Echinacea purpurea – jeżówka purpurowa pochodzi z Ameryki Północnej. Bylina ta osiąga wysokość od 80 do około 100 cm, ma lancetowate liście, piękne purpurowe kwiaty, a jej kwitnienie przypada na okres od lipca do października. Jeżówka purpurowa do uprawy preferuje miejsca nasłonecznione o podłożu piaszczysto - gliniastym. Wysiewu nasion do inspektów dokonujemy wczesną wiosną a po kilku tygodniach gotowe sadzonki umieszczamy w gruncie. Podczas uprawy należy zadbać o to by rośliny zawsze były podlane. Na uwagę zasługuje też fakt, iż jeżówka bardzo dobrze radzi sobie z mrozem.
Właściwości lecznicze jeżówki odkryły plemiona indiańskie a w ziołolecznictwie ludowym jest ona znana już od 400 lat. Na początku XX wieku zauważono immunostymulujące właściwości wyciągów z jeżówki. Zaobserwowano, iż roślina ta wpływa na zwiększenie ilości białych ciałek krwi. Podaje się ją jako środek uodparniający i regenerujący organizm. W celach leczniczych wykorzystuje się wyciągi alkoholowe, olejowe i wodne. Ekstrakt z jeżówki przyśpiesza przemianę materii, działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwzapalnie, przeciwgrzybiczo, przeciwbólowo, rozkurczowo, żółciopędnie, napotnie oraz przeciwgorączkowo. Jeżówkę purpurową możemy spożywać w formie nalewek, syropów, naparów, odwarów i maceratów.
Ponadto bylina ta ma coraz większe zastosowanie w przemyśle kosmetycznym – spowalnia rozkład kwasu hialuronowego przyczyniając się do utrzymania elastyczności skóry.
Jeżówka purpurowa należąca do rodziny astrowatych posiada piękne kwiaty dzięki czemu doskonale wabia swoim wyglądem owady, które mają istotny wpływ na zwiększenie bioróżnorodności. Tworząc nasadzenia w ogrodzie troszczmy się o to aby znalazły się w nim rośliny kwitnące będące doskonałym źródłem pokarmu dla motyli , pszczół oraz trzmieli. Pamiętajmy, że życie na ziemi w dużej mierze uzależnione jest od owadów, które są zapylaczami dla wielu gatunków roślin. Dlatego też powinniśmy dbać o to, by stworzyć im jak najlepsze warunki życia w naszym otoczeniu.
Źródła:
Encyklopedia Ogrody – Michał Mazik
http://espz.pl/materialy/immunostymulantia.pdf
Galeria
- Jeżówka purpurowa Jeżówka purpurowa
- Jeżówka purpurowa Jeżówka purpurowa
- Jeżówka purpurowa Jeżówka purpurowa
- Jeżówka purpurowa Jeżówka purpurowa
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=70#sigProIdcdd0b70f89
Przepisy dotyczące składowania odchodów od zwierzęcych
Napisane przez Rafał KotkowskiWymagania dotyczące magazynowania nawozów naturalnych obejmują przepisy prawne.
- Dyrektywa Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 roku dotycząca ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego.
- Ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne Dz.U. 2017 poz. 1566.
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać programy działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych. Dz.U. 2003 nr 4 poz. 44.
- Ustawa z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (tekst jednolity) Dz.U. 2007, nr 147, poz. 1033.
Usytuowanie zbiorników na gnojowicę i gnojówkę oraz płyt obornikowych (gnojowni).
- Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie. Dz.U. 1997, nr 132, poz. 877 (tekst jednolity Dz.U. z 2014 r. poz. 81).
Zgodnie z przepisami nawozy naturalne płynne powinny być przechowywane w szczelnych zbiornikach, a nawozy naturalne stałe na płytach obornikowych (gnojowniach) usytuowanych w odpowiednich odległościach od zabudowań i granic działki. Obornik może być gromadzony również w pomieszczeniu inwentarskim (utrzymanie na głębokiej ściółce). Podłoga pomieszczenia inwentarskiego pod obornikiem oraz płyta obornikowa na zewnątrz budynku powinna być zabezpieczona przed przenikaniem wycieków do gruntu i zaopatrzona w instalację odprowadzającą wycieki do szczelnych zbiorników.
