Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań

Echinacea purpurea – jeżówka purpurowa pochodzi z Ameryki Północnej. Bylina ta osiąga wysokość od 80 do około 100 cm, ma lancetowate liście, piękne purpurowe kwiaty, a jej kwitnienie przypada na okres od lipca do października. Jeżówka purpurowa do uprawy preferuje miejsca nasłonecznione o podłożu piaszczysto - gliniastym. Wysiewu nasion do inspektów dokonujemy wczesną wiosną a po kilku tygodniach gotowe sadzonki umieszczamy w gruncie. Podczas uprawy należy zadbać o to by rośliny zawsze były podlane. Na uwagę zasługuje też fakt, iż jeżówka bardzo dobrze radzi sobie z mrozem.

Właściwości lecznicze jeżówki odkryły plemiona indiańskie a w ziołolecznictwie ludowym jest ona znana już od 400 lat. Na początku XX wieku zauważono immunostymulujące właściwości wyciągów z jeżówki. Zaobserwowano, iż roślina ta wpływa na zwiększenie ilości białych ciałek krwi. Podaje się ją jako środek uodparniający i regenerujący organizm. W celach leczniczych wykorzystuje się wyciągi alkoholowe, olejowe i wodne. Ekstrakt z jeżówki przyśpiesza przemianę materii, działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwzapalnie, przeciwgrzybiczo, przeciwbólowo, rozkurczowo, żółciopędnie, napotnie oraz przeciwgorączkowo. Jeżówkę purpurową możemy spożywać w formie nalewek, syropów, naparów, odwarów i maceratów.

Ponadto bylina ta ma coraz większe zastosowanie w przemyśle kosmetycznym – spowalnia rozkład kwasu hialuronowego przyczyniając się do utrzymania elastyczności skóry.

Jeżówka purpurowa należąca do rodziny astrowatych posiada piękne kwiaty dzięki czemu doskonale wabia swoim wyglądem owady, które mają istotny wpływ na zwiększenie bioróżnorodności. Tworząc nasadzenia w ogrodzie troszczmy się o to aby znalazły się w nim rośliny kwitnące będące doskonałym źródłem pokarmu dla motyli , pszczół oraz trzmieli. Pamiętajmy, że życie na ziemi w dużej mierze uzależnione jest od owadów, które są zapylaczami dla wielu gatunków roślin. Dlatego też powinniśmy dbać o to, by stworzyć im jak najlepsze warunki życia w naszym otoczeniu.

 Źródła:

 Encyklopedia Ogrody – Michał Mazik

 http://espz.pl/materialy/immunostymulantia.pdf

Wymagania dotyczące magazynowania nawozów naturalnych obejmują przepisy prawne.

  • Dyrektywa Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 roku dotycząca ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego.
  • Ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne Dz.U. 2017 poz. 1566.
  • Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać programy działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych. Dz.U. 2003 nr 4 poz. 44.
  • Ustawa z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (tekst jednolity) Dz.U. 2007, nr 147, poz. 1033.

Usytuowanie zbiorników na gnojowicę i gnojówkę oraz płyt obornikowych (gnojowni).

  • Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie. Dz.U. 1997, nr 132, poz. 877 (tekst jednolity Dz.U. z 2014 r. poz. 81).

Zgodnie z przepisami nawozy naturalne płynne powinny być przechowywane w szczelnych zbiornikach, a nawozy naturalne stałe na płytach obornikowych (gnojowniach) usytuowanych w odpowiednich odległościach od zabudowań i granic działki. Obornik może być gromadzony również w pomieszczeniu inwentarskim (utrzymanie na głębokiej ściółce). Podłoga pomieszczenia inwentarskiego pod obornikiem oraz płyta obornikowa na zewnątrz budynku powinna być zabezpieczona przed przenikaniem wycieków do gruntu i zaopatrzona w instalację odprowadzającą wycieki do szczelnych zbiorników.

Pojemność płyt i zbiorników w zależności od rodzaju nawozu naturalnego i okresu przechowywania powinny być wyliczone.

