Lokalizacja i wymiary kotłowni – kotłownia powinna być usytuowana centralnie w stosunku do ogrzewanych pomieszczeń, w piwnicy lub na parterze. Pomieszczenie przeznaczone na kotłownię musi spełniać określone warunki. Wysokość kotłowni powinna wynosić co najmniej 2,2 metra bieżącego. W kotłowni z kominem o naturalnym ciągu nie można stosować wentylacji mechanicznej – może się ona uszkodzić na skutek dużego zapylenia kotłowni przy rozruchu kotła, a niesprawna może być przyczyną cofania czadu (tlenku węgla) do pomieszczeń mieszkalnych.

Składowanie paliwa – miejsce do składowania opału powinno znajdować się w sąsiedztwie kotłowni. Magazyn węgla – miału warto usytuować tak, żeby łatwo tam było dostarczać paliwo. Tak jak kotłownia musi mieć wysokość minimum 2,2 mb, ale wolna przestrzeń między warstwą paliwa a stropem nie może być mniejsza niż 0,5 metra wysokości. W zamkniętym składzie paliwa obowiązkowy jest kanał wentylacji wywiewnej umożliwiający dwukrotną wymianę powietrza na godzinę.

Kotłownia powinna posiadać drzwi stalowe – ognioodporne o szerokości minimum 80 cm bez żadnych zamknięć od strony wewnętrznej, otwierające się na zewnątrz pomieszczenia kotłowni. Kotłownia powinna mieć system grawitacji nawiewno-wywiewnej. Powierzchnia przekroju kanału wentylacji nawiewnej powinna stanowić 50% powierzchni przekroju komina, jednak otwór nie powinien być mniejszy niż 20 cm x 20 cm. Otwór nawiewny powinien znajdować się 1 mb nad posadzką kotłowni w takim miejscu, by powietrze było doprowadzone na tył kotła i okolice czopucha, przez które usuwane są spaliny. W otworze lub kanale nawiewnym powinno być zamontowane urządzenie do regulacji szybkości napływu do wewnętrznej kubatury pomieszczenia kotłowni.

Tylna ściana kotła nie może znajdować się bliżej niż 0,7 mb od ściany kotłowni. Jeśli kocioł ma otwór do czyszczenia na tylnej ścianie, odległość ta powinna być o 0,5 mb większa niż długość kotła, aby łatwo było go oczyścić – wewnętrzne kanały grzewcze. Kotłownia musi posiadać oświetlenie naturalne, oświetlenie sztuczne o napięciu 230 V, gniazda wtykowe 230 V, hermetyczną oprawę świetlną.

Kanał wentylacji wywiewnej – usuwający zużyte zabrudzone powietrze poza kubaturę kotłowni – powinien być murowany (niepalny) o przekroju min. 25% przekroju komina, ale nie mniejszym niż otwór 14 cm x 14 cm. Otwór wylotowy nie powinien mieć żadnych urządzeń zamykających. Należy go umieścić pod sufitem pomieszczenia, a kanał wyprowadzić ponad 1 metr nad powierzchnię dachu w zależności od rodzaju pokrycia od 0,3-0,6 metra bieżącego.

Ogniotrwała powinna być także podłoga i strop nad kotłownią i składem paliwa. Odporność ogniowa stropu powinna wynosić minimum 0,5 godziny.

Komin – odpowiednie dobranie przekroju komina na paliwo stałe jest bardzo ważne dla całości instalacji centralnego ogrzewania. Niewystarczający ciąg w kominie może spowodować niezupełne spalanie lub nawet cofanie się spalin do kotłowni. Większość nowszej generacji kotłów na paliwa stałe nie wymaga stosowania wkładów kominowych . Kominy mogą być murowane z cegły pełnej o odpowiedniej wytrzymałości na ściskanie, z wyrównaniem wewnątrz spoin zaprawą cementową lub cementowo-wapienną. Przewód dymowy musi zaczynać się od poziomu podłogi kotłowni. Jego przekrój powinien być zbliżony do kwadratu, ponieważ opory przepływu spalin są mniejsze. Minimalny przekrój kanałów dymowych powinien wynosić 14 cm szer. x 14 cm dł. Przekrój i wysokość komina powinny być określone w projekcie budowlanym, a w przypadku remontu lub dobudowy o szerokości i długości otworu powinni wypowiedzieć się miejscowy kominiarz i osoba mająca uprawnienia budowlane do projektowania budynków mieszkalnych. Komin powinien być wyprowadzony poza powierzchnię dachu. Usytuowanie wylotu komina zależy od stopnia pochylenia dachu oraz materiału, którym pokryta jest konstrukcja. Na dachach stromych o pokryciu łatwopalnym lub dachach płaskich kominy powinny wystawać minimum 60 cm ponad powierzchnię. Natomiast gdy dach ma pokrycie niepalne (dachówka, blacha), wysokość jego wyprowadzenia powinna wynosić min. 30 cm.

Każdy komin w dolnej części powinien posiadać dolną wyczystkę do okresowego usuwania sadzy. Pamiętać należy, by przed sezonem oraz w trakcie i po jego zakończeniu miejscowy kominiarz dokonał oczyszczenia jego wewnętrznej powierzchni, oraz by sprawdzić jego stan techniczny przed i po sezonie grzewczym.