Pojemność płyt i zbiorników w zależności od rodzaju nawozu naturalnego i okresu przechowywania powinny być wyliczone.
Sposób obliczania wymaganej pojemności zbiorników oraz wymaganej powierzchni miejsc do przechowywania nawozów naturalnych:
Lp. | Rodzaj wyposażenia | Pojemność płyty/zbiornika na 1 DJP obrotu stada (m3) | Współczynnik odliczenia okresu pastwiskowego | Współczynnik odliczenia systemu i wyposażenia | Pojemność płyty/zbiornika (m3) | Krowy mleczne o wydajności od 6 000 do 8000 l/rok | Krowy mleczne o wydajności powyżej 8000 l/rok |
1. | Płyty obornikowe | 2,1 | A | D | X1 = 2,1 x A x D x nDJP | 1,1 | 1,2 |
2. | Zbiorniki na gnojówkę | 1,4 | B | F | X2 = 1,4 x B x F x nDJP + G | 1,1 | 1,2 |
3. | Zbiorniki na gnojowicę | 5,8 | C | E, F | X3 = 5,8 x C x E x F x nDJP + G | 1,1 | 1,2 |
Lp. | Rodzaj wyposażenia | Pojemność płyty/zbiornika na 1 DJP obrotu stada (m3) | Współczynnik odliczenia okresu pastwiskowego | Współczynnik odliczenia systemu i wyposażenia | Pojemność płyty/zbiornika (m3) |
1. | Płyty obornikowe | 1,2 | A | D | X1 = 1,2 x A x D x nDJP |
2. | Zbiorniki na gnojówkę/odciek z przechowywania obornika | 0,7 | B | E, F | X2 = 0,7 x B x E x F x nDJP + G |
1. nDJP – liczba zwierząt gospodarskich w gospodarstwie rolnym wyrażona w DJP obrotu stada. 6. Niezbędną powierzchnię płyt obornikowych (m2) w stosunku do jej pojemności (m3) wylicza się, dzieląc wartość X1 przez deklarowaną wysokość składowania, wynikającą z posiadanych przez rolnika środków technicznych |
Wartości współczynników odliczenia 1).
Lp. |
Gatunek/typ użytkowości zwierząt gospodarskich |
Współczynnik |
|||||
A |
B |
C |
D |
E |
F |
||
1. |
Bydło mleczne |
0,6 |
0,7 |
0,6 |
- |
0,7 |
0,8 |
2. |
Bydło mięsne |
0,5 |
0,6 |
0,6 |
- |
0,7 |
0,8 |
3. |
Konie |
0,5 |
0,6 |
- |
- |
- |
0,8 |
4. |
Owce, kozy |
0,5 |
0,6 |
- |
- |
- |
0,8 |
5. |
Jelenie, daniele, króliki |
0,2 |
0,5 |
- |
- |
- |
0,8 |
6. |
Świnie |
0,7 |
0,6 |
0,6 |
0,8 |
0,7 |
0,8 |
7. |
Drób |
0,7 |
0,6 |
- |
0,7 |
0,8 |
0,8 |
8. |
Pozostałe |
- |
- |
- |
- |
- |
0,8 |
1) W przypadku jednoczesnego chowu kilku gatunków zwierząt gospodarskich uwzględnia się tylko jeden współczynnik, właściwy dla dominującego gatunku, którego obrót stada wyrażony w DJP jest dominujący. Wielkość płyty obornikowej czy pojemności zbiorników na gnojówkę i gnojowicę potrzebnych w gospodarstwie obliczamy przeliczając zwierzęta hodowane (stany średnioroczne) w gospodarstwie na DJP (Duże Jednostki Przeliczeniowe). |
Współczynniki przeliczeniowe sztuk zwierząt gospodarskich na DJP.(Dz. U. z 2010r. Nr 213, poz.1397).
