Rekomendacje zostały wypracowane podczas konferencji w formie debaty pn. „Mała retencja – duży problem czy duże korzyści”, która odbyła się w dniu 10 czerwca 2014 r. w Centrum Wystawowo-Szkoleniowym SIELINKO w Sielinku (Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu). Celem debaty była m.in. wymiana poglądów i informacji pomiędzy przedstawicielami samorządów, instytucji i środowisk naukowych związanych z gospodarką wodną, organizacji ekologicznych oraz mieszkańców wsi na temat problemów i szans wdrożenia małej retencji na poziomie lokalnym i regionalnym oraz uwzględnienia tych działań w politykach publicznych poziomu lokalnego i regionalnego w okresie 2014-2020. W debacie udział wzięło 40 osób.

Debata składała z 2 części. W pierwszej uczestnicy wysłuchali wykładów wprowadzających nt.:

1. Rola i znaczenie małej retencji dla jakości życia i środowiska na obszarach wiejskich, przeciwdziałanie zmianom klimatu – Paweł Dąbek, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu.
2. Wdrażanie programu małej retencji wodnej w województwie wielkopolskim – Cezary Siniecki, Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych w Poznaniu.
3. Mała retencja w aspekcie programowania przyszłych funduszy UE na lata 2014-2020. Działania rolnośrodowiskowe – Magdalena Świątkowska, Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu.
4. Dobre przykłady małej retencji  – Andrzej Szumski, Starostwo Powiatowe w Gostyniu.
5. Przykłady praktycznych przedsięwzięć z zakresu małej retencji na Dolnym Śląsku – Andrzej Ruszlewicz, Fundacja Ekologiczna Zielona Akcja.

W drugiej części debaty zorganizowano trzy panele dyskusyjne związane z polityką względem małej retencji na poziomie regionalnym i lokalnym. Na podstawie dyskusji wypracowano następujące rekomendacje:

W jaki sposób praktycznie wspierać małą retencję na obszarach wiejskich?

1. Zagospodarowywanie wód opadowych na miejscu.
2. Zapewnienie sprawnej infrastruktury melioracyjnej.
3. Stosowanie Kodeksu Dobrej Praktyki Rolniczej zwłaszcza w zakresie gospodarki nawozowej.
4. Utrzymywanie w optymalnym stanie urządzeń wodno-melioracyjnych.
5. Właściwe kształtowanie struktury krajobrazu – śródpolne oczka wodne, śródpolne zadrzewienia i zakrzaczenia, miedze.
6. Sprawna gospodarka wodno-ściekowa na terenach wiejskich.
7. Znalezienie praktyków w zakresie małej retencji z pasją i wizją.
8. Inwentaryzacja małej retencji.
9. Odtwarzanie już istniejących elementów małej retencji.
10. Znalezienie odpowiednich źródeł finansowania.
11. Angażowanie lokalnej społeczności przy realizacji działań w zakresie małej retencji.
12. Aktywizacja społeczności lokalnych (np. poprzez szkolenia).

Jak ujmować małą retencję w lokalnych i regionalnych programach i strategiach?

1. Uwzględnianie małej retencji w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.
2. Ujmowanie w rożnych programach i strategiach problemów małej retencji jako czynnika wpływającego na bezpieczeństwo (zbiorniki przeciwpowodziowe, przeciwpożarowe) oraz na atrakcyjność obszaru wiejskiego (funkcje rekreacyjne, agroturystyka).

Jak mogą współpracować partnerzy z rożnych sektorów, aby skutecznie wdrażać działania małej retencji?

1. Współpraca na poziomie nauka – praktyka.
2. Angażowanie lokalnej społeczności.
3. Prowadzenie konsultacji społecznych.
4. Rozwinięcie działań edukacyjnych w zakresie małej retencji (również w powiązaniu z bioróżnorodnością i zmianami klimatu).
5. Prowadzenie działań w zakresie małej retencji z odpowiednim zrozumieniem kompetencji.

Zgodnie z intencją organizatorów oraz uczestników wnioski z debaty powinny być brane pod uwagę przy kształtowaniu polityk lokalnych i regionalnych w odniesieniu do zadań związanych z małą retencją i przeciwdziałaniu powodziom w skali Dolnego Śląska na lata 2014-2020.

Debata zorganizowana została przez Fundację Ekologiczną „Zielona Akcja” i Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w ramach projektu: „Mała Retencja – Duża Sprawa – kampania na rzecz poprawy małej retencji na obszarach wiejskich” finansowanego ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.