Pieniądze na rozwój usług rolniczych – wnioski do 15 II 2021 r.
Napisane przez Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji RolnictwaUwaga! Termin składania wniosków został wydłużony do 15 lutego 2021 r.
Pierwotnie termin składania wniosków o przyznanie pomocy na „Rozwój przedsiębiorczości – rozwój usług rolniczych” upływał 13 stycznia br. Dzięki zmianie zainteresowani mogą ubiegać się o wsparcie do 15 lutego 2021 r.
Wnioski przyjmują oddziały regionalne Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa właściwe ze względu na miejsce realizacji inwestycji. Można je składać osobiście lub przez upoważnioną osobę albo przesyłką rejestrowaną nadaną w placówce Poczty Polskiej. Wniosek można również wysłać w formie dokumentu elektronicznego za pośrednictwem platformy ePUAP.
Kto może wnioskować o wsparcie?
Pomoc na „Rozwój przedsiębiorczości – rozwój usług rolniczych” finansowana jest z budżetu Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. O takie dofinansowanie może ubiegać się osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która jako mikro- lub małe przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą obejmującą świadczenie usług dla gospodarstw rolnych przez okres co najmniej dwóch lat poprzedzających dzień złożenia wniosku w zakresie co najmniej jednego z następujących kodów Polskiej Klasyfikacji Działalności:
- 01.61.Z – Działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną,
- 01.62.Z – Działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich,
- 01.63.Z – Działalność usługowa następująca po zbiorach.
Co podlega refundacji?
Refundacji podlega do 50% kosztów kwalifikowalnych, do których zalicza się m.in. koszty zakupu lub leasingu (zakończonego przeniesieniem prawa własności) nowych maszyn, narzędzi lub urządzeń do produkcji rolnej, aparatury pomiarowej i kontrolnej, sprzętu komputerowego i oprogramowania służących do zarządzania przedsiębiorstwem lub wspomagających sterowanie procesem świadczenia usług, wdrożenia systemu zarządzania jakością, opłat za patenty i licencje. Pomoc przyznaje się i wypłaca do wysokości limitu, który w okresie realizacji programu wynosi maksymalnie 500 tys. zł na jednego beneficjenta.
Dofinansowanie nie obejmuje zakupu nieruchomości, rzeczy używanych, jak również kosztów robót budowlanych, leasingu zwrotnego oraz podatku VAT.
Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu świadczy usługi związane z wypełnianiem dokumentacji niezbędnej do uzyskania pomocy finansowej (dofinansowania) przez zainteresowanych rolników. Zapraszamy do naszych biur doradczych → skontaktuj się z nami. |
Ogólne zasady ochrony roślin przed chorobami wirusowymi
Napisane przez Barbara Skrzypniak
Wirusy są infekcyjnymi czynnikami chorobotwórczymi. Posiadają zdolność do zakażania roślin oraz namnażania się w żywych komórkach. Choroby roślin wywołane przez wirusy mogą być przenoszone przez: nasiona, bulwy, cebule wieloletnie, owady, mszyce, roztocza , a w glebie przez nicienie i grzyby. U roślin wirusy wnikają głównie do komórek skórki tylko niektóre z nich do miękiszu. Zjawisko to wywołane jest przez wektory. Wirusy same nie mogą się rozmnażać, do tego celu wykorzystują metabolizm rośliny. Namnażanie się pojawiającego się wirusa polega na replikacji, a następnie na biosyntezie białka kasydy i łączeniu obu tych elementów. Choroby wirusowe wyróżniają się dużą rozmaitością objawów od drobnych, lokalnych, chlorotycznych lub nekrotycznych plam do zahamowania wzrostu prowadzące do karłowatości roślin. Najbardziej szkodliwe jest porażenie systemiczne prowadzące do spadku plonu. Rośliny poza objawami widocznymi gołym okiem, tzw.( objawy zewnętrzne) , można również obserwować poprzez badania mikroskopowe ( histopatologia) lub w wyniku badań procesów fizjologicznych ( patofizjologia)
Wyróżnia się:
- Objawy lokalne (czyli objawy pierwotne) - powstają w miejscach infekcji, zazwyczaj po inokulacji mechanicznej, np. lokalne plamki ochlokratyczne mogą być wynikiem lokalnego zablokowania syntezy chlorofilu w zakażonych komórkach. Barwy ich mogą mieć różne odcienie. Komórki ulegające chlorozie mogą później zamierać, co powoduje wystąpienie lokalnych nekrotycznych plamek, pierścieni lub łuków. Takie lokalne nekrozy mogą pojawiać się bezpośrednio po infekcji. Plamki nekrotyczne mają zabarwienie brunatne.
