Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań
04 maja 2017

Konferencja dla "Młodych rolników"

Przygotowane przez

Powiatowy Zespół Doradztwa Rolniczego w powiecie pleszewskim organizuje konferencję  pt. Rozwiązania innowacyjne w rolnictwie, która pomoże wykonać zobowiązania podjęte przez „Młodych rolników”, beneficjentów działania: Premie dla młodych rolników z PROW 2014-2020. Konferencja odbędzie się 16 maja 2017 roku o godzinie 10  w  siedzibie PZDR Pleszew, Marszew 25.

Program konferencji będzie obejmował następujące tematy:

1.Zarządzanie gospodarstwem i finansowanie inwestycji, w tym VAT i rachunkowość,

2.Integrowane metody ograniczenia patogenów roślin uprawnych, w tym systemy wspomagania decyzji;

3.Uprawa ziemniaków na wczesny zbiór w systemie integrowanej ochronie roślin,

4.Zasady dobrej kultury rolnej w gospodarstwie;

5.Obowiązujące aktualnie regulacje prawne związane  z ochroną zwierząt, zapewnieniem dobrostanu zwierząt i konsekwencjami wynikającymi z ich nie przestrzegania,

6.Wykorzystanie roślin bobowatych w żywieniu świń i bydła w aspekcie zazielenienia.

Wykłady przeprowadzą doradcy z PZDR Pleszew.

 

Wszystkich zainteresowanych serdecznie zapraszamy. Prosimy o kontakt oraz potwierdzenie uczestnictwa w konferencji  pod nr telefonu 62 7427 359 ze wzgędu na ograniczoną liczbę miejsc.

Ostatnio zmieniany 10 maja 2017
04 maja 2017

Stowarzyszenie „Kakadu” – hodowla papug

Napisane przez
Księżniczka tarczowa

Kakadu - jeden z gatunków pięknie ubarwionych ptaków jakimi są papugi ale również nazwa działającego w Nekli Stowarzyszenia Hodowców Papug i Ptaków Egzotycznych.

Stowarzyszenie rozpoczęło działalność w 2010 roku. Obecnie skupia 25 hodowców głównie z powiatu wrzesińskiego i średzkiego, dla których papugi stanowią wielką pasję. Aby poszerzyć wiedzę na temat stowarzyszenia jak i samych papug postanowiłam porozmawiać z prezesem „Kakadu” panem Tomaszem Nowakowskim i hodowcą Panem Mariuszem Zającem.

Skąd wzięło się zamiłowanie do papug?

Pan Mariusz: Papugami zajmuje się od dawna, zawsze interesowałem się zwierzętami i bardzo je lubię. Moja praca zawodowa również wiązała się z opieką nad zwierzętami, ponieważ jestem lekarzem weterynarii.

Od kiedy hodują Panowie papugi?

Pan Tomasz: Papugami zajmuje się od 1965 roku, wtedy traktowałem je jako hobby i miałem tylko kilka ptaków w domu, natomiast hodowlę rozpocząłem w 1974 roku.

Pan Mariusz: Hodowlą zajmuje się od 2009 roku, wcześniej miałem pojedyncze okazy w klatkach w domu ale też i inne zwierzęta np. akwarium z rybkami.

Jakie papugi występują w stowarzyszeniu i w Państwa hodowli?

Pan Mariusz: Stowarzyszenie „Kakadu” hoduje różne gatunki papug oraz innych ptaków. Posiadamy m.in. kanarki, ryżowce, gołąbki, zeberki, a niektórzy z hodowców mają również bażanty i mewki. Natomiast wśród papug możemy wyróżnić, zaczynając od najmniejszych, znane wszystkim papugi faliste pochodzące z Australii, następnie papugi nierozłączki, których posiadamy 3 gatunki: czerwonoczelne, czarnolice i Fischera (rudogłowe). Hodujemy również papugi łąkówki turkusowe, wspaniałe i lilianki. Spośród ptaków średniej wielkości posiadamy bardzo popularne nimfy, a także kilka gatunków rozelli oraz aleksandretty. Kolejnymi gatunkami są papugi królewskie oraz księżniczki m.in. księżniczka Walii czy księżniczka słoneczna. Z większych ptaków posiadamy afrykańskie papugi żako, których waga sięga ok. 0,5 kg, a także amazonki, kakadu i ary.

Skąd pochodzą papugi z Państwa hodowli?

Pan Mariusz: Najwięcej papug jakie występują w naszym stowarzyszeniu pochodzi z Australii i Oceanii. Są to m.in. papugi faliste, rozelle, nimfy i kakadu. Tu ciekawostka otóż kakadu są w Australii największym szkodnikiem kukurydzy w uprawach polowych. Posiadamy także papugi wywodzące się z Afryki, jak np. żako czy papużki nierozłączki, a także z Ameryki Płd., do których należą amazonki i ary.

Czy hodowla jest trudna? Czy papugi łatwo przystosowują się do polskiego klimatu?

Pan Tomasz: Hodowla w naszych warunkach nie jest łatwa. Są gatunki, którym nie przeszkadza ten klimat, ale są też takie, które powinny przebywać w temperaturze powyżej 0˚C jak np. amazonki czy ary. Należy też powiedzieć, że papugi trzymane są w klatkach lub wolierach. Klatki przeznaczone są dla mniejszych papug, natomiast woliery dla większych. Rozróżniamy również woliery wewnętrzne i zewnętrzne. Te znajdujące się na zewnątrz są czasem zabezpieczane folią w okresie zimy, aby chronić ptaki przed deszczem i wiatrem. W naszym klimacie w wolierach zewnętrznych mogą pozostawać m.in. nimfy, księżniczka Walii, wszystkie gatunki rozelli czy aleksandretta chińska.

Ile papug liczy Państwa hodowla?

Pan Tomasz: Mamy ponad 1 000 papug w stowarzyszeniu „Kakadu”. Hodowla liczy ok. 50 gatunków. Natomiast ja mam 150 sztuk.

Pan Mariusz: Obecnie zajmuje się hodowlą 50 papug.

