Szkodniki polowe w rzepaku aktywne podczas ciepłej jesieni i zimy

Rzepak ozimy, od momentu umieszczenia nasion w glebie , narażony jest na atak wielu szkodników . Szczególnie atrakcyjne są jego młode siewki, na które czeka wielu amatorów .Szkodliwość poszczególnych z nich jest różna, a na ich liczebność wpływa wiele czynników, m.in. płodozmian ,sposób prowadzenia uprawy czy przebieg pogody. Jesienią na młodych siewkach i roślinach rzepaku najbardziej aktywnie żerują następujące szkodniki: tatniś krzyżowiaczek, rolnice, chowacz galasówek, gniatarz rzepakowiec, pchełka rzepakowa, śmietka kapuściana, ślimaki.

Tatniś krzyżowiaczek to motyl, a szkodliwą formą są gąsienice. Pojawiające  się wiosną i ciepłą jesienią motyle składają jaja na dolnej stronie liści roślin krzyżowych. Wylęgłe gąsienice początkowo  minują liście, a później żerują na ich dolnej stronie, wyjadając małe otworki i silnie porażone rośliny zamierają. Głęboka orka jesienna niszczy resztki roślinne z zimującymi poczwarkami. Ekonomiczny próg szkodliwości to jedna gąsienica na jednej roślinie.

Rolnice to też motyle , a szkodliwą formą są gąsienice .Młode żerują na nadziemnych częściach roślin ; starsze kryją się w glebie , uszkadzając korzenie lub wychodzą w nocy na powierzchnie i podgryzają rośliny u nasady. Najbardziej narażone na szkody są wschodzące i rozwijające się młode siewki rzepaku. Dobre efekty zwalczające uzyskuje się poprzez nocne opryski preparatami chemicznymi . Próg szkodliwości to 6-8 gąsienic na 1 m².

Chowacz galasówek to chrząszcz należący do grupy tzw. chowaczy łodygowych. Szkodliwe są larwy , które wylęgają się z jaj złożonych w szyjce korzeniowej rzepaku. Ich żerowanie powoduje powstanie na szyjce korzeniowej i dolnej części łodyg zgrubień- wyrośli, które mogą utrudnić przezimowanie .Próg szkodliwości wynosi 2-3 chrząszcze na 1 m².

Gnatarz rzepakowiec to błonkówka . Szkodliwą formą jest larwa. Błonkówki pierwszego pokolenia składają jaja na posianych jesienią rzepakach .Młode larwy żerują na dolnej stronie, zjadając miękisz i wygryzając dziurki. Starsze larwy uszkadzają całą blaszkę, doprowadzając do gołożeru. Próg szkodliwości to jedna larwa na roślinie.

Pchełka rzepakowa jest chrząszczem. Szkodliwe formy to postać dorosła i larwa. Osobniki dorosłe żerują na wschodach rzepaku ozimego , w którym samice składają jaja. Larwy wgryzają się do ogonków liściowych i nerwów głównych liści, żerując wiosną również w pędach głównych i szyjce korzeniowej. Łączny żer larw i postaci dorosłych powoduje osłabienie roślin, co prowadzi do spadku plonu. Próg szkodliwości to 3 chrząszcze na 1 metr bieżący rzędu.

Śmietka kapuściana to muchówka, a szkodliwą formą są larwy. Zjadają one drobne korzenie i następnie przegryzają szyjkę korzeniową, drążąc w niej chodniki. Rzepak uszkodzony przez larwy słabo zimuje , często wylega i wcześnie dojrzewa. Próg szkodliwości to 1 śmietka w żółtym naczyniu przez 3 dni.

Ślimaki

W uprawie rzepaku występują ślimaki skorupkowe lub nagie. Największe szkody powodują te ostatnie , takie jak :pomrowik plamisty, ślinik luzytański i ślinik wielki. Ślimaki odcinają i połykają w całości fragmenty roślin, wygryzają otwory w liściach lub zdrapują tkanki roślinne. Najbardziej wrażliwy na żer ślimaków jest kiełkujący rzepak i młode siewki , a uszkodzone rośliny mogą dobrze nie przezimować. Próg szkodliwości to zniszczonych 5% roślin.

Grzegorz Baier WODR Poznań

Źródło: agromon .pl  /lato 2013/

Tomasz Świstek „ Skodniki polowe w rzepaku aktywne podczas ciepłej jesieni i zimy „