- Objawy systemiczne (czyli objawy wtórne) to wielkie zmiany w wyglądzie, rozwoju, wzroście oraz budowie roślin. Powstają wówczas, gdy wirus poprzez komórki miękiszowe liścia przedostaje się do wiązki przewodzącej floemu. Efektem, jest, m.in.: zahamowanie wzrostu, karłowatość. W zasadzie wszystkie choroby wirusowe w mniejszym lub większym stopniu powodują zahamowanie wzrostu rośliny. Zmiany zabarwienia to również najbardziej typowy i spotykany objaw chorobowy. Najczęściej występuje mozaika na liściach.
Inny objaw nekrozy to martwice, które mogą obejmować całe rośliny lub poszczególne organy, tkanki i mieć charakter lokalny. Zdarza się, że tkanka w tych miejscach wykrusza się i powstają dziurki w liściach. Nekrotyczne smugi na łodygach, ogonkach liściowych, nerwach są wynikiem martwicy wiązek przewodzących wywołujących zniekształcenia. Części roślin porażonych nie rosną równomiernie. Rosną słabiej i są żółte, natomiast zdrowe części w zielonych miejscach tworzy się więcej blaszki liściowej co powoduje marszczenie , narastają fałdy oraz wypukłości. Objawy takie nazywają się wyboistością liści. Ostatnim najbardziej znaczącym objawem są inkluzje, zwane ciałami wkrętowymi. Jest to forma objawów wewnętrznych, czyli tzw. zmian cytopatologicznych.
Ochrona roślin przed chorobami wirusowymi wiąże się ściśle ze sposobami przenoszenia wirusów. Podstawowym działaniem ochronnym jest niszczenie źródeł infekcji, rozmnażanie zdrowych roślin , niszczenie wektorów przenoszących wirusy i najważniejsze hodowla roślin odpornych na choroby wirusowe. Niszczenie źródeł infekcji jest działaniem bardzo trudnym, może obejmować poszczególne plantacje , a nawet cały kraj. Aby ograniczyć źródło infekcji plantacje mateczne umieszcza się w odpowiedniej izolacji. Łatwość mechanicznego przenoszenia wirusów stwarza duże wyzwanie przy pielęgnacji mateczników i nasienników. Z pośród najważniejszych środków ostrożności wyróżnia się:
- Staranną lustrację pól
- Zabiegi wykonywane przez przeszkolone osoby
- Selekcję roślin
- Niszczenie wektorów
- Unikanie uszkodzeń roślin
- Odkażanie urządzeń oraz narządzi
- Mycie rąk podczas prac pielęgnacyjnych.
Ważnym zabiegiem w ochronie roślin przed wirusami jest termoterapia oraz hodowla kultur tkankowych, zwana hodowlą merystemów.
Termoterapia. W tym sposobie terapii stosuje się głównie odwirusowanie młodych rozwiniętych roślin. Niestety nie jest to perfekcyjne i niezawodne działanie. Część roślin ginie podczas długotrwałego przegrzewania głównie z powodu uszkodzenia korzeni. Z roślin poddanych termoterapii pobiera się do dalszej reprodukcji wierzchołkową część pędu, dł. Około 1 cm, którą szczepi się na młodych siewkach.
Hodowla merystemów -opiera się na wykorzystaniu zjawiska braku wirusów w szybko dzielących się komórkach roślin. Do hodowli odcina się z wierzchołkowej lub korzeniowej części roślin merystemy z fragmentem tkanki. Następnie przenosi się na pożywki zawierające składniki pokarmowe i ścięte agarem. Dokładny skład pożywki , rodzaj substancji wzrostowej , temperatura , oświetlenie oraz wskazówki techniczne określane są w specjalnych instrukcjach opracowanych dla różnych gatunków roślin. Rośliny uzyskane z tej hodowli sprawdza się poprzez szczepienie na roślinach wskaźnikowych.
