Mikrobiogazownia to instalacja służąca do produkcji biogazu z lokalnie dostępnych w gospodarstwie rolnym odpadów organicznych oraz do wytwarzania z niego energii. Jest to zwykle instalacja o małej mocy dostosowanej do wielkości gospodarstwa oraz o prostej konstrukcji, najczęściej o charakterze modułowym, pozwalającym na demontaż i przeniesienie do innej dogodnej lokalizacji. Co warto wiedzieć więcej o mikrobiogazowniach?

Instalacja taka obejmuje standardowo komorę fermentacyjną, w której zachodzi biochemiczny rozkład biomasy, prowadzony przez bakterie, czego efektem jest wytworzenie biogazu, a także zbiornik na biogaz oraz agregat kogeneracyjny, służący do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła. Wielkość poszczególnych komponentów oraz moc agregatu powinna być dostosowana do profilu i możliwości produkcyjnych danego gospodarstwa rolnego, natomiast wytworzona energia w większości wykorzystywana jest na własne potrzeby. Zazwyczaj przyjmuje się, że do kategorii mikrobiogazowni zalicza się – w zależności od przepisów określających system wsparcia w danych krajach – instalacje do mocy 100 kW. W Polsce, według projektu ustawy OZE, kategoria ta mieści się w definicji mikroinstalacji do mocy 40 kW. Podobnie jak konstrukcja, uproszczona jest także struktura wsadu instalacji, która składa się zwykle z kilku substancji dostępnych na miejscu. Substraty mikrobiogazowni stanowią zwłaszcza odpady produkcyjne, powstające w gospodarstwach rolnych, np. gnojowica lub obornik oraz różne produkty i półprodukty wykorzystywane w rolnictwie (słoma, kiszonka kukurydzy, buraka lub traw).

Poza tym warto wiedzieć:

1. W przeciwieństwie do innych źródeł OZE, zależnych od czynników atmosferycznych, mikrobiogazownia zapewnia wysoką stabilność produkcji energii na niezmiennym poziomie, pod warunkiem zagwarantowania stałego dopływu surowców.
2. O możliwości zainstalowania w gospodarstwie mikrobiogazowni jako dogodnego źródła energii, zapewniającego utylizację niepotrzebnych surowców odpadowych, decyduje wielkość prowadzonej produkcji – zakłada się, że na potrzeby instalacji o mocy 40 kW wymagane są 15-26 ha upraw oraz 70-270 DJP pogłowia zwierząt.
3. Przy założeniu wytwarzania energii elektrycznej w biogazowni, moc elektryczna instalacji (moc agregatu) jest dobierana w zależności od możliwości produkcyjnych gospodarstwa.
4. Zgodnie z proponowanym przez ustawę OZE systemem wsparcia, energia produkowana w instalacji o mocy do 40 kW, po dokonaniu rejestracji w ARR, będzie mogła być wykorzystywana na własne potrzeby bez konieczności zakładania działalności gospodarczej, natomiast nadwyżka energii może być odsprzedawana do sieci po cenie 80% ceny zeszłorocznej.
5. W przypadku instalacji produkującej biogaz jako paliwo i źródło ciepła na cele bytowo- gospodarcze, mikrobiogazownia może zostać uzupełniona w mikrosieć gazową, dostarczającą gaz do odbiorników w pobliskich zabudowaniach.
6. Moc cieplna mikrobiogazowni w związku ze specyfiką konstrukcji układu chłodzenia agregatu jest zazwyczaj wyższa od mocy elektrycznej; osiągana chwilowa, lecz dla coraz większych jednostek moce te ulegają wyrównaniu.
7. Powszechne zastosowanie w mikrobiogazowniach znajdują komory fermentacyjne o przekroju poziomym z systemem mieszadeł łopatkowych, które zapewniają skuteczniejsze wymieszanie dla substratów o wyższej zawartości suchej masy.
8. Wiele mikrobiogazowni działających w krajach azjatyckich to proste zbiorniki ziemne służące do utylizacji odpadów, jednak dla szerokości geograficznych występujących w Polsce optymalnym rozwiązaniem są zbiorniki zaizolowane.