Czy będą raty dla przekraczających kwoty mleczne?
Przygotowane przez Jerzy MikołajczakData 01.04.2015 r. to dzień zniesienia ograniczenia limitowanej produkcji mleka.
System kwotowania obowiązuje w Unii Europejskiej od 1984 roku, zatem 30 lat. Przez jednych był chwalony, przez innych mocno krytykowany, a to z tego powodu, że rolnicy chcący się rozwijać musieli za kwoty słono płacić tym, którzy postanowili zlikwidować bydło mleczne. Różne stanowiska państw UE powodowały, że terminy zniesienia kwotowania były systematycznie przesuwane o kolejne pięć lat. Wynikało to z obowiązującej klauzuli dopuszczającej zmiany stanowiska jeszcze w 2012 r. W końcu kraje o najbardziej rozwiniętej produkcji mleka przeforsowały decyzję o likwidacji kwot, która zapadła w 2008 r. Niestety przedstawiciele rządu i szefowie organizacji pozarządowych przekonywali, uspakajając polską branżę mleczarską, że kwoty są potrzebne i zostaną utrzymane. Wnoszono o okres przejściowy do roku 2020, aby przystosować się do wolnego rynku. Jednak ostateczna decyzja zapadła – w wielu krajach hodowcy przygotowywali się do zliberalizowanego rynku, natomiast u nas dopuszczano myśl o kolejnej prolongacie regulacji rynku mleka.
Utrzymanie kwotowania w ostatnim 2015 r. wiąże się z karami za przekroczenie przyznanej ilości mleka, a ta dla naszego państwa i rolników będzie zapewne dotkliwa. System kwotowania mleka i ryzyko zapłacenia kar za nadprodukcję nie powstrzymał wielu rolników przed rozwojem produkcji i wprowadzeniem do obrotu mleka ponad swój indywidualny limit. Zagadnienie dotyczące uwolnienia rynku mleka schodzi na plan drugi. W tym przypadku większym zagrożeniem są kary, niż brak systemu kwotowania, gdyż zapłacenie kilkudziesięciu groszy do każdego kilograma ponad limit najbardziej odczują gospodarstwa o dużej liczbie krów, gdzie poczyniono duże nakłady. Opłaty po zakończeniu roku kwotowego 2013/2014 wynosiły ok. 30 gr i przy cenie za mleko ponad 1,55 gr były łatwe do zniesienia. Natomiast przy obecnej cenie o ok. 20,5% niższej, każde 10 groszy może ograniczyć rozwój niejednego gospodarstwa. W Polsce już po raz trzeci zapłaciliśmy opłatę wyrównawczą – kwoty przekroczone, kary naliczone i wielkie zamieszanie wokół całej sprawy.
Rodzi się pytanie o celowości tego działania, krótko przed końcem kwietnia, kiedy wiszą nad nami konsekwencje finansowe, zastanawiamy się, jak złagodzić wysokie kary za nadprodukcję. Parę miesięcy temu rozwiał wątpliwości co do nadziei uniknięcia kar prof. Andrzej Babuchowski, minister w stałym przedstawicielstwie RP przy Komisji Europejskiej. Jego zdaniem, unijne ustawodawstwo nie przewiduje odstępstw od generalnej zasady płacenia kar za nadprodukcję, także w ostatnim roku kwotowym, a zmiana stosowanego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego zajęłaby ok. 3 lat. Podobnie sprawa wygląda w przypadku tzw. współczynnika tłuszczowego, który miałby złagodzić wysokość opłat wyrównawczych – jego redukcja faworyzowałaby dostawców surowca przekraczających swoje indywidualne kwoty na niekorzyść tych, którzy przestrzegają dane im limity. Ostatnią nadzieją, jaka pozostała, jest możliwość rozłożenia przyszłorocznej opłaty na raty, choć i tutaj nie ma jednomyślnej zgody państw.
Aby złagodzić trudną sytuację nie tylko związaną z kwotowaniem, ale i na rynku produktów mleczarskich Ministerstwo Rolnictwa zabiega o wyższe ceny w przypadku skupu interwencyjnego oraz zastosowanie refundacji wywozowych. I tutaj tłumaczy się brakiem pieniędzy w budżecie KE na wprowadzenie takich mechanizmów. Unijny komisarz ds. rolnictwa nie zgadza się z twierdzeniem, że na rynku mleka jest kryzys, choć przyznaje, że branża mleczarska przeżywa ,,pewne trudności”, i tak jak przed dwoma laty, obecne ceny mleka w UE są na podobnym poziomie. Zaproponował jednak KE, by ta zgodziła się na umożliwienie krajom członkowskim pobierania od producentów białego surowca opłat wyrównawczych za nadprodukcję w ratach. Okres spłaty miałby wynosić trzy lata, a oprocentowanie zero procent.
Centrum Jakości AgroEko Sp. z o.o.
oraz
Starostwo Powiatowe w Śremie
zapraszają wszystkich zainteresowanych
na szkolenie pt.:
„Rolnictwo ekologiczne szansą rozwoju każdego gospodarstwa"
Termin: 12 maja 2015r.
Godzina: 1000
Miejsce: Wyrzeka, świetlica wiejska
Program szkolenia
1. Zasady i możliwości przystąpienia do systemu rolnictwa ekologicznego
w Polsce.
2. Jakie korzyści materialne i niematerialne można uzyskać przystępując do systemu rolnictwa ekologicznego.
3. Wymagane dokumenty oraz sposób ich przygotowania.
4. Jakie miejsce zajmuje rolnictwo ekologiczne w Programie Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW) 2014-2020.