Przy lokalizacji zbiorników musimy pamiętać o zachowaniu odpowiednich odległości.
Przy lokalizacji płyt obornikowych musimy pamiętać o zachowaniu odpowiednich odległości.
Obornik możemy również przechowywać w pryzmach zlokalizowanych:
- poza zagłębieniami terenu,
- w odległości większej niż 20 m od linii brzegu wód powierzchniowych,
- na terenach o dopuszczalnym spadku do 3%,
- w innym miejscu; w kolejnym sezonie wegetacyjnym,
- każdorazowo zaznaczyć na mapie lub szkicu działki,
- odnotować datę złożenia obornika w danym roku
Nawozy naturalne przechowuje się w odległości większej niż 20 m od studni, od linii brzegu cieków i zbiorników wodnych, jeżeli obowiązujące przepisy nie stanowią inaczej.
„Podsumowanie działania Gminnego Koła Hodowców Bydła i Producentów Mleka w Krobi za 2020 rok”
Napisane przez Katarzyna PolaszekHistoria powstania Gminnego Koła Producentów Bydła w Krobi sięga lat przedwojennych, kiedy to z inicjatywy prof. Tadeusza Konopińskiego z Poznania powstały Związki Hodowców Bydła. Po wojnie hodowcy zrzeszali się przy Gminnych Spółdzielniach „Samopomoc Chłopska” i Kółkach Rolniczych. 17 grudnia 1965 roku uchwałę o organizowaniu Kół Hodowców Bydła podjął Centralny Związek Spółdzielni Mleczarskich, nakazując pomoc rolnikom zrzeszonym w kołach. Uchwałę rozszerzono w 1972 roku i nakazano organizowanie Gminnych Kół Producentów Bydła.
Krobskie Koło powstało 26 kwietnia 1973 roku z rozwiązania Powiatowego Koła Hodowców Bydła. Statut i zasady działania przedstawił v-ce prezes d.s. skupu i hodowli Spółdzielni Mleczarskiej w Gostyniu Zdzisław Paszkier. Prezesem został Antoni Pazoła z Sułkowic, v-ce Roman Woźny z Chwałkowa, sekretarzem Henryk Mendyka z Sułkowic będący równocześnie młodszym instruktorem przy Spółdzielni Mleczarskiej w Gostyniu. Skarbnikiem mianowano Jerzego Andrzejewskiego z Krobii, natomiast członkiem zarządu Józefa Danka z Wymysłowa. Członkami zostali: Glura Stanisław, Przewoźny Klemens z Chwałkowa, Kołak Franciszek, Sarbinowski Stanisław i Łagódka Jan z Sułkowic, Andrzejewski Stefan z Żychlewa, Kubiak Stanisław z Wymysłowa i Pieprzyk Edward ze Starej Krobi. Koło liczyło 13 członków.
Gminne Koło szybko się rozwijało i już w 1977 roku liczyło 411 członków. Nastąpiła zmiana sekretarza- został nim Władysław Sławiński z Chumiętek. W zakres działalności koła wchodziły m.in.: konkursy paszowe, odchowu cieliczek, pielęgnacji racic, higienicznego doju i inne- wszystkie pod okiem służby surowcowej Spółdzielni Mleczarskiej w Gostyniu.
