Rozporządzenie WE dopuszcza ubój poza rzeźnią zwierząt, które uległy wypadkowi, a ich mięso na określonych zasadach może być przeznaczone do spożycia przez ludzi. Jeszcze niedawno nasze przepisy krajowe, szczególnie po wzmożonych kontrolach weterynaryjnych pod hasłem ,,Zero tolerancji”, narażały wielu rolników na dodatkowe straty. Przykładowo, krowę, która leży po złamaniu kończyny, nie można było transportować do rzeźni. Należało więc zorganizować ubój w gospodarstwie lub uśpić zwierzę. Ubite wówczas zwierzę rzeźnie nie przyjmowały ze względu na procedury z mięsem od zwierząt pourazowych. Uśpienie natomiast było znacznie łatwiejsze do wykonania, jednak w tym przypadku rolnik tracił nie tylko mięso, ale musiał dodatkowo zapłacić około 300 zł za eutanazję. Ubój z konieczności dotyczy zwierząt zdrowych, które uległy wypadkowi; nastąpiło złamanie kończyny, uszkodzenie kręgosłupa lub inne urazy uniemożliwiające poruszanie się w sposób naturalny i tym samym transport zwierzęcia do rzeźni. Obecnie funkcjonują ubojnie, z których usług mogą korzystać rolnicy celem dokonania uboju w gospodarstwie. Rozwiązanie takie ma na celu skrócenie zwierzętom niepotrzebnych cierpień, na jakie mogłyby być narażone przy normalnym transporcie do zakładu ubojowego. Pewniejsze jest także uzyskanie wartościowej tuszy rzeźnej.

Przed dokonaniem uboju z konieczności poza rzeźnią zwierzęta muszą zostać poddane badaniu przedubojowemu przez lekarza weterynarii. Następnie po dokonaniu uboju zwierzę należy niezwłocznie dostarczyć do rzeźni. W przypadku dłuższego okresu czasu niż dwie godziny od chwili dokonania uboju do przybycia do zakładu, zwierzę musi zostać schłodzone . w okresie sprzyjających warunków klimatycznych nie ma obowiązku poddawania zwierzęcia aktywnemu chłodzeniu. Zwierzę przetransportowane do rzeźni powinno posiadać komplet dokumentów, na który składają się :

• oświadczenie właściciela, stwierdzające tożsamość zwierzęcia;
• informację na temat weterynaryjnych produktów leczniczych i innych środków jakie podawano, z określeniem dat i okresów karencji;
• poświadczenie lekarza weterynarii o korzystnym wyniku badania przedubojowego, jego czas oraz przyczynę uboju z konieczności, a także charakter leczenia jakiemu poddano daną sztukę.

Aby ułatwić zadanie rolnikowi, Główny Inspektor Weterynarii na swojej stronie internetowej udostępnia ,,Wykaz rzeźni przyjmujących zwierzęta po uboju z konieczności poza rzeźnią (w gospodarstwie), zgodnie z rozporządzeniem (WE) 853 /2004”. W naszym kraju jest ich około sto dziesięć.