5. Instytucje odpowiedzialne za rolnictwo ekologiczne w Polsce – praktyczne porady.
Wykładowcami będą przedstawiciele Centrum Jakości AgroEko Sp. z o.o.
w Warszawie - jednostki certyfikującej, prowadzącej działania na rzecz rozwoju rolnictwa ekologicznego, posiadającej upoważnienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi nr PL-EKO-09 do przeprowadzania certyfikacji oraz akredytację Polskiego Centrum Akredytacji nr AC 148.
Informacja dla rolników realizujących działanie „Program rolnośrodowiskowy" PROW 2007-2013 o dostosowaniu do nowych ram prawnych następnego okresu programowania.
Płatność rolnośrodowiskowa w ramach PROW 2007-2013, od roku 2015 może zostać przyznana tylko pod warunkiem kontynuowania zobowiązania podjętego w latach poprzednich.
W przypadku realizacji zobowiązania rolnośrodowiskowego podjętego po 2011 roku w zakresie pakietów : 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 rolnicy (beneficjenci) są zobowiązani do kontynuowania podjętego zobowiązania gdyż wymogi w ramach tych pakietów wykraczają ponad wymogi podstawowe ustanowione dla nowego okresu programowania i pakiety te nie wymagają dostosowania do nowych ram prawnych. Również w przypadku zobowiązań podjętych w roku 2011 w ramach pakietu 8 Ochrona gleb i wód, wymogi są realizowane na dotychczasowych zasadach (bez zmian).
Natomiast w odniesieniu do pakietu 8 realizowanego w ramach PROW 2007-2013 (zobowiązania podjęte w latach 2012-2014), od roku 2015 należy w ramach dostosowania realizować zmienione wymogi, które są analogiczne jak wymogi dla tego pakietu w ramach PROW 2014-2020.
Wymogi dla całego pakietu:
utrzymywanie minimalnej okrywy roślinnej wymaganej przepisami w sprawie norm na gruntach rolnych, na których nie jest realizowany ten pakiet, w przypadku, gdy grunty te oraz grunty, na których jest realizowany ten pakiet, znajdują się na obszarach zagrożonych erozją wodną, których wykaz jest określony w przepisach w sprawie norm;
Wymogi dla wariantu 8.1. Wsiewki poplonowe:
wsiewanie roślin jako wsiewki poplonowej w rosnące rośliny ozime lub razem z siewem roślin jarych i utrzymanie ich przez okres zimy;
zakaz stosowania wsiewek traw;
sprzątnięcie słomy po żniwach;
niewznawianie zabiegów agrotechnicznych przed dniem 1 marca;
przyoranie biomasy wsiewki poplonowej, z wyłączeniem uprawy gleby w systemie bezorkowym;
niestosowanie ścieków i osadów ściekowych na wsiewkę poplonową.
Wymogi dla wariantu 8.2. Międzyplon ozimy:
wykonanie po zbiorze plonu głównego siewu mieszanki roślin ozimych jako międzyplonu ozimego do dnia 15 września;
stosowanie jako międzyplon wyłącznie mieszanki złożonej z minimum 3 gatunków roślin, przy czym gatunek rośliny dominujący w mieszance lub gatunki zbóż wykorzystywane w mieszance nie mogą przekroczyć 70% jej składu;
zakaz stosowania mieszanki składającej się wyłącznie z gatunków zbóż;
zakaz nawożenia w międzyplonie,
niestosowanie komunalnych osadów ściekowych na międzyplon ozimy;
zakaz stosowania pestycydów w międzyplonie;
przyoranie biomasy międzyplonu ozimego, z wyłączeniem uprawy gleby w systemie bezorkowym;
zakaz spasania międzyplonu ozimego poza okresem wiosny;
niewznawianie zabiegów agrotechnicznych przed dniem 1 marca;
zakaz uprawy w plonie głównym mieszanki tych samych roślin, która uprawiana była w międzyplonie (również ich form jarych);
w przypadku uprawy międzyplonu ozimego w międzyrzędziach chmielnika, powierzchnia uprawy tego międzyplonu powinna stanowić około 67% łącznej powierzchni plantacji chmielu.
Wymogi dla wariantu 8.3. Międzyplon ścierniskowy:
wykonanie po zbiorze plonu głównego siewu mieszanki roślin jarych jako międzyplonu ścierniskowego do dnia 15 września;
stosowanie jako międzyplon wyłącznie mieszanki złożonej z minimum 3 gatunków roślin, przy czym gatunek rośliny dominujący w mieszance lub gatunki zbóż wykorzystywane w mieszance nie mogą przekroczyć 70% jej składu;
zakaz stosowania mieszanki składającej się wyłącznie z gatunków zbóż;
zakaz nawożenia w międzyplonie;
niestosowanie komunalnych osadów ściekowych na międzyplon ścierniskowy;
zakaz stosowania pestycydów w międzyplonie;
przyoranie biomasy międzyplonu ścierniskowego, z wyjątkiem uprawy gleby w systemie bezorkowym;
możliwość spasania biomasy międzyplonu ścierniskowego w okresie jesieni;
niewznawianie zabiegów agrotechnicznych przed dniem 1 marca;
zakaz uprawy w plonie głównym mieszanki tych samych roślin, która uprawiana była w międzyplonie;
w przypadku uprawy międzyplonu ścierniskowego w międzyrzędziach chmielnika, powierzchnia uprawy tego międzyplonu powinna stanowić około 67% łącznej powierzchni plantacji chmielu.
