Modernizacja metod uprawy niszczy wiele siedlisk, również pozostawione samym sobie zbiorowiska trawiaste ulegają sukcesji naturalnej i przestają pełnić bardzo ważną rolę buforową dla oczyszczania powietrza i tworzenia mikroklimatu środowiska.

W gospodarstwie rolnym w gminie Kościelec łąki położone są na glebach organiczno-mineralnych w kompleksie użytków rolnych oraz zadrzewień. Rolnik prowadzi chów bydła opasowego w oparciu o pasze własne. Od 2005 roku w gospodarstwie na trwałych użytkach zielonych realizowany jest program rolnośrodowiskowy (w ramach PROW 2004-2006 pak. 3, oraz PROW 2007-2013 pakt. 4.6).

Opóźnione koszenie oraz ograniczone nawożenie mineralne spowodowało, że łąki te charakteryzują się bardzo dużą różnorodnością gatunkową. Oprócz traw wysokich – dla tego typu siedliska dominuje kłosówka wełnista i wyczyniec łąkowy, występują również trawy niskie charakterystyczne dla przemiennego użytkowania kośno-pastwiskowego. W zbiorowisku roślinnym występują również rośliny bobowate: w znacznej ilości koniczyna biała, łąkowa, wyka ptasia, komonica błotna.

Duża różnorodność gatunkowa kwitnących roślin przyciąga owady zapylające i różnobarwne motyle. Roślinami wskaźnikowymi łąk są: firletka poszarpana, niezapominajka błotna, rutewka żółta, knieć błotna, kuklik zwisły. Z uwagi na to, że łąki te są łąkami wilgotnymi z okresowo utrzymującą się na powierzchni wodą oprócz flory są miejscem występowania różnego rodzaju fauny. Wychodząc na spacer oddycha się nie tylko świeżym powietrzem, ale można spotkać na łące zające, sarny, bociany, żurawie i wiele innych gatunków ptaków oraz płazy. Zwierzęta te żyją tak blisko siedliska, że wydaje się jakby stanowiły całość gospodarstwa.

Bioróżnorodność to trwałość układów podtrzymujących życie w biosferze. Dlatego należy zawsze pamiętać o konieczności zachowania równowagi w przyrodzie.

Udział w programie rolnośrodowiskowym oraz wymogi, które obowiązują rolnika w tym programie są determinacją do gospodarowania zgodnie z ochroną środowiska.

Elżbieta Wilk
ZD Koło