Wyświetlenie artykułów z etykietą: odmiana
Leszczyna należy do roślin wytrzymałych na mróz. Najlepiej udaje się w klimacie umiarkowanym o długim okresie wegetacji. Wymaga gleb żyznych, przewiewnych, zasobnych w wapno. Dobra plenność leszczyny zależy często od warunków atmosferycznych. Ocieplenia w czasie zimy pobudzają wegetację roślin, a po ponownym wystąpieniu mrozów pąki kwiatowe łatwo przemarzają.
Orzechy laskowe są cennym surowcem dla przemysłu cukierniczego i chętnie spożywane są przez nas w stanie surowym. Z tych względów uprawa leszczyny zyskuje w ostatnich latach coraz więcej amatorów zakładających mniejsze lub większe plantacje. Dobre plonowanie leszczyny zależy również od warunków zapylenia – w ogrodzie dobrze jest posadzić przynajmniej dwie odmiany, aby się wzajemnie zapylały.
Barceloński – odmiana bardzo plenna o smacznych owocach, dojrzewających zwykle w pierwszej połowie września. Krzew rośnie silnie, tworzy korony rozłożyste i zagęszczone. Kwitnie wcześnie, tworzy owoce duże lub bardzo duże zmiennego kształtu.
Cosford – odmiana dojrzewająca w połowie września. Orzechy są duże, wydłużone o cienkiej skorupie. Owocować zaczyna wcześnie, dając wysokie plony. Jest cenną odmianą ze względu na duży stopień samopylności i jako dobry zapylacz dla innych odmian.
Olbrzymi z Halle – krzew rośnie silnie tworząc koronę dużą i zwartą, średnio zagęszczoną. Kwitnie późno i w warunkach sprzyjających owocuje bardzo obficie. Owoce są duże i bardzo duże – mało wyrównane pod względem wielkości. Nie zawsze orzech wypełnia w całości łupinę. Orzechy dojrzewają późno, w pierwszej połowie października. Odmiana cieszy się wśród amatorów dużym powodzeniem ze względu na wielkość orzechów.
Webba Cenny – odmiana dojrzewająca w trzeciej dekadzie września. Krzewy są o średniej sile wzrostu i piramidalnej dość zwartej koronie. Orzechy są duże, spłaszczone i nie wyrównane o cienkiej skorupie, wypełniające całkowicie wnętrze owocu. W okres owocowania wchodzi wcześnie i owocuje obficie.
Syrena – odmiana czerwonolistna, owoce dojrzewają w drugiej połowie września. Orzechy są średniej wielkości, nieco wydłużone o cienkiej skorupie. Ze względu na dużą wytrzymałość na mróz owocuje obficie i regularnie. Posiada walory dekoracyjne.
Trapezundski – Krzew rośnie silnie, tworząc dość zwartą koronę. Kwitnie średnio wcześnie. W okres owocowania wchodzi wcześnie i plonuję obficie. Odmiana tworzy owoce duże, lekko spłaszczone, nie zawsze w całości wypełnione jądrem orzecha. Orzechy dojrzewają w trzeciej dekadzie września.
Wczesny Długi – Krzew rośnie silnie, tworzy korony rozłożyste z licznymi krótkopędami. Charakteryzuje się długim okresem kwitnienia – dzięki temu jest jedną z najplenniejszych odmian. Owoce tworzy duże , podłużne i nieco spłaszczone. Jądro całkowicie wypełnia łupinę. Orzechy zaczynają dojrzewać w pierwszej połowie września.
Lamberta Czerwony – Krzew tworzy koronę niewielkich rozmiarów – rośnie słabo. Charakteryzuje się ciemnoczerwonymi liśćmi i okrywami orzecha. Owocuje umiarkowanie. Owoce są średniej wielkości o kształcie wąskojajowatym, dość ostro zakończone. Do dobrego owocowania wymaga cieplejszych stanowisk. Czerwone zabarwienie liści pozwala odmianie spełniać funkcję dekoracyjną.
Kataloński – Krzew rośnie silnie tworząc koronę wyniosłą i łatwo zagęszczającą się. Kwitnie dość wcześnie, tworzy orzechy duże, nieforemne i kanciaste, osadzone na końcach krótkopędów po 5 – 7 sztuk. Odmiana bardzo plenna o dobrej jakości owoców dojrzewających w połowie września. Nadaje się do towarowej i amatorskiej uprawy.