Ile czasu każdego dnia poświęcają Panowie papugom? Jak wygląda opieka nad nimi?

Pan Mariusz: Na karmienie i bieżące sprawy potrzebuję ok. 1 godziny dziennie. Zawsze karmię papugi rano i wieczorem. Codziennie należy również zmienić ptakom wodę na świeżą i pamiętać o sprzątaniu klatek. W ciągu dnia spędzam jednak o wiele więcej czasu z papugami niż tylko 1 godz. Są moją pasją, obserwuje je i rozmawiam z nimi.

Pan Tomasz: Mam więcej papug, dlatego też łączny czas, który przeznaczam każdego dnia na karmienie i bieżące czynności wynosi minimum 3 godziny.

Co jedzą takie ptaki?

Pan Tomasz: Każdego dnia papugi dostają odpowiednią karmę, którą musimy zakupić, a oprócz tego warzywa i owoce. Większość hodowanych przez nas ptaków to ziarnojady. Lubią proso, jęczmień, owies, pszenicę, kukurydzę, a także słonecznik czy rzepik. Im mniejsze ptaki, tym drobniejsze ziarna jedzą. Dodatkowo dostają marchew, pietruszkę lub czerwone buraki, a także inne warzywa za wyjątkiem sałaty. Z owoców bardzo lubią jabłka, agrest, a także porzeczkę. Jedzą również banany i pomarańcze. Posiadamy też gatunki, które nazywane są miękkojadami. Do tych papug należy m.in. lorysa górska, która żywi się głównie nektarami. „Miękki” pokarm otrzymują również papugi podczas lęgu. Mogą wtedy dostać np. mieszankę złożoną z ugotowanych jaj, ryżu, makaronu i kaszy. Moja ulubienica ara ararauna o imieniu Aga bardzo lubi też orzechy włoskie. Sama potrafi je otworzyć, a siła ścisku jej dzioba może wynosić ok. 230 kg.

Ara Aga jest ulubienicą Pana Tomasza, a jak jest w przypadku Pana Mariusza?

Pan Mariusz: Moją faworytką jest papuga lilianka, którą posiadam od 4 lat.

Czy inne papugi też mają imiona?

Pan Mariusz: Imiona mają tylko ulubienice, natomiast każda papuga ma obrączkę, na której widnieje numer zawierający rok urodzenia, nr obrączki i symbol hodowcy np. Z014011/16PFO.

Ile lat żyją papugi?

Pan Tomasz: Wszystko zależy od karmienia i warunków w jakich żyją. Nie mogą przebywać w zbyt małych klatkach, muszą mieć ruch. Zazwyczaj jest tak, że im większa papuga, tym dłużej żyje. Np. papugi faliste żyją ok. 10 lat. Rozelle i mnichy ok. 20 lat, kakadu i żako do 50, a ary do nawet 100 lat.

Które z nich potrafią mówić?

Pan Mariusz: Duże zdolności naśladowcze w mowie ma żako i ara. Słowa powtarzają także mnichy i rudosterki.

Biorą Panowie udział w różnych wystawach papug i konkursach. Czy możecie coś więcej o tym opowiedzieć?

Pan Mariusz: Stowarzyszenie „Kakadu” należy do Polskiej Federacji Ornitologicznej, która jest związkiem zrzeszającym hodowców i miłośników ptaków śpiewających i ozdobnych. Federacja organizuje różne wystawy i pokazy. Niektóre z nich połączone są z konkursami. W ten sposób zdobywamy medale lub puchary. Bierzemy również udział w różnych targach i pokazach, które nie są organizowane przez PFO. Nasze papugi pojawiają się m.in. we Wrześni na Targach Rolnicza Jesień. Jeździmy także do szkół, przedszkoli oraz na różnego typu festyny. Można również zobaczyć ptaki u nas.

Czy papugi potrzebują specjalnego przygotowania przed wystawą?

Pan Tomasz: Papugi mogą się przestraszyć lub być niespokojne. Zazwyczaj klatki wystawowe są mniejsze niż te, w których ptaki przebywają na co dzień. Należy więc, na 4-5 dni przed pokazem, umieścić je w klatkach o mniejszych wymiarach tak, aby papugi przyzwyczaiły się do innych warunków i były spokojne podczas wystawy.

Zdobyli Panowie dużo nagród na różnych konkursach. Które z nich są dla Was najważniejsze?

Pan Tomasz: Największym sukcesem dla hodowcy jest rozmnożenie papug. Niektóre z nich ciężko rozmnożyć jak np. papugę ara ararauna. Nie są one tanie i dodatkowo nie jest łatwo dobrać je w pary. Jedną z ważniejszych nagród jakie otrzymałem jest nagroda za rozmnożenie żako. Dokonałem tego jako pierwszy w Polsce. Kolejna bardzo ważna dla mnie nagroda to medal za mutację księżniczki Walii na kolor żółty.

Papugi są dla Panów pasją. Czy jest możliwość ich zakupu? Ile kosztuje papuga?

Pan Tomasz: Papugi traktujemy jako hobby, a nie pracę ale istnieje możliwość ich sprzedaży. Osobiście uważam, że lepiej kupić je od hodowcy niż ze sklepu. Możemy się wtedy dowiedzieć co jadła, w jakich warunkach żyła, ile ma lat, a dodatkowo taka papuga jest tańsza. Ceny kształtują się różnie i są uzależnione m.in. od gatunku. Mogą wynosić od kilkudziesięciu zł do kilkudziesięciu tysięcy zł.

W hodowli obu Panów znajduje się wiele pięknych ptaków. Opowiadają o nich z dużą pasją i miłością. Naszej rozmowie towarzyszyła jedna z nich – papuga Aga – jedna z najbardziej oswojonych papug z hodowli Pana Tomasza. Powtarzała niektóre słowa i pięknie prezentowała się podczas zdjęć.

Galeria

View the embedded image gallery online at:
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=2772#sigProIda10f6a20a4
Ostatnio zmieniany 04 maja 2017
28 kwietnia 2017

Co to jest zwięzłość gleby?