Sposób obliczania wymaganej pojemności zbiorników oraz wymaganej powierzchni miejsc do przechowywania nawozów naturalnych:

Sposób obliczania pojemności płyty obornikowej lub pojemności zbiornika na gnojowicę albo gnojówkę dla gatunków zwierząt gospodarskich innych niż drób
Lp. Rodzaj wyposażenia Pojemność płyty/zbiornika na 1 DJP obrotu stada (m3) Współczynnik odliczenia okresu pastwiskowego Współczynnik odliczenia systemu i wyposażenia Pojemność płyty/zbiornika (m3) Krowy mleczne o wydajności od 6 000 do 8000 l/rok Krowy mleczne o wydajności powyżej 8000 l/rok
1. Płyty obornikowe 2,1 A D X1 = 2,1 x A x D x nDJP 1,1 1,2
2. Zbiorniki na gnojówkę 1,4 B F X2 = 1,4 x B x F x nDJP + G 1,1 1,2
3. Zbiorniki na gnojowicę 5,8 C E, F X3 = 5,8 x C x E x F x nDJP + G 1,1 1,2

 

Sposób obliczania pojemności płyty obornikowej i pojemności zbiornika na gnojówkę/odciek z przechowywania obornika dla drobiu

Lp. Rodzaj wyposażenia Pojemność płyty/zbiornika na 1 DJP obrotu stada (m3) Współczynnik odliczenia okresu pastwiskowego Współczynnik odliczenia systemu i wyposażenia Pojemność płyty/zbiornika (m3)
1. Płyty obornikowe 1,2 A D X1 = 1,2 x A x D x nDJP
2. Zbiorniki na gnojówkę/odciek z przechowywania obornika 0,7 B E, F X2 = 0,7 x B x E x F x nDJP + G

1. nDJP – liczba zwierząt gospodarskich w gospodarstwie rolnym wyrażona w DJP obrotu stada.
2. X1 do X3 – pojemność płyty obornikowej lub pojemność zbiornika na gnojówkę albo gnojowicę stanowiąca iloczyn liczby zwierząt gospodarskich w gospodarstwie rolnym wyrażonej w DJP (liczba zwierząt gospodarskich wyrażona w DJP może zostać pomniejszona o liczbę zwierząt gospodarskich utrzymywanych w systemie otwartym lub na głębokiej ściółce) i okresu pastwiskowego i pojemności płyty obornikowej lub pojemności zbiornika na gnojówkę albo gnojowicę na 1 DJP. W przypadku zbycia obornika lub gnojowicy uzyskaną wartość X należy procentowo pomniejszyć o poświadczoną dokumentem wielkość przekazanych nawozów. W przypadku stosowania obornika lub gnojowicy dla celów kogeneracji energii, w tym spalania, uzyskaną wartość X należy procentowo pomniejszyć o poświadczoną dokumentacją instalacji ilość nawozów zużytych w tym celu.
3. A, B, C – współczynniki odliczenia okresu pastwiskowego – współczynnik ma zastosowanie, jeżeli utrzymywane w gospodarstwie rolnym zwierzęta gospodarskie korzystają z wypasu na pastwisku. Dla zwierząt gospodarskich utrzymywanych bez pastwiska wartość współczynników A, B, C przyjmuje wartość = 1. Dawka azotu nawozów naturalnych na obszarach pastwisk nie może przekroczyć 170 kg N/rok.
A – dla płyt obornikowych;
B – dla zbiorników na gnojówkę;
C – dla zbiorników na gnojowicę.
4. D, E, F – współczynniki odliczenia ze względu na zastosowane rozwiązania systemów utrzymania oraz wyposażenie techniczne.
D – system bezściołowy dla drobiu, system częściowo-rusztowy dla świń
E – podsuszanie pomiotu w chowie drobiu, separowanie gnojowicy (tylko faza ciekła)
F – zadaszenie płyty obornikowej lub przykrycie zbiornika na gnojowicę, w sposób zabezpieczający przed przedostawaniem się opadów, w szczególności osłoną elastyczną.
G – współczynnik doliczenia odcieku z powierzchni wybiegu. Wartość współczynnika wyrażoną w m3 oblicza się ze wzoru G = P x 0,15, gdzie P wyraża powierzchnię wybiegów w m2. Dla wybiegów zadaszonych współczynnika G nie uwzględnia się (wartość = 0).
5. W przypadku stosowania w gospodarstwie rolnym ciągłych kompleksowych procesów technologicznych przetwarzania nawozów naturalnych, w szczególności produkcji biogazu, kompostowania aeracyjnego, pirolizy, spalania, stosuje się tylko jeden wspólny współczynnik („H”), którego wartość wynosi H = 0,5 dla wszystkich rodzajów wyposażenia.

