Region: wielkopolskie
Lokalizacja: Województwo Wielkopolskie, powiat jarociński, gmina Nowe Miasto, leśnictwo Czeszewo.
Wykonawca: Nadleśnictwo Jarocin
Gospodarz: Nadleśnictwo Jarocin
Długość: 2 km
Przebieg: Ścieżka biegnie wałem w kierunku zachodnim, podziwiamy ukwiecony w maju wał i wynurzającą się z zieleni gdzieniegdzie rzekę Lutynię. Czas przejścia 2-3 godziny. Podziwiamy fragment lasu łęgowego i przez kładkę ze zwalonego drzewa wchodzimy do wnętrza lasu łęgowego. Poznajemy gatunki drzew, krzewów i roślin zielnych, podziwiamy krajobraz rozlewisk – starorzeczy, spotykamy ptaki i zwierzęta. Z wału schodzimy w kierunku płd. na śródleśne łąki (szczególnie piękne w maju, przed sianokosami). Przekraczając dukt leśny (z Dębna) kolejną łąką dochodzimy do ziemnego wału średniowiecznego grodziska – stanowisko archeologiczne. Wyznaczonym szlakiem wracamy do punktu startu – słuchamy ptaków, wiatru lub ciszy.
Współrzędne GPS punktu startowego:
- długość geograficzna: 397869,00
- szerokość geograficzna: 474097,00
Dojazd: Dojedziecie tu Państwo samochodem, rowerami. W pobliżu zlokalizowano miejsce parkingowe dla 5 samochodów.
Gatunki ptaków: bielik, kanie ruda i czarna, jastrząb, sokół, czapla siwa, bocian czarny, krzyżówka, zimorodek, żuraw
Opis ścieżki: Jeżeli jesteśmy autem, to zostawiamy je na parkingu „Osada Franciszków". Drogą leśną docieramy do walu przeciwpowodziowego nad Lutynią. Skręcamy w lewo w kierunku zachodnim. Idąc wałem posuwamy się wzdłuż rzeki Lutyni. Podziwiamy okazałe drzewa nad rz. i ukwiecony wał. Wody Lutyni po przebyciu 67 km kilkaset metrów dalej wpadają do Warty. Lasy w widłach rz. Warty i Lutyni należą do najcenniejszych w Wielkopolsce, Polsce i Europie. Jesteśmy na południowym skraju, Las Czeszewski – tak go nazywamy – to obszar należący do europejskiej sieci NATURA 2000.
Przed nami ujrzymy charakterystyczny dla terenów nadrzecznych Łęg, las nie spotykany już w Europie (gdzie rzeki na ogół są już uregulowane). Łęg tworzą topole, wiązy, dęby, jesiony, wierzby i liczne krzewy. Tylko tutaj spotkać można okazałe rodzime topole białe i wiązy szypułkowe. Może znajdziemy drzewo pomnikowe – topola pomnikowa musi mieć obwód >380cm, a wiąz szypułkowy >220cm (pomiaru dokonujemy na wysokości piersi 1,3m od gruntu).
Dalej proponujemy przejść po kładce ze zwalonej kłody i spenetrować łęg od wewnątrz. Te stawy które widzicie to starorzecza – meandry nieuregulowanej rzeki. Podziwiajmy bujna roślinność, a w szczególności kosaćce (irysy) kwitnące w maju. Wychodząc bardzo cicho nad wodę może ujrzymy czaplę, bociana czarnego, a na pewno dzikie kaczki. Może za chwilę nad wodami zakołuje któryś z ptaków drapieżnych. Tutaj poluje bielik, kania ruda i czarna, jastrzębie i sokoły. Wracamy i idziemy wałem do następnej tablicy.
Tutaj Lutynia nas żegna i skręca wpadając do Warty. Możemy na chwilę zobaczyć i zwiedzić jej ujście. Schodzimy z wału na południe i przez śródleśne łąki idziemy w kierunku traktu od Dębna. Najpiękniej jest tu w maju – łąki są pełne kwiatów i ziół. Można tu spotkać żurawia, bociana, sarnę i jej partnera koziołka oraz jelenie.
Warto tu przyjść o świcie i posłuchać budzących się ptaków. Warto tu być również w południe kiedy w słońcu pysznią się kwiaty.
Pod koniec wędrówki idziemy do stanowiska archeologicznego. Tworzy go wał ziemny – pozostałość średniowiecznego grodziska. Prawdopodobnie służył jako ukryte miejsce przebywania kobiet i dzieci w czasie wypraw wojennych lub najazdów.
Wracamy na trakt z Dębna – stąd do naszego parkingu już blisko.
Materiały Nadleśnictwa Jarocin Katarzyna Kowalska