Lamberta Biały – Krzew o słabej sile wzrostu, kwitnie późno. W niskich temperaturach kwiaty dość łatwo przemarzają. Orzechy są średniej wielkości, niekiedy duże, jajowate lub spłaszczone o jądrze wypełniającym łupinę. Owoc bardzo smaczny. Orzechy dojrzewają w drugiej połowie sierpnia. Na dobrych stanowiskach jest odmianą plenną. Nadaje się do uprawy towarowej, a także jest cenną odmianą do ogrodów przydomowych.
Jarosław Górski
CZEREŚNIE
Odmiany czereśni polecane do amatorskiej jak i towarowej uprawy są często wrażliwe na mróz i raka bakteryjnego drzew pestkowych. Czynnikiem ograniczającym uprawę czereśni są wiosenne przymrozki, powodujące przemarzanie pąków kwiatowych, a także długotrwałe opady deszczu podczas dojrzewania owoców, powodujące ich pękanie.
Ostatnio polecane są do uprawy odmiany czereśni na podkładkach karłowych PHL – 6 i PHL – 84. Na podkładkach karłowych dobrze rosną odmiany Rivan, Burlat, Merton Premier, Butnera Czerwona i Van.
Odmiany wczesne.
Rivan – owoce dojrzewają na początku czerwca, są średniej wielkości lub duże. Zabarwienie owocu jest ciemnoczerwone. Owoce są miękkie i bardzo smaczne. Drzewa rosną średnio silnie. Na mróz i raka bakteryjnego drzewa są dość odporne.
Wczesna Riversa – owoce dojrzewają nierównomiernie, przeważnie w połowie czerwca, są średniej wielkości lub duże. Zabarwienie owocu jest ciemnoczerwone, prawie czarne. Miąższ jest ciemnoczerwony, aromatyczny, pestka mała. Odmiana bardzo plenna. Drzewa charakteryzują się dobrą zdrowotnością.
Odmiany średniowczesne.
Merton Premier – owoce dojrzewają w końcu czerwca, są średniej wielkości. Zabarwienie owocu jest ciemnoczerwone. Owoce są dość smaczne. Drzewa rosną bardzo silnie. Wytrzymałość drzew na mróz jest średnia. Odmiana mało wrażliwa na raka bakteryjnego.
Karesowa – owoce dojrzewają w końcu czerwca, są duże lub bardzo duże, sercowate. Zabarwienie owocu jest ciemnoczerwone. Owoce są mało podatne na pękanie. Miąższ jest ciemnoczerwony, słodki. Odmiana charakteryzuje się wysoką plennością i średnią odpornością na raka bakteryjnego.
Odmiany późne.
Butnera czerwona – owoce dojrzewają w połowie lipca, są duże lub bardzo duże. Zabarwienie owocu jest żółte, owoce pokryte są niemal w całości czerwonym rumieńcem. Miąższ owocu jest żółty, słodki, soczysty i dość smaczny. Drzewa rosną silnie, są wytrzymałe na mróz. Odmiana mało wrażliwa na raka bakteryjnego.
Van – owoce dojrzewają w pierwszej dekadzie lipca, są duże. Zabarwienie owocu jest jasnoróżowe. Owoce są twarde i bardzo smaczne. Drzewa rosną silnie, na mróz są wytrzymałe. Odmiana dość wrażliwa na raka bakteryjnego.
Kordia – owoce dojrzewają w połowie lipca, są duże lub bardzo duże, wyjątkowo dorodne i smaczne, charakteryzują się małą podatnością na pękanie. Zabarwienie owocu jest karminowoczerwone do ciemnobrązowego. Miąższ owocu jest jasnoczerwony, aromatyczny. Odmiana o pąkach kwiatowych wrażliwych na przymrozki.
WIŚNIE
Owocowanie wiśni zależy od wiosennych przymrozków. W naszych warunkach klimatycznych pąki kwiatowe i kwiaty uszkadzane są często przez przymrozki, ponadto obfite owocowanie zależy od pogody w okresie kwitnienia, gdyż wiśnie zapylane są przez pszczoły. W ogrodach przydomowych warto sadzić odmiany o zbliżonym okresie kwitnienia, aby kwiaty mogły zostać zapylone obcym pyłkiem.
Odmiany wczesne.
Wczesna Ludwika – owoce dojrzewają w trzeciej dekadzie czerwca, są średniej wielkości, jasnoczerwone, kuliste o bezbarwnym soku. Drzewa rosną średnio silnie, są wytrzymałe na mróz. Odmiana odporna na choroby.
