Podsumowanie działalności Powiatowego Zespołu WODR w 2011 roku.
Przygotowane przez Damian Kostański
W środę 23.01.2011 roku w sali Starostwa Powiatowego odbyło się doroczne spotkanie środowisk rolniczych podsumowujące działalność doradczą w powiecie grodziskim.
W spotkaniu uczestniczyli: Pan starosta Mariusz Zgaiński, wójtowie i burmistrzowie gmin, przedstawiciele instytucji związanych z rolnictwem, takich jak ARiMR i WIR, Gminna Spółdzielnia oraz panie działające w organizacjach kobiecych na terenie powiatu, rolnicy i pracownicy ZD WODR w Grodzisku Wlkp.
Gości, rolników i doradców powitała pani kierownik ZD Genowefa Feldgebel, która przedstawiła uczestnikom prezentację zawierającą przeprowadzone działania podejmowane na rzecz środowisk obszarów wiejskich w 2010 roku.
Zadania realizowane były wg. określonych priorytetów oraz bieżących potrzeb mieszkańców wsi poprzez porady indywidualne, organizacje szkoleń, wyjazdów edukacyjnych, imprez masowych, konkursów i innych spotkań informacyjnych.
Szeroka działalność Zespołu Doradczego to porady i pomoc w dziedzinie technologii, ekonomiki - wykonywania analiz ekonomicznych oraz przygotowywania niezbędnych dokumentów umożliwiających pozyskiwanie środków pomocowych z ”PROW 2007 2013” obejmującego także program Leader a także przygotowywanie biznesplanów w celu uzyskania kredytów preferencyjnych. Zespół Doradczy aktywnie współpracuje z samorządem powiatowym, samorządami gminnymi, instytucjami działającymi na rzecz wsi i rolnictwa a także z organizacjami społecznymi ożywiającymi życie kulturalne na wsi.
Kierownik Waldemar Krynojewski poinformował zebranych o współpracy rolników z Powiatowym Biurem ARiMR w Grodzisku Wlkp. a także wyczulał na wymogi stawiane przez Ustawodawstwo WPR.
Następnie Pan Marcin Burzyński – dyrektor biura Stowarzyszenia Leader zapraszał zainteresowanych mieszkańców wsi do udziału w konkursach i składania wniosków na Małe Projekty, Różnicowanie w kierunku działalności nierolniczej, mikroprzedsiębiorstwa. Poinformował także o możliwości udziału w organizowanych szkoleniach i korzystaniu z usług doradczych w gminach oraz w biurze w Grodzisku Wlkp. przy ul. Chocieszynskich 23 D.
Podsumowanie zakończono dyskusją w której bardzo chętnie brali udział wszyscy uczestnicy mówiąc również o przyszłości Wspólnej Polityki Rolnej i dziękując za ogromne zaangażowanie doradców na rzecz rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich.
"Nasze kulturowe i kulinarne dziedzictwo" - podsumowanie projektu
Przygotowane przez Anna LabokW dniu 13 kwietnia 2011r. w świetlicy wiejskiej w Drużyniu w gminie Granowo w powiecie grodziskim odbyło się spotkanie podsumowujące projekt „Nasze kulturowe i kulinarne dziedzictwo”.
Pierwsza część projektu odbyła się w dniu 12 kwietnia i obejmowała pokaz zdobienia jaj różnymi metodami – między innymi metodą decoupage, pokaz florystyczny oraz pokaz kulinarny, natomiast druga część – 13 kwietnia – konkurs na najładniejszy stroik wielkanocny i tradycyjną polską potrawę.
Projekt zatytułowany „Nasze kulturowe i kulinarne dziedzictwo” skierowany był do mieszkańców obszarów wiejskich z terenu całego powiatu grodziskiego i został zrealizowany w ramach tzw. małych projektów dofinansowanych z PROW na lata 2007-2013 oś 4 LEADER poprzez LGD (Lokalną Grupę Działania) Stowarzyszenie Ziemi Grodziskiej Leader.
Do konkursu na najładniejszy stroik zgłoszono 10 kompozycji. Wszystkie były piękne i wymagały dużego wkładu pracy, dlatego komisja miała bardzo trudny wybór.
Nagrodzono 3 stroiki:
I miejsce zajęła Stanisława Frąckowiak z Wielichowa.
II miejsce Maria Bielawska z Kubaczyna.
III miejsce Łucja Frąckowiak i Izabela Gawrońska z Kąkolewa.
Komisja przyznała także dwa wyróżnienia: dla Hanny Piszczały z Kamieńca i Wandy Śron z Granowa.
Konkurs kulinarny cieszył się większym zainteresowaniem. Zgłoszono do niego 18 potraw. Komisja po degustacji nagrodziła 3 potrawy:
I miejsce: Halina Tomczak z miejscowości Dalekie za „domowy serek smażony”.
II miejsce: Małgorzata Bielawska z Drużynia za „udziec honorowy wieprzowy.
III miejsce: Wanda Roguszka z Błońska za „nalewkę z szyszek sosnowych”.