Po przedwczesnej śmierci prezesa Antoniego Pazoły, który nie dożył wieku 50-ciu lat, działalność Koła osłabła. Funkcję prezesa przejął ówczesny v-ce Roman Woźny, który pracował do roku 1980, kiedy to nastał kryzys gospodarczy- słabe zaopatrzenie rolnictwa, brak środków do produkcji, pasz, maszyn i urządzeń rolniczych. Z tego powodu dnia 2 grudnia 1981 podczas zjazdu założycielskiego Centralnego Związku Spółdzielni Mleczarskich w Warszawie powołano związki Hodowców i Producentów Bydła. 10 stycznia 1981 roku rozwiązano istniejące Gminne Koło Producentów Bydła ,a powołano do życia Gminne Koło Hodowców i Producentów Bydła. Do zarządu powołano: przewodniczący Roman Woźny z Chwałkowa, v-ce prezes Łapawa Jan Sułkowice, sekretarz Kędzia Jan Krobia, skarbnik Władysław Biernat Stara Krobia oraz członkowie zarządu: Przewoźny Bogdan Chwałkowo i Kordus Antoni Stara Krobia. W skład komisji rewizyjnej weszli: Wujek Jan z Chumiętek- przewodniczący oraz członkowie: Gubański Franciszek z Ziemlina i Bogdański Janusz z Gogolewa. Podczas zebrania założycielskiego wybrano delegaturę na Wojewódzki Zjazd Hodowców i producentów Bydła, który odbył się w Lesznie 30 stycznia 1981 roku. Delegatami byli Prezes, V-ce prezes oraz członek zarządu Kordus Antoni. Podczas tego zjazdu wybrano delegatów na zjazd krajowy. Nasze Koło reprezentował v-ce prezes Łapawa Jan ze Sułkowic. Do połowy marca 1981 roku odbyły się 42 Zjazdy Wojewódzkie Delegatów na 49 istniejących.
Podstawą działania Wojewódzkiego Związku Hodowców i Producentów Bydła była ustawa z 8 października 1982 roku, mówiąca iż związek jest dobrowolną i samorządową organizacją społeczno- zawodową rolników, hodowców reprezentująca i broniąca praw i interesów członków zajmujących się hodowlą bydła i produkcją mleka. Głównym zadaniem związku jest propagowanie i wdrażanie nowych metod hodowli by zwiększyć wydajność bydła, a tym samym opłacalność. Niezbędne jest tu doradztwo żywieniowe, wykłady szkoleniowe i wyjazdy oraz czynny udział w wystawach hodowlanych. W tamtych latach związki pomagały zaopatrzyć się w środki do produkcji: pasze do cieląt na konkursy odchowu cieliczek, zakup przyczep, ciągników, kosiarek rotacyjnych, śrutowników bijakowych, rozdrabniaczy do buraków, poskromów do korekcji racic czy aparatów do bielenia obór.
6 marca 1983 roku w Krobi odbyło się zebranie sprawozdawczo- wyborcze GKHiPB wraz z zaproszonymi gośćmi: Przedstawicielem KZHiPB w Warszawie Tadeusz Sawicki, Prezesem biura WZHiPB w Lesznie Zenonem Błażkiem, lekarzem weterynarii Walerianem Staszykiem, v-ce prezesem SM w Gostyniu Zdzisławem Paszkierem i specjalistą d.s. hodowli Zbigniewem Bujakiem. Po podsumowaniu działalności starego zarządu wybrano nowy: prezes Łapawa Jan Sułkowice, , v-ce prezes Sikorski Bogdan i Andrzejewski Stefan, sekretarz Przewoźny Bogdan, skarbnik Roman Woźny z Chwałkowa oraz członkowie zarządu: Kordus Antoni Stara Krobia i Wujek Jan z Chumiętek. W skład komisji rewizyjnej weszli: - przewodniczący oraz członkowie: Sarbinowski Stanisław, Koncewicz Andrzej, Jankowiak Tomasz. Wybrano 4 delegatów na zjazd ZHiPB w Lesznie: Łapawa Jan, Woźny Roman, Sikorski Bogdan i Przewoźny Bogdan. Podczas intensywnej pracy zarządu za pośrednictwem WZHiPB w Lesznie pozyskali 12 śrutowników, 10 rozdrabniaczy do buraków pastewnych, 5 przyczep ciągnikowych z Kościana, 200 szt poideł.
Pan Prezes Łapawa pracował łącznie 25 lat. W tym czasie zmieniali się członkowie jego zarządu w zależności od tego co przyniosło życie: jedni przekazywali gospodarstwa następcom, inni przedwcześnie odchodzili do wieczności, jeszcze inni rezygnowali z hodowli bydła. Młodzi członkowie pod czujnym okiem prezesa wdrażali się w tajniki działania tej organizacji.
