Mamy Wrzesień. W tym roku ciepły i słoneczny, jednak wielkimi krokami zbliża się jesień i zima a wraz z chłodniejszymi dniami wzrasta ryzyko pojawienia się ptasiej grypy.
Za Wikipedia: „Ptasia grypa, influenza ptaków – ostra choroba zakaźna występująca powszechnie u ptaków, wywołana przez typ A wirusa grypy, który należy do rodziny Orthomyxoviridae, rodzaju Influenzavirus A. Wirus ginie w temperaturze 70 °C. W zbiornikach wodnych, często zakażonych przez ptaki wodne, wirus zachowuje zakaźność przez 4 dni w 22 °C i ponad 30 dni w 0 °C. Najpopularniejszym lekiem dla ludzi przeciw ptasiej grypie jest oseltamivir. Wirus nie stanowi dużego zagrożenia dla ludzi (pod warunkiem przestrzegania zasad higieny), jednak wywołał panikę wśród społeczeństwa, głównie z powodu podawania w mediach danych statystycznych w taki sposób, aby wydawało się, że zagrożenie jest większe niż w rzeczywistości. Według WHO od 2003 roku do sierpnia 2009 zmarły 262 osoby na 440 zgłoszonych zachorowań.”
U ludzi ptasia grypa wywołuje podobne objawy jak zwykła grypa czyli gorączkę, bóle mięśni i stawów, katar, kaszel, zapalenie spojówek w ciężkich przypadkach może dojść do zapalenia płuc.
Ptasia grypa występuje na całym świecie i dotyczy wszystkich gatunków ptaków jednako jedne gatunki są bardziej na nią podatne a inne mniej. Do tej pory rozróżniono – zidentyfikowano ponad 140 szczepy wirusa ptasiej grypy mniej lub bardziej zjadliwe. Zidentyfikowano dwa szczepy (H5 i H7), które mogą powodować duże upadki u drobiu. Oba nie występują jednak u dziko żyjących ptaków. Pojawiają się natomiast wśród ptactwa utrzymywanego w dużych skupiskach (fermy towarowe) w takich warunkach wirusy mogą mutować i wytwarzać szczepy o wysokiej zjadliwości.
Okres inkubacji ptasiej grypy trwa od 3-5 czasem 7 dni w zależności od gatunku drobiu , wieku stada. Objawy influenzy ptaków są mało charakterystyczne i dość mocno zróżnicowane w zależności od zjadliwości szczepu, wieku ptaków , gatunku oraz od warunków zoohigienicznych na fermie. Główne objawy kliniczne to depresja, brak apetytu, gwałtowny spadek produkcji, objawy nerwowe, zasinienie i obrzęk grzebienia i korali, silne łzawienie , obrzęk zatok, kichanie, trudności z oddychaniem czasem biegunka. Zakażone ptaki wraz z kałem, wydzieliną z oczu i dróg oddechowych wygalają ogromne ilości wirusa. Padnięcia mogą być nagłe, bez objawów sugerujących zakażenie. Śmiertelność w zarażonym stadzie może sięgnąć nawet 100%. Przedłużająca się choroba powoduje wzrastające przekrwienie, głównie na gardle, tchawicy, żołądku i tłuszczu w okolicy serca oraz podskórne obrzmienie na głowie i nogach zwierząt.
Zgodnie z interpretacją stosowaną przez Główny Inspektorat Weterynarii każdy hodowca drobiu w Polsce, niezależnie od tego czy posiada stado składające się z tysięcy ptaków, czy jest właścicielem jedynie kilku kur musi wyłożyć maty dezynfekcyjne nasączone preparatami dezynfekcyjnymi, które wykazują skuteczność w zwalczaniu wirusa ptasiej grypy w wejściach do budynków, w których utrzymywany jest drób oraz przed wjazdem na fermę. Każdy właściciel, nawet kilku kaczek czy gołębi, musi także prowadzić dokumentację, która zawiera między innymi informacje dotyczące spadku pobierania paszy. Według tych przepisów należy wstrzymać się z wypuszczaniem drobiu na wybiegi i pozostawić ptaki w budynkach inwentarskich, jak również zabezpieczyć budynki, w których przebywa drób oraz paszę przed dostępem dzikich zwierząt. Obowiązuje zakaz pojenia drobiu oraz ptaków utrzymywanych przez człowieka wodą ze zbiorników, do których dostęp mają dzikie ptaki. Hodowcy powinni zgłaszać do odpowiednich osób i instytucji (lekarz weterynarii prywatnej praktyki, powiatowy lekarz weterynarii, wójt/burmistrz/prezydent miasta) każde podejrzenie wystąpienia choroby zakaźnej u drobiu.
Ptasia grypa nie jest szkodliwa dla człowieka, ale przynosi duże straty gospodarcze. Polska jest jednym z największych producentów i eksporterów drobiu w UE.