Wyróżnienia otrzymały Panie: Mirosława Napierkowska z Granówka za „kaczkę po wielkopolsku” oraz Anna Skoracka z Łęk Wielkich za „żurek”.
W części artystycznej wystąpiły zespoły z terenu gminy Granowo. Nawiązując do tradycji i kultury polonezem rozpoczęli uczniowie z granowskiego Gimnazjum. Poznańską gwarę zaprezentował sołtys wsi Drużyń opowiadając „O majówce”. Młodzież szkolna oraz zespół Granowianie uświetnili imprezę swoim śpiewem. Wszyscy bawili się znakomicie.
Dnia 16.06.2011r. w Warszawie miała miejsce Konferencja wysokiego szczebla z udziałem przedstawicieli państw członkowskich UE zorganizowana przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, której tematem były „Płatności bezpośrednie w ramach WPR 2020 ".
Europejskie rolnictwo staje przed wyzwaniami w zakresie ochrony klimatu i usług publicznych oraz rosnącemu zapotrzebowaniu na żywność.
Zdaniem szefa polskiego resortu rolnictwa Marka Sawickiego – „W tej dyskusji powinniśmy wszyscy oderwać się od historycznych zaszłości i spojrzeć na rolnictwo europejskie w perspektywie roku 2020 , a nawet 2050. „
Debata nad nowymi prostymi i obiektywnymi kryteriami przyznawania płatności bezpośrednich odbyła się z inicjatywy Polski w przededniu objęcia przedstawicielstwa w Radzie UE. W gronie osób, od których w dużej mierze zależy kształt przygotowywanych dokumentów minister rolnictwa i rozwoju wsi Marek Sawicki zaprezentował polską propozycję definicji „komponentu podstawowego". Minister określił go jako pierwszy poziom płatności oparty o powierzchnię użytków rolnych oraz uzupełnienie o płatności dla obszarów o niekorzystnych warunkach gospodarowania i dodatkowy poziom dla obszarów przyrodniczo cennych.
Szczegółowo omawiano kwestie zalesienia, definicji rolnika aktywnego, podziału środków między pierwsze i drugi filar WPR, a także zasad cross compliance. Uczestnicy spotkania zgodnie ustalili, że nowa WPR musi odpowiadać na wyzwania, jakie stają dziś przed europejskim rolnictwem.
„ Polsce zależy na głębokiej rzeczywistej, a nie udawanej reformie WPR, prowadzącej z jednej strony do jej uproszczenia, a z drugiej do wzmocnienia innowacyjności, ale także przesunięciu środków na modernizację i rozwój" powiedział minister Marek Sawicki na spotkaniu z dziennikarzami w trakcie Konferencji. Konferencja jest polską ofertą i głosem w dyskusji na temat reformy WPR po 2013 roku.
Opracowała Danuta Matusiak
(na podstawie informacji z MRiRW)
- ww.jpg (4666 Pobrań)
- 501sawicki_polsce_zalezy_na_rzeczywistej_a_nie_udawanej_reformie_rolnej_ue1.html.txt (5363 Pobrań)
Wyjazd z Kępna do Pągowa k./ Namysłowa-XV Dni Pola BASF
Przygotowane przez Piotr TwardowskiDo tego warto dodać, że zaprezentowana została cała gama nowych odmian roślin uprawnych ( np.: pszenica ozima – prezentacja kolekcji 25 odmian w pełni sezonu wegetacyjnego ).
Ze strony rolników padło wiele ciekawych pytań i zagadnień z dziedziny nowoczesnego rolnictwa, zwłaszcza jeśli chodzi o „wachlarz oprysków", odmiany wysokowydajne odznaczające się parametrami ziarna i niebagatelnym plonem.
Żyzność gleb na których usytuowane są pola doświadczalne ( gleby bardzo dobre: klasy I-III ) jest fundamentem na którym odbywa się bujna wegetacja w połączeniu z zastosowaniem znacznych ilości nawozów i środków ochrony roślin a także sprzyjające warunki pogodowe ( przede wszystkim dość równomiernie rozłożone opady atmosferyczne w bieżącym sezonie wegetacyjnym – od marca do I dekady czerwca zanotowano blisko 155 mm opadu, w tym: w marcu: 61 mm, w kwietniu:24 mm, w maju:50 mm, w I dekadzie czerwca:20 mm ), panowała spokojna aura w odróżnieniu od ubiegłorocznej, kiedy notowano burze z gradem, silny wiatr i częste opady nawalne- tylko w maju spadło prawie 180 mm.
Tymczasem rejon Wielkopolski i Ziemi Lubuskiej staje się coraz bardziej suchy, a brak opadów daje się we znaki szczególnie w okolicach Poznania, gdzie pada najmniej- do tej pory napadało tam ok. 100 mm i obecny rok jest na dobrej drodze aby pobić rekord minimalnej rocznej sumy opadów (dotychczas należy on do roku 1982, kiedy spadło tylko 275 mm ).
Miejmy jednak nadzieję, że w II połowie roku sytuacja w najsuchszych obszarach Polski zmieni się i zacznie padać.