Northstar – owoce dojrzewają na początku lipca, są średniej wielkości, ciemnoczerwone, smaczne, przydatne na przetwory. Drzewa słabo rosną, są wytrzymałe na mróz. Odmiana o małej wrażliwości na drobną plamistość liści drzew pestkowych.
Odmiany średniowczesne.
Nefris – owoce dojrzewają w połowie lipca, są średniej wielkości lub duże, ciemnowiśniowe o cierpkim smaku. Drzewa rosną słabo, są średnio wytrzymałe na mróz. Odmiana wrażliwa na drobną plamistość liści i raka bakteryjnego drzew pestkowych.
Kelleris – owoce dojrzewają w połowie lipca, są średniej wielkości, ciemnoczerwone, o kwaśnym smaku. Drzewa rosną umiarkowanie, są średnio wytrzymałe na mróz. Odmiana dość odporna na choroby.
Groniasta z Ujfehertoi – owoce dojrzewaja w połowie lipca, są duże lub średniej wielkości, nerkowate o zabarwieniu wiśniowoczerwonym i smaku kwaskowatym. Drzewa są zdrowe, wytrzymałe na mróz, lecz pąki są wrażliwe na przymrozki.
Odmiany późne.
Ametyst – owoce dojrzewają na przełomie lipca i sierpnia, są duże, sercowate, ciemnoczerwone. Odmiana bardzo plenna, podatna na raka bakteryjnego. Drzewa wytrzymałe na mróz.
Jarosław Górski
Odmiany śliw, zalecane do uprawy amatorskiej w ogrodach przydomowych
Śliwa jest gatunkiem słabiej rosnącym niż jabłoń czy grusza. Najlepiej znosi wysoki poziom wody gruntowej, wymaga gleb cięższych o uregulowanych stosunkach wodnych.
Bardzo ważną cechą polecanych do uprawy odmian śliw jest ich wrażliwość na chorobę wirusową – szarkę, która powoduje obniżenie wartości konsumpcyjnej owoców. Uprawiane u nas odmiany dzieli się na dwie grupy: węgierki – mające owoce drobne i ścisły miąższ oraz renklody i śliwy jajowe mające owoce duże i miąższ luźny.
Odmiany wczesne.
Ruth Gerstetter – owoce dojrzewają w połowie lipca, są średniej wielkości. Skórka owoców jest granatowofioletowa, miąższ zielonkawy, słodki. Odmiana owocuje średnio obficie i niezbyt regularnie, jest średnio wrażliwa na szarkę. Drzewa są mało wytrzymałe na mróz.
Brzoskwiniowa – owoce dojrzewają na początku sierpnia, są duże, kuliste. Skórka owocu jest różowożółta, miąższ żółty, przyjemny w smaku. Odmiana owocuje umiarkowanie, nie zawsze regularnie, średnio odporna na szarkę. Drzewa są wrażliwe na mróz.
Odmiany średniowczesne.
Kirka – owoce dojrzewają na początku września, są duże, kuliste. Skórka owoców jest ciemnogranatowa z silnym, niebieskim nalotem. Miąższ owocu jest żółtopomarańczowy o słodkowinnym smaku, dobrze oddzielający się od pestki. Odmiana owocuje przeciętnie i nieregularnie, jest średnio odporna na szarkę. Drzewa są mało wytrzymałe na mróz.
Królowa Wiktoria – owoce dojrzewają dość nierównomiernie na początku września, są duże lub bardzo duże, jajowate. Skórka owocu jest różowofioletowa, pokryta fioletowym nalotem. Miąższ owocu jest jasnożółty, słodki, dość łatwo oddzielający się od pestki. Odmiana owocuje bardzo obficie, lecz przemiennie.
Renkloda Ulena – owoce dojrzewają na początku sierpnia, są średniej wielkości, kulistoowalne. Skórka owoców jest żółtozielona, miąższ zielonkawożółty, bardzo soczysty i bardzo smaczny. Pestka nie zawsze dobrze odchodzi od miąższu. Odmiana z bardzo dużą odpornością na szarkę. Drzewa są średnio wytrzymałe na mróz.
Węgierka Wczesna – owoce dojrzewają w połowie sierpnia, są średniej wielkości, jajowate. Skórka owoców jest ciemnogranatowa z niebieskim nalotem, miąższ jest żółty, soczysty i bardzo smaczny. Odmiana owocuje obficie, posiada dużą odporność na choroby, w tym również na szarkę. Drzewa są wytrzymałe na mróz.
