Woda stosowana do zabiegów ochrony roślin ma bardzo istotny wpływ na skuteczność wykonywanych oprysków. Większość rolników nie zwraca uwagi na rodzaj stosowanej w wody w czasie zabiegów ochrony roślin. Wielość czynników mających wpływ na efektywność zastosowanych środków ochrony roślin, sprawia, że rolnicy nie są w stanie stwierdzić co było przyczyną nieudanego oprysku. Często okazuje się, że przyczyną może być zastosowana woda.
Substancje aktywne zawarte w pestycydach najbardziej wrażliwe na jakość wody:
• glifosat
• 2,4-D
• dikamba
• MCPA
• bentazon
• nikosulfuron
W celu ograniczenia niekorzystnego wpływu jakości wody na efektywność działania środków ochrony roślin, należy stosować adiuwanty lub kondycjonery wody.
Bardzo ważną cechą wody stosowanej ze środkami ochrony roślin są jej właściwości chemiczne przede wszystkim: skład chemiczny oraz odczyn, czyli tzw. pH wody
Wody o niskim odczynie odznaczają się korozyjnością, natomiast wody o wysokim odczynie wykazują skłonności do pienienia się. Najbardziej optymalnym pH wody używanej do zabiegów ze środkami ochrony roślin jest woda lekko kwaśna o pH (4,5-6). Ponieważ zdarzają się wyjątki, to stosujący powinien się zapoznać z etykietą stosowania środka czy nie ma szczególnych zaleceń w tym zakresie.
Niektóre herbicydy mogą tracić swoją aktywność w środowisku zbyt kwaśnym (nawet przy pH poniżej 7), które mogą tracić aktywność, jeśli przez dłuższy czas będą w zbiorniku opryskiwacza, w którym znajduje się kwaśna woda.
Są też przykłady gdzie woda nie może być kwaśna. Niektóre insektycydy (dimetoat) są rozpuszczane w wodach alkalicznych, a fungicydy pozostawione w takiej wodzie, mogą utracić bardzo szybko część swojej biologicznej aktywności. Przykładem są tutaj fungicydy zawierające substancje aktywne: chlorotalonil czy captan.
Kolejnym ważną cechą wody mającą wpływ na zabiegi ochrony roślin jest jej twardość.
Praktyczne zasady minimalizowania niekorzystnego wpływu jakości wody na wykonywane zabiegi ochrony roślin:
• Zredukować ilość wody używanej do zbiegów do minimum pozwalającym uzyskać dobre pokrycie roślin oraz skuteczność działania (sprawdzić instrukcję stosowania środka ile wody można użyć).
• Wybrać preparat z grupy, którego działanie jest w najmniejszym stopniu uzależnione od jakości wody np. dla 2,4-D formę estrową zamiast aminowej lub zastosować maksymalną dawkę formy aminowej. Dodatkowo można użyć jako adiuwanta niejonowego surfaktanta.
• Można wybrać inne źródło wody (jeśli jest w pobliżu i jest dostępne).
• Zabieg wykonywać bezpośrednio po przygotowaniu cieczy opryskowej w zbiorniku opryskiwacza.
• Kiedy jest tylko dostępna woda twarda, a musimy stosować środki zawierające substancję czynną glifosat, należy dodać mineralny adiuwant jakim jest siarczan amonu. Natomiast, gdy woda jest skrajnie twarda należy także stosować wyższe dawki herbicydu.
• Gdy w wodzie występują w dużej ilości węglany (>500 mg/l) należy unikać stosowania z taką wodą niektórych graminicydów (chletodym, setoksydym, traloksydym). Jeśli musimy stosować taki rodzaj wody to należy graminicydy aplikować w maksymalnych zalecanych dawkach oraz w optymalnym stadium rozwojowym chwastów. Można również dodać do zbiornika opryskiwacza siarczan amonu. Węglany mogą także obniżać skuteczność środków zawierających sól aminową 2,4-D. Warto w takim przypadku dodać niejonowego surfaktanta, a jeśli pozwalają na to zalecenia, lepiej zastosować formę aminową lub estrową MCPA.
• Wiele herbicydów sulfonylomocznikowych może ulegać rozkładowi, gdy stosujemy je z wodą o niskim pH (poniżej 7). Zatem kondycjonery obniżające pH wody należy stosować z tą grupą środków tylko wtedy gdy jest to zalecane.
• Należy unikać stosowania środków ochrony roślin z wodą zawierającą duże ilości żelaza (>1 mg/l) ponieważ podczas zabiegu żelazo się utlenia i wytrącają się osad, który zatyka sitka I rozpylacze.

Opracował Krzysztof Roguszczak