Poza częścią dydaktyczną odbyła się również część rozrywkowa, nie zabrakło konkursów wiedzy rolniczej z cennymi nagrodami, wyborów dziewczyny „Królowej środków ochrony roślin", zaplecza gastronomicznego z bigosem, kiełbasą , zimnymi napojami i oczywiście dobrej muzyki.
Po zakończonych obchodach XV Dni Pola uczestnicy zmęczeni ale zadowoleni po upalnym dniu wrócili około 15.00 godz. do domu.
Piotr Twardowski
I KRAJOWE ŚWIĘTO INDYKA W KOŹMINKU POWIAT KALISKI
Przygotowane przez Aleksandra SzymfelI KRAJOWE ŚWIĘTO INDYKA
W KOŹMINKU POWIAT KALISKI
W dniach 14-15 maja 2011 w Koźminku odbyło się I Krajowe Święto Indyka. Organizatorem święta był Krajowy Związek Grup Producentów Rolnych- Izba Gospodarcza oraz Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu przy współudziale przedstawicieli samorządów, instytucji rolniczych, mediów i organizacji producentów. Celem tej imprezy była promocja mięsa indyczego na naszym rynku oraz wyrobienie wśród konsumentów przekonania o jego wyjątkowych walorach dietetycznych i bezpieczeństwie żywnościowym. Poprzez kampanie promocyjną nastąpi wzrost spożycia mięsa indyczego w kraju.
W pierwszym dniu odbyło się szkolenie dla producentów indyków i rynku drobiu w Polsce i za granicą. Wykładowcami byli naukowcy z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego z Olsztyna oraz przedstawiciele firm obsługujących rynek drobiu w Polsce i w Niemczech.
W drugim dniu tj. 15 maja był interesujący program artystyczny dla rolników, hodowców oraz wszystkich mieszkańców pobliskich miejscowości. W ramach tego programu odbył się pokaz kulinarny potraw z indyka oraz konkurs „Na najlepszą potrawę z indyka”. W konkursie tym brało udział 5 Kół Gospodyń Wiejskich. Pierwsze miejsce w konkursie zdobyło Koło Gospodyń Wiejskich Złotniki-gmina Koźminek.
Każdy z uczestników święta otrzymał gadżety promujące mięso indycze oraz książkę pod tytułem „Wszystko o indyku, czyli drobiowe kulinaria i kulturalna”. W programie artystycznym wystąpiły Orkiestry i Kapele, a główną gwiazdą wieczoru był zespół „Leszcze”. Do późnych godzin wieczornych odbywała się zabawa przy skocznych dźwiękach muzyki, którą zakończył pokaz sztucznych ogni. W imprezie wzięło udział kilkadziesiąt firm i instytucji obsługujących rolnictwo.
Święto indyka było finansowane z Funduszu Promocji Mięsa Drobiowego.
WODR, ZD Kalisz
Doradca
Aleksandra Szymfel
W gospodarstwie Pana Waldemara Kulpy w Międzybłociu 25 powiat złotowski w dniu 24 maja 2011 roku odbył się, na użytkach zielonych, pokaz z cyklu zbiór traw na sianokiszonkę.
Na użytkach zielonych rolnika pokazano poszczególne etapy zbioru traw na sianokiszonkę:
- koszenie trawy na pokosy,
- rozrzucanie pokosów w celu przewiędnięcia traw,
- zgrabianie podsuszonej trawy,
- zbiór z wału podsuszonej trawy prasą zwijającą w bele,
- owijanie bel folią za pomocą owijarki.
Do owijania użyto 5-warstwowej folii Agroperfecta do sianokiszonki której dystrybutorem jest firma Total-Pack z Olsztyna. Pokazywano wytrzymałość 5-warstwowej folii Agroperfecta wkładając w bele przed foliowaniem ostro zakończone przedmioty (długopisy, patyki). Żaden z ostro zakończonych przedmiotów nie przebił folii podczas foliowania bel. Świadczy to o dużej wytrzymałości prezentowanej folii.
Sporządzanie sianokiszonek metodą foliowania bel cieszy się dużym zainteresowaniem rolników którzy prowadzą produkcję mleka czy żywca wołowego i posiadają w swoim gospodarstwie znaczny areał użytków zielonych.
Taka technologia ma następujące zalety:
- znacznie zaoszczędza czas produkcji pasz objętościowych,
- w znacznym stopniu uniezależnia od warunków atmosferycznych,
- umożliwia zebranie drobnych roślin w bele jak koniczyna biała i różne zioła (przy produkcji siana te frakcje pokosu zostają na łące nie zebrane),
- foliowanie bele umożliwiają beztlenowe warunki kiszenia,
- bele sianokiszonki łatwo się porcjuje i szybko skarmia (nie ma wstępnych procesów gnicia),
- bele sianokiszonki owinięte 5-warstwową folią są bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne.