W pakiecie 9 – zmienia się stawka płatności za 100 mb miedzy śródpolnej. W przypadku zobowiązań podjętych w roku 2011 w ramach pakietu 9, stawka płatności nie ulega zmianie. W przypadku zobowiązań podjętych w latach 2012-2014, od roku 2015 stawki płatności w ramach pakietu 9 wynoszą:
Wariant 9.3. Utrzymanie 2-metrowych miedz śródpolnych - 12,70 zł/100 mb (dotychczasowa stawka – 40zł/100mb),
Wariant 9.4. Utrzymanie 5-metrowych miedz śródpolnych - 31,70 zł/100 mb (dotychczasowa stawka – 100zł/100mb).
Zobowiązanie rolnośrodowiskowe podjęte w ramach pakietu 8 i 9, nawet pomimo tego, że było realizowane krócej niż 5 lat, może zostać zakończone jeśli rolnik nie akceptuje dostosowania do nowych ram prawnych. Brak zgody na dostosowanie i rezygnację z kontynuowania zobowiązania w zakresie pakietu 8 lub 9 rolnik wyraża poprzez zaznaczenie we wniosku o przyznanie płatności pola nr 22 ( na ostatniej stronie), oraz złożenie Oświadczenia o braku akceptacji dostosowania do nowych ram prawnych. Wówczas zwrot pobranych płatności nie będzie wymagany w stosunku do okresu, w którym zobowiązanie było realizowane. Uwaga! Jeżeli rolnik wraz z pakietami 8 i/lub 9 jednocześnie realizuje inne pakiety to w razie rezygnacji z pak. 8 i/lub 9 zakończone może być jedynie zobowiązanie w ich ramach a w pozostałej części musi być kontynuowane.
Rolnicy, którzy w 2014 roku rozpoczęli realizacje działania „Program rolnośrodowiskowy" w ramach PROW 2007-2013 mogą w 2015 roku dostosować zobowiązania i przejść na zasady i warunki określone w ramach PROW 2014-2020 ( dla analogicznych pakietów w Działaniu rolno-srodowiskowo-klimatycznym i Działaniu Rolnictwo Ekologiczne). Długość trwania zobowiązania, w przypadku rolników, którzy się na to zdecydują będzie wynosiła łącznie 5 lat w tym 1 rok w ramach PROW 2007- 2013 i 4 lata w ramach 2014-2020. Możliwość dostosowania zobowiązania dotyczy tylko tego podjętego w 2014 roku. Potwierdzenia postanowienia „przejścia" na nowe warunki i zasady należy dokonać poprzez zaznaczenie we wniosku o przyznanie płatności pola nr 20 (IX Oświadczenia i zobowiązania – na ostatniej str.). Watro dodać, że realizację wymogów w ramach Pakietu 1. Rolnictwo zrównoważone działania rolno-środowiskowo-kilmatycznego (PROW 2014-2020) uznaje się za praktykę równoważną do dywersyfikacji upraw.
Ponieważ rolnik jest odpowiedzialny za złożenie prawidłowego wniosku o przyznanie płatności a brak zgodności danych zawartych we wniosku ze stanem faktycznym może skutkować zmniejszeniem kwoty płatności lub odmową jej przyznania, przed wypełnieniem wniosku na rok 2015, bezwzględnie należy zapoznać się ze szczegółową instrukcją i/lub skontaktować się ze swoim doradcą rolnośrodowiskowym.
Na podstawie informacji ARiMR.
Danuta Matusiak – ZD Pleszew
15 kwietnia 2015 roku Centrum Wystawowo-Edukacyjne w Gołaszynie gościło panie, które przyjechały z 4 powiatów regionu leszczyńskiego na seminarium „Promocja zdrowia”. Powiat gostyński reprezentowały Panie z KGW Ludwinowo oraz KGW Babkowice.
W programie seminarium znalazły się:
- wykład specjalisty ds. rehabilitacji Pana Bartosza Górskiego – nt.: „Zdrowy kręgosłup”;
- wykład Pani dr endokrynolog Katarzyny Gajdy – nt.: „Choroby tarczycy i zaburzenia wydzielana hormonów”;
- wykład branżysty WODR Poznań Pani Alicja Nowak „Zioła i przyprawy – zastosowanie w żywieniu”.
Informacje przekazane przez wykładowców wzbudziły duże zainteresowanie uczestniczek seminarium. Okazuje się, że w środowisku wiejskim jest zapotrzebowanie na tematykę dotyczącą profilaktyki zdrowotnej i racjonalnego żywienia rodziny. Oprócz wykładów panie mogły skorzystać z indywidualnych porad w zakresie rehabilitacji, endokrynologii, porad kosmetycznych, a także pomiaru ciśnienia krwi oraz poziomu cukru we krwi. Pani Anna Gill z ZD WODR Poznań przygotowała pokaz kulinarny połączony z degustacją „Wiosna na naszych stołach”. Celem pokazu było popularyzowanie spożycia warzyw i owoców w prawidłowym żywieniu rodziny, a także urozmaicanie posiłków nowymi daniami, smacznymi i bogatymi w składniki pokarmowe.
Seminarium „Promocja zdrowia” upłynęło w miłej atmosferze, a tematyka i sposób zaprezentowania wybranych zagadnień zostały wysoko ocenione przez uczestniczki imprezy.