Przygotowane przez

Zwięzłość gleby wskazuje na stopień związania poszczególnych cząsteczek glebowych ze sobą, dzięki czemu gleba stawia większy lub mniejszy opór przy próbach jej rozcięcia lub rozklinowania, np. przy pracy pługiem. Od zwięzłości gleby uzależniony jest rozwój korzeni roślin, które przy silnym wzroście napotykają na różny opór.

Zwięzłość gleby zależy od:

  • składu granulometrycznego,
  • zawartości próchnicy,
  • struktury,
  • zawartości CaCO3,
  • wilgotności gleby,
  • uprawianych roślin.

Miarą zwięzłości jest spójność. Wyróżniamy następujące rodzaje gleb:

  • gleby zwięzłe (wytworzone z iłów glin ciężkich),
  • gleby średnio zwięzłe (wytworzone z glin lekkich, piasków gliniastych mocnych, utworów pyłowych),
  • gleby słabo zwięzłe (wytworzone z piasków gliniastych lekkich, słabo gliniastych piasków pylastych),
  • gleby luźne (wytworzone ze żwirów i piasków).

Do sprawdzenia zwięzłości gleby w warunkach terenowych stosuje się narzędzie zwane zwięzłościomierzem (penetrometrem), który mierzy jej zawartość. Najczęściej wykorzystuje się penetrometry sprężynowe.

Oznaczenie penetrometrem sprężynowym polega na pomiarze oporu stawianego przez glebę podczas zagłębiania w niej stożka o kącie wierzchołkowym 30°  lub 60°  i o określonej powierzchni. Opór rejestrowany jest przez urządzenie samopiszące wchodzące w skład aparatu.

Drugą metodą jest penetrometr wyposażony w dwie końcówki w zależności od typu gleby:

  • małą – dla gleb mineralnych,
  • dużą – dla gleb organicznych.

Na skali zaznaczone są trzy kolory: zielony, żółty, czerwony.

Kolor zielony oznacza zwięzłość gleby, przy której dobrze rozwija się system korzeniowy wszystkich gatunków roślin. Kolor żółty – że dobrze sobie radzą rośliny wytwarzające silny system palowy, np. bobowate grubonasienne (strączkowe) takie jak łubiny i bobik. Kolor czerwony – to sygnał, że opór gleby jest tak duży, że system korzeniowy roślin nie jest w stanie się rozwijać.

28 kwietnia 2017

Gospodarstwa opiekuńcze a działalność agroturystyczna i nie tylko

Przygotowane przez

Niekorzystne trendy demograficzne i proces „starzenia się społeczeństwa” są jednym z najważniejszych wyzwań dla rozwoju naszego kraju. W odpowiedzi na tę sytuację Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi przygotowało w ramach Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju projekt pt. „Gospodarstwo opiekuńcze”.

Gospodarstwa opiekuńcze to forma gospodarowania polegająca na łączeniu działalności rolniczej z opieką nad osobami potrzebującymi wsparcia, głównie osobami starszymi.

Projekt MRiRW zakłada między innymi:

  • utworzenie w każdym województwie kilku – kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu gospodarstw opiekuńczych, w formule podmiotów działalności gospodarczej lub w innej formie dozwolonej przepisami prawnymi;
  • budowę systemu wsparcia instytucjonalnego dla gospodarstw opiekuńczych, w tym ustanowienie koordynatorów regionalnych oraz zbudowanie kapitału ludzkiego na potrzeby realizacji projektu;
  • budowę sieci gospodarstw wpisujących się w ideę rolnictwa społecznego;
  • wypracowanie modelowych rozwiązań na potrzeby rozwoju gospodarstw opiekuńczych,
  • prowadzenie działań promocyjnych, w tym konferencje regionalne i ogólnopolskie, spotkania (warsztaty) dla osób zainteresowanych tą formą działalności;
  • budowę mechanizmów kontroli jakości i rzetelności świadczenia usług.

Na realizację projektu planuje się m.in. środki Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich w ramach Planu Operacyjnego 2016-2017 oraz 2018-2019, Regionalnych Programów Operacyjnych, Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój POWER.

Bezpośrednim realizatorem projektu będzie Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie Oddział w Krakowie, a w projekt włączone zostaną Wojewódzkie Ośrodki Doradztwa Rolniczego.

Istnieje realna możliwość połączenia działalności agroturystycznej z opiekuńczą przez chętnych właścicieli gospodarstw agroturystycznych w ramach tzw. opieki dziennej, tymczasowej lub całodobowej. Ponadto tworzenie gospodarstw opiekuńczych jest szansą na pozyskanie dodatkowego źródła dochodu przez każdego rolnika, zainteresowanego podjęciem takiej działalności.

Od końca XX wieku rolnictwo społeczne rozwija się na obszarach wiejskich prawie całej Europy jako nowy, innowacyjny i zasadny z każdego punktu widzenia rodzaj działalności. Zgodnie z definicją rolnictwo społeczne jest innowacyjnym podejściem łączącym dwie koncepcje: rolnictwo wielofunkcyjne oraz usługi społeczne/opiekę zdrowotną na poziomie lokalnym. Ze względu na ważność, a jednocześnie delikatność obszaru działań, przyjęto następujące założenia koncepcji powstawania i funkcjonowania gospodarstw opiekuńczych w Polsce:

  • wykorzystanie istniejących uregulowań prawnych,
  • wykorzystanie istniejącej infrastruktury wiejskiej,
  • innowacyjne podejście do usług społecznych, opiekuńczych – wpisanie się w aktualne trendy w zakresie deinstytucjonalizacji wsparcia,
  • gospodarstwo opiekuńcze jako „marka” – coś sprawdzonego i pewnego,
  • metoda małych kroków – stopniowe zwiększanie katalogu grup docelowych oraz form organizacyjnych,
  • działalność opiekuńcza w powiązaniu z pewnym systemem wartości – działanie z poczucia misji.

Osoby zainteresowane tematem tworzenia gospodarstw opiekuńczych prosimy o kontakt z Jolantą Szczepańską – WODR w Poznaniu (email: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. lub tel.: 62 7429445).