Węgierka Wangenheima – owoce dojrzewają na początku września, są średniej wielkości, owalne. Skórka owoców jest ciemnogranatowa z jasnoniebieskim nalotem. Miąższ owocu jest zielonkawożółty, słodki, soczysty i łatwo oddzielający się od pestki. Odmiana owocuje bardzo obficie, lecz przemiennie, jest średnio wrażliwa na szarkę. Drzewa są wytrzymałe na mróz.
Odmiany późne.
Stanley – owoce dojrzewają w połowie września, są duże, jajowate. Skórka owoców jest ciemnogranatowa z intensywnym fioletowym nalotem. Miąższ owocu jest zielonkawożółty o przeciętnym smaku. Odmiana owocuje corocznie i bardzo obficie, posiada bardzo dużą odporność na szarkę. Drzewa są wrażliwe na mróz.
Anna Spath – owoce dojrzewają od końca września do połowy lub końca października, są średniej wielkości lub duże, szerokoowalne. Skórka owoców jest czerwononiebieska do brunatnofioletowej, miąższ jest zielonożółty, chrząstkowaty, soczysty. Odmiana plonuje średnio obficie, jest tolerancyjna na szarkę. Drzewa są wytrzymałe na mróz.
Jarosław Górski
Lucerna odmiany ULSTAR
Charakterystyka odmiany (dane COBORU)
Długość okresu wegetacji – średnia:
- od ruszenia wiosną do 1 pokosu – ok. 52 dni
- od początku kwitnienia – ok. 64 dni
- do zbioru nasion - 134 do 148 dni.
Ważniejsze cechy odpornościowe w skali od 1 do 9 (maksymalnie dodatnia):
- Mrozoodporność – bardzo dobra 8,1-9,0
- Podatność na wyleganie – bardzo dobra 7,1-8,5
- Odporność na choroby uwiądu - bardzo dobra 7,0-8,0
- Odporność na kustrzebkę lucernową i mączniaka rzekomego - dobra 7,0-7,5.
Sposób, termin siewu
Odmiana bardzo dobrze plonuje w naszym klimacie, dobrze znosi okresowe susze. Może być uprawiana na różnych typach gleb pod warunkiem, że nie będą kwaśne i o wysokim poziomie wody gruntowej. Nie lubi także gleb piaskowych, torfowych i bardzo zwięzłych, łatwo zbrylających się. Najlepszy przedplon to rośliny okopowe, rzepak, zboża i mieszanki pastewne. Pole pod lucernik należy przygotować w roku poprzedzającym siew nasion (odchwaścić, zwapnować, zastosować nawożenie fosforem -70 kg P2O5/ha i potasem- 100 kg K2O/ha). Przed siewem lucerny pole należy utwardzić lekkim wałem gładkim lub pierścieniowym. Nasiona wysiać płytko na 1 – 2 cm w rzędach o szerokości 10 – 20 cm.
- Siew jak najwcześniej wiosną w jęczmień jary lub owies, który będzie skoszony w fazie mlecznej dojrzałości ziarna, zapewnia dobre warunki do rozwoju siewek lucerny. W tej fazie roślina ochronna wydaje największy plon suchej masy.
- Siew wczesnowiosenny bez rośliny ochronnej jest zalecany na glebach mniej żyznych i narażonych na suszę. Wymaga dodatkowych zabiegów chroniących wschody lucerny przed chwastami.
- Siew letni w czystym siewie najlepiej wykonać w końcu czerwca lub na początku lipca, zanim nastanie susza letnia.
Zalecana ilość wysiewu:
- W bardzo dobrych warunkach – 15 – 20 kg/ha
- W warunkach przeciętnych – 16 – 20 kg/ha
- Na słabych glebach i opóźnionym terminie siewu – 18 – 24 kg/ha.
Uprawa lucerny z trawami:
Mieszanki lucerny z trawami najlepiej uprawiać w warunkach korzystnych dla lucerny. Mogą być uprawiane w gorszych siedliskach i o trochę niższym pH. Nawożenie tych mieszanek należy zwiększyć o około 20-30 kg/ha czystego składnika. Zaleca się wysiew lucerny z następującymi gatunkami traw:
- kupkówka 6-8 kg/ha
- rajgras wyniosły 10-16 kg/ha
- stokłosa bezostna 12-15 kg/ha
- tymotka łąkowa 6-8 kg/ha
- kostrzewa łąkowa 8-14 kg/ha
- festulolium 6-10 kg/ha.
Opracowanie: Jolanta Klupś, DSPSJiD