W 1996 roku 20 członków gminy Pępowo rozpoczęło współpracę z naszym GKHiPB. Owocem tej współpracy było rozbudzenie na nowo chęci działania na rzecz hodowców i hodowli w gminie Pępowo. Dziś organizacja w gminie Pępowo liczy prawie 100 osób.
Po 25 latach pracy na stanowisku Prezesa Pan Jan Łapawa oraz 2 członków jego zarządu: Józef Adamczak i Janusz Bogdański postanowili przekazać pałeczkę młodszym. 21 lutego 2008 roku na zebraniu sprawozdawczo- wyborczym wybrano nowy zarząd: Prezes Wawrzyniak Dariusz, v-ce prezesi Adamczak Eugeniusz i Mikołaj Czarnecki, skarbnik Toporowicz Jan, sekretarz Berus Marcin, członkowie: Grzywaczyk Andrzej i Gubański Marek. Gminne Koło Hodowców i Producentów Bydła w Krobi działa aktywnie po dziś dzień.
Dziedzictwo kulturowe w wielkopolskiej zagrodzie
Napisane przez Małgorzata SiekierskaPod tym tytułem WODR w Poznaniu organizował konkurs dla gospodarstw z całej Wielkopolski. Do konkursu zostały zgłoszone między innymi 2 gospodarstwa z powiatu leszczyńskiego.
Pierwsze z nich to zagroda edukacyjna „U Dudusia” prowadzona przez Agnieszkę i Zdzisława Kamieniarzów. Zagroda znajduje się w Górce Duchownej, jest to gospodarstwo rodzinne Pani Agnieszki, która po ślubie zamieszkała z mężem - Zdzisławem w miejscowości Lipno, gdzie właściciele prowadzą gospodarstwo ogrodnicze (uprawa kwiatów rabatowych). Stare gospodarstwo postanowiono zachować i zorganizować tu zagrodę edukacyjną. Jest ona miejscem, w którym można poczuć się jak przed 100 laty. Zagroda stoi samotnie, nieco oddalona od wsi. Czy czas się tu zatrzymał? Nie do końca. Chociaż budynki, maszyny, sprzęty we wnętrzu domu i całe otoczenie przeniesione jest z odległych dla nas czasów, ale to miejsce stale żyje. Często rozbrzmiewa wesołym gwarem głównie dzieci przedszkolnych i tych z młodszych klas szkoły podstawowej. W tym gospodarstwie podczas zajęć edukacyjnych głównie Pani Agnieszka zachęca dzieci do prac związanych ze wsią: siewy, pielęgnacja, zbiory w ogrodzie warzywnym, pielęgnacja kwiatów, cykl życiowy małych zwierząt gospodarskich. Tu dzieci mogą brać na ręce królika, zaznajomić się z małą kózką czy pisklętami. Gospodarze wymyślają też mnóstwo zabaw z wykorzystaniem akcesoriów z gospodarstwa. Atrakcji jest bardzo dużo. Przedstawia się je w przyjaznym otoczeniu i atmosferze budzącej ciekawość dzieci. Są też zabawy edukacyjne i miejsce wypoczynku przy ognisku.
Drugie gospodarstwo „Folwark Mila” położone jest w Krzycku Wielkim, gmina Włoszakowice. Właścicielką jest Maria Beczkiewicz. Gospodarstwo agroturystyczne istnieje od 2002 roku. Powstało w budynku folwarcznym z 1885 r. W budynku przygotowano pokoje gościnne w liczbie 5 sztuk, urządzone w tradycyjnym stylu z zachowaniem starych mebli i elementów wystroju wnętrz, umiejętnie wkomponowanych w część mieszkalną. Ogrodzenie murowane z kamienia i drewniana brama, duży podjazd przed domem, parking, klomb z pięknymi, tradycyjnymi kwiatami, tradycyjne kwiaty w ogrodzie. Miejsce wypoczynku wyposażono w piękną wiatę krytą trzciną. Jest też studnia i elementy nawiązujące do historii tego miejsca. To tutaj kwitnie życie kulturalne. Spotykają się miłośnicy historii na spotkaniach, odczytach i dyskusjach. Sama gospodyni jest też osobą z wielkim darem przekazywania wiedzy o przyrodzie, ekologii i nie tylko.
