Określenie jednoznacznych kryteriów uciążliwości zapachowej jest niezwykle trudne, ponieważ odczuwanie zapachów jest kwestią indywidualną. Ten sam zapach może wywołać różne reakcje, w zależności np. od oceny źródła zapachu i wrażliwości danej osoby. Nie ulega jednak wątpliwości, że odory mogą mieć negatywny wpływ na zdrowie człowieka. Długotrwałe narażenie na uciążliwość zapachową może wywołać depresję, znużenie, problemy oddechowe, bóle głowy, nudności, podrażnienie oczu i gardła.
Prace nad prawnym uregulowaniem problematyki uciążliwości zapachowej podejmowane są od wielu lat zarówno w kraju, jak i w całej Unii Europejskiej. Wieloaspektowość tego problemu powoduje, że do chwili obecnej nie ma jednolitego prawodawstwa unijnego w tym zakresie, w formie dyrektywy lub wytycznych.
Jednak sam problem istnieje. Ministerstwo Środowiska zauważając rosnący problem uciążliwości zapachowej, po przeprowadzeniu analiz z uwzględnieniem istniejącej sytuacji społecznej i ekonomiczno-gospodarczej, próbując wypełnić lukę prawną w tym zakresie, opracowało „Kodeks przeciwdziałania uciążliwości zapachowej”.
W kolejnym etapie należy spodziewać się zleconej przez ministerstwo ekspertyzy, w ramach której opracowana zostanie lista substancji i związków chemicznych, które są przyczyną najdotkliwszych uciążliwości zapachowych. Określone zostaną również jednostki zapachowe substancji i związków chemicznych wraz z propozycją oceny zapachowej jakości powietrza.
Wyniki przeprowadzonego badania będą wykorzystane podczas prac w ramach trzeciego etapu przy tworzeniu przepisów prawnych w tym zakresie, tj. ustawy o przeciwdziałaniu uciążliwości zapachowej i rozporządzeń wykonawczych do niej.
Kwestie związane z emisją odorów dotyczą również obszaru rolnictwa, które wywiera duży wpływ na kształtowanie środowiska przyrodniczego, i przy nieprawidłowym prowadzeniu produkcji rolnej może powodować poważne obciążenie dla środowiska. Sektor ten jest jednym z głównych źródeł emisji wykazujących właściwości substancji złowonnych, takich jak metan, amoniak, merkaptany czy siarkowodór. Związki te powstają głównie podczas procesów trawiennych zwierząt hodowlanych. Źródłami emisji substancji zapachowoczynnych są fermy zwierząt, składowanie odchodów w postaci stałej lub ciekłej i stosowanie ich jako nawozów.
Produkcja rolna wiąże się zarówno z produkowaniem, jak również ze stosowaniem dużej ilości nawozów naturalnych. Niewłaściwe ich przechowywanie i stosowanie może stanowić źródło zanieczyszczeń środowiska powodując skażenie powietrza i doprowadzić do zakwaszenia gleby i wód powierzchniowych. Szczególnie uciążliwe jest jednak oddziaływanie odoroczynne nawozów naturalnych.
Poza produkcją rolną przemysł rolno-spożywczy i biogazownie rolnicze są wskazywane w Kodeksie jako potencjalne źródła emisji odorów.
Kodeks zawiera zbiór praktyk i działań przyjaznych środowisku, których zastosowanie może przyczynić się do ograniczenia uciążliwości zapachowej.
Kodeks przeznaczony jest do stosowania przez administrację centralną, administrację samorządu terytorialnego szczebla wojewódzkiego i lokalnego oraz przedsiębiorców w celu ograniczenia uciążliwości zapachowej, negatywnego jej wpływu na ludzi i środowisko naturalne oraz podniesienia jakości życia mieszkańców narażonych na uciążliwość zapachową.
Wiele spraw dotyczących ograniczania negatywnego wpływu rolnictwa na otoczenie już znalazło odzwierciedlenie w przepisach. Warto jednak zapoznać się z treścią Kodeksu, by poznać proponowane metody ograniczania emisji odorów i lepiej dbać o środowisko.
Z treścią „Kodeksu przeciwdziałania uciążliwości zapachowej” można zapoznać się klikając tutaj.