Podsumowując, aby skutecznie przeciwdziałać chorobom wirusowym należy niszczyć chore rośliny, rozmnażać tylko zdrowe okazy, zwalczać mszyce i roztocza oraz przestrzegać zasad higieny.
Literatura:
- „ Nauka o chorobach roślin” – Z. Borecki
- Wikipedia – wolna encyklopedia – strona internetowa
- E- ogrody – strona internetowa
- E – biotechnologia.pl – strona internetowa
Opracowanie: Barbara Skrzypniak , główny doradca PZDR nr 7
Do 31 stycznia Koła Gospodyń Wiejskich rozliczają się z dotacji
Napisane przez Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji RolnictwaDo 31 stycznia Koła Gospodyń Wiejskich, które w 2020 roku otrzymały z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dofinansowanie swojej działalności, muszą rozliczyć się z dotacji.
Wnioski Kół Gospodyń Wiejskich o wsparcie ich działalności Agencja przyjmowała od 5 czerwca do 30 września 2020 r. Koło mogło otrzymać od 3 do 5 tys. złotych – w zależności od liczby członków. Pomoc w wysokości 3 tys. zł otrzymało 5051 kół, w wysokości 4 tys. zł – 4012 kół i w wysokości 5 tys. zł – 334 koła. W sumie blisko 9,4 tys. KGW otrzymało prawie 32,9 mln zł. Najwięcej wniosków o dofinansowanie złożono w województwach: wielkopolskim – 1430, lubelskim – 1219 i mazowieckim – 1193.
Zgodnie z prawem, dotacje dla Kół Gospodyń Wiejskich mogły zostać wydane na realizacje zadań nałożonych na koła w ustawie, czyli na:
- prowadzenie działalności społeczno-wychowawczej i oświatowo-kulturalnej w środowiskach wiejskich,
- rozwijanie obszarów wiejskich oraz wspieranie przedsiębiorczości kobiet,
- działanie na rzecz poprawy warunków życia i pracy kobiet na wsi,
- rozwijanie kultury ludowej, zwłaszcza lokalnej i regionalnej,
- reprezentowanie środowiska kobiet wiejskich przed administracją.
Do końca ubiegłego roku Koła Gospodyń Wiejskich miały czas na wydanie pieniędzy otrzymanych z Agencji. Teraz pora na złożenie sprawozdania. Należy to zrobić do końca stycznia br. w biurze powiatowym ARiMR właściwym dla miejsca działania KGW.
Więcej informacji (w tym wzory sprawozdań) na stronie: www.arimr.gov.pl i pod numerem bezpłatnej infolinii: 800 38 00 84.
Uprawa ogórków jako dodatkowy dochód w gospodarstwie rolnym
Napisane przez Zbigniew OstrowskiPrawdą jest, aby mówić o dochodzie, trzeba sobie przypomnieć jakie czynniki wpływają na powstawanie wielkości dochodu.
Na ten temat porozmawiam z Panem Januszem Grzybowskim zamieszkałym we wsi Rośle w gminie Dąbie. Pan Janusz to wieloletni plantator ogórka gruntowego. Obecnie na zasłużonym odpoczynku. I jego następcą synem Radosławem Grzybowskim zamieszkałym również we wsi Rośle. Gospodarstwo rolne przejął w 2014 roku. Obecnie wspólnie z małżonką Moniką prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni ogólnej 44ha. W większości to zboża /w tym kukurydza/ oraz trawy nasienne i marchew nasienna. Ogórek gruntowy stanowi powierzchnię od 0.3 do 0,4 ha. Z produkcji zwierzęcej utrzymywanych jest 50 sztuk bydła, w tym 24 krowy. Na początek wypunktujemy sobie te czynniki, które zdecydowanie wpływają na powstanie dochodu przy uprawie ogórków.
