Unia Europejska zobowiązała się do osiągnięcia 20-procentowego udziału energii odnawialnej w ostatecznym zużyciu energii oraz do obniżenia emisji gazów cieplarnianych o 20% w stosunku do poziomu z 1990 roku w terminie do 2020 roku. Dyrektywa w sprawie odnawialnych źródeł energii (dyrektywa 2009/28/WE w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych) zawiera podstawowe przepisy służące realizacji tych celów, w szczególności ustalenia dotyczące indywidualnych celów w odniesieniu do całkowitego udziału energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii dla każdego państwa członkowskiego oraz przepisy dotyczące dostępu do sieci dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. W odniesieniu do sektora transportu w dyrektywie ustanowiono dla wszystkich państw członkowskich docelowy poziom 10% udziału energii ze źródeł odnawialnych. W przypadkach, gdy do osiągnięcia tego celu wykorzystuje się biopaliwa, muszą one spełniać wymogi w zakresie zrównoważonego rozwoju. Oznacza to, że surowce do produkcji biopaliw nie mogą pochodzić z obszarów cennych pod względem różnorodności biologicznej takich jak obszary chronione, ani z obszarów, które wiążą duże ilości węgla, takich jak lasy lub torfowiska. Biopaliwa muszą również przyczyniać się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych bardziej niż paliwa kopalne.
Na mocy traktatu lizbońskiego, który wszedł w życie z dniem 1 grudnia 2009 r., w przypadku gdy państwa członkowskie nie dokonają wdrożenia dyrektyw ustawodawczych do prawa krajowego w wymaganym terminie, Komisja może zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości o nałożenie sankcji finansowych.
Dyrektywa w sprawie odnawialnych źródeł energii (dyrektywa 2009/28/WE w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych) ma na celu zapewnienie20-procentowego udziału energii odnawialnej w całkowitym zużyciu energii w UE do roku 2020. Państwa członkowskie miały dokonać transpozycji tej dyrektywy do dnia 5 grudnia 2010 r. Polska z tego obowiązku długo się nie wywiązywała.
W styczniu 2011 r. Komisja przesłała wezwanie do usunięcia uchybienia, w marcu 2012 r. wystosowała uzasadnioną opinię, zaś w marcu 2013 r. wniosła do Trybunału sprawę w związku z całkowitym brakiem transpozycji (wdrożenia). Polsce za brak transpozycji groziła kara pieniężna w wysokości 133 228,80 euro za dzień. W czasie trwania postępowania przed Trybunałem Polska dokonała transpozycji części przepisów dyrektywy. W konsekwencji Komisja ograniczyła zakres wniosku do zobowiązań, które nie były jeszcze zrealizowane, i zmniejszyła proponowaną wysokość kary do 61 380 euro za dzień.
29 stycznia 2015 roku Polska powiadomiła Komisję Europejską o pełnej transpozycji dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii, dlatego Komisja Europejska wycofała z Trybunału Sprawiedliwości UE skargi przeciwko Polsce.
W przypadkach, w których Komisja zwróciła się z wnioskiem o nałożenie dziennej kary pieniężnej, Komisja wycofuje sprawę, jeżeli państwo członkowskie zgłosi środki transpozycji konieczne do usunięcia naruszenia.