Galeria
- Wiata na terenie Folwarku Mila Wiata na terenie Folwarku Mila
- Folwark Mila Folwark Mila
- Sala w Folwarku Mila Sala w Folwarku Mila
- Zabawy w zbożu - Górka Duchowna Zabawy w zbożu - Górka Duchowna
- Zajęcia edukacyjne dla dzieci - Górka Duchowna Zajęcia edukacyjne dla dzieci - Górka Duchowna
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=70#sigProId25fef31034
Życzenia świąteczne składa Dyrektor Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu
Napisane przez Jacek SommerfeldNiech Święta Bożego Narodzenia będą okresem odpoczynku, wytchnienia oraz spokoju od codziennych trosk.
Życzę Państwu, aby spędzili je Państwo w miłej, rodzinnej atmosferze, w gronie najbliższych.
Niech będzie to czas pełen miłości, radości oraz wzajemnego zrozumienia.
Dzieląc się opłatkiem pamiętajmy także o wytężonej pracy rolników, dzięki którym na naszym stole będą mogły pojawić się rozmaite potrawy.
Najlepsze życzenia z okazji Świąt Bożego Narodzenia składa
Jacek Sommerfeld, Dyrektor Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu
wraz z Pracownikami
Zagrody edukacyjne w Wielkopolsce
Autorzy:
Wstęp: Anna Brzezińska, Sylwia Graja-Zwolińska
Opisy zagród: Marta Kondraciuk
Wieś znana obecnie nie opiera się jedynie na filarze produkcji rolniczej. Wpływ na nią mają oferowane produkty i usługi, często innowacyjne. Do takich przykładów należy niewątpliwie Ogólnopolska Sieć Zagród Edukacyjnych, której ideą jest popularyzacja rolniczego oblicza wsi z wykorzystaniem zasobów lokalnych (materialnych i niematerialnych). Zagrody edukacyjne są szansą na różnicowanie pozarolniczej działalności na obszarach wiejskich, podniesienie prestiżu zawodu rolnika, wzbogaceniu wiedzy o pochodzeniu żywności, a także zachowaniu dziedzictwa kulturowego wsi. Publikacja pokazuje, jak w atrakcyjny sposób w Wielkopolskich Zagrodach Edukacyjnych można przekazać wiedzę w tym zakresie, jednocześnie dobrze się bawiąc i obcując ze środowiskiem wsi.
Innowacyjna wieś
Autorzy:
Wstęp: prof. UPP dr hab. Wawrzyniec Czubak
Opisy innowacji pochodzą z formularzy zgłoszeniowych do konkursu
Publikacja ma na celu rozpowszechnienie dobrych praktyk innowacyjności na obszarach wiejskich. Wskazuje, że innowacyjnością są nie tylko nowe metody i technologie produkcji, ale także wykorzystanie dawnych, znanych już długo metod, procesów i technologii w nowej formie. Pokazuje, że innowacja na wsi jest często powrotem do tradycji w oparciu o nowe wyzwania i pogłębioną wiedzę. Innowacje tworzą ludzie dla ludzi i wynikają one z ich życia, potrzeby zmian, które mają ułatwić funkcjonowanie i ulepszyć ich życie.
VERSATILE - ciągniki tej marki, rzadko można spotkać na polu. Marka VERSATILE pochodzi z Kanady i specjalizuje się w produkcji ciągników o dużej mocy, z tego względu jej ciągniki nie często goszczą na polach indywidualnych gospodarstw rolnych.