28 kwietnia 2017

Co to jest lepkość gleby?

Przygotowane przez

Lepkość gleby jest to jej zdolność do przylegania, tj. wilgotnej gleby do różnych powierzchni, przedmiotów stykających się z nią, między innymi do narzędzi uprawowych, kół ciągników i maszyn rolniczych. Lepkość gleby zależy od jej uziarnienia, wilgotności, struktury oraz od rodzaju powierzchni stykającej się z glebą. Nadmierna lepkość w znacznym stopniu utrudnia procesy uprawy, ogranicza czas i sposób ich wykonywania, prowadzi do szybkiego wzrostu oporów uciągu i pogorszenia jakości uprawy. Zjawisko to zwiększa się wraz ze wzrostem wilgotności i rozdrobnienia gleby oraz ilości cząsteczek spławialnych. Maksymalną lepkość wykazują utwory glebowe zawierające 60% tych cząsteczek. Występują zazwyczaj w przedziale wilgotności odpowiadającym konsystencji plastycznej. Lepkość jest tym większa, im więcej cząsteczek zawiera gleba. Zjawisko to związane jest z elektrostatycznymi i molekularnymi siłami działającymi pomiędzy różnymi fazami gleby.

Wzrost wilgotności zwiększa lepkość, ale tylko do maksymalnego nasycenia kapilarnego, czyli gdy meniski wody w płaszczyźnie styku między glebą a metalem łączą się. Pojawienie się swobodnej wody na płaszczyźnie styku wywołuje spadek lepkości. Po przekroczeniu tej granicy lepkość się zmniejsza. Na spadek lepkości wpływa też obecność próchnicy, która umożliwia powstawanie agregatów strukturalnych zmniejszających powierzchnię styku gleby z daną powierzchnią uprawową. Ograniczeniu lepkości sprzyja także zmniejszenie kwasowości gleby oraz wysycenie kompleksu sorpcyjnego gleby kationami wapnia. Przyjętą miarą lepkości gleby jest siła potrzebna do oderwania metalowego krążka lub płytki od powierzchni gleby. Lepkość gleb suchych jest równa zeru, co potwierdza, że jej pojawienie się następuje przy pewnej wilgotności. Gleby gliniaste silniej przylegają do przedmiotów drewnianych, a gleby piaszczyste – do żelaznych.

28 kwietnia 2017

Rynek i dostępność żywności ekologicznej w Polsce

Przygotowane przez

Rynek żywności ekologicznej należy od lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku do najbardziej dynamicznie rozwijających się sektorów rynku żywności. Od 2004 do 2014 roku wzrost sprzedaży ekologicznej w Europie uległ więcej niż podwojeniu, z 11 mld euro do blisko 25 mld euro. Światowy rynek rolnictwa ekologicznego rozwija się również prężnie – zwiększając obroty o około 20% rocznie. Z krajów europejskich udział żywności ekologicznej w ogólnej sprzedaży żywności jest najwyższy w Danii (8%), Szwajcarii (6,9%) oraz Austrii (6,5%). Mieszkańcy Danii i Szwajcarii wydają również na taką żywność najwięcej. Należy podkreślić, że poza krajami zachodniej i północnej Europy, w których sprzedaż i konsumpcja żywności ekologicznej są najwyższe, coraz większe znaczenie zaczynają mieć również kraje Europy Środkowej, takie jak Polska, Czechy i Węgry.

W Polsce obserwuje się rosnące zainteresowanie żywnością ekologiczną wśród polskich konsumentów, co znajduje odzwierciedlenie w zwiększającej się liczbie przedsiębiorstw działających w sferze produkcji i dystrybucji. Organiczne produkty żywnościowe z certyfikatem ekologicznym są coraz popularniejsze wśród Polaków. W 2015 roku w Polsce po raz pierwszy w historii konsumenci na ekologiczną żywność wydali niemal 770 mln zł, tj. o 20% więcej niż w roku 2014. Potencjał rozwoju tego sektora w Polsce jest ogromny, bo żywność ekologiczna to nadal u nas produkcja niszowa. W najbardziej rozwiniętych krajach Europy Zachodniej i w Ameryce Północnej udział produktów rolnictwa ekologicznego w całym rynku spożywczym wynosi od 2 do 6%. W Polsce w 2015 r. udział ten osiągnął 0,33%. Według danych GIJHARS już ponad milion Polaków – to jest około 4% społeczeństwa regularnie kupuje i spożywa żywność ekologiczną, a 26% zaopatruje się w nią nieregularnie, jednocześnie deklarując, że chce kupować ją znacznie częściej. Polscy konsumenci mają bardzo pozytywny stosunek do żywności ekologicznej, którą najczęściej określają jako zdrową, bezpieczną oraz budzącą zaufanie. Żywność ekologiczna jest przez konsumentów postrzegana jako smaczna i wyróżniająca się wysoką wartością odżywczą. Najważniejszym motywem zakupu żywności ekologicznej wskazywanym przez polskich konsumentów jest troska o zdrowie. Kolejne najczęściej wskazywane czynniki decydujące o zakupie żywności ekologicznej to przekonanie, że jest bezpieczna, wolna od modyfikacji genetycznych oraz smaczna. W Polsce mimo obserwowanego tak znacznego wzrostu, rynek żywności ekologicznej rozwija się i tak dużo wolniej niż w innych krajach europejskich. Podaż żywności ekologicznej nadal jest niewielka i stanowi niewielki udział w kupowanej żywności. W krajach UE jest już tendencja stałego wzrostu popytu na żywność produkowaną metodami ekologicznymi, wyprzedzająca znacznie podaż. Krajowa bariera popytowa związana jest nadal głównie z poziomem zamożności społeczeństwa. Polska znajduje się nadal na etapie rozwoju rynku ekożywności. W aktualnej ofercie żywności ekologicznej w Polsce dominuje żywność nieprzetworzona lub też o niższym stopniu przetworzenia. Najczęściej kupowaną przez konsumentów żywności ekologicznej kategorią produktową są owoce i warzywa oraz jaja i pieczywo, których kupowanie przynajmniej raz w tygodniu deklaruje ponad 20% ogółu konsumentów żywności ekologicznej. Konsumenci zazwyczaj zaopatrują się regularnie w kilka produktów ekologicznych, co wynika z ograniczonej dostępności żywności ekologicznej. Wśród produktów, których zdaniem konsumentów brakuje w asortymencie żywności ekologicznej, najczęściej wymieniane są: mięso i jego przetwory, a następnie warzywa i owoce, przetwory mleczne oraz przetwory owocowo-warzywne.