Wybrane przepisy na sałatki:
WIOSENNA SAŁATKA
Składniki: główka sałaty masłowej lub mieszanka sałat, pół strąka czerwonej papryki, 3 pomidory, 2 ogórki gruntowe, 4 jajka, pęczek szczypiorku, pęczek koperku, pół cebuli, 1 łyżka majonezu, 1 łyżka śmietany 18%, sól i pieprz kolorowy do smaku.
Jajka ugotować na twardo, wystudzić, obrać i pokroić w ósemki. Wszystkie warzywa umyć i osuszyć. Paprykę oczyścić z gniazd nasiennych i pokroić w grubą kostkę. Sałatę porwać na małe kawałeczki. Cebulę, ogórki i pomidory pokroić w grubą kostkę. Tak przygotowane składniki przełożyć do salaterki i wymieszać. Następnie dodać posiekany koperek i szczypiorek, doprawić solą oraz pieprzem, polać majonezem połączonym ze śmietaną i wymieszać. Gotową sałatkę schłodzić w lodówce.
SAŁATKA Z SELERA KONSERWOWEGO
Składniki: 1 słoik selera konserwowego, 1 puszka kukurydzy, 1 puszka ananasów, 1 por (zielona część), 3 ugotowane jajka, majonez, sól, pieprz, kwasek cytrynowy.
Jajka i ananasy pokroić w kostkę, por pokroić w drobną kostkę. Dodać kukurydzę, seler, majonez, doprawić i wymieszać.
SAŁATKA BROKUŁOWA
Składniki:1 duży brokuł, 3 pomidory, 3 jajka
Sos czosnkowy: 2 łyżki majonezu, 2 łyżki jogurtu naturalnego, ząbek czosnku, sól i pieprz.
Brokuł podzielić na różyczki, wrzucić na 5 minut do wrzącej i posolonej wody, następnie odcedzić i ostudzić. Pomidory umyć i pokroić na osiem części. Jajka ugotować na twardo, wystudzić, pokroić na ósemki. Tak przygotowane składniki ułożyć na talerzu. Wymieszać jogurt z majonezem, dodać zmiażdżony czosnek oraz przyprawy. Sosem polać brokuły, pomidory oraz jajka. Sałatkę wstawić do lodówki - schłodzić.
Opracowały: Alicja Nowak, gł.specjalisa ROWPiA oraz Małgorzata Waleńska- doradca ROWPiA.
Zazielenienie – praktyki rolnicze korzystne dla środowiska naturalnego
Przygotowane przez Wioletta KmiećkowiakAby Wspólna Polityka Rolna była bardziej proekologiczna, czyli przyjazna dla środowiska naturalnego i ludzi, wprowadzono do dopłat bezpośrednich obowiązkowe praktyki, zwane zazielenieniem. W Polsce obowiązuje od 2015 roku. Kiedy w 2009 r. rozpoczynano prace nad WPR na lata 2014-2020, propozycje dotyczące zazielenienia były znacznie bardziej rygorystyczne niż Komisja Europejska proponuje obecnie. Zazielenienie realizowane jest poprzez dywersyfikację upraw, utrzymywanie trwałych użytków zielonych oraz obszary proekologiczne (EFA). Dywersyfikacja ma wprowadzać zróżnicowanie upraw, co ma poprawić m.in. jakość gleb, natomiast obowiązek utrzymywania trwałych użytków zielonych i obszarów proekologicznych wyraźnie ma się przyczynić zwiększeniu bioróżnorodności na obszarach wiejskich. Zazielenienie stanowi 30% koperty przeznaczonej na płatności bezpośrednie w danym roku. Proponowana stawka płatności za zazielenienie wynosi około 72 euro/ha.
Z realizacji praktyk zazielenienia zwolnione są gospodarstwa uczestniczące w systemie dla małych gospodarstw rolnych, zachowując jednocześnie prawo do płatności za zazielenienie. Płatność tą, w sposób automatyczny, otrzymywać mają rolnicy prowadzący produkcję zgodnie z zasadami rolnictwa ekologicznego (dotyczy to tej części gospodarstwa, która wykorzystywana jest do produkcji ekologicznej).
Zazielenienie to trzy praktyki obowiązkowe, tj.:
-
Dywersyfikacja (różnicowanie) upraw – dotyczy rolników, którzy posiadają powyżej 10 ha gruntów ornych. Rolnicy posiadający od 10,01 do 30,00 ha gruntów ornych muszą na nich prowadzić co najmniej 2 uprawy, a uprawa główna nie może zajmować więcej niż 75% tych gruntów. W gospodarstwach o powierzchni powyżej 30 ha gruntów ornych trzeba prowadzić minimum 3 uprawy, z tym że uprawa główna nie może zajmować więcej niż 75% tych gruntów, a dwie uprawy łącznie nie mogą zajmować więcej niż 95% powierzchni gruntów ornych.
Za uprawę w ramach tej praktyki uznawany będzie: każdy rodzaj w klasyfikacji botanicznej upraw, dowolny gatunek z rodziny krzyżowych, psiankowatych i dyniowatych, grunt ugorowany, trawa i inne pastewne rośliny zielne, forma ozima i jara tego samego rodzaju (np. pszenica jara i pszenica ozima).
Realizacja praktyki dywersyfikacji upraw będzie możliwa także poprzez tzw. praktyki równoważne, przynoszące ten sam albo nawet wyższy poziom korzyści dla środowiska i klimatu, jak praktyki obowiązkowe.