6. Niezbędną powierzchnię płyt obornikowych (m2) w stosunku do jej pojemności (m3) wylicza się, dzieląc wartość X1 przez deklarowaną wysokość składowania, wynikającą z posiadanych przez rolnika środków technicznych

Wartości współczynników odliczenia 1).

Lp.

Gatunek/typ użytkowości zwierząt gospodarskich

Współczynnik

A

B

C

D

E

F

1.

Bydło mleczne

0,6

0,7

0,6

-

0,7

0,8

2.

Bydło mięsne

0,5

0,6

0,6

-

0,7

0,8

3.

Konie

0,5

0,6

-

-

-

0,8

4.

Owce, kozy

0,5

0,6

-

-

-

0,8

5.

Jelenie, daniele, króliki

0,2

0,5

-

-

-

0,8

6.

Świnie

0,7

0,6

0,6

0,8

0,7

0,8

7.

Drób

0,7

0,6

-

0,7

0,8

0,8

8.

Pozostałe

-

-

-

-

-

0,8

1) W przypadku jednoczesnego chowu kilku gatunków zwierząt gospodarskich uwzględnia się tylko jeden współczynnik, właściwy dla dominującego gatunku, którego obrót stada wyrażony w DJP jest dominujący. Wielkość płyty obornikowej czy pojemności zbiorników na gnojówkę i gnojowicę potrzebnych w gospodarstwie obliczamy przeliczając zwierzęta hodowane (stany średnioroczne) w gospodarstwie na DJP (Duże Jednostki Przeliczeniowe).

 Współczynniki przeliczeniowe sztuk zwierząt gospodarskich na DJP.(Dz. U. z 2010r. Nr 213, poz.1397).

Przy lokalizacji zbiorników musimy pamiętać o zachowaniu odpowiednich odległości.

Przy lokalizacji płyt obornikowych musimy pamiętać o zachowaniu odpowiednich odległości.

Obornik możemy również przechowywać w pryzmach zlokalizowanych:

  • poza zagłębieniami terenu,
  • w odległości większej niż 20 m od linii brzegu wód powierzchniowych,
  • na terenach o dopuszczalnym spadku do 3%,
  • w innym miejscu; w kolejnym sezonie wegetacyjnym,
  • każdorazowo zaznaczyć na mapie lub szkicu działki,
  • odnotować datę złożenia obornika w danym roku

Nawozy naturalne przechowuje się w odległości większej niż 20 m od studni, od linii brzegu cieków i zbiorników wodnych, jeżeli obowiązujące przepisy nie stanowią inaczej.

Ostatnio zmieniany 23 grudnia 2021

Historia powstania Gminnego Koła Producentów Bydła w Krobi sięga lat przedwojennych, kiedy to z inicjatywy prof. Tadeusza Konopińskiego z Poznania powstały Związki Hodowców Bydła. Po wojnie hodowcy zrzeszali się przy Gminnych Spółdzielniach „Samopomoc Chłopska” i Kółkach Rolniczych. 17 grudnia 1965 roku uchwałę o organizowaniu Kół Hodowców Bydła podjął Centralny Związek Spółdzielni Mleczarskich, nakazując pomoc rolnikom zrzeszonym w kołach. Uchwałę rozszerzono w 1972 roku i nakazano organizowanie Gminnych Kół Producentów Bydła.

Krobskie Koło powstało 26 kwietnia 1973 roku z rozwiązania Powiatowego Koła Hodowców Bydła. Statut i zasady działania przedstawił v-ce prezes d.s. skupu i hodowli Spółdzielni Mleczarskiej w Gostyniu Zdzisław Paszkier. Prezesem został Antoni Pazoła z Sułkowic, v-ce Roman Woźny z Chwałkowa, sekretarzem Henryk Mendyka z Sułkowic będący równocześnie młodszym instruktorem przy Spółdzielni Mleczarskiej w Gostyniu. Skarbnikiem mianowano Jerzego Andrzejewskiego z Krobii, natomiast członkiem zarządu Józefa Danka z Wymysłowa. Członkami zostali: Glura Stanisław, Przewoźny Klemens z Chwałkowa, Kołak Franciszek, Sarbinowski Stanisław i Łagódka Jan z Sułkowic, Andrzejewski Stefan z Żychlewa, Kubiak Stanisław z Wymysłowa i Pieprzyk Edward ze Starej Krobi. Koło liczyło 13 członków.