Sklepy specjalizujące się w sprzedaży ekologicznej żywności, których liczbę szacuje się w Polsce na ponad 800, należą do preferowanych przez polskich konsumentów miejsc zakupu żywności ekologicznej. W Polsce pierwsze tego typu sklepy zaczęły powstawać w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Większość z nich pierwotnie zlokalizowana była w dużych ośrodkach miejskich: Warszawie, Krakowie, Gdańsku, Łodzi, Poznaniu. Dynamiczny rozwój handlu żywności ekologicznej sprawił, że poprawia się jej dostępność nie tylko w dużych miastach, lecz także w miejscowościach o mniejszej liczbie mieszkańców. Pomimo obserwowanego na polskim rynku rozwoju podaży żywności ekologicznej, szacowany udział żywności ekologicznej w ogólnej ofercie produktów żywnościowych w sklepach specjalistycznych nie przekracza 60%. Liczba pozycji asortymentowych jest bardzo zróżnicowana – od kilkuset w sklepach o małej powierzchni handlowej do ponad 4,5 tys. produktów w supermarketach. W ofercie sprzedaży naszych sklepów wysoki jest udział produktów zagranicznych, szczególnie w kategorii żywności przetworzonej. Pomimo obserwowanego rozwoju rynku żywności ekologicznej najważniejsze bariery zakupu tej kategorii żywności dotyczą przede wszystkim poziomu cen i dostępności żywności ekologicznej oraz dostępu do informacji o miejscach sprzedaży ekologicznej żywności. Czynnikiem, który wpływa negatywnie na zainteresowanie ofertą żywności ekologicznej jest również brak umiejętności odróżnienia żywności ekologicznej od innych produktów żywnościowych. W rezultacie konsumenci niejednokrotnie wprowadzani są w błąd informacją na opakowaniu lub znakowaniem, które sugeruje ekologiczne pochodzenie produktu. Polscy konsumenci są skłonni płacić nieco wyższe ceny za produkty ekologiczne, jednak zwykle nie jest to więcej niż 10-20% aniżeli za żywność konwencjonalną. Ceny produktów ekologicznych natomiast często przekraczają ten poziom znacząco, a im większa jest różnica, tym rzadziej konsumenci skłonni są je wybierać. Z analizy aktualnego poziomu cen w sklepach specjalizujących się w sprzedaży żywności ekologicznej wynika, że różnice cen niejednokrotnie są dwu- i trzykrotne.

Wartość rynku żywności ekologicznej w Polsce szacowana jest  na ok. 700-800 mln zł liczonych w cenach detalicznych. W ocenie ekspertów zajmujących się handlem ekologicznej żywności, w 2017 r. wartość rynku żywności ekologicznej w Polsce może przekroczyć 1 mld zł. Zdaniem ekspertów, jeżeli popyt na produkty ekologiczne w Polsce będzie nadal rósł tak szybko, to barierę 1 procenta, za którą stoi sprzedaż sięgająca 3 mld zł, uda się przekroczyć w 2022 roku. Na polskim rynku działa około 200 przedsiębiorstw zajmujących się dystrybucją produktów w skali regionu lub kraju oraz około 800 niezależnych sklepów specjalistycznych z ofertą tego rodzaju certyfikowanych wyrobów. Wzrost zainteresowania żywnością wyprodukowaną ekologicznie jest w dużym stopniu efektem zmian w systemach wartości uznawanych przez konsumentów. Polscy konsumenci mają bardzo pozytywny stosunek do żywności ekologicznej, ale nadal niewielki jest odsetek regularnych nabywców tej kategorii żywności. W celu stymulowania konsumpcji ekologicznej żywności konieczne są działania po stronie podaży i popytu służące różnicowaniu kanałów dystrybucji, poprawie dostępności do żywności ekologicznej oraz informacji o tego typu produktach, jak również kreowaniu nowych produktów wpisujących się w coraz bardziej złożone oczekiwania współczesnych konsumentów. 

Źródło informacji: www.minrol.gov.pl

28 kwietnia 2017

Zasady uprawy nostrzyka białego

Przygotowane przez

Nostrzyk biały (Melilotus albus) to jedna z roślin motylkowatych drobnonasiennych. Można ją spotkać w stanie dzikim w Azji, Ameryce, Australii i Nowej Zelandii. Występuje w formie jednorocznej lub dwuletniej. Najczęściej uprawiana jest forma dwuletnia.

Charakterystyczne cechy

Nostrzyk biały posiada głęboki i silny system korzeniowy, który może osiągać około 1,5 m długości. Po uzyskaniu przez rośliny fazy siewki następuje zahamowanie wzrostu części nadziemnej nostrzyka, a na korzeniu palowym tworzą się brodawki korzeniowe zawierające bakterie Rhizobium meliloti. Jego łodygi są sztywne, wysokie i grube, w trakcie kwitnienia osiągają długość 1,5-2 m. W górnej części są kanciaste, słabo owłosione bądź nagie, a w dolnej okrągłe. W późniejszych etapach rozwoju roślin łodygi szybko drewnieją. Pojawiają się wtedy w roślinie związki kumarynowe (np. kumaryna, kwas kumarynowy), olejki eteryczne (melilotol) i glikozydy. Nadają one paszy nieprzyjemny, piekący smak, wtedy nostrzyk nie jest zbyt chętnie zjadany przez zwierzęta. Dlatego też na paszę należy przeznaczać tylko młode pędy roślin. Zwłaszcza w siane z roślin po kwitnieniu stężenie substancji szkodliwych znacznie wzrasta. Szkodliwa jest również mieszanka siana z nostrzyka białego z sianem z zawartością tomki wonnej. Taka mieszanka może spowodować zatrucia u zwierząt, które objawiają się zaburzeniami trawiennymi, krwotokami i ogólnym osłabieniem, a w przypadku stosowania większych dawek nawet śmiercią zwierząt.