Do praktyk równoważnych zaproponowano: realizację pakietu rolnictwo zrównoważone w działaniu rolnośrodowiskowo-klimatycznym PROW 2014-2020, pod warunkiem wypełnienia wymogów określonych w ramach tego pakietu. -
Utrzymywanie znajdujących się w gospodarstwie trwałych użytków zielonych (TUZ) – praktyka obowiązkowa niezależnie od ilości gruntów rolnych w gospodarstwie. Jeżeli rolnik dysponuje cennymi przyrodniczo trwałymi użytkami zielonymi położonymi na obszarach Natura 2000, w tym obejmujących gleby torfowe i podmokłe, a informację o tym otrzymał wraz z wnioskiem o płatności bezpośrednie na 2015 rok, nie może na tych użytkach prowadzić prac, które by te użytki zniszczyły, szczególnie dotyczy to zakazu przekształcania i zaorywania użytków.
Natomiast trwałe użytki zielone położone poza obszarami Natura 2000 również nie mogą być, co do zasady, przekształcane w inne użytkowanie. Będą możliwe niewielkie zmniejszenia powierzchni trwałych użytków zielonych, ponieważ przewidziano, że udział TUZ w całkowitej powierzchni użytków rolnych nie może zmniejszyć się o więcej niż 5%. W 2015 r. zostanie wyliczony wskaźnik referencyjny dla danego kraju (udział powierzchni trwałych użytków zielonych zadeklarowanych w 2012 r. i w 2015 r. – użytki, które nie zostały zadeklarowane jako TUZ w 2012 r. w całkowitej powierzchni użytków rolnych zadeklarowanych w 2015 r.). - Utrzymanie obszarów proekologicznych (tzw. EFA) – dotyczy rolników, którzy posiadają powyżej 15 ha gruntów ornych. Gospodarstwa takie będą musiały przeznaczyć co najmniej 5% swoich gruntów ornych właśnie na obszary proekologiczne (EFA), które służyć mają ochronie i poprawie bioróżnorodności na obszarach wiejskich. Obszary, które mogą być kwalifikowane jako EFA to: elementy krajobrazu, grunty ugorowane, strefy buforowe, w tym również pasy z nadbrzeżną roślinnością, pasy gruntów kwalifikujących się do płatności wzdłuż obrzeży lasu, zagajniki o krótkiej rotacji, obszary zalesione (zalesione po 2008 r. w ramach PROW 2007-2013 i PROW 2014-2020, które kwalifikowały się do jednolitej płatności obszarowej w 2008 r.), międzyplony lub pokrywa zielona (wsiewki traw w uprawę główną albo siew mieszanek z co najmniej 2 gatunków roślin z grup roślin uprawnych: zboża, oleiste, pastewne, miododajne, bobowate drobnonasienne i grubonasienne), uprawy wiążące azot (rośliny bobowate).
Do powyższych przepisy unijne przewidują szereg wykluczeń z obowiązku ich spełniania.
Obszary, które będzie można uznać za proekologiczne, nie będą się przekładały wprost proporcjonalnie na powierzchnię obszaru proekologicznego uznawanego na potrzeby dopłat bezpośrednich. Stosuje się tutaj współczynniki przekształcenia i ważenia. Współczynniki te służą do przeliczania faktycznej powierzchni na powierzchnię „proekologiczną”. Ich wartość odwierciedla zróżnicowane znaczenie poszczególnych obszarów dla różnorodności biologicznej.
Możliwa będzie też wspólna realizacja praktyki utrzymania obszarów EFA przez nie więcej niż 10 rolników, których gospodarstwa położone są w bliskiej odległości, tj. w promieniu 30 km. Muszą to być obszary przylegające do siebie. Każdy rolnik uczestniczący we wspólnej realizacji EFA zapewnia, aby przynajmniej połowa (50%) obowiązującego go obszaru EFA była realizowana indywidualnie i położona na terenie jego gospodarstwa rolnego.
W dniach 26-28 lutego na terenach Międzynarodowych Targów Poznańskich odbyły się już po raz IX Targi GARDENIA. Tak jak każdego roku, ta masowa impreza przyciągnęła rzesze wystawców i zwiedzających. Rynek ogrodniczy cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem. Wystawcy pragną zaprezentować wszelkie nowinki, innowacyjny sprzęt oraz różne technologie ogrodnicze na nowy sezon. W trakcie trwania targów przyznano Złote Medale Międzynarodowych Targów Poznańskich. Wśród wyróżnionych znalazły się m.in. – nawozy mineralne w żelu BIOPON ŻEL, zestaw ogrodowych narzędzi bateryjnych 36V, cebula Polana, fasola wielokwiatowa Eryka oraz inne produkty. Osoby zainteresowane poradami z zakresu nawożenia, nawadniania czy elementów architektury ogrodowej mogły je otrzymać na stoiskach. Aranżacja wielu stoisk przykuwała uwagę. Ciekawie „ubrane” w różowe wiatraczki prezentowało się stoisko szkółkarskie Zymon – Szkółka Krzewów Ozdobnych.
Tradycyjnie pierwszego dnia, nazywanego Dniem Profesjonalisty, można było wysłuchać wielu ciekawych wykładów. Tym razem seminarium odbyło się pod hasłem „Zieleń dla miast, miasta dla zieleni”. Prelegenci poruszali wiele ciekawych zagadnień z zakresu ogrodnictwa. Wśród wielu tematów warto krótko scharakteryzować wybrane.
