w Państwach Członkowskich zgodnie z Dyrektywą 91/271/EWG dot. oczyszczania ścieków komunalnych . Dyrektywa 91/271/EWG wdrażana jest na całym terytorium kraju poprzez realizację zapisów następujących programów:

  • Krajowy Program Oczyszczania Ścieków Komunalnych, opracowany w 2003 r. (AKPOŚK2003) i zaktualizowany w 2005 (AKPOSK2005) i 2010 r. (AKPOSK2009);
  • Program wyposażenia aglomeracji poniżej 2 000 RLM w oczyszczalnie ścieków i systemy kanalizacji sanitarnej;
  • Program wyposażenia zakładów przemysłu rolno-spożywczego o wielkości 4000 RLM, odprowadzających ścieki bezpośrednio do wód, w urządzenia zapewniające wymagane przez polskie prawo standardy ochrony wód.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że RLM to (wg wikipedii) Równoważna Liczba Mieszkańców, ang. Population equivalents) – to liczba wyrażająca wielokrotność ładunku zanieczyszczeń w ściekach odprowadzanych z obiektów przemysłowych i usługowych w stosunku do jednostkowego ładunku zanieczyszczeń w ściekach z gospodarstw domowych, odprowadzanych od jednego mieszkańca w ciągu doby (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Statystycznej Dotyczącej Działalności i Urządzeń Związanych z Ochroną Środowiska Dz. U. z 1999 r. Nr 25, poz. 218)

5. Obszary narażone na zanieczyszczenia związkami azotu, pochodzącymi ze źródeł rolniczych.

Są to obszary narażone na zanieczyszczenia związkami azotu, pochodzącymi ze źródeł rolniczych, z których spływają do wód powierzchniowych i/lub podziemnych oraz  do wód, które są eutroficzne lub mogą stać się eutroficzne, wody , które zawierają lub mogą zawierać ponad 50 mg/l azotanów, jeżeli nie zostaną podjęte działania opisane w dyrektywie,

Wg Dyrektywy Rady 91/676/EWG - strefy wrażliwe na zanieczyszczenie związkami azotu nazywane są strefami zagrożenia lub NVZ natomiast wg ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (z póź.zm).- obszarami szczególnie narażonymi lub OSN.

Programy Działań dla poszczególnych obszarów ustalane są co 4 lata przez Regionalne Zarządy Gospodarki Wodnej.

Wyznaczenie obszarów OSN ma istotne znaczenie dla funkcjonowania na nich gospodarki rolnej ponieważ wiąże się z konkretnymi wymogami i zobowiązaniami dotyczącymi produkcji rolniczej.

6. Obszary przeznaczone do ochrony siedlisk lub gatunków, ustanowionych w ustawie o ochronie przyrody, dla których utrzymanie lub poprawa stanu wód jest ważnym czynnikiem w ich ochronie.

Najkrócej mówiąc są to obszary, które obejmują cenne siedliska i gatunki obszarów takich jak :Natura 2000 (w tym obszarów wyznaczonych na mocy Dyrektywy 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 roku w sprawie ochrony dzikich ptaków (ze zm.) oraz na mocy Dyrektywy 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 roku w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory (ze zm.)), parków narodowych i krajobrazowych wraz z otulinami, rezerwatów przyrody wraz z otulinami oraz obszarów występowania ekosystemów uzależnionych od odpowiedniego stanu zasobów wodnych, tj. mokradeł na glebach mineralnych, torfowisk i in. dla których istnienia niezbędne jest utrzymanie i poprawa stanu wód .

Szczegółowe informacje dotyczące rejestru wszystkich obszarów wymagających szczególnej ochrony, w celu zachowania dobrego stanu znajdujących się tam wód powierzchniowych i podziemnych oraz dla utrzymania siedlisk i gatunków bezpośrednio uzależnionych od wody można znaleźć m.in. na stronach www.kzgw.gov.pl oraz www.rdw.org.pl skąd też zaczerpnęłam informacje.

Strona 452 z 590