Może dlatego warto pokazać tę markę ciągników. Przedstawione na zdjęciach ciągniki są własnością jednego z przedsiębiorstw rolnych w powiecie leszczyńskim.
VERSATILE produkuje ciągniki kołowe o mocach od 260 do 400 KM oraz ciągniki gąsiennicowe o mocach powyżej 600 KM.
Wszystkie ciągniki, zarówno kołowe jaki gąsiennicowe wyposażone są w świetne, jedne z najnowocześniejszych silników firmy CUMMINS. Doładowane silniki z zaawansowaną elektroniką polepszają wydajność silnika, usprawniają moment obrotowy i przyspieszają reakcje przepustnicy.
Silniki te dobrze znoszą stosowanie takich środków jak AdBlue, które nie tylko wpływają na pracę silnika. Ciągniki te mogą uzyskać niższe zużycie oleju napędowego, nawet o 5%, a poza tym AdBlue neutralizuje substancje szkodliwe dla środowiska. Inaczej mówiąc jest to silnik proekologiczny.
Na załączonych zdjęciach ciągnik kołowy z rodziny MFWD 365 o mocy 360 KM z zaczepionym pługiem obrotowym firmy GREGOIRE&BESSON oraz ciągnik gąsiennicowy 610 DT o mocy 605 KM.
Galeria
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=70#sigProId381a7e4500
Hodowla i użytkowanie zielononóżek kuropatwianych
Autor:
prof. UPP dr hab. Sebastian Nowaczewski
Zielononóżki kuropatwiane posiadają szereg cech behawioralnych, przystosowawczych, predysponujących je do chowu ekstensywnego, gdzie główny nacisk kładzie się na wysokie wartości odżywcze i jakość produktów, ale także na szeroko rozumiany dobrostan.Publikacja została poświęcona hodowli i użytkowaniu tej rasy.
Więcej...
Chów królików – podstawowe zasady i warunki utrzymania
Autor:
dr inż. Katarzyna Roman
Króliki są najwcześniej udomowionymi zwierzętami spośród zwierząt futerkowych. Najbardziej popularnym celem utrzymywania tych zwierząt jest pozyskiwanie mięsa o dużych walorach smakowych oraz zdrowotnych. W publikacji omówiono zagadnienia związane z warunkami utrzymania królików, żywieniem oraz zasadami higieny i profilaktyki.
Hodowla i chów gęsi
Autor:
prof. UPP dr hab. Sebastian Nowaczewski
W Polsce najbardziej popularną rasą użytkową gęsi jest gęś biała kołudzka, która wywodzi się bezpośrednio od gęsi białej włoskiej. W publikacji porównano gęsi rodu nieśnego W11 oraz mięsnego W33. Omówiono warunki utrzymania gęsi oraz wymagania żywieniowe.
Czynniki wpływające na plon i jakość surowca zielarskiego
Autor:
dr inż. Joanna Newerli-Guz
Zioła są cenione zarówno ze względu na swoje cechy sensoryczne, tj. smak, zapach, możliwość wykorzystania w kuchni, a przede wszystkim ze względu na swoje właściwości lecznicze.
W publikacji omówiono między innymi czynniki wpływające na jakość surowca zielarskiego, zabiegi agrotechniczne, zbiór surowca oraz metody usuwania zanieczyszczeń mikrobiologicznych. Przedstawiono także skalę uprawy surowca zielarskiego w Polsce.
Jak skutecznie zachować jakość owoców i warzyw? Nowoczesne podejście do postępowania pozbiorczego i przechowywania
Autor:
dr hab. Elżbieta Radziejewska-Kubzdela
Stosowanie odpowiednich metod w postępowaniu pozbiorczym i warunków przechowywania pozwala nie tylko zachować dobrą jakość owoców i warzyw, ale również skutecznie przedłużyć ich trwałość, przy ograniczeniu strat masy.
W publikacji omówiono czynniki warunkujące jakość owoców i warzyw. Przedstawiono jak postępować z surowcem po zbiorze. Omówiono także nowoczesne podejście do przechowywania.