Dr Marcin Kolasiński z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu przedstawił wykład nt. „Odmiany drzew i krzewów do nasadzeń publicznych”. Zaznaczył, że rola zieleni w miastach jest bardzo duża. Wybierając drzewa do nasadzeń należy zwrócić uwagę na miejsce, sposób uprawy, podatność na choroby i szkodniki, nakłady pielęgnacyjne oraz zaśmiecanie. Zwrócił uwagę i omówił walory estetyczne głogu pośredniego, gruszy drobnoowocowej, klonu polnego czy leszczyny tureckiej. Warto wybrać takie odmiany, które są odporne na choroby i szkodniki, a do takich należą lipa srebrzysta i lipa krymska. Były obawy, że z ulic znikną kasztany. na szczęście kasztanowiec czerwony odmiany Briotti jest odporny na żerowanie szrotówka kasztanowcowiaczka.
Dr Jacek Borowski z SGGW z Warszawy przedstawił ciekawy wykład na temat „Zielone ściany i pnącza – alternatywa czy norma?” Okazuje się, że często trudne warunki i brak przestrzeni powodują konieczność szukania rozwiązań umożliwiających wprowadzanie roślin do przestrzeni dotychczas niedostępnych. Elewacje budynków można po przeanalizowaniu zazielenić. Zaznaczył, że pnącza mają możliwości przystosowania się do różnych warunków siedliskowych. Poprawiają komfort mieszkania i są ozdobą elewacji. Takie rośliny pnące aktywnie schładzają otoczenie, chronią elewację przed wysuszeniem i zmoczeniem. Drugim sposobem zazielenienia są ogrody wertykalne tworzące zielone ściany. Podkreślił, że takie zielone ściany mają więcej zalet niż pnącza, np. większa izolacyjność oraz duża masa roślin oddziałująca na otoczenie. Te systemy są dużo droższe, ponieważ wymagają podpór oraz skomplikowanych urządzeń do nawadniania i nawożenia. Takie zielone ściany pozostają nadal w polskim klimacie nowością.
Odbyły się również pokazy florystyczne, gdzie można było podziwiać powstające na oczach widzów dzieła sztuki. Tym razem instruktorzy florystyki prezentowali prace, których tematem przewodnim było „papierowe wesele”, stąd wiele użytych elementów było z papieru.
Bogactwo dodatków, elementów dekoracyjnych do kwiaciarń na pewno spodobała się zainteresowanym. Myślę, że IX Targi GARDENIA, tak jak poprzednie można uznać za bardzo udane!
Mały chrząszcz ulowy – nowe zagrożenie dla pszczół
Przygotowane przez Lucyna Palicka
Nazwa zwyczajowa: mały chrząszcz ulowy
Nazwa łacińska: Aethina tumida
Jak rozpoznać chrząszcza w rodzinie pszczelej?
Larwy osiągają długość 1 cm, są kremowo-białe, posiadają 3 pary odnóży przednich oraz kolce zlokalizowane po stronie grzbietowej i tylnej części ciała. Obecność larw jest bardzo niebezpieczna dla rodzin pszczelich, ponieważ są wszystkożerne, żywią się czerwiem, pyłkiem i miodem.
Osobniki dorosłe mają długość 5-7 mm, co równa się ok. 1/3 wielkości ciała pszczoły robotnicy. Są jasno zabarwione, następnie ciemnieją i stają się brązowe lub czarne. Poszczególne części ciała owada (głowa, tułów i odwłok) są wyraźnie wyodrębnione. Cechą wyróżniającą są krótsze od odwłoka pokrywy skrzydeł i „maczugowato” zakończone czułki.
Postać dorosła wygryza się z reguły po 3-4 tygodniach od złożenia jajeczka. Dorosłe chrząszcze pokonują w locie odległość powyżej 10 km w celu opanowania nowych rodzin pszczelich. Osobniki dorosłe mogą przeżyć nawet 9 dni bez wody i jedzenia, 50 dni na używanym plastrze oraz kilka miesięcy na owocach.
Zniszczenia w rodzinach pszczelich
W zarażonych rodzinach chrząszcze mogą rozmnażać się bardzo szybko, żywiąc się czerwiem, miodem i pyłkiem. w określonych warunkach chrząszcz niszczy plastry, powoduje fermentację i psucie się miodu oraz jego wyciekanie z komórek plastra. Jeśli poziom inwazji jest znaczny i niekontrolowany, może dochodzić do upadku rodzin pszczelich bądź do ich ucieczki z uli. Objawy kliniczne inwazji chrząszcza to:
- korytarze w plastrach – drążone przez larwy,
- zniszczenie czerwiu – larwy zjadają czerw,
- zmiana zabarwienia miodu oraz jego fermentacja.
Niezwykle istotne jest to , aby wykryć obecność nietypowych chrząszczy jak najwcześniej. Dlatego przy przeglądach rodzin należy:
- na dennicy ula umieścić pułapkę w postaci falistej płytki, a dorosłe osobniki będą wówczas chowały się w tunelach płytki;
- przeprowadzać regularnie przeglądy rodzin – czasami możliwe jest dostrzeżenie biegających dorosłych osobników małego chrząszcza ulowego;
- obserwować jakość plastrów i miodu w ulu – przy silnej inwazji można zaobserwować wyciekający z wylotka sfermentowany miód.