Gminne Koło szybko się rozwijało i już w 1977 roku liczyło 411 członków. Nastąpiła zmiana sekretarza- został nim Władysław Sławiński z Chumiętek. W zakres działalności koła wchodziły m.in.: konkursy paszowe, odchowu cieliczek, pielęgnacji racic, higienicznego doju i inne- wszystkie pod okiem służby surowcowej Spółdzielni Mleczarskiej w Gostyniu.

Po przedwczesnej śmierci prezesa Antoniego Pazoły, który nie dożył wieku 50-ciu lat, działalność Koła osłabła. Funkcję prezesa przejął ówczesny v-ce Roman Woźny, który pracował do roku 1980, kiedy to nastał kryzys gospodarczy- słabe zaopatrzenie rolnictwa, brak środków do produkcji, pasz, maszyn i urządzeń rolniczych. Z tego powodu dnia 2 grudnia 1981 podczas zjazdu założycielskiego Centralnego Związku Spółdzielni Mleczarskich w Warszawie powołano związki Hodowców i Producentów Bydła. 10 stycznia 1981 roku rozwiązano istniejące Gminne Koło Producentów Bydła ,a powołano do życia Gminne Koło Hodowców i Producentów Bydła. Do zarządu powołano: przewodniczący Roman Woźny z Chwałkowa, v-ce prezes Łapawa Jan Sułkowice, sekretarz Kędzia Jan Krobia, skarbnik Władysław Biernat Stara Krobia oraz członkowie zarządu: Przewoźny Bogdan Chwałkowo i Kordus Antoni Stara Krobia. W skład komisji rewizyjnej weszli: Wujek Jan z Chumiętek- przewodniczący oraz członkowie: Gubański Franciszek z Ziemlina i Bogdański Janusz z Gogolewa. Podczas zebrania założycielskiego wybrano delegaturę na Wojewódzki Zjazd Hodowców i producentów Bydła, który odbył się w Lesznie 30 stycznia 1981 roku. Delegatami byli Prezes, V-ce prezes oraz członek zarządu Kordus Antoni. Podczas tego zjazdu wybrano delegatów na zjazd krajowy. Nasze Koło reprezentował v-ce prezes Łapawa Jan ze Sułkowic. Do połowy marca 1981 roku odbyły się  42 Zjazdy Wojewódzkie Delegatów na 49 istniejących.

Podstawą działania Wojewódzkiego Związku Hodowców i Producentów Bydła była ustawa z 8 października 1982 roku, mówiąca iż związek jest dobrowolną i samorządową organizacją społeczno- zawodową rolników, hodowców reprezentująca i broniąca praw i interesów członków zajmujących się hodowlą bydła i produkcją mleka. Głównym zadaniem związku jest propagowanie i wdrażanie nowych metod hodowli by zwiększyć wydajność bydła, a tym samym opłacalność. Niezbędne jest tu doradztwo żywieniowe, wykłady szkoleniowe i wyjazdy oraz czynny udział w wystawach hodowlanych. W tamtych latach związki pomagały zaopatrzyć się w środki do produkcji: pasze do cieląt na konkursy odchowu cieliczek, zakup przyczep, ciągników, kosiarek rotacyjnych, śrutowników bijakowych, rozdrabniaczy do buraków, poskromów do korekcji racic czy aparatów do bielenia obór.