Liście nostrzyka mają kształt trójlistka, listek środkowy jest osadzony na wyraźnym ogonku, a listki boczne są siedzące. Listki dolnych liści są szerokie, owalne bądź jajowate, zaś dolne łodygowe liście są podłużnie lancetowate. Na brzegach są one nieregularnie ząbkowane, a na wierzchołku wcięte lub zaokrąglone. Przedłużenie nerwu środkowego jest zakończone ząbkiem. Kolor blaszki od strony górnej jest zielony, a od dolnej sinozielony.

Kwiatostan nostrzyka w postaci wydłużonych wielokwiatowych gron składa się z 40-80 kwiatów. Kwiaty wyrastają na długich ogonkach z kątów liści i wydzielają przyjemny zapach, wabiący owady. Pojedynczy kwiatek ma budowę motylkowatą i biały kolor. Kwiaty są obcopylne, ale niektóre kwiaty wytwarzane przez inne ekotypy nostrzyka mogą być samopłodne. W roku siewu większość roślin nie kwitnie, zaś w drugim roku kwitnienie pierwszego pokosu trwa kilka tygodni, a drugiego pokosu jest krótsze. Kwitnienie zaczyna się w czerwcu i trwa do sierpnia, a nawet dłużej. Po wytworzeniu nasion rośliny zamierają. Z zapylonych kwiatów po przekwitnięciu powstają jednonasienne (rzadko dwunasienne), niepękające, wydłużone, ostro zakończone brunatne strąki. Ich powierzchnia posiada wyraźne siateczkowe żyłkowanie. Nasiona są małe i jajowate, ich powierzchnia jest gładka oraz matowa, a barwa zielonkawożółta bądź żółtobrunatna. Po dłuższym czasie nasiona stają się czerwonobrunatne i mają zapach kumaryny, który jest wyczuwalny przy ich pocieraniu. Nasiona szybko tracą siłę kiełkowania. Masa 1000 nasion wynosi 1,9-2,1 g.

Nostrzyk jest rośliną miododajną oraz wydajną pod względem pastewnym i nawozowym. Na glebach lekkich jego plon zielonej masy wynosi 20-40 t/ha.

Nostrzyk może być wysiewany na glebach suchych, kamienistych i piaszczystych, ale zwapnowanych, w rejonach charakteryzujących się niesprzyjającymi warunkami klimatycznymi, gdzie inne rośliny mogą wymarzać. Można nim również obsiewać gleby ugorowane i zdegradowane, np. przez przemysł. Znajduje też wykorzystanie jako roślina lecznicza.

Wymagania

Nostrzyk biały jest rośliną dnia długiego, odznaczającą się dobrą zimotrwałością. Można uprawiać go w rejonach suchych, gdzie roczna suma opadów wynosi 400 mm. Jego odporność na suszę wynika z tego, że wytwarza głęboki system korzeniowy. Wymagania glebowe nostrzyka są niewielkie, jednak gleba musi być zasobna w wapń. Może być uprawiany na glebach piaszczystych, kamienistych oraz ubogich w składniki pokarmowe.

Sposoby uprawy

Uprawa nostrzyka białego nie jest zbyt trudna. Może on być uprawiany w czystych zasiewach, z rośliną ochronną lub jako międzyplon. Przed siewem glebę należy starannie odchwaścić, ponieważ nostrzyk jest wrażliwy na zachwaszczenie. Przy czystym wysiewie w okresie wiosennym plon zielonki może wynosić 15-25 t/ha. Dobrze jest wysiać go w roślinę ochronną, ale wtedy plonuje dopiero w drugim roku. Można go również wysiewać późną wiosną lub w lato bez rośliny ochronnej, po międzyplonach ozimych, jęczmieniu jarym czy życie.

Ilość wysiewu nostrzyka wynosi 15-20 kg nasion na hektar. Prawidłowa rozstawa rzędów wynosi 15-20 cm, a głębokość siewu około 1 do 2 cm. Można go również dodawać do mieszanek z trawami, np. z kupkówką pospolitą, a wtedy na jeden hektar należy wysiać 10 kg nostrzyka oraz 3 kg kupkówki. Takie mieszanki przeznacza się do bezpośredniego skarmiania, na kiszonkę bądź siano. Jeżeli nostrzyk biały jest uprawiany na nasiona to ilość wysiewu powinna wynosić 6-8 kg nasion na hektar, bez rośliny ochronnej. Wysiew należy wykonywać w rozstawę rzędów wynoszącą 40 cm.

Odmiany

Dostępne są 3 odmiany nostrzyka białego: czeska odmiana jednoroczna – Adela, amerykańska odmiana jednoroczna – Hubam i polska odmiana – Selgo. Najwcześniej zakwita Adela, potem Hubam, a na końcu Selgo, ale kwitnie aż do przymrozków.

Uprawa

Przygotowanie podłoża polega na zaoraniu jesienią, wiosennym zabronowaniu w celu zniszczenia chwastów (nostrzyk w pierwszym okresie jest szczególnie wrażliwy na nadmierne zachwaszczenie). Słabsze gleby należy zasilić nawozami mineralnymi w dawce 30-45 kg P2O5 i 40-60 kg K2O, nie stosując nawożenia azotowego. Bardzo istotne jest zwapnowanie gleb zakwaszonych.

Zbiór

Nostrzyk należy zbierać w fazie pąkowania, rano bądź wieczorem ze względu na to, że w ciągu dnia promienie słoneczne wpływają na wzrost zawartości kumaryny w roślinach. Koszenie trzeba wykonywać w miarę wysoko, aby nowe pędy mogły odrastać ze ścierni. W drugim roku użytkowania można uzyskać 2-3 pokosy nostrzyka, które można wykorzystać na siano, zielonkę lub kiszonkę.