W przypadku podejrzenia inwazji chrząszcza w ulu należy niezwłocznie powiadomić służby weterynaryjne, które podejmą stosowne działania. Zgodnie z przepisami UE stwierdzenie obecności chrząszcza podlega obowiązkowi zgłaszania.
Drogi rozprzestrzeniania
Ostatnie informacje podane pszczelarzom przez Prezydenta PZP Tadeusza Sabata są następujące:
„Włoskie służby weterynaryjne alarmują, że mały chrząszcz ulowy ma ogromne niszczycielskie moce. w południowych rejonach Włoch jest już 61 przypadków likwidacji pasiek z powodu inwazji tego pasożyta. Dane z 16 stycznia 2015 roku potwierdzają bezradność służb weterynaryjnych i rozpacz pszczelarzy. Bardzo szybkie przemieszczanie się tego groźnego dla pszczół chrząszcza może zagrozić całemu pszczelarstwu Włoch. Wielu obserwatorów ostrzega, że ten przebiegły chrząszcz przystosowuje się do warunków klimatycznych”.
Źródło:
Ulotka Krajowego Laboratorium Referencyjnego Zakładu Chorób Pszczół PIWet PIB w Puławach.
„Pszczelarz Polski”, nr 2/2015.
Przedłużony termin składania wniosków obszarowych
Przygotowane przez Paweł Konieczny
Zamiast do 15 maja w tym roku do 15 czerwca będzie można ubiegać się o dopłaty bezpośrednie. Nasz kraj postanowił skorzystać z możliwości zaproponowanej przez Komisję Europejską, którą przedstawił Unijny komisarz ds. rolnictwa Phil Hogan w piątek 20 marca 2015. Wydłużony termin będzie obowiązywał po przyjęciu odpowiednich przepisów.
Od 2015 r. nastąpiły zmiany w zasadach płatności bezpośrednich. Wprowadzona została m.in. tzw. płatność na zazielenienie. Przysługuje on zasadniczo wszystkim rolnikom. Warto jednak zwrócić uwagę, że aby ją otrzymać rolnicy, którzy posiadają grunt orne o powierzchni ponad 10 ha, muszą wprowadzić dywersyfikację upraw, a powyżej 15 ha powinni zachować obszary proekologiczne. Gospodarstwa ekologiczne automatycznie otrzymają płatności za zazielenienie. Wysokość płatności za zazielenienie wraz z jednolitą płatnością obszarową wyniesie ok. 180 euro/ha i może być przyznana rolnikom do gruntów, które są w ich posiadaniu 31 maja br.
Innym nowym rodzajem płatności obszarowych wprowadzonym od 2015 r. są płatności dla młodych rolników. Generalna zasada mówi o tym, że mogą je otrzymać osoby, które rozpoczynają samodzielne prowadzenie gospodarstwa rolnego i które w dniu złożenia po raz pierwszy wniosku o płatność obszarową nie przekroczyły 40. roku życia. Płatność, która wynosi 60 euro/ha, może być przyznawania maksymalnie przez 5 lat do powierzchni nie przekraczającej 50 ha.
Nowym rodzajem wsparcia jest również tzw. płatność dodatkowa. Przysługuje ona tym rolnikom, którzy posiadają grunt o powierzchni od 3,01 ha do 30 ha. Jej stawka wynosi 40 euro/ha.
źródło: www.arimr.gov.pl
UWAGA ROLNICY - WAŻNA INFORMACJA!!!
Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu Zespół Doradczy w powiecie pleszewskim informuje wszystkich zainteresowanych rolników o świadczeniu usług odpłatnie i nieodpłatnie. W związku z trwającą kampanią DOPŁATY BEZPOŚREDNIE 2015 zapraszamy rolników do siedziby w powiatowym Zespole Doradczym oraz w punktach gminnych. Dodatkowo informujemy o możliwości wypełnienia wniosku z pomocą doradcy o dopłaty bezpośrednie za 2015 rok na miejscu w Powiatowym Biurze Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Pleszewie, ul. Ogrodowa 13, 63-300 Pleszew. Dyżury doradców będą odbywały się codziennie w godzinach od 7.30 do 15.30.
Jednocześnie przypominamy, że termin składania wniosków został wydłużony do 15 czerwca 2015r.
ZAPRASZAMY!!
Więcej...
ZAKĄTKI GMINY GIZAŁKI
Gmina Gizałki znajduje się na terenach o cennych walorach przyrodniczych i kulturowych. Jest to gmina przyjazna dla osób lubiących środowisko naturalne, bogata w malownicze krajobrazy oraz zasobne lasy, które zajmują ponad 55 % powierzchni gminy. Zatem będąc turystą i chcąc odpocząć od miejskiego gwaru możemy wybrać się do tej właśnie gminy. A tu nieskażone lasy, woda i powietrze, niezwykłe bogactwo roślin i zwierząt.
Tutejsze lasy słyną z obfitości grzybów i jagód. Od wiosny do jesieni miejscowości takie jak: Wierzchy, Białobłoty, Leszczyca, Orlina, Dziewiń Duży przyciągają grzybiarzy. Zachęcają ich bogactwem prawdziwków i podgrzybków. Gmina Gizałki należy do terenów, które chętnie odwiedzają zarówno polscy i zagraniczni myśliwi. W tutejszych łowiskach można spotkać choć już coraz rzadziej zające, bażanty i sarny jak również wiele gatunków ptactwa wodnego.