Wspólnie uważamy, że takimi czynnikami są :
- Dobór gleby, gleba powinna być w dobrej strukturze, bogata w substancję organiczną i próchnicę.
- Ogórki uprawiać na glebach o odczynie obojętnym.
- Nasiona wysiewać jak temperatura gleby osiągnie 10–12 stopni C, najczęściej po 15 maja.
- Wybierać odmiany odporne na choroby, plenne.
- Stosować odpowiednie nawożenie. Plan nawożenia opracować po wykonaniu analizy próbek glebowych przez Okręgową Stację Chemiczno Rolniczą w Poznaniu. Wykonanie planu nawożenia można zlecić wymienionej stacji.
- Stosować również nawozy wieloskładnikowe zawierające makro i mikroelementy .
- Rozważyć stosowanie nawozów dolistnych.
- Należy rozważyć podlewanie roślin. Podlewanie wpływa na zwiększenie plonu o około 50 % i poprawia jakość owoców.
- Zapobieganie zachwaszczeniu plantacji.
- Przeprowadzać terminowy zbiór.
- Wybrać przeznaczenie owoców, zależnie od ceny rynkowej.
- Zasoby pracy własnej.
- Wielkość plantacji.
- Możliwość najmu pracowników.
Wyżej wymienione czynniki mają zdecydowany wpływ na wielkość i jakość plonu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że wielkość i jakość plonu w powiązaniu z ceną sprzedaży, a pomniejszeniu o koszty produkcji stanowi dochód.
Cena rynkowa również ma wpływ na wielkość dochodu rolniczego.
Tylko wtedy jeśli zostanie wygenerowany dochód przy uprawie ogórków możemy mówić o dodatkowym dochodzie w gospodarstwie rolnym.
Jak podpowiadają moi rozmówcy, dodatkowy dochód to pieniądz wydawany na bieżąco ze względu na to, że jest to pieniądz w małych ilościach, a częsty. Pieniądze takie rozchodzą się na bieżące potrzeby w gospodarstwie rolnym czy gospodarstwie domowym. Ze względu na mały areał zasiewu przychody pieniężne nie są duże. Bardzo często mały areał wynika z braku siły roboczej w okresie zbioru owoców. Dotyczy to zarówno domowników jak i pracowników najemnych. W mniejszych gospodarstwach proporcje wpływu gotówki z uprawy ogórków do wpływów z działalności pozostałej są większe niż w gospodarstwach dużych.
W tym momencie, na koniec składam podziękowania Panu Januszowi i Panu Radosławowi, za udział w opracowaniu tego artykułu. Podziękowania dla tych Panów należą się również za wieloletnią pomoc przy organizacji „DNIA OGÓRKA„ organizowanego na terenie gminy Dąbie.
Galeria
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=392#sigProIdfd097d8d28
,,Ceramika spod znaku Pingwina” to niedawno odkryte oblicze kolskiej ceramiki wykonywanej w latach 80-tych w Zakładach Wyrobów Sanitarnych w Kole. Zakład ten, obecnie prężnie funkcjonuje pod zmienioną nazwą GEBERIT i słynie z wyrobów umywalek, muszli sedesowych i wyposażenia łazienek.
W latach 80-tych zaczęto wykonywać w nim na zamówienia reklamowe i okolicznościowe, przedmioty opatrzone dedykacjami i napisami ze szkliwionego porcelitu. Wszystkie wyrabiano z tej samej masy, na tych samych maszynach oraz wypalano w tych samych piecach, co znane obecnie wyroby sanitarne. Kreatywność formierzy i modelarzy przełożyła się na powstanie wielu różnego rodzaju przedmiotów użytkowych i dekoracyjnych. Głównym projektantem tych form był pan Bolesław Bednarz, wieloletni i doświadczony pracownik zakładów z Koła. Część przedmiotów projektowali inni pracownicy, podpatrując pana Bolesława, a inne odwzorowywano z istniejących już gotowych wyrobów. Wykonywano tu wtedy kufle, kubki, karafki, wazony na kwiaty, maski, figurki, szkatułki oraz pamiątkowe talerze. Wszystkie te wyroby charakteryzowały się miodowym kolorem szkliwa.