Na nasiona zbiera się plon z pierwszego pokosu w drugim roku użytkowania. Zbiór wykonuje się jednoetapowo, za pomocą przystosowanego kombajnu zbożowego. Należy pamiętać, że nostrzyk dojrzewa nierównomiernie i jego strąki łatwo opadają, dlatego też mogą pojawić się straty podczas zbioru. Można przed zbiorem dokonać desykacji plantacji, wtedy plon nasion wzrośnie. Średni plon nasion z jednego hektara wynosi 300-600 kg.

28 kwietnia 2017

Nawożenie grochu

Przygotowane przez

Groch uprawiamy w celu uzyskania nasion do konsumpcji lub do wytwarzania pasz treściwych Nasiona grochu zawierają bowiem ponad 22% białka o znakomitym składzie aminokwasowym. Szczególnie występuje duży udział aminokwasu lizyny. Uprawa grochu może także stanowić element zazielenienia. Pplon grochu może wynosić nawet 53 dt/ha nasion i jest efektem postępu biologicznego w uprawie tej rośliny.

Groch siewny najlepiej uprawiać na glebach kompleksu żytniego dobrego i bardzo dobrego klasy IIIa - IVb, przeważnie nie udaje się na glebach zwięzłych. Najlepszym odczynem gleby jest pH w granicach 5,8-7,0. Plon 3,5 tony z 1 ha łącznie ze słomą pobiera 200 kg azotu, 45 kg fosforu, 140 kg potasu, 21 kg magnezu oraz 136 kg wapnia. Musimy pamiętać, że groch jest wrażliwy na niedobór boru, molibdenu oraz manganu. Ponadto plantacja pozostawia w glebie resztki pożniwne zawierające około 20 kg fosforu, 25-60 kg potasu oraz 50-80 kg azotu na 1 ha, co skutkuje istotnym wzrostem plonowania roślin następczych i jakością plonów, szczególnie warzyw bez dodatkowych nakładów. Natomiast krótki okres wegetacji sprawia, że groch jest dobrym przedplonem dla gatunków roślin ozimych.

W celu przygotowania gleby pod uprawę grochu szczególnie starannie musimy zniszczyć chwasty po wykonaniu podorywki, a orkę wykonujemy na średnią głębokość. Przedplonem mogą być zboża. Nasiona grochu w ilości 150-290 kg/ha (w zależności od odmiany) wysiewamy wczesną wiosną na głębokość 6-8 cm w rozstawie rzędów około 25 cm. Przed siewem nasiona należy zaprawić zaprawą nasienną i zaszczepić nitraginą. Groch wykorzystuje azot z powietrza poprzez współżycie z bakteriami brodawkowymi, jednak w pierwszej fazie rozwoju, kiedy na korzeniach nie ma jeszcze bakterii, korzysta z glebowych zasobów azotu. Korzystne jest zatem przedsiewne zastosowanie 20-30 kg azotu na ha, szczególnie kiedy uprawiamy groch po zbożach. Fosfor zaleca się w dawce 50 kg, a potas około 90 kg/ha. Natomiast na glebach ubogich w potas dobrze jest dać nawet 180 kg/ha tego składnika. Korzystne jest zastosowanie przedsiewne nawozu wieloskładnikowego z bardzo małym udziałem azotu, nawóz wieloskładnikowy może też zawierać magnez i bor lub jeden z tych składników. Możemy więc zastosować np. POLIMAG 305 NPKMg 5-16-24-8 w ilości 400-500 kg/ha. Ze względu na bardzo wczesny siew grochu, wieloskładnikowy nawóz można zastosować już jesienią pod pług, jednak wtedy orka nie może być średnio głęboka, tylko w granicach 18 cm. Jeżeli tego nie zrobiliśmy jesienią, nawóz możemy zmieszać wiosną z glebą na głębokość 10-15 cm, 6-8 dni przed siewem nasion.

W celu ochrony grochu przed chwastami mamy do dyspozycji szereg herbicydów przedwschodowych stosowanych 1-3 dni po siewie, np. Kilof 480 EC, Szpada 480 EC lub powschodowych preparatów przy wysokości roślin 6-12 cm, np. Basagran 480 SL lub na jednoliścienne gatunki chwastów Agil 100 EC. W celu ochrony grochu przed chorobami zaleca się 4-5-letnią przerwę w uprawie na tym samym polu lub stosowanie fungicydów zgodnie z aktualnymi zaleceniami ochrony roślin. Groch może być również atakowany przez następujące szkodniki: mszycę grochową, oprzędzika pręgowanego, pachówkę strąkóweczkę lub strąkowca grochowego, które trzeba zwalczać preparatami chemicznymi, np. możemy zastosować KARATE Zeon 050 CS w dawce 0,1-0,15 l/ha.

28 kwietnia 2017

Uproszczona rachunkowość rolna – nowy obowiązek w PROW 2014-2020

Przygotowane przez

Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 przewiduje wiele form wsparcia dla rolnictwa. Największym zainteresowaniem cieszą się przede wszystkim działania ,,Premie dla młodych rolników” oraz ,,Modernizacja gospodarstw rolnych”. Aby uzyskać pomoc finansową w ramach wymienionych działań należy spełnić odpowiednie wymagania i zobowiązania. Jednym z nowych zobowiązań jest prowadzenie uproszczonej rachunkowości rolnej. Warto się bliżej przyjrzeć temu wymogowi, ponieważ niedopełnienie tego obowiązku wiąże się z koniecznością zwrotu części lub całości otrzymanej pomocy.

