Profilaktyka zdrowotna III cz.

Czy warto pić pokrzywę?

W starożytności i średniowieczu znano jej właściwości odżywcze, regulujące przemianę materii oraz zdolność do tamowania krwawienia, ale częściej stosowano jako środek podniecający, czyli afrodyzjak, a Germanie sądzili wręcz, że pokrzywę stworzył bóg płodności Donars.

Dopiero gdy w czasach nowożytnych zabrano się w naukowy sposób za jej badanie, naukowcy nie mogli wyjść z podziwu nad leczniczymi talentami tego ziela. Bodaj najgłębiej zbadali ją Rosjanie, u nas zaś najrzetelniej zebrali rozproszone po różnych książkach i czasopismach informacje o niej Dorota i Piotr Materowie.

Pokrzywa posiada działanie antybiotyczne, dlatego pod jej wpływem goją się rany i owrzodzenia. Rozdrobnione świeże liście potrafią zabić gronkowca złocistego – stwierdzili Czikow i Łopatiew. Ma też substancje insulinopodobne, dlatego napar z niej znacznie obniża poziom cukru w moczu.

Ale uwaga! Pić trzeba w umiarkowanych ilościach, bo większe dawki znoszą to działanie – można przeczytać w Vademecum fitoterapii.

Jest niezwykle bogata w witaminy i sole mineralne (mikroelementy), a zawarta w niej sekretyna (hormony roślinne) pobudza czynności wydzielnicze żołądka, trzustki, wątroby i wpływa korzystnie na perystaltykę jelit. Zwiększa zawartość hemoglobiny we krwi i liczbę czerwonych ciałek, dlatego zaleca się ją przy anemii i spadku odporności (grypa, odra, krztusiec). A także – tu proszę o uwagę – poprawia czynność komórek wątrobowych w stanach uszkodzenia miąższu tego ważnego organu! Znaleziono w niej także swoisty czynnik pobudzający funkcje trzustki.

Liczne badania – między innymi odkrycie prof. Sedlaka, mówiące o łączeniu się w organizmie żywym enzymów zwierzęcych z mikroelementami pierwiastków, które to połączenia pobudzają pole bioelektryczne ustroju, pomagając mu stworzyć nowe zdrowe komórki w układzie patologicznym-kancerogennym – potwierdziły ludową famę o antyrakowych właściwościach pokrzywy – piszą Materowie. I dodają relację o wyleczeniu nowotworu żołądka staruszki, która piła codziennie napar ze świeżej pokrzywy, zaczerpniętą z książki Marii Treben.

Napar ten stosuje się też w leczeniu choroby popromiennej, kamicy nerkowej, w chorobach wyniszczających ustrój, no i oczywiście w schorzeniach gośćcowych.

Ksiądz Kneipp zaleca codzienne kilkuminutowe bicie miejsc zreumatyzowanych wiechciem świeżych pokrzyw i zapewnia, że strach przed poparzeniem szybko ustąpi miejsca radości z powodu nadzwyczajnych wyników leczniczych. Jeśli jednak kogoś na takie bohaterstwo nie stać, niech robi okłady z tłuczonej pokrzywy.

„Wiadomości Zielarskie” doniosły w roku 1982 o rewelacyjnym działaniu miodu pokrzywowego. Otóż już po tygodniowym stosowaniu powstrzymał on u kilku chorych rozwój gruczolaka prostaty, a w innym przypadku rozwój raka sutka. Istnieje też wiele opisów wyleczenia się sokiem z pokrzywy z ciężkich, kobiecych chorób, szczególnie tych związanych z nadmiernym krwawieniem i dotkliwymi upławami.

Miód pokrzywowy

A jak sporządzić miód pokrzywowy? Recepta nie jest skomplikowana zaś miód z sokiem świeżej pokrzywy zachowuje swe właściwości lecznicze 2-3 lat.

Świeżą pokrzywę, najlepiej zbieraną w maju przed kwitnieniem, należy opłukać przegotowaną wodą i przekręcić przez maszynkę do mielenia mięsa {ja robię sok w sokowirówce}. Z kolei tak spreparowaną papkę wkłada się w szmatkę lnianą i wyciska dokładnie sok. Równocześnie należy rozpuścić w garnku miód. Trzeba go podgrzać nieznacznie. Na jedną część soku dodaje się cztery części miodu. Po dokładnym wymieszaniu wszystkiego specyfik przelewa się do słoików. Zażywa się go leczniczo lub profilaktycznie po 1 łyżce na czczo. Dzieciom, dla wzmocnienia, można dawać dwa razy dziennie po 1 łyżeczce przez całą zimę. Dzięki tego rodzaju profilaktyce 7 lat nie imały się go żadne przeziębienia. Uwaga! Gotowy sok z pokrzywy można również łatwo kupić. Na koniec to, co najprzyjemniejsze: pokrzywa ma właściwości odmładzające.

Kiedy zaopatrzymy się w koszyk młodych pokrzyw, podzielmy je na trzy części. Z jednej części wyciśnijmy sok, bo to on najsilniej działa (a przy okazji regeneruje chore organy), z drugiej zróbmy „szpinak”, z trzeciej maseczkę kosmetyczną. Jak się odmładzać, to na całego.

Co zawiera ziele pokrzywy?

Ziele i liście zawierają witaminy: C, B₁, B₂, K , karoten, chlorofil (jedynie kłącze nie zawiera chlorofilu), kwas mrówkowy, krzemowy, foliowy, glikolowy, flawonoidy, garbniki, fitosterole, sole mineralne, bardzo dużo żelaza, potasu, wapnia, krzemu, manganu, fosforu i miedzi.

Oddziaływanie pokrzywy na człowieka:

Pokrzywa w formie soku jak i ziela oczyszcza krew z toksyn, cholesterolu, mocznika, chlorku sodu, a także innych substancji chemicznych, obniża poziom cukru. Napar z pokrzywy ma zastosowanie w przypadku cukrzycy, nieżytach żołądka, jelit, bólach głowy, chorobach płuc, trądziku, alergiach. Działa moczopędnie, w związku z tym ma także zastosowanie przy obrzękach, zapaleniu dróg moczowych, kamicy nerkowej, woreczka żółciowego. Zapobiega przedwczesnemu starzeniu się organizmu, zastojom żółci, plamom na skórze, a także wzmacnia włosy i likwiduje łupież.

Sposób użycia: Jedna czubata łyżeczka suszonej, zmielonej pokrzywy lub jedna łyżka świeżej, pokrojonej pokrzywy na szklankę wrzątku. Należy przykryć np. spodeczkiem w celu lepszego naparzenia. Po 10-15 minutach przecedzić. W zależności od potrzeb 1-3 szklanki dziennie.

Opracowała

Ewa Tuliszka WODR w Poznaniu