Azbest to nazwa handlowa minerałów o charakterze włóknistym występujących w przyrodzie, w skład których wchodzą uwodnione krzemiany magnezu, sodu, wapnia lub żelaza. Prawie niezniszczalne właściwości azbestu, takie jak: odporność na wysokie i niskie temperatury, dźwiękochłonność, oraz łatwość łączenia się z tworzywami sztucznymi i cementem, a także brak informacji o szkodliwości zadecydowały o jego popularności. Azbest jest zaliczany do substancji o działaniu rakotwórczym, a jego szkodliwość tkwi w jego włóknistej strukturze. Obróbka mechaniczna tj. cięcie, rozbijanie, wiercenie otworów stwarza niebezpieczeństwo wnikania włókien i kumulowanie się w płucach co może prowadzić do pylicy azbestowej, raka płuc, międzybłonniaka opłucnej i szeregu zmian opłucnowych. Najczęściej spotykanymi wyrobami azbestowymi były materiały budowlane wykorzystywane zwłaszcza w polskim budownictwie mieszkaniowym. Do dnia dzisiejszego częstym widokiem są dachy pokryte płytami cementowo – azbestowymi zwanymi eternitem. Wysokie tempo produkcji wyrobów azbestowych przypada na okres pomiędzy rokiem 1950 a 1998, kiedy to weszła w Polsce w życie Ustawa o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest, zgodnie z którą do 28 marca 1998 r. zakończono produkcje płyt azbestowo-cementowych, zaś od 28 września 1999 r. obowiązują zakaz obrotu azbestem i wyrobami z jego udziałem. W krajach UE całkowity zakaz stosowania azbestu został wprowadzony 1 stycznia 2005 r. W 2002 r. został przyjęty przez Radę Ministrów „Program usuwania azbestu i wyrobów zawierających azbest stosowanych na terytorium Polski”. Realizację programu założono na lata 2003-2032. Tym samym dzień 31 grudnia 2032 roku będzie tym, w którym azbest i wyroby z jego udziałem ostatecznie znikną z naszego otoczenia.
Źródło: Na podstawie publikacji wydanej na potrzeby „Kampanii antyazbestowej” - Federacja Zielonych GAJA