6 marca 1983 roku w Krobi odbyło się zebranie sprawozdawczo- wyborcze GKHiPB wraz z zaproszonymi gośćmi: Przedstawicielem KZHiPB w Warszawie Tadeusz Sawicki, Prezesem biura WZHiPB w Lesznie Zenonem Błażkiem, lekarzem weterynarii Walerianem Staszykiem, v-ce prezesem SM w Gostyniu Zdzisławem Paszkierem i specjalistą d.s. hodowli Zbigniewem Bujakiem. Po podsumowaniu działalności starego zarządu wybrano nowy: prezes Łapawa Jan Sułkowice, , v-ce prezes Sikorski Bogdan i Andrzejewski Stefan, sekretarz Przewoźny Bogdan, skarbnik Roman Woźny z Chwałkowa oraz członkowie zarządu: Kordus Antoni Stara Krobia i Wujek Jan z Chumiętek. W skład komisji rewizyjnej weszli: - przewodniczący oraz członkowie: Sarbinowski Stanisław, Koncewicz Andrzej, Jankowiak Tomasz. Wybrano 4 delegatów na zjazd ZHiPB w Lesznie: Łapawa Jan, Woźny Roman, Sikorski Bogdan i Przewoźny Bogdan. Podczas intensywnej pracy zarządu za pośrednictwem WZHiPB w Lesznie pozyskali 12 śrutowników, 10 rozdrabniaczy do buraków pastewnych, 5 przyczep ciągnikowych z Kościana, 200 szt poideł.

Pan Prezes Łapawa pracował łącznie 25 lat. W tym czasie zmieniali się członkowie jego zarządu w zależności od tego co przyniosło życie: jedni przekazywali gospodarstwa następcom, inni przedwcześnie odchodzili do wieczności, jeszcze inni rezygnowali z hodowli bydła. Młodzi członkowie pod czujnym okiem prezesa wdrażali się w tajniki działania tej organizacji.

W 1996 roku 20 członków gminy Pępowo rozpoczęło współpracę z naszym GKHiPB. Owocem tej współpracy było rozbudzenie na nowo chęci działania na rzecz hodowców i hodowli w gminie Pępowo. Dziś organizacja w gminie Pępowo liczy prawie 100 osób.

Po 25 latach pracy na stanowisku Prezesa Pan Jan Łapawa oraz 2 członków jego zarządu: Józef Adamczak i Janusz Bogdański postanowili przekazać pałeczkę młodszym. 21 lutego 2008 roku na zebraniu sprawozdawczo- wyborczym wybrano nowy zarząd: Prezes Wawrzyniak Dariusz, v-ce prezesi Adamczak Eugeniusz i Mikołaj Czarnecki, skarbnik Toporowicz Jan, sekretarz Berus Marcin, członkowie: Grzywaczyk Andrzej i Gubański Marek. Gminne Koło Hodowców i Producentów Bydła w Krobi działa aktywnie po dziś dzień.

Pod tym tytułem WODR w Poznaniu organizował konkurs dla gospodarstw z całej Wielkopolski. Do konkursu zostały zgłoszone między innymi 2 gospodarstwa z powiatu leszczyńskiego.

Pierwsze z nich to zagroda edukacyjna „U Dudusia” prowadzona przez Agnieszkę i Zdzisława Kamieniarzów. Zagroda znajduje się w Górce Duchownej, jest to gospodarstwo rodzinne Pani Agnieszki, która po ślubie zamieszkała z mężem - Zdzisławem w miejscowości Lipno, gdzie właściciele prowadzą gospodarstwo ogrodnicze (uprawa kwiatów rabatowych). Stare gospodarstwo postanowiono zachować i zorganizować tu zagrodę edukacyjną. Jest ona miejscem, w którym można poczuć się jak przed 100 laty. Zagroda stoi samotnie, nieco oddalona od wsi. Czy czas się tu zatrzymał? Nie do końca. Chociaż budynki, maszyny, sprzęty we wnętrzu domu i całe otoczenie przeniesione jest z odległych dla nas czasów, ale to miejsce stale żyje. Często rozbrzmiewa wesołym gwarem głównie dzieci przedszkolnych i tych z młodszych klas szkoły podstawowej. W tym gospodarstwie podczas zajęć edukacyjnych głównie Pani Agnieszka zachęca dzieci do prac związanych ze wsią: siewy, pielęgnacja, zbiory w ogrodzie warzywnym, pielęgnacja kwiatów, cykl życiowy małych zwierząt gospodarskich. Tu dzieci mogą brać na ręce królika, zaznajomić się z małą kózką czy pisklętami. Gospodarze wymyślają też mnóstwo zabaw z wykorzystaniem akcesoriów z gospodarstwa. Atrakcji jest bardzo dużo. Przedstawia się je w przyjaznym otoczeniu i atmosferze budzącej ciekawość dzieci. Są też zabawy edukacyjne i miejsce wypoczynku przy ognisku.