Ciekawostką jest nazwa, pod jaką wyroby te funkcjonują i są eksponowane na wystawach. Otóż w latach 1962–1993 Zakłady Wyrobów Sanitarnych były sygnowane charakterystyczną sylwetką pingwina wpisanego w koło zębate będące symbolem miasta Koła. Stąd właśnie pochodzi ,,Ceramika spod znaku PINGWINA”. Poniżej przedstawiam kilka zdjęć z wystawy zorganizowanej w Muzeum Technik Ceramicznych w Kole, w której uczestniczyłam w 2019 roku.
Anna Stanisławska, powiat kolski
Galeria
- Wystawa ceramiki zorganizowana w Muzeum Technik Ceramicznych w Kole Wystawa ceramiki zorganizowana w Muzeum Technik Ceramicznych w Kole
- Wystawa ceramiki zorganizowana w Muzeum Technik Ceramicznych w Kole Wystawa ceramiki zorganizowana w Muzeum Technik Ceramicznych w Kole
- Wystawa ceramiki zorganizowana w Muzeum Technik Ceramicznych w Kole Wystawa ceramiki zorganizowana w Muzeum Technik Ceramicznych w Kole
- Wystawa ceramiki zorganizowana w Muzeum Technik Ceramicznych w Kole Wystawa ceramiki zorganizowana w Muzeum Technik Ceramicznych w Kole
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=392#sigProId23e455d197
W poprzednim artykule wymieniłem przyczyny zanieczyszczeń powietrza i szkodliwy wpływ tego zanieczyszczenia na zdrowie Polaków. Teraz pozostaje następna kwestia – co możemy z tym wszystkim zrobić?
Najbardziej szkodliwa jest niska emisja, więc rozwiązanie jest proste – należy zmienić sposób ogrzewania pomieszczeń na bardziej ekologiczny i ocieplić przegrody zewnętrzne, aby nie ocieplać otaczającego powietrza.
Problem jest tego rodzaju, że ta zmiana kosztuje, a polskie społeczeństwo jest w swojej masie ubogie. Na pauperyzację społeczeństwa składa się szereg przyczyn; wśród głównych trzeba wymienić wysokie podatki i nadmierne koszty uzyskania dochodu.
Środki pomocowe do wymiany pieców i na termomodernizację mogą pochodzić z budżetu centralnego, jak i budżetów lokalnych (samorządowych).
Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej – dysponent funduszu centralnego, ogłasza nabory wniosków o dofinansowanie dla Beneficjentów uprawnionych.
Beneficjent musi spełniać łącznie następujące warunki:
• jest właścicielem/współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub wydzielonego w budynku jednorodzinnym lokalu mieszkalnego z wyodrębnioną księgą wieczystą,
• przeciętny miesięczny dochód na jednego członka jej gospodarstwa domowego wskazany w zaświadczeniu wydawanym zgodnie z art. 411 ust. 10g ustawy – Prawo ochrony środowiska, nie przekracza kwoty:
1) 1 400 zł w gospodarstwie wieloosobowym,
2) 1 960 zł w gospodarstwie jednoosobowym.
Ponadto, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej, roczny przychód osoby, o której mowa powyżej, z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej za rok kalendarzowy, za który ustalony został przeciętny miesięczny dochód wskazany w zaświadczeniu, nie przekracza trzydziestokrotności kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów obowiązującym w grudniu roku poprzedzającego rok złożenia wniosku o dofinansowanie.
Uwaga: nabór nie dotyczy budynków wielorodzinnych oraz budynków nowobudowanych po 15. grudnia 2002r.
Osoba fizyczna, która zamierza złożyć wniosek o przyznanie podwyższonego poziomu dofinansowania do WFOŚiGW, powinna uzyskać, do dnia złożenia wniosku, od wójta, burmistrza lub prezydenta miasta (zgodnie z miejscem jej zamieszkania) zaświadczenie o wysokości przeciętnego miesięcznego dochodu przypadającego na jednego członka jej gospodarstwa domowego.
Złożenie wniosku o dofinansowanie w ramach Części 2 programu jest uwarunkowane posiadaniem ww. zaświadczenia.