Podczas pokazu zebrani rolnicy bardzo chętnie brali udział w dyskusji oraz dzielili się własnymi doświadczeniami oraz wątpliwościami i zadawali dużo pytań co do tej technologii kiszenia folią Agroperfecta.
 |
 |
autor publikacji: Janusz Kalisz
„WĄGROWIECKI DZIEŃ RZEPAKU”
W ramach współpracy firmy AGRO BRAS sp. z o.o. i Zespołu Doradczego w Wągrowcu 10 czerwca 2011 r. zorganizowano dla największych producentów rzepaku z powiatu wągrowieckiego „Dzień Rzepaku”.
Impreza podzielona została na dwie części, z której pierwsza odbyła się w Wągrowcu w siedzibie firmy AGRO BRAS sp. z o.o., gdzie przedstawiono technologię przygotowania nasion przeznaczonych do siewu. Zaprezentowano także jedną z najnowocześniejszych w Polsce maszyn służących do zaprawiania nasion.
Ciekawym rozwiązaniem jest konfekcjonowanie nasion w taki sposób, że bez względu na siłę kiełkowania obsada roślin zawsze wynosi 75 lub 50 roślin/m2, w zależności od tego, czy mamy do czynienia z odmianą populacyjną, czy heterozyjną.
Druga część imprezy odbyła się w Spytkówkach- powiecie kościańskim, gdzie na polu demonstracyjnym zaprezentowano rolnikom 20 odmian rzepaku. W trakcie przeglądu, omówione zostały walory poszczególnych odmian oraz zabiegi agrotechniczne jakie zostały wykonane na plantacji. Bardzo dużym zainteresowaniem cieszył się również praktyczny wykład dr Szczepaniaka z UP w Poznaniu, który omówił aspekt nawożenia rzepaku i jego dolistnego dokarmiania w kontekście jego przezimowania oraz zdrowotności i plonowania. W tym momencie pragnę nadmienić, że pierwotnie pokaz kolekcji odmian rzepaku miał odbyć się na polu rolnika w Łaziskach- gminie Wągrowiec ale ze względu na jego słaby stan, spowodowany złym przezimowaniem i wiosennymi mrozami został przeniesiony do Stacji Doświadczalnej Agro Brasu w Spytkówkach.
W „Wągrowieckim Dniu Rzepaku” wzięło udział 37 rolników z terenu powiatu . Na zakończenie imprezy każdy z uczestników miał okazję skosztować tradycyjnych potraw regionalnych oraz grillowanego mięsa pod różnymi postaciami a także otrzymał pamiątkowe upominki i materiały szkoleniowe od firmy AGRO BRAS sp. z o.o. Specjałów tych mógł jednocześnie skosztować w stylowym otoczeniu Pałacu i Stadniny Koni w Racocie.
Marian Mikołajczak
Kierownik ZD Wągrowiec
2
Klimat zmienia się na naszych oczach w konsekwencji zmian o zasięgu globalnym
a bezpośrednią ich przyczyną jest efekt cieplarniany, czyli nadmierna emisja gazów CO2 do atmosfery.
Najważniejsze dla rolnictwa przewidywane zmiany parametrów klimatycznych na terenach Polski Środkowej (w tym Wielkopolski) to:
- podwyższenie temperatury powietrza (głównie zimą),
- zwiększenie opadów zimowych,
- opóźnienie terminu początku zimy,
- skrócenie zimy a tym samym przyspieszenie okresu wiosny,
- zwiększenie częstości występowania zjawisk ekstremalnych (powodzie, gradobicia, susze).
Ze zjawiskiem suszy mamy do czynienia coraz częściej (w ostatnich latach co rok w większym lub mniejszym zakresie), co nie jest dobrym prognostykiem dla produkcji rolniczej, tak ściśle związanej z zasobami wodnymi. O ile całkowity bilans wodny w skali roku nie jest najgorszy, to już rozkład opadów w okresie wegetacji jest zwykle niekorzystny dla roślin uprawnych. Skutki suszy są niezwykle dotkliwe z uwagi na to, iż większość gleb w kraju to gleby lekkie o małej pojemności wodnej.
Więcej w załączniku do pobrania.
- susza.pdf (14712 Pobrań)
Jedną z form edukacyjnych organizowanej Przez Zespół Doradczy powiatu poznańskiego są coroczne Dni Pola, na których spotykają się przedstawiciele władz gmin, fachowcy, doradcy z zakresu uprawy i ochrony roślin oraz przedstawiciele firm obsługujących rolnictwo. W roku bieżącym miało to miejsce 2 czerwca w Batorowie gmina Tarnowo Podgórne w gospodarstwie Pana Mirosława Gabryelskiego. Głównym tematem tegorocznych Dni Pola była agrotechnika i ochrona rzepaku ozimego. Dni Pola rozpoczęto lustracją plantacji rolnika, gdzie praktycznie przedstawiono jej stan i omówiono czynniki wpływające na wegetację i plonowanie rzepaku ozimego. Część teoretyczna została przedstawiona przez głównego specjalistę WODR Poznań Pana Piotra Kujawę i przedstawiciela Firmy Bayer Pana Jana Jajora . W dyskusji głos zabrali wójt gminy Tarnowo Podgórne Ewa Noszczyńska –Szkurat oraz radny w powiecie poznańskim Przemysław Kiejnich.
Kierownik ZD Poznań
Maria Modrzejewska
Więcej...
Rachunkowość rolna instrumentem kształtowania zdolności konkurencyjnej gospodarstwa rolnego. Autorzy: Elżbieta Różańska, Jerzy Terlecki
Przygotowane przez Elżbieta RóżańskaRachunkowość rolna instrumentem kształtowania zdolności konkurencyjnej gospodarstwa rolnego.
Jednym z nieodzownych warunków sprawnego funkcjonowania indywidualnych gospodarstw rolnych jest posiadanie przez kierownika gospodarstwa informacji o ich sytuacji ekonomicznej.
Postęp produkcyjny w gospodarstwach rolnych – czynnik warunkujący funkcjonowanie na rolniczej mapie gospodarczej - podnosi efektywność gospodarowania, ale jednocześnie komplikuje proces organizacji i zarządzania gospodarstwem rolnym. Pokonanie tych trudności warunkowane jest szybkim dostępem do niezbędnych informacji. Informacja jest podstawą wyboru celów i zadań, sposobów i środków ich realizacji, warunkiem trafności sądów, decyzji i skutecznego postępowania. Bez niej nie ma racjonalnego planowania, dobrego przygotowania działań oraz maksymalnie efektywnej realizacji zadań. Zebranie informacji, a więc orientacja w tym „jak jest” pozwala odpowiedzieć na pytanie „dlaczego tak jest ?”, „co będzie?” i „jak postępować?”
Informacje powinny być :
- kompletne, tj. dostarczające możliwie wszystkie potrzebne fakty szczegóły,
- dokładne i prawdziwe,
- łatwo osiągalne istotne dla sprawy i aktualne,
- dostosowane do potrzeb decyzyjnych (właściwa forma i czas),
- o odpowiedniej częstotliwości dopływu i zasięgu czasowym,
- oryginalne oraz prezentowane w dogodnej dla odbiorcy formie.
Informacja jest potrzebna na każdym etapie procesu decyzyjnego, zwłaszcza jednak przy wprowadzeniu nowych rozwiązań w zmieniających się warunkach gospodarowania. W okolicznościach silnej konkurencji niezbędne są informacje o kosztach własnych.. Dostarczanie tych danych jest głównym zadaniem rachunku kosztów, który jest bardzo ważną częścią składową rachunkowości. Na rachunkowości spoczywa bowiem zadanie grupowania danych liczbowych i określanie zależności między procesami produkcyjnymi, a wysokością kosztów.
Wykorzystanie informacji w rolnictwie ma długą tradycję, a rachunkowość wykorzystywana była jeszcze w czasach, gdy znajomość pisania i czytania należała do rzadkości. Nadzorcy robotników rolnych zliczali wozy zwiezionych ziemiopłodów w ten sposób, że nacinali na laskach, kijach karby odpowiadające ilościom wozów (stąd nazywano ich karbowymi). Wraz z rozwojem nauk rolniczych doskonaliła się także rachunkowość rolna. Na zebraniu Kółek Rolniczych w Wyrzysku w 1907 r. rolnik Jan Kopecki w swoim referacie postawił pytanie:„Dlaczego i jak powinien gospodarz rachować?”. Stwierdził on między innymi, że:
- mało jest pomiędzy nami takich rolników, którzy mogliby liczbami wykazać swój majątek, mieli pewność, ile też ich praca i ich kapitał przynosi zysku,
- nie będzie swego majątku pewny ten gospodarz, który nie prowadzi rachunkowości.
Obecnie Polska jako członek Unii Europejskiej realizuje rachunkowość we wspólnotowym systemie Sieci Danych Rachunkowości Gospodarstw Rolnych Polski FADN.
Celem rachunkowości jest ukazanie w mierniku pieniężnym:
- stanu i ruchu zasobów gospodarstwa rolnego,
- źródeł ich finansowania,
- przebiegu i wyników działalności gospodarczej.
Na system rachunkowości składają się następujące główne jej części:
- księgowość,
- rachunek kosztów
- sprawozdawczość finansowa.
Księgowość ma za zadanie tworzenie bazy danych dla systemu rachunkowości. Zajmuje się ewidencją wszelkich zmian w majątku i kapitałach podmiotu gospodarczego. Zmiany mogą być ujmowane w jednostkach naturalnych (kg, t, m, szt.), wówczas mamy do czynienia z księgowością ilościową, lub też w jednostkach pieniężnych – księgowość wartościowa (finansowa).
Rachunek kosztów obejmuje działania służące odzwierciedleniu procesu zaopatrzenia, produkcji i bytu w ustalonym przedziale czasu.
Sprawozdawczość finansowa obejmuje zestaw informacji wytwarzanych przez system rachunkowości. To ewidencja działalności gospodarstwa i jego stanu finansowego.
Amortyzacja jest to proces fizycznego i „moralnego” zużycia środków trwałych w związku z upływem czasu. Brak funduszu amortyzacyjnego (nieuwzględnianie konieczności odtworzenia majątku) powoduje dekapitalizację gospodarstwa, a w dalszej kolejności jego upadek.
Akumulacja jest to część dochodu rolniczego netto przeznaczona na rozwój gospodarstwa, czyli inwestycje i podniesienie kapitału własnego. Dla normalnego rozwoju akumulacja powinna wynosić 10 – 30% dochodu rolniczego netto (czyli z uwzględnieniem amortyzacji).
Bilans majątkowy – jest to dwustronne wartościowe zestawienie składników majątkowych i źródeł ich pochodzenia, sporządzone w określonej formie i na ściśle określony dzień. Bilans
odzwierciedla dwoisty charakter majątku gospodarstwa i oznacza pewien stan równowagi ekonomicznej, gdzie elementami równoważącymi są aktywa i pasywa. Podstawowym źródłem informacji o stanie majątkowym jest inwentaryzacja, czyli ogół czynności związanych z ustaleniem rzeczywistego stanu składników majątkowych na ściśle określony dzień, w celu sprawdzenia danych wynikających z ewidencji księgowej.
Aktywa gospodarstwa rolnego- są to wyrażane w pieniądzu rzeczowe pieniężne środki gospodarcze, takie jak np. budynki, budowle, inwentarz żywy, maszyny, produkty roślinne, nawozy mineralne, gotówka w kasie i na rachunkach bankowych. Aktywa przedstawiają majątek z punktu widzenia zaangażowania go w procesach produkcji, tzn. wskazują, w czym dany majątek jest „ulokowany”.
AKTYWA
Majątek obrotowy Majątek trwały
- rzeczowy majątek obrotowy - wartości materialne i prawne
- należności - rzeczowy majątek trwały
- papiery wartościowe przeznaczone do obrotu - finansowy majątek trwały
- środki pieniężne - należności długoterminowe
Pasywa gospodarstwa rolnego są to jego kapitały i fundusze. Przedstawiają one majątek z punktu widzenia źródeł jego pochodzenia
PASYWA
Kapitały własne Kapitały obce
- kapitały powierzone - kredyty bankowe
- kapitały samofinansowania - zobowiązania
Rolnik prowadzący zapisy rachunkowe:
- może na bieżąco kontrolować wyniki swojej działalności, między innymi rozliczenia z kontrahentami,
- podnosi swoją wiedzę z zakresu zarządzania gospodarstwem rolnym,
- posiada wiarygodną dokumentację (Raport Indywidualny - RI) do ewentualnego przedstawienia w obsługującym go banku,
- może porównać swoje wyniki produkcyjne i finansowe z innymi nie tylko poprzez wykonanie raportu porównawczego dla jego gospodarstwa przez IERiGŻ PIB, ale też dzięki wiedzy medialnej czy sąsiedzkiej,
- znając strukturę kosztów może podjąć działania w celu ich zmniejszenia,
- wie w końcu czy, dlaczego gdzie i ile „mu się nie opłaca” (opłaca).
Analiza kosztów produkcji jest obecnie szczególnie uzasadniona. Ich wielkość jest głównym czynnikiem opłacalności . Koszty rosną szybko, niektóre z nich w znacznym stopniu są zależne od rolnika, a więc mogą być przez niego regulowane – ograniczane. Znajomość wielkości poszczególnych kosztów pozwala wskazać, które z nich można minimalizować poprzez zmianę licznych czynników produkcji. Liczenie kosztów w gospodarstwach rolnych nie jest, niestety, powszechne. Spora jeszcze grupa rolników w miarę prawidłowo oceni „ na oko” bieżące plony, jednak zbiorów nie waży, nie zapisuje ich wielkości, w konsekwencji nie zna faktycznego ich zużycia. Aby ponosić zwiększone koszty wystarczy stracić z pola widzenia bieżące koszty produkcji.
Chociaż niechęć rolników do „papierów” i całej tej „buchalterii” jest zrozumiała, by nie napisać – sympatyczna, to jednak należy stanowczo podkreślić, że rejestracja zaszłości gospodarczych
i składników majątkowych jest nieodzownym warunkiem sensownego zarządzania gospodarstwem rolnym. Rachunkowość jako instrument zarządzania z trudem, ale konsekwentnie znajduje akceptację w świadomości kierowników gospodarstw rolnych. Coraz więcej rolników nie ogranicza się do beznamiętnych zapisów (podawania danych), lecz analizuje zaszłości i ich ekonomiczne skutki. Rachunkowość rolna staje się rolnikowi już nie tyle przydatna, co wręcz niezbędna. Stanowić zaczyna naturalną część jego warsztatu pracy i umiejętności. I co istotne – przestaje być złowieszczym zwiastunem podatków, a staje się atrybutem przynależności do rolniczej elity.
Opracowanie: Elżbieta Różańska
Współpraca: Jerzy Terlecki
WODR Poznań
Materiały źródłowe u autorów.
- RACHUNKOWO_ROLNA.pdf (4113 Pobrań)
A może coś nowego- uprawa melona
Melon pochodzi z rejonu południowo-zachodniej Azji. Formy półszlachetne melonów były już uprawiane ponad 2000 lat temu w krajach azjatyckich, Egipcie, Grecji oraz Rzymie. Obecnie gatunek ten jest głównie uprawiany w południowej strefie umiarkowanej i w klimacie tropikalnym
Melon jest rośliną roczną o silnym systemie korzeniowym i płożącej się łodydze dorastającej do 2 metrów długości; jest rośliną rozdzielnopłciową, jednopienną. Wymaga zapylenia przez owady. Kwiaty żeńskie osadzone są pojedynczo i tworzą się dopiero na pędach bocznych. Owoc melona jest jagodą rzekomą o zróżnicowanym kształcie i wielkości, którego miąższ może być biały, zielony, żółty lub pomarańczowy.
W wyniku prac hodowlanych uzyskano odmiany melonów plonujące dobrze w otwartym gruncie również w klimacie umiarkowanym. Odmiany te są dostępne w naszym kraju i nic nie stoi na przeszkodzie by je uprawiać. Niemniej ze względu na wysokie wymagania termiczne tego gatunku, smaczniejsze i bardziej wartościowe owoce uzyskuje się z uprawy z zastosowaniem osłon z folii i włókniny.
O wartości odżywczej melonów decyduje zawartość cukrów, które występują pod postacią sacharozy. Ponadto melony zawierają pewną ilość białka, tłuszczów oraz witaminy B1, B2. W owocach znajduje się również wapń, fosfor i żelazo. Pod względem smakowym oraz odżywczym owoce melona są bardziej wartościowe od owoców ogórka i kawona.
Optymalne temperatury powietrza do wzrostu roślin melona to temperatury powyżej 20oC. Przy spadku temperatury do 0oC rośliny giną, a w temperaturze poniżej 15oC wzrost roślin jest zahamowany. Melon jest wrażliwy na wahania temperatury, reagując opadaniem kwiatów i zawiązków. Temperatura gleby powinna utrzymywać się na poziomie 20-22oC.
Zapotrzebowanie melona na wodę jest zależne od fazy rozwojowej rośliny. Melon najwięcej wody potrzebuje w okresie przyrostu owoców, w fazie dojrzewania owoców wilgotność zarówno gleby jak i powietrza powinna być niska.
W stosunku do stanowiska melon jest rośliną mało wymagającą, może być uprawiany po wszystkich roślinach z wyjątkiem dyniowatych. W roku uprawy ze względu na późny termin sadzenia może być uprawiana roślina przedplonowa - sałata lub rzodkiewka. Gleba pod uprawę melona powinna być przygotowana tak jak pod uprawę ogórka. Aby zaspokoić wysokie wymagania pokarmowe należy uprawiać go w pierwszym roku po oborniku. Dawka 300 – 400 kg na 100 m2 dobrze rozłożonego obornika bydlęcego powinna być wprowadzona do gleby jesienią.
Nawożenie mineralne stosujemy podobnie jak w uprawie ogórków, gdyż wymagania pokarmowe dla tych gatunków są bardzo podobne – standardowo może to być Azofoska w dawce 10 – 15 kg na 100 m2. Nawozy mineralne ze względu na późne sadzenie roślin melona lepiej wysiać wiosną.
Jednym z warunków powodzenia uprawy melona jest przygotowanie zdrowej i dobrze ukorzenionej rozsady. W chwili sadzenia rośliny powinny mieć 4-5 dobrze wykształconych liści. Nasiona ze względu na trudno regenerujący się system korzeniowy należy wysiewać do doniczek w połowie kwietnia. W optymalnych warunkach w ciągu około 3 tygodni od pojawienia się wschodów otrzymuje się rozsadę o 4-5 liściach, którą wysadzamy na miejsce stałe na przełomie maja i czerwca. Do momentu wykształcenia kwiatów żeńskich dobrze jest uprawiać melony pod agrowłókniną. Rozsadę sadzi się w rzędy odległe o100 – 120cm lub pasy dwurzędowe, gdzie odległość między rzędami wynosi 80 -100 cm, a między pasami 100 – 120 cm. W rzędach rośliny umieszcza się w odległości 50 – 80 cm.
Przed sadzeniem dobrze jest rośliny przyciąć, usuwając wierzchołek pędu nad trzecim liściem właściwym. Zabieg ten ma na celu szybszą inicjację pędów bocznych, na których rozwija się więcej kwiatów żeńskich.
Pozostałe zabiegi pielęgnacyjne to odchwaszczanie, które należy prowadzić ręcznie i ze względu na płytki system korzeniowy bardzo ostrożnie oraz nawadnianie. Po obfitym podlaniu roślin po posadzeniu może nastąpić długa przerwa w nawadnianiu aż do fazy przyrostu owoców, od której należy rośliny równomiernie zaopatrywać w wodę.
Gdy owoce osiągną wielkość orzecha włoskiego powinno się usunąć wierzchołki pędów, pozostawiając nad owocem dwa liście, należy usunąć również wszystkie pędy nie owocujące. Na roślinie powinno urosnąć nie więcej niż 5 – 6 owoców – pozostałe należy usunąć
Dojrzałość zbiorczą owoce melona osiągają po 45-60 dniach od kwitnienia. Stopień dojrzałości konsumpcyjnej poznaje się po zabarwieniu skórki, mięknięciu zagłębienia przy szypułce i po intensywnym aromacie.
W naszych warunkach klimatycznych w uprawie polowej i przyśpieszonej powinno się wykorzystywać odmiany przede wszystkim polskiej hodowli, gdyż są do tych warunków najlepiej dostosowane. Do odmian wczesnych o owocach do 1 kg i pomarańczowym miąższu należą Malaga F1 i Emir F1. Jasnozielonym i aromatycznym miąższem charakteryzuje się odmiana Oliwin, a także Polidor F1 posiadające siatkowaną powierzchnię owoców.
Jarosław Górski
WODR Poznań
Znakomite na upalne dni
Napój melonowo - arbuzowy
Składniki:
pół melona,50 dag arbuza,1 szklanka soku ananasowego
Wykonanie
Z arbuza odciąć skórę, wyjąć pestki, pokroić na kawałki. Melona obrać ze skórki i pokroić. Owoce i sok ananasowy zmiksować. Schłodzić w lodówce.
Słodki deser
Składniki:
50 dag arbuza, 1 melon, 2 banany, 1 łyżka cukru pudru, 6 łyżek bitej śmietany
Wykonanie
Arbuza, banany i melona kroimy na drobne kawałki. Posypujemy cukrem pudrem i umieszczamy w salaterkach. Dodajemy bitą śmietanę.
Chłodnik melonowy
Składniki:
1 melon, 2 ogórki sałatkowe,1 pomidor, 2 łyżki instant rosołu,1 łyżka soku z cytryny, 2 dag krewetki, sól
Wykonanie
Całego melona należy podzielić na ćwiartki, następnie usunąć z niego skórkę oraz pestki, po czym wydrążony miąższ pokroić w drobną kostkę. Ogórka należy obrać ze skórki, usunąć z niego pestki i pokroić w drobną kostkę. Pomidora należy ponacinać na krzyż, zalać gorącą wodą, po czym zdjąć skórkę, usunąć szypułkę i podzielić na ćwiartki. Połowę wydrążonych kostek z melona należy wymieszać z kostkami ogórka i pomidora, dodać rosół. Wszystko raz przełożyć do miski miksera i zmiksować na gładko. Tak przygotowaną masę należy przyprawić do smaku solą, pieprzem, sokiem z cytryny i cukrem, a następnie wstawić na pół godziny do lodówki. Przed samym podaniem należy dodać do zupy krewetki, pozostałe kostki melona i posypać koperkiem .
Super przekąska
Składniki:
1 melon,1 paczka makaronu gwiazdki, 15 dag szynki, 25 dag sera mozarella w kulkach,, sól, pieprz, sok z limonki, 2 łyżki oliwy,1 łyżka miodu płynnego
Wykonanie
Makaron gotujemy al dente w lekko osolonej wodzie, odcedzamy, studzimy. Z melona wycinamy za pomocą specjalnej łyżeczki małe kulki. Miód łączymy z oliwą, sokiem z limonki, solą oraz z pieprzem. Następnie makaron ostrożnie łączymy z limonowym sosem, dodajemy mozarellę, melona i szynkę pokrojoną w kostkę.
KOŃSKIE ŚWIĘTOWANIE Dnia 12 czerwca 2011 o godz. 14.00
Przygotowane przez Ziemowit Jęczkowski
Organizatorzy:
Burmistrz Miasta i Gminy Września
WODR w Poznaniu - ZD w powiecie wrzesińskim
Hodowla Koni Marian Kowalski
Zespół Szkół w Marzeninie
Serdecznie zapraszają na
KOŃSKIE ŚWIĘTOWANIE
Dnia 12 czerwca 2011 o godz. 14.00
Marzenin, ul. Ks. Twardego 27
Hodowla Koni Kowalscy
W programie:
Prezentacja Szwadronu Kawalerii Wojska Polskiego
Pokazy Jazdy Konnej
Występy artystyczne uczniów Szkoły w Marzeninie
POKAZ GRUPY KASKADERÓW KONNYCH Apolinarski Group
Stoiska wystawiennicze firm i instytucji
Wystawa ptaków egzotycznych
Zabawa taneczna do godz. 2.00
Przejażdżki bryczką, w siodle, zamek dla dzieci, ujeżdżanie byka
Grochówka dla każdego
oraz inne atrakcje
PATRONAT MEDIALNY: „Poradnik Gospodarski”
„Wieści z Ratusza”
„Wiadomości Wrzesińskie”
Radio „PLUS”
Dzień z Agroturystyką w powiecie tureckim
5 czerwca 2011 roku w Gospodarstwie Agroturystycznym Marii i Józefa Pawlaków w Bądkowie Drugim, gmina Przykona odbył się Dzień z Agroturystyką. Imprezę zorganizowali doradcy z Zespołu Doradczego w Turku. W spotkaniu uczestniczyło ok. 150 osób. Uczestnicy spotkania mieli okazje wysłuchać szkoleń specjalistycznych, wziąć udział w pokazach kulinarnych i prozdrowotnych oraz w zabawie przy ognisku.
Grażyna Jóźwiak