Drugie gospodarstwo „Folwark Mila” położone jest w Krzycku Wielkim, gmina Włoszakowice. Właścicielką jest Maria Beczkiewicz. Gospodarstwo agroturystyczne istnieje od 2002 roku. Powstało w budynku folwarcznym z 1885 r. W budynku przygotowano pokoje gościnne w liczbie 5 sztuk, urządzone w tradycyjnym stylu z zachowaniem starych mebli i elementów wystroju wnętrz, umiejętnie wkomponowanych w część mieszkalną. Ogrodzenie murowane z kamienia i drewniana brama, duży podjazd przed domem, parking, klomb z pięknymi, tradycyjnymi kwiatami, tradycyjne kwiaty w ogrodzie. Miejsce wypoczynku wyposażono w piękną wiatę krytą trzciną. Jest też studnia i elementy nawiązujące do historii tego miejsca. To tutaj kwitnie życie kulturalne. Spotykają się miłośnicy historii na spotkaniach, odczytach i dyskusjach. Sama gospodyni jest też osobą z wielkim darem przekazywania wiedzy o przyrodzie, ekologii i nie tylko.

Ostatnio zmieniany 22 grudnia 2021

Kartka z życzeniami na Boże Narodzenie 2021. Od góry na tle z gwiazdami treść życzeń. Poniżej trzej królowie na wielbłądach i jasno świecąca gwiazda

Niech Święta Bożego Narodzenia będą okresem odpoczynku, wytchnienia oraz spokoju od codziennych trosk.
Życzę Państwu, aby spędzili je Państwo w miłej, rodzinnej atmosferze, w gronie najbliższych.
Niech będzie to czas pełen miłości, radości oraz wzajemnego zrozumienia.
Dzieląc się opłatkiem pamiętajmy także o wytężonej pracy rolników, dzięki którym na naszym stole będą mogły pojawić się rozmaite potrawy.

Najlepsze życzenia z okazji Świąt Bożego Narodzenia składa
Jacek Sommerfeld, Dyrektor Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu
wraz z Pracownikami

Ostatnio zmieniany 22 grudnia 2021
21 grudnia 2021

Zagrody edukacyjne w Wielkopolsce

Okładka publikacji. Kolaż zdjęć przedstawiający gęsi, alpaki, jabłka, pole z uprawą jęczmienia, jabłka, wyroby ze słomy, pierogi, kobietę w stroju ludowym karmiącą kozy. Na środku kolażu na zielonym tle tytuł publikacji w kolorze białym. Na samym dole strony na białym tle logotypy: Unii Europejskiej, Sieci na rzecz Innowacji w Rolnictwie i na Obszarach Wiejskich, Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich i Programu Rozwoju Obszarów WiejskichAutorzy: 
Wstęp: Anna Brzezińska, Sylwia Graja-Zwolińska
Opisy zagród: Marta Kondraciuk

Wieś znana obecnie nie opiera się jedynie na filarze produkcji rolniczej. Wpływ na nią mają oferowane produkty i usługi, często innowacyjne. Do takich przykładów należy niewątpliwie Ogólnopolska Sieć Zagród Edukacyjnych, której ideą jest popularyzacja rolniczego oblicza wsi z wykorzystaniem zasobów lokalnych (materialnych i niematerialnych). Zagrody edukacyjne są szansą na różnicowanie pozarolniczej działalności na obszarach wiejskich, podniesienie prestiżu zawodu rolnika, wzbogaceniu wiedzy o pochodzeniu żywności, a także zachowaniu dziedzictwa kulturowego wsi. Publikacja pokazuje, jak w atrakcyjny sposób w Wielkopolskich Zagrodach Edukacyjnych można przekazać wiedzę w tym zakresie, jednocześnie dobrze się bawiąc i obcując ze środowiskiem wsi.

