W Polsce można spotkać żurawinę błotną. Jest krzewinką wiecznie zieloną. Delikatne łodyżki pokryte są owalnymi liśćmi, które z góry mają barwę zieloną a od dołu białawą do czerwonej.

Zawierają w swoim składzie kwasy, garbniki, łatwo przyswajalne cukry i dużo pektyn. Kwasy zapobiegają psuciu się jagód, co można wykorzystać dodając jagody żurawiny do innych przetworów. Liście i owoce żurawiny mają właściwości lecznicze. Obniżają ciśnienie krwi
i są stosowane w chorobach serca i wątroby, wzmagają funkcję żołądka i jelit.

Napar z owoców wzmaga działanie antybiotyków i sulfonamidów.

Owoce żurawiny zbiera się we wrześniu i w październiku. Są bardzo trwałe. Do uprawy w ogródkach nadaje się żurawina wielkoowocowa. Rodzi ona dwa razy większe owoce niż żurawina błotna. Wymaga gleb kwaśnych  (pH 3,5 – 4,0), luźnych, próchnicznych i wilgotnych. Rośliny sadzimy płytko, w rozstawie 30 x 30 cm i obficie podlewamy. Najlepiej obsadzić żurawiną całą grządkę, łatwiej wówczas utrzymać kwaśne  podłoże i jednorazowy zbiór z większej ilości roślin będzie bardziej obfity.

W czasie lata należy zwracać uwagę, aby rośliny nie przeschły i nie zachwaściły się. Rozmnażanie żurawiny jest proste. Trzeba naciąć pędów długości około 10 cm i sadzonkować w kwaśnym torfie. Po paru tygodniach mamy ukorzenione sadzonki. Najprostszym przetworem z żurawiny jest galaretka, ale można z niej przyrządzić również konfiturę do mięs.

Jarosław Górski