W ostatnich latach można zaobserwować dynamiczny wzrost zainteresowania energetycznym wykorzystaniem biomasy. Spalanie biomasy jest korzystniejsze dla środowiska niż spalanie paliw kopalnych.
Polska przyjęła do realizacji przyjęty przez Unię Europejską pakiet klimatyczno-energetyczny, który nakłada na nasz kraj obowiązek zredukowania do 2020 roku: ograniczenie gazów cieplarnianych o 15%, zwiększenie udziału energii pochodzącej z odnawialnych źródeł energii (OZE) do 20% w bilansie energii zużywalnej (finalnej) oraz poprawę efektywności energetycznej o 20 %. Używanie biomasy do produkcji biopaliw ma służyć również zmniejszeniu uzależnienia od ropy naftowej.
Zwiększenie udziału biomasy w energii odnawialnej wymaga zastosowania nowych ścieżek konwersji substratów, które są ekonomicznie konkurencyjne, surowcowo elastyczne i energooszczędne, ponieważ jak donoszą różne szacunki produkcja i spalanie biomasy daje gorszy bilans energetyczny i ekologiczny niż przy spalaniu paliw kopalnych a szacunki tego typu związane są głównie z degradacją środowiska (wzrastający areał upraw) dużym zużyciem nawozów sztucznych, nadużyciami w eksploatacji lasów i nieracjonalną gospodarką produktami roślinnymi. Ten ostatni aspekt jest często podnoszony przez organizacje humanitarne, zarzucające Państwom narzucającym obowiązek dodawania biokomponentów do paliw oraz dopuszczających import ich z krajów trzecich, pogłębiając tym samym nędzę i głód w Krajach Trzeciego Świata w wyniku produkcji paliw zamiast żywności. Do najbardziej chyba kontrowersyjnego przejawu wykorzystania energetycznego biomasy, należy spalanie ziarna zbóż, jako biopaliwa.
W projektach dotyczących wykorzystania biomasy oprócz zasobów, do których należą resztki z produkcji rolniczej, leśnictwa, przemysłu przetwórczego i odpadów komunalnych, zakłada się możliwość wykorzystania biomasy ze źródeł, które nie były do tej pory brane pod uwagę, jako bazy surowcowe biomasy energetycznej. Należą do nich biomasowe odpady z: pielęgnacji terenów zielonych w miastach, przecinek sadów, usuwanie biomasy na terenach objętych ochroną przyrody lub pakietami rolno-środowiskowymi.
Jak pokazują powyższe argumenty biogazownie to wciąż nowe rozwiązania dla polskiej energetyki? Samorządy terytorialne mają newralgiczne znaczenie dla procesu inwestycyjnego w każdym aspekcie. Brak sprawnej polityki ładu energetycznego na poziomie samorządu terytorialnego jest barierą systemową. Aby biogazownie mogły się rozwijać niezbędne jest podnoszenie wiedzy z zakresu funkcjonowania biogazowni oraz przełamywanie stereotypów, jakie na temat tego typu inwestycji funkcjonują w polskim społeczeństwie.
Produkcja biogazu to przyszłość nie tylko polskiej energetyki, ale także możliwość rozwoju dla rolników oraz inwestorów zainteresowanych lokowaniem kapitału w pozyskiwanie energii z odnawialnych źródeł.