Pobierz publikację – plik PDF 6,31 MB

21 grudnia 2021

Innowacyjna wieś

Okładka publikacji. Od góry kolaż zdjęć przedstawiający bydło, alpaki, sery, pomidory w szklarni, łąkę, krajobraz wiejski. Niżej pomarańczowy poziomy pasek oraz na szarym tle pomarańczowy tytuł publikacji. Na samym dole strony na białym tle logotypy: Unii Europejskiej, Sieci na rzecz Innowacji w Rolnictwie i na Obszarach Wiejskich, Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich i Programu Rozwoju Obszarów WiejskichAutorzy: 
Wstęp: prof. UPP dr hab. Wawrzyniec Czubak
Opisy innowacji pochodzą z formularzy zgłoszeniowych do konkursu

Publikacja ma na celu rozpowszechnienie dobrych praktyk innowacyjności na obszarach wiejskich. Wskazuje, że innowacyjnością są nie tylko nowe metody i technologie produkcji, ale także wykorzystanie dawnych, znanych już długo metod, procesów i technologii w nowej formie. Pokazuje, że innowacja na wsi jest często powrotem do tradycji w oparciu o nowe wyzwania i pogłębioną wiedzę. Innowacje tworzą ludzie dla ludzi i wynikają one z ich życia, potrzeby zmian, które mają ułatwić funkcjonowanie i ulepszyć ich życie.

Pobierz publikację – plik PDF 10,5 MB

21 grudnia 2021

Ciągniki o dużej mocy

Napisane przez

VERSATILE - ciągniki tej marki, rzadko można spotkać na polu. Marka VERSATILE pochodzi z Kanady i specjalizuje się w produkcji ciągników o dużej mocy, z tego względu jej ciągniki nie często goszczą na polach indywidualnych gospodarstw rolnych.

Może dlatego warto pokazać tę markę ciągników. Przedstawione na zdjęciach ciągniki są własnością jednego z przedsiębiorstw rolnych w powiecie leszczyńskim.

VERSATILE produkuje ciągniki kołowe o mocach od 260 do 400 KM oraz ciągniki gąsiennicowe o mocach powyżej 600 KM.

Wszystkie ciągniki, zarówno kołowe jaki gąsiennicowe wyposażone są w świetne, jedne z najnowocześniejszych silników firmy CUMMINS. Doładowane silniki z zaawansowaną elektroniką polepszają wydajność silnika, usprawniają moment obrotowy i przyspieszają reakcje przepustnicy.

Silniki te dobrze znoszą stosowanie takich środków jak AdBlue, które nie tylko wpływają na pracę silnika. Ciągniki te mogą uzyskać niższe  zużycie oleju napędowego, nawet o 5%, a poza tym AdBlue neutralizuje substancje szkodliwe dla środowiska. Inaczej mówiąc jest to silnik proekologiczny.

Na załączonych zdjęciach ciągnik kołowy z rodziny MFWD 365 o mocy 360 KM z zaczepionym pługiem obrotowym firmy GREGOIRE&BESSON oraz ciągnik gąsiennicowy 610 DT o mocy 605 KM.

Ostatnio zmieniany 21 grudnia 2021
20 grudnia 2021

Hodowla i użytkowanie zielononóżek kuropatwianych

Pierwsza strona artykułu opublikowanego w czasopiśmie: Poradnik Gospodarski. Na białym tle od góry logotypy: Unii Europejskiej, Sieci na rzecz Innowacji w Rolnictwie i na Obszarach Wiejskich, Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich i Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Niżej tytuł publikacji w kolorze czarnym i tekst artykułuAutor: 
prof. UPP dr hab. Sebastian Nowaczewski

Zielononóżki kuropatwiane posiadają szereg cech behawioralnych, przystosowawczych, predysponujących je do chowu ekstensywnego, gdzie główny nacisk kładzie się na wysokie wartości odżywcze i jakość produktów, ale także na szeroko rozumiany dobrostan.Publikacja została poświęcona hodowli i użytkowaniu tej rasy.

Pobierz publikację – plik PDF 2,01 MB

20 grudnia 2021

Akwakultura klasyczna, czyli porozmawiajmy o karpiu

Pierwsza strona artykułu opublikowanego w czasopiśmie: Poradnik Gospodarski. Na białym tle od góry logotypy: Unii Europejskiej, Sieci na rzecz Innowacji w Rolnictwie i na Obszarach Wiejskich, Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich i Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Niżej tytuł publikacji w kolorze czarnym, tekst artykułu i na środku strony wykresAutor: 
dr inż. Wojciech Andrzejewski

W publikacji znajdą Państwo odpowiedzi na pytania:
Skąd biorą się ryby na wigilijnym stole?
Akwakultura, czyli ile ryb hodujemy w Polsce?
Ile ryb spożywamy w Polsce?

Pobierz publikację – plik PDF 3,03 MB