W miejscowości Białobłoty oraz w jej okolicy możemy zobaczyć piaszczyste wydmy, bagna i torfowiska, oraz rozlewisko, które porośnięte jest trzcinami, pałkami wodnymi, sitowiem czy tatarakiem. Tereny te gromadzą ptactwo: dzikie kaczki, gęsi, żurawie, łabędzie. Na podmokłych łąkach możemy zobaczyć bociany.
Dodatkową atrakcją Białobłot to pracownia poety Mariana Cezarego Abramowicza, mieszcząca się w Gimnazjum w Białobłotach oraz głaz - pomnik poświęcony radziecko-polskim zwiadowcom działającym w okolicznych lasach pod koniec II wojny światowej.
We wsi Kolonia Obory przy jednym z gospodarstw rośnie piękny okaz dębu który ma obwód 550 cm. W okolicy dawnej szkoły stoi drewniany krzyż upamiętniający istniejący we wsi kościół ewangelicki, aktualnie już wyburzony.
We wsi Wronów zachował się wiatrak, który jest datowany na połowę XIX w. Wiatrak został przerobiony na elektryczny i dlatego nie ma śmigieł.
W Rudzie Wieczyńskiej znajduje się jeden z mostów na rzece Prośnie. Przez ten most wiedzie malownicza trasa nordic-walking, biegnąca z Gizałek, przez Rudę Wieczyńską i Nową Wieś.
To tylko część atrakcji, reszta zależy od naszych zainteresowań. Każdy tu znajdzie coś dla siebie. Gmina Gizałki zaprasza!!!
Źródło: strony internetowe
Izabela Grzesiak – ZD Pleszew
Oddziaływanie środków ochrony roślin na pszczołę miodną.
Przygotowane przez Izabela Grzesiak
Oddziaływanie Środków Ochrony Roślin na Pszczołę Miodną
Zwalczanie chorób i szkodników roślin różnymi środkami chemicznymi może powodować poważne nieraz straty w pasiekach wskutek zatrucia się pszczół zbieranym z roślin nektarem i pyłkiem i przez bezpośrednie zetknięcie się ich z roślinami opylanymi kontaktowym środkiem owadobójczym.
Rola pszczoły miodnej jako owada zapylającego staje się coraz ważniejsza, ponieważ bardzo szybko ubywa dzikich owadów pszczołowatych. Szacuje się, że pszczoły miodne jako zapylacze roślin przynoszą gospodarce człowieka 100-krotnie więcej korzyści niż jako dostarczycielki miodu, wosku, propolisu, mleczka pszczelego.
Obecność zapylaczy w uprawach rolniczych często jest jedną z gwarancji podwyższenia plonu. Wśród roślin dla których obecność zapylaczy jest bardzo korzystna to: rzepak, gorczyca, rzepik, proso, łubin żółty, len, mak, wyka ozima, groch siewny, peluszka, seradela, soja, gryka, lucerna, słonecznik, esparceta, sady, owoce jagodowe, warzywa i inne.
Plon nasion koniczyny jest niemal 100% uzależniony od zapylaczy.
Niestety jednym z najpoważniejszych czynników ograniczających liczebność pszczoły miodnej są zatrucia środkami ochrony roślin.
Ważnym błędem popełnianym przez producentów rolnych i ogrodniczych to łączne stosowanie dwu a nawet większej liczby środków ochrony roślin, a także środków z nawozami płynnymi. Zabieg wówczas pozwala nie tylko na zmniejszenie wyjazdów w pole i zredukowanie kosztów ale także zwalcza jednym zabiegiem większość agrofagów .Jednak należy stosować się do zaleceń Instytutu Ochrony Roślin.
W celu uniknięcia i niedopuszczenia do zatrucia pszczół należy:
1/zabiegi wykonywać wieczorem, po zakończeniu oblotu uprawy przez pszczoły,
2/przestrzegać zapisy zawarte w etykiecie środka ochrony roślin,
3/zabiegi wykonywać tylko w przypadkach przekroczenia przez organizmy szkodliwe progów ekonomicznej szkodliwości i o ile to możliwe ograniczyć zabiegi do pasów brzeżnych,
4/zabiegi wykonywać sprzętem sprawnym technicznie,
5/dobierać środki selektywne, nietoksyczne dla pszczół lub o krótkim okresie prewencji,
6/zapobiegać znoszeniu cieczy użytkowej, szczególnie na sąsiednie kwitnące uprawy,
7/ informować pszczelarzy o wykonywanych zabiegach ochrony roślin,
8/ nie zanieczyszczać wód, takich jak : rowy melioracyjne, zbiorniki śródpolne,
9/tam gdzie są dostępne wyniki badań naukowych stosować dawki obniżone oraz dawki dzielone w celu ograniczenia chemizacji rolnictwa,
10/ usuwać chwasty przed kwitnieniem,
11/nie stosować środków toksycznych dla pszczół w okresie kwitnienia roślin,
12/zabezpieczyć ule podczas wykonywania zabiegu, jeśli istnieje zagrożenie ich kontaktu z cieczą roboczą.
Za kontrolę nad prawidłowym stosowaniem środków ochrony roślin odpowiada Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa do, której należy zwracać się w przypadku nieprawidłowości.
Pszczoły często noszą miano niezawodnych pomocników rolnika!
Teraz, kiedy wszyscy rolnicy wyjadą w pole opryskiwać swoje uprawy, pszczelarze proszą o rozwagę.
Literatura:
Podręcznik: Praktyczne Pszczelarstwo
Internet: Dobra praktyka ochrony roślin
Opracowała
Anna Malinowska ZD- Pleszew