J E S I E N N A O C H R O N A R Z E P A K U
W okresie jesiennego rozwoju zagrożenie dla upraw rzepaku ozimego stanowią:pchełki ziemne, pchełka rzepakowa, chowacz galasówek, gnatarz rzepakowiec, mszyca kapuściana, a w ostatnim okresie rolnice, piętnówki, bielinki i tantniś krzyżowiaczek.
Żerowanie tych szkodników powoduje, że rośliny są osłabione i nieprawidłowo wykształcone.
Gnatarz rzepakowiec to owad błonkoskrzydły o długości 6-8 mm, barwy pomarańczowej. Larwy są początkowo szarozielone z czarną głową, później aksamitnoczarne podobne do gąsienic motyli, lecz z 11 parami odnóży. Dorosła larwa ma do 2 cm długości. Szkody wyrządzają larwy zjadające liście. Na rzepaku ozimym larwy żerują głównie w okresie jesieni, zwykle do wystąpienia pierwszych przymrozków. Długa, ciepła jesień przedłuża okres żerowania larw.
Rolnice motyle o aktywności nocnej. Charakteryzują się dużą płodnością i wielożernym stadium larwalnym. Cechy te sprawiają, że rolnice są przyczyną dużych strat. Samica może złożyć jednorazowo do 2000 jaj. Składa je do ziemi lub na roślinie. Gąsienice są nagie i żerują najczęściej w nocy. Ich cechą charakterystyczną jest spiralne zwijanie się w czasie spoczynku lub zaniepokojenia. Młode gąsienice zerują na nadziemnych częściach roślin, starsze kryją się w glebie, gdzie uszkadzają korzenie lub wychodzą w nocy na powierzchnię i podgryzają rośliny u nasady. Uszkodzenia w okolicy szyjki korzeniowej powodują ze roślina przewraca się i zamiera.
Śmietka kapuściana ma wielkość około 6 mm, o ciele barwy szarej, pokryte czarnymi szczecinkami. Dorosłe osobniki pojawiają się na przełomie kwietnia i maja, samice składają po jednym lub kilka jaj pomiędzy grudki ziemi wokół rośliny lub bezpośrednio na szyjce korzeniowej. Po 3 do 4 tygodniowym okresie żerowania przepoczwarzają się w glebie , dając początek nowym pokoleniom. Larwy kolejnych pokoleń rozwijają się na rozetach liściowych roślin krzyżowych. W ciągu roku mogą się rozwinąć 2, czasami 3 pokolenia. Przy zwalczaniu tego szkodnika dobre rezultaty daje niszczenie chwastów, szczególnie krzyżowych oraz kwitnących, gdyż właśnie te najbardziej wabią muchówki. Zmiany agroklimatyczne , uproszczenia agrotechniczne sprzyjają jednocześnie wzrostowi nasilenia szkodników, które dodatkowo powinno się zwalczać jesienią poprzez opryskiwanie roślin po przekroczeniu przez szkodniki progu ekonomicznej szkodliwości.
Podstawową metodą ograniczania jesiennego zagrożenia przez szkodniki oraz choroby grzybowe oprócz przestrzegania zasad prawidłowej agrotechniki jest zaprawianie roślin
Szkodniki występujące w okresie jesiennej wegetacji rzepaku ozimego zwalczane są głównie poprzez stosowanie zapraw nasiennych. O ile nie zastosowano zaprawy nasiennej lub gdy nasilenie szkodników przekroczy próg ekonomicznej szkodliwości należy wykonać zabieg opryskiwania.
Lech Berger
Żerowanie tych szkodników powoduje, że rośliny są osłabione i nieprawidłowo wykształcone.
Gnatarz rzepakowiec to owad błonkoskrzydły o długości 6-8 mm, barwy pomarańczowej. Larwy są początkowo szarozielone z czarną głową, później aksamitnoczarne podobne do gąsienic motyli, lecz z 11 parami odnóży. Dorosła larwa ma do 2 cm długości. Szkody wyrządzają larwy zjadające liście. Na rzepaku ozimym larwy żerują głównie w okresie jesieni, zwykle do wystąpienia pierwszych przymrozków. Długa, ciepła jesień przedłuża okres żerowania larw.
Rolnice motyle o aktywności nocnej. Charakteryzują się dużą płodnością i wielożernym stadium larwalnym. Cechy te sprawiają, że rolnice są przyczyną dużych strat. Samica może złożyć jednorazowo do 2000 jaj. Składa je do ziemi lub na roślinie. Gąsienice są nagie i żerują najczęściej w nocy. Ich cechą charakterystyczną jest spiralne zwijanie się w czasie spoczynku lub zaniepokojenia. Młode gąsienice zerują na nadziemnych częściach roślin, starsze kryją się w glebie, gdzie uszkadzają korzenie lub wychodzą w nocy na powierzchnię i podgryzają rośliny u nasady. Uszkodzenia w okolicy szyjki korzeniowej powodują ze roślina przewraca się i zamiera.
Śmietka kapuściana ma wielkość około 6 mm, o ciele barwy szarej, pokryte czarnymi szczecinkami. Dorosłe osobniki pojawiają się na przełomie kwietnia i maja, samice składają po jednym lub kilka jaj pomiędzy grudki ziemi wokół rośliny lub bezpośrednio na szyjce korzeniowej. Po 3 do 4 tygodniowym okresie żerowania przepoczwarzają się w glebie , dając początek nowym pokoleniom. Larwy kolejnych pokoleń rozwijają się na rozetach liściowych roślin krzyżowych. W ciągu roku mogą się rozwinąć 2, czasami 3 pokolenia. Przy zwalczaniu tego szkodnika dobre rezultaty daje niszczenie chwastów, szczególnie krzyżowych oraz kwitnących, gdyż właśnie te najbardziej wabią muchówki. Zmiany agroklimatyczne , uproszczenia agrotechniczne sprzyjają jednocześnie wzrostowi nasilenia szkodników, które dodatkowo powinno się zwalczać jesienią poprzez opryskiwanie roślin po przekroczeniu przez szkodniki progu ekonomicznej szkodliwości.
Podstawową metodą ograniczania jesiennego zagrożenia przez szkodniki oraz choroby grzybowe oprócz przestrzegania zasad prawidłowej agrotechniki jest zaprawianie roślin
Szkodniki występujące w okresie jesiennej wegetacji rzepaku ozimego zwalczane są głównie poprzez stosowanie zapraw nasiennych. O ile nie zastosowano zaprawy nasiennej lub gdy nasilenie szkodników przekroczy próg ekonomicznej szkodliwości należy wykonać zabieg opryskiwania.
Lech Berger