Wójt, burmistrz lub prezydent miasta ma obowiązek wydania takiego zaświadczenia na żądanie osoby fizycznej, która zamierza złożyć wniosek o przyznanie podwyższonego poziomu dofinansowania w ramach Części 2 programu, wynikający z art. 411 ust. 10g ustawy – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2020 r. poz. 1219 z późn. zm.). Wzór żądania wydania zaświadczenia oraz wzór zaświadczenia określa rozporządzenie Ministra Klimatu z dnia 2 października 2020 r. w sprawie określenia wzoru żądania wydania zaświadczenia o wysokości przeciętnego miesięcznego dochodu przypadającego na jednego członka gospodarstwa domowego osoby fizycznej oraz wzoru tego zaświadczenia Dz. Ust. 2020 r. poz. 1713.
Gdzie składać wnioski?
Wnioski o dofinansowanie należy składać:
• do WFOŚiGW obejmującego swoim działaniem teren województwa, w którym zlokalizowany jest budynek/lokal mieszkalny, którego dotyczy przedsięwzięcie, lub
• za pośrednictwem gmin, które zawarły porozumienia w sprawie ustalenia zasad wspólnej realizacji programu priorytetowego „Czyste Powietrze” z WFOŚiGW.
Wnioski o dofinansowanie można składać:
• poprzez aplikację internetową, tj. Portal Beneficjenta dostępny na stronie internetowej właściwego wfośigw (konieczne dostarczenie również formy papierowej z wymaganymi podpisami), lub
• poprzez serwis gov.pl (wymagana wyłącznie forma elektroniczna z podpisem zaufanym lub kwalifikowanym).
Szczegółowe informacje o składaniu i rozpatrywaniu wniosków o dofinansowanie zawarte są w Regulaminie naboru wniosków o dofinansowanie przedsięwzięć w ramach programu priorytetowego „Czyste Powietrze”.
Tyle teorii; niestety praktyka jest zupełnie inna – trzeba mieć naprawdę wiele samozaparcia, aby przebrnąć przez biurokratyczne sito. Drugą z wad jest brak wsparcia finansowego przed rozpoczęciem inwestycji, co powoduje, iż najuboższe rodziny nie są w stanie wyłożyć 10 – 15 tys. zł na wymianę kotła, a co dopiero 30 – 60 tys. zł na termomodernizację.
Środowiskowe i zdrowotne znaczenie ekologicznej produkcji rolnej
Ekologiczna metoda produkcji rolnej pełni podwójną funkcję społeczną: z jednej strony dostarcza produktów najwyższej jakości, a z drugiej strony jest działaniem w interesie publicznym, ponieważ przyczynia się do ochrony środowiska i wpływa na rozwój obszarów wiejskich.
Publikacja przedstawia założenia rolnictwa ekologicznego i omawia środowiskowe i zdrowotne następstwa ekologicznej produkcji rolnej.
Ciekawe rośliny w rolnictwie ekologicznym
Autorzy:
Magdalena Stachowiak
Magdalena Świątkowska
Gospodarowanie metodami ekologicznymi jest przedsięwzięciem bardzo trudnym, wymagającym bezwzględnego zaangażowania i ogromnych nakładów pracy oraz – wbrew pozorom – dużych nakładów finansowych, na co w dobie dzisiejszej globalizacji nie każdy chce się decydować.
W publikacji przedstawiono propozycje uprawy metodami ekologicznymi roślin mniej popularnych, które cieszą się coraz większym zainteresowaniem ze strony sprzedających, jak i kupujących. Omówiono ich podstawowe wymagania i możliwe zastosowanie.
Sposób na sukces – przetwarzanie i sprzedaż produktów z gospodarstwa rolnego
Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu w ramach „Sieci na rzecz innowacji w rolnictwie i na obszarach wiejskich” przygotował filmy prezentujące dobre praktyki w obszarze przetwórstwa żywności oraz jej sprzedaży. Celem tego przedsięwzięcia jest zachęcenie rolników do rozwoju przedsiębiorczości, co w dalszej perspektywie może zwiększyć konkurencyjność ich gospodarstw na rynku.