Beneficjenci działania „Premia dla młodych rolników” zobowiązani są do prowadzenia ewidencji przychodów i rozchodów w gospodarstwie, najpóźniej w dniu rozpoczęcia realizacji biznesplanu, chyba że beneficjent zobowiązany jest do prowadzenia księgi przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowej lub ewidencji przychodów i rozchodów na podstawie odrębnych przepisów. Natomiast w przypadku beneficjentów działania „Modernizacja gospodarstw rolnych” zobowiązanie to będzie obowiązywało od dnia przyznania pomocy. Realizację biznesplanu można uznać za rozpoczętą przez dokonanie czynności mających na celu realizację określonych w nim działań, zwłaszcza przez:

  • rozpoczęcie prac budowlanych związanych z inwestycją;
  • zawarcie umowy, w wyniku której ma nastąpić przeniesienie prawa własności lub posiadania maszyn, urządzenia lub wyposażenia;
  • zawarcie umowy, w wyniku której ma nastąpić świadczenie usług;
  • prace przygotowawcze takie jak uzyskanie zezwoleń lub przeprowadzenia analizy wykonalności inwestycji;
  • zawarcie umowy, w wyniku której ma nastąpić przeniesienie własności lub posiadania gruntów rolnych lub zwierząt gospodarskich.

W przypadku beneficjentów prowadzących pełną rachunkowość – księgi rachunkowe, będą oni musieli w ramach już prowadzonych ksiąg rachunkowych wyodrębnić osobne konta lub korzystać z odpowiedniego kodu rachunkowego uwzględniającego wszystkie zdarzenia związane z realizacją operacji oraz prowadzeniem gospodarstwa.

Natomiast jeżeli beneficjent na podstawie odrębnych przepisów nie jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, będzie musiał prowadzić ewidencje przychodów i rozchodów w gospodarstwie zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania, wypłaty oraz zwrotu pomocy finansowej na operacje typu „Premie dla młodych rolników” w ramach poddziałania „Pomoc w rozpoczęciu działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Zgodnie z tym załącznikiem ewidencja przychodów i rozchodów w gospodarstwie to tabelaryczne zestawienie przychodów i kosztów związanych wyłącznie z działalnością rolniczą. W tabeli wpisujemy kolejno datę dokumentu księgowego i jego numer. Wpisów należy dokonywać w języku polskim i walucie polskiej, a stwierdzone we wpisach błędy poprawiać przez skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej oraz podpisanie poprawki wraz z umieszczeniem daty dokonania poprawki. Wpisów do ewidencji należy dokonywać na podstawie m.in. faktur, faktur VAT RR, rachunków, dokumentów celnych, dowodów opłat, dziennego zestawienia sprzedaży i innych dokumentów księgowych, które w sposób wiarygodny stwierdzą fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z rzeczywistym jej przebiegiem.

Ewidencje oraz dowody, na podstawie których są dokonywane wpisy, trzeba będzie przechowywać na stałe w miejscu zamieszkania albo siedzibie beneficjenta, chyba że prowadzenie ewidencji zostanie zlecone biuru rachunkowemu. Wówczas dokumentacja może być przechowywana w miejscu prowadzenia tej rachunkowości.

Jeżeli gospodarstwo rolne objęte jest prowadzeniem rachunkowości rolnej według systemu Polski FADN (element europejskiego systemu danych rachunkowych z gospodarstw rolnych), wówczas taka rachunkowość jest potwierdzeniem spełnienia takiegoż wymogu. W tym przypadku doradca rolny na bieżąco dokonuje ewidencji opisującej sytuację gospodarstwa rolnego.

Beneficjent zobowiązuje się do prowadzenia ewidencji przychodów i rozchodów przez co najmniej 5 lat od dnia wypłaty pomocy finansowej. Prowadzenie ewidencji w gospodarstwie rolnym ma za zadanie przede wszystkim wykazanie zakładanego w Planie Rozwoju Gospodarstwa wzrostu wielkości ekonomicznej gospodarstwa.

Wzór ewidencji przychodów i rozchodów w gospodarstwie (zgodnie z załącznikiem nr 3)

Imię i nazwisko ..............................
​Adres ..............................

Lp. Data zdarzenia gospodarczego Nr dowodu księgowego Przychód Wydatki Uwagi
zł gr zł gr
1.          
           
    Suma strony      
    Przeniesienie z poprzedniej strony      
    Razem od początku roku      

Źródło:

  1. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania, wypłaty oraz zwrotu pomocy finansowej na operacje typu „Premie dla młodych rolników” w ramach poddziałania „Pomoc w rozpoczęciu działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
  2. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 sierpnia 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania, oraz wypłaty pomocy finansowej na operacje typu „Modernizacja gospodarstw rolnych” w ramach poddziałania „Wsparcie inwestycji w gospodarstwach rolnych” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
28 kwietnia 2017

XVIII Targi Rolno-Ogrodnicze w Przygodzicach

Przygotowane przez
XVIII Targi Rolno-Ogrodnicze w Przygodzicach

       W niedzielę, 23 kwietnia br., w Przygodzicach w pow. ostrowskim  odbyły się, już po raz XVIII, Targi Rolno-Ogrodnicze. Tegoroczne hasło tej tradycyjnej imprezy  to: „Wszystko dla środowiska, domu   i ogrodu”. Z roku na rok przybywa wystawców, jak i zwiedzających. Targi są świetną okazją by zaopatrzyć się w rośliny, wyposażenie ogrodnictwa, zakupić ozdoby czy zapoznać się z nowinkami technicznymi i najnowszymi trendami w rolnictwie. Tereny wystawowe Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych  CKU w Przygodzicach zapełniły się bogatą ofertą zielonych roślin, krzewów i kwiatów oraz sprzętem i maszynami rolniczymi. Swoje stoiska prezentowały firmy oferujące środki do produkcji rolnej oraz instytucje działające na rzecz rolników  m.in. WODR w Poznaniu, KRUS. Przy stoisku WODR w tym dniu dyżur pełnili doradcy Powiatowego Zespołu Doradztwa Rolniczego z powiatu ostrowskiego, udzielając fachowego doradztwa i odpowiadając na liczne pytania odwiedzających rolników. Impreza cieszyła się dużym zainteresowaniem.

Zapraszamy do Przygodzic za rok.

View the embedded image gallery online at:
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=2772#sigProId539314a737

 

Ostatnio zmieniany 28 kwietnia 2017
Strona 199 z 590