Zapoznanie się z rozwiązaniami przedstawionymi w filmach „ Sposób na sukces – przetwarzanie i sprzedaż produktów z gospodarstwa rolnego” może być bodźcem do skorzystania ze środków finansowych w ramach działania „Współpraca” i podjęcia decyzji o prowadzeniu sprzedaży swoich produktów.
Musimy pamiętać o tym, że zwiększając konkurencyjność troszczymy się o nasz sukces na rynku lokalnym, wojewódzkim i krajowym.
Borówka i żurawina
Boczniaki
Miody
Wyroby wędliniarskie
Nie tylko wyroby wędliniarskie
Mała przedsiębiorczość na obszarach wiejskich
Film prezentuje kilka przedsięwzięć pozarolniczych z terenu Wielkopolski, aby zainspirować do podjęcia inicjatyw w kierunku tworzenia pozarolniczych źródeł dochodu. Inicjatywy te rozwijane są na bazie posiadanego potencjału, najczęściej opierane na produkcji rolniczej lub posiadanej infrastrukturze oraz kapitale ludzkim. Powstają małe przetwórnie, wytwarzając produkty lokalne o wysokiej jakości. Rozwijają się punkty usługowe, z których korzystają nie tylko mieszkańcy obszarów wiejskich, ale także mieszkańcy miast. Dynamicznie rozwija się agroturystyka, wykorzystująca walory krajobrazowe polskiej wsi oraz coraz większe zapotrzebowanie na wypoczynek na terenach wiejskich.
Zapraszamy – poznajmy dobre praktyki w zakresie rozwoju przedsiębiorczości na obszarach wiejskich Wielkopolski!
Więcej...
Gospodarstwa demonstracyjne jako narzędzia wspierające transfer wiedzy
Działalność Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu przyczynia się do ułatwienia transferu wiedzy z obszaru naukowego do praktycznego poprzez prowadzenie szkoleń, pokazów i demonstracji, a także udzielanie bezpośredniego doradztwa rolnikom oraz wykonywanie określonych zadań w obszarze pomocy finansowej z funduszy unijnych oraz krajowych.
Biorąc pod uwagę potrzebę upowszechniania dobrych praktyk rolniczych i produkcyjnych, z inicjatywy Ośrodka w 2012 roku utworzono w województwie wielkopolskim sieć gospodarstw demonstracyjnych. Sieć tę stanowią podmioty związane z rolnictwem, takie jak: gospodarstwa działające przy instytucjach naukowych, grupy producenckie, indywidualni rolnicy o różnym profilu produkcyjnym. Różnorodność gospodarstw stanowi doskonały warsztat do wdrażania innowacji z nauki do praktyki rolniczej.
Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu w ramach „Sieci na rzecz innowacji w rolnictwie i na obszarach wiejskich” aktywnie współpracuje z podmiotami, które są zainteresowane wprowadzaniem nowych rozwiązań w produkcji rolnej.
Prezentowane filmy przedstawiają wzorowo działające gospodarstwa demonstracyjne, które w sposób znaczący wspierają transfer wiedzy.
Gospodarstwo sadownicze
Hodowla bydła
Produkcja roślinna
Nawadnianie w uprawie ziemniaka
Produkcja trzody chlewnej
Uprawa kukurydzy
Innowacyjne rozwiązania w hodowli roślin ogrodniczych
Autorzy:
dr inż. Mariusz Lewandowski
dr hab. Agnieszka Masny
dr hab. Stanisław Pluta, prof. IO
dr Piotr Kamiński
dr inż. Marek Szymajda
W polskim ogrodnictwie hodowla roślin skierowana jest na tworzenie i wdrażanie postępu biologicznego. Pracownicy naukowi Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach podejmują wiele działań w kierunku wprowadzenia do uprawy nowych gatunków roślin i nowych technologii uprawy. Wzrost produkcji i jakości produkowanych warzyw i owoców jest ściśle związany ze zmianami w technologii i dystrybucji warzyw i owoców, w doborze nowych odmian i nowych systemach uprawy. Jest to proces niezbędny, ponieważ tylko produkty o najwyższej jakości mogą być oferowane na wszystkie rynki świata.
Wprowadzenie do uprawy nowych gatunków warzyw i owoców w celu poszerzenia asortymentu płodów rolnych
Autorzy:
dr hab. Stanisław Pluta
prof. IO dr Piotr Kamiński
mgr inż. Teresa Sabat
inż. Agnieszka Długosz
mgr inż. Artur Kowalski
Publikacja przedstawia nowe gatunki warzyw i owoców, którymi warto zainteresować zarówno producentów, jak i konsumentów. Producenci poszerzają swoje możliwości w zakresie uprawy nowych gatunków, które posiadają duże wartości odżywcze i prozdrowotne dla człowieka. Z tego względu mogą być atrakcyjne dla poszukującego nowości konsumenta. Zwiększenie asortymentu oferowanych warzyw i owoców jest więc korzystne dla producenta i kupującego. Nie ma wątpliwości, że promowanie uprawy nowych gatunków warzyw i owoców jest opłacalne dla obu stron!.
Wyjazd studyjny „Mała przedsiębiorczość na obszarach wiejskich”
Przygotowane przez Beata Mączyńska„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie”.
Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Operacja realizowana przez Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu współfinasowana jest ze środków Unii Europejskiej w ramach Schematu II Pomocy Technicznej „Krajowa Sieć Obszarów Wiejskich” Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
W ramach operacji pn.„Mała przedsiębiorczość na obszarach wiejskich”, mającej na celu wspieranie przedsiębiorczości i innowacji na obszarach wiejskich poprzez podnoszenie poziomu wiedzy i umiejętności w zakresie małej przedsiębiorczości, zorganizowany został wyjazd jednodniowy we wrześniu 2020 r. dla grupy 20 osób z terenu powiatu wągrowieckiego do dwóch gospodarstw zajmujących się dodatkową działalnością.
Pierwszym obiektem, który został zaprezentowany, była piekarnia wiejska prowadzona przez Panią Joannę Patan-Nowak w miejscowości Zębowo. Jest to piekarnia wypiekająca chleb w szamotowym piecu opalanym drewnem. Chleb w tej piekarni wypieka się na podstawie starej, bardzo pracochłonnej procedury, na zakwasie z wykorzystaniem dobrej jakościowo mąki z młynów w Nowym Tomyślu i Międzychodzie. Praca przy wypieku chleba jest wykonywana ręcznie. Po oferowane przez piekarnię chleby przyjeżdżają do znajdującego się przy piekarni sklepu mieszkańcy aglomeracji miejskich. Chleb rozwożony jest również do sklepów i punktów sprzedaży.
Oferowane chleby w piekarni to chleb wielkopolski (żytni na zakwasie), razowy, orkiszowy z dodatkami ziół. Produkty wypiekane w piekarni to także bułki, ciasto drożdżowe, ciasta orkiszowe oraz ciasta świąteczne.
Uczestnicy wyjazdu w piekarni u Państwa Nowaków w Zębowie
Drugim obiektem zwiedzanym przez grupę była serowarnia w Linie u Pana Marka Grądzkiego – właściciela gospodarstwa rolnego posiadającego stado kóz wypasanych na ekologicznych łąkach. Z pozyskiwanego koziego mleka wytwarzane są sery wysokiej jakości o ciekawie brzmiących nazwach: herbowy z czarnuszką, orzechami, encantando, wędzona rocotta, ser grądzki, bomba czosnkowa i inne. Tutaj odbyły się warsztaty sporządzania sera podpuszczkowego. Uczestnicy mieli okazję obserwować proces powstawania sera podpuszczkowego i zapoznać się z tajnikami tego procesu.
W gospodarstwie Pana Grądzkiego znajduje się również restauracja „Linie w ogniu” oferująca dworską kuchnię. Potrawy są przygotowywane na ogniu z produktów pochodzących z własnego gospodarstwa.
Sery kozie u Pana Marka Grądzkiego w Linie
Podczas wyjazdu studyjnego uczestnikom zaprezentowano przykłady dywersyfikacji działalności i różne możliwości odniesienia sukcesu w oparciu o